Endless Tears~

Toen ze de lucario in haar gedachten hoorde spreken was ze eerst verward maar daarna vielen de puzzelstukjes op zijn plek. Toen hij zei dat het een fijne meester was glimlachte ze zachtjes. Dat zou hij wel zijn ja. Toen August binnen kwam ging ze meteen overeind staan en liep ze naar hem toe. "Dat hoefde je niet te doen joh." sprak ze mrt een glimlachje tegen hem, al wist ze wel dat ze zo het hele verhaal van Tim moest uitleggen en daar speelde Connor ook een rol in dus moest ze dat ook weer uitleggen en daar speelde haar vader weer een rol in dus moest ze eigenlijk helemaal terug naar het begin van haar leven. "Moet ik het dienblad aannemen?" vroeg ze vervolgens aan hem. Hij moest het weten, vooral nu hij in contact was gekomen met Tim.

Vrijwel meteen kwam de roodharige van het bed af en naar hem toelopen. "Gaat wel.." zei hij met een kleine grijns en zette het dienblad toen op het nachtkastje. Zo'n bed zat een stuk comfortabeler dan een stoel. Ondertussen ging zijn blik terug naar Alana. "Chocolademelk en muffins," zei hij en haalde toen zijn schouders een keertje op, laten merkend dat hij niet goed wist wat hij anders zou moeten nemen. In zijn ooghoek zag hij hoe Sirius in het raamkozijn was gaan zitten en zijn benen optrok, nog altijd naar buiten starend. Af en toe kon het een vreemd wezen zijn, maar Arceus, wat was het trouw. Zijn blik ging weer naar Alana. Well, ze had hem een hoop te vertellen.

Alana ging naast August op het bed zitten -gooide eerst haar schoenen uit- en ging in een kleermakerszit zitten. "Je hebt het recht om te weten hoe het komt dat Tim mij stalkt, maar ... dat is een lang verhaal." waarschuwde ze de jongen terwijl ze hem aankeek. "Voor ik begin moet je iets weten over mijn jeugd. Het was de dag dat ik met een aardige man uit mijn dorp mijn allereerste pokemon ging vangen! Ik was super enthousiast en ik ving een Snover die ik tot Soren doopte. Ik liep dus hand in hand met hem naar mijn huis, doe de achterdeur open. Mijn vader staat daar met een bebloed mes in zijn handen, mijn moeder dood op de vloer. Dus Soren sleepte me mee en we vluchtten weg voor mijn vader. Ongeveer anderhalve maand geleden hoorde ik eerst dat hij eindelijk was opgepakt, maar een week daarna ontsnapte hij weer. Dat was ook het moment dat ik een jongen genaamd Connor ontmoette." ze stopte even om te slikken en deze informatie even op August in te laten werken. "Connor was... apart. Hij begon me af te kraken op mijn team, waar ik fel op terug speelde. Uiteindelijk trok ik veel met hen op die nacht en het pokecenter had nog maar 1 kamer vrij. Dus wij samen op een kamer geslapen. Toen begon het te onweren, ik ben als de dood voor onweer dus sliep ik met hem in zijn bed. Hij ging mee naar mijn eerste gym en tja. Paar dagen daarna werd ik in een steegje meegesleurd en een mes onder mijn keel geduwd." Alana hief haar hoofd even om het kleine littekentje aan te wijzen. "Het was mijn vader, ik schreeuwde om hulp waarop mijn vader zijn hand op mijn mond en neus plaatste zodat ik geen lucht meer kreeg. Op dat moment kwam Connor en redde mij van mijn vader. Ik was toen emotioneel instabiel, wist niet wat ik deed en gaf hem een kus. Naja ik weg gerend en vervolgens niet veel gebeurd. Ik naar mijn Blind date op valentijnsdag en zag hem weg gaan met een ander meisje. Dag daarna 'date' met connor gehad en die dag kwamen we samen bla bla bla." veel onnodige informatie maar oke. "Toen hadden we een keer ruzie, ik sloeg aan de alcohol en zoende Tim in een dronken bui. Connor haalde ons uit elkaar en nam mij weer mee naar mijn kamer enzo. Naja sindsdien volgt hij me overal en wilt hij het 'afmaken'. Ook ging het uit met Connor, omdat hij vriendschappelijke gevoelens voor mij had. Terwijl hij ongeveer 10 minuten vanntevoren zei dat hij echt van mij hield veel gedoe, ruzie, en nog steeds niet echt opgelost." sloot ze mee af waarna ze August rustig aankeek. "Dat is het allemaal. Tim heeft al een brandwond van Duncan op zijn arm, bijna gestikt door de Scizor van een vriend van me en nog gaat hij door." ze voelde de tranen alweer opkomen, niks hield hem tegen leek het wel. "Ik weet gewoon niet wat ik moet doen..." mompelde ze met een trillerige stem.

De roodharige had zijn schoenen uitgestopt en leunde tegen de muur aan, luisterend naar het verhaal van Alana. Het was duidelijk dat ze aardig wat mee had gemaakt de laatste tijd, vooral veel verwarringen en minder leuke dingen. De gozer, die dus Tim bleek te heten, was een bloedechte stalker van haar geworden. Zelf had hij er nooit last van gehad. Nou ja. Eigenlijk wel dan. Hij was drie jaar lang achtervolgd door de autoriteiten in Unova. Daarom wist hij wel het een en ander van het ontwijken van mensen. "Ik denk dat iemand hem eens een goed lesje moet geven." Toen hij zag dat ze weer met de tranen in haar ogen zat, schoof hij naar haar toe en sloeg zijn arm om haar heen. "Hey, het komt wel goed." Een kleine glimlach kwam rond zijn lippen. "Hij zal niet meer in je buurt komen, daar zorg ik persoonlijk voor."

Toen hij zei dat iemand hem een goed lesje moest leren knikte ze even kort. Ze voelde de arm van August om haar heen, waardoor ze bijna automatisch helemaal tegen hem ging aanzitten. Toen hij zei dat het zou goedkomen wou ze dat best geloven, maar dat kon een deel van haar niet. "Hoe wil je dat gaan doen dan? 24 uur per dag, 7 dagen in de week bij me blijven?" mompelde ze zachtjes. Niet dat ze daarmee een probleem had, absoluut niet, maar het was een beetje onmogelijk. "Ik loop daarom ook bijna nooit zonder Duncan, omdat hij een Meganium heeft en Duncan niet bang is om hem aan te vallen.." fluisterde ze zachtjes. Haar trouwe Duncan, die altijd voor haar klaar stond. Één van de liefste pokemon die ze ooit had ontmoet. Chanel en Cita hoorde daar ook bij. Sjors ook en Bo ook ... bijna haar hele team dus. De wond op haar arm was nu een echt litteken op gevormd waar je precies de tanden op kon tellen van Erin, stomme pokemon. Zo tegen August aanliggen was wel fijn, moest ze bekennen.

De jongen kon het niet laten om kort te grijnzen bij haar woorden. "Nou, als dat een manier is dat hij met zijn poten van je afblijft, doe ik het graag," zei hij toen, doelend op het bij haar blijven. "Duncan is inderdaad een goede bescherming," zei hij toen met een knikje. Ze zou hem er altijd uit moeten laten, dan zou die engerd van een Tim vast niet in haar buurt durven komen. Kort dacht de roodharige na. "Misschien," begon hij toen plotseling, "kan je hem leren om uit zijn pokéball te komen als je hem roept." Hij keek met een schuin oog naar Alana, maar hield zijn arm nog altijd op dezelfde plek.

Alana moest toch wel een beetje lachen om hem. "Dus als ik onder de douche sta ben jij er ook bij?" vroeg ze licht lachend. Toen hij met de serieuze suggestie kwam over Duncan dacht ze even na. Dat zou.. een goede oplossing zijn. "Hm, klinkt goed." zei ze met een lochte glimlach terwijl ze zich op haar zij draaide om beter tegen hem aan te liggen. Alsof dat van een paar dagen geleden niet gebeurd was. Terwijl het wel degelijk gebeurd was. Ach, daar moest ze nu niet zo over denken.

"Ligt eraan wat jij fijner vindt," zei hij met een kleine grijns over het douche onderwerp, maar schudde toen al snel zijn hoofd om te laten zien dat het een grapje was. Dat andere leek wel een goede oplossing te zijn. Wat was hij toch weer slim. "Ik heb het mijn pokémon ook geleerd. Ze voelen het aan als ik in de problemen zit." Meteen gingen zijn gedachten weer terug naar het incidentje dat hij had gehad met een oude bekende, toen waren zijn pokémon ook als een razende verschenen toen ze merkten dat hun trainer in groot gevaar verkeerde. Ja, ze hadden een goede band, hij en zijn team. Bij Alana moest het ook wel lukken, die leek ook aardig close te zijn met haar team.

Alana sloeg hem speels toen hij als grapje maakte wat ze liever had. Toen ze hoorde dat het met mijn team wel lukte dacht ze aan de pokemons waar het zou kunnen lukken. Sjors, Duncan, Bo, Cita en Chanel. Skarmory die was neutraal tegenover Alana. "Bedankt dat je me redde..." fluisterde ze zachtjes, waarna ze keek naar de jongen met groen haar. Ze strekte zichzelf uit om bij hem haar lippen zachtjes op de zijne te plaatsen, geen idee waarom ze dat opeens deed.

Plotseling bedankte ze hem om het feit dat hij haar had gered. De roodharige wilde zeggen dat het niks was geweest, maar voelde toen hoe ze naar hem toe leunde en hun lippen elkaar zacht raakten. August moest toegeven dat hij het helemaal niet erg vond wat er gebeurde. Voordat hij het wist had hij haar alweer wat dichter naar zich toegetrokken en beëindigde hij de zoen. "Jouw manier van iemand bedanken?" mompelde hij toen met een wenkbrauwwiebel.

Toen ze dichterbij getrokken werd vond ze dat totaal niet erg. Hoe dichter ze bij hem was, des te beter. Toen August de persoon was die de kus beëindigde vond ze dat ergens wel jammer, maar aan de andere kant besefte ze ook wat ze gedaan had uit het niets. "Alleen speciaal voor jou" zei ze zachtjes met een glimlach, waarna ze even op haar lip beet, niet echt wetend of ze hem nou nog een keer moest zoenen of niet.

Bij de woorden die ze uitsprak verliet een korte grinnik zijn mond. Dat kon hij gewoon eventjes niet meer tegenhouden. "Normaal gesproken sta ik nogal voor gelijke rechten, maar dit privilege vindt ik wel wat." Grijnzend keek hij naar Alana, die zich nog altijd dicht bij hem bevond. Arceus. Wat werd een man soms toch voor moeilijke keuzes gezet. Deze was niet al te moeilijk, want als reactie boog hij zijn hoofd weer wat naar haar toe en drukte zijn lippen op die van haar. Arceus. Wat gebeurde er toch allemaal met hem

Gelijke rechten, natuurlijk. Alana glimlachte even maar nam de kus maar al te graag in ontvangst. Alana pakte zijn kraag vast om hem dichter naar haar te 'trekken' en liet het eigenlijk maar allemaal over haar heen komen. Hoe en wat wist ze nu even niet. Ze wou nu alleen maar gewoon bij hem zijn, dat was wat ze wou. Alana liet hem rustig los en glimlachte zachtjes naar hem toen ze de kus beëindigde. Al wist ze nu niet verder wat ze nu moest doen, om dan nu opeens een ander random topic te beginnen in deze positie was... beetje awkward voor haar gevoel.

Hij voelde dat ze de kraag van zijn witte blouse vastpakte en hem wat dichter naar zich toe trok. Arceus nog aan toe, waar was hij mee bezig? Het kon hem niks meer schelen. Ondertussen lieten hun lippen elkaar weer voor wat het waren en hij glimlachte lichtjes, haar enkel aankijkend. Sirius zat nog altijd in het raamkozijn, maar had zijn blik al die tijd strak op de straat gehouden. "Well, nog trek in chocolademelk?" vroeg hij toen grijnzend. Het bleef immers August, niet?

Toen August vroeg of ze nog zin had in chocolademelk leek het even alsof Alana wakker werd, ze schoot weer meteen normaal naast hem in plaats van half voor zijn neus hangende omdat ze aan het zoenen waren en pakte een mok chocolademelk, die intussen al een stukje kouder was geworden. Ze keek vanuit haar ooghoek naar August, waarom kon hij haar nou geen direct antwoord geven? Zoenen deden ze al, hij zoende haar ook een paar keer maar alsnog wist hij niet of hij van haar hield. Alana sloot haar ogen even, waarschijnlijk zou hij voor Tawnee kiezen, diep in zijn hart. Dan moest zij dus leven met wat hij dan ook besloot, ze zou dit keer niet met bloempotten gooien in ieder geval.