Heb je altijd al een Pokémon trainer, coördinator of breeder willen zijn? Of bewandel jij liever het gevaarlijke pad van een Team Rocket Grunt? Samen met andere leden schrijf jij het verhaal van jouw geheel eigen personage. Doorkruis regio's, vang je favoriete Pokémon en maak nieuwe vrienden onderweg. Laat het avontuur beginnen!
Onderwerp: '' We live on through their names. do apr 23, 2015 2:05 am
It's like I'm there again, but
this nightmare calms me down
Het geweer trok haar onmiddellijk en zodra het sein was gegeven, pakte ze het. Het was het lichtste geweer van allen, nog glimmend en vol met munitie. ‘Natuurlijk,’ werd er met een kleine glimlach gezegd en voor een moment voelde ze zijn lippen in haar nek, zijn hand rond haar middel. “Hmm, niet nu…” bracht ze klagend uit, al trok haar mondhoek omhoog. Ze hief haar vrije hand, streelde deze langs zijn wang. Ze voelde hoe de gloednieuwe ring rond haar vinger zachtjes bewoog. Ze voelde zijn ademhaling in haar nek en leunde wat naar achteren, waardoor hij de haren uit haar nek kon strelen en zijn lippen langs haar kaaklijn kon laten gaan. “We moeten gaan,” bracht ze zacht uit, maar Arceus wie kon zijn handen nou weerstaan? Ze legde het geweer terug op tafel en keek om zich heen. Iedereen was al weg. “Ze zullen ons niet missen, toch?” vroeg ze, zich voorzichtig losmakend zodat ze zich om kon draaien. Haar armen sloeg ze om zijn nek en ze staarde in zijn perfecte, blauwe ogen. ‘Nah, ze komen er wel zonder ons,’ kwam er uit zijn mond, waarna ze veel te druk raakten om nog te spreken.
Met een zachte plof plofte een groenharig meisje neer in het zand, kijkend naar de zonsopgang. De droom, welke eindigde in de gebruikelijke nachtmerrie, had haar uit haar slaap ontwaakt en ervoor gezorgd dat ze er niet meer in kon komen, dat ze hunkerde naar frisse lucht. En om die simpele reden was ze nu hier, genietend van de rust en stilte die heerste op het strand op dit tijdstip. Ze sloot haar ogen, liet de wind zacht langs haar gezicht strijken. Voor eventjes, heel eventjes, leek het leven indrukwekkend kalm en rustgevend, helemaal alleen op het strand. Althans… Ze was alleen, toch?
Onderwerp: Re: '' We live on through their names. ma apr 27, 2015 3:14 pm
Samira
Het was nog vroeg, zo vroeg zelfs dat de zon nog nauwelijks te zien was aan de horizon. Samira had een slechte nachtrust gehad en aangezien er nu toch ook wel andere mensen wakker werden had ze besloten dat ze ook maar naar buiten te gaan. Eenmaal buiten liet ze haar Pokémon uit hun Pokéballs, al liet ze Dirk de Gyarados nog even in zijn Pokéball. Johnno rekte zich even uit voordat hij zijn trainer met slaperige oogjes aankeek en Duncan sperde zijn mond open in een grote gaap. Boris was de enige die niet moe leek. Samen met die drie Pokémon liet ze richting de zee, wat niet erg ver was aangezien het dorp waar ze zich bevond zich aan de zee bevond. Aan het strand zat een persoon met groen haar. "Goedemorgen." Begroette Samira de persoon voordat ze zich op de zonsopgang focuste.
Member
Stacey Grimes
Punten : 324
Gender : Female ♀
Age : 21 y'
Type : Ranger
Rang : Graduate Ranger
Regions : Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: '' We live on through their names. di apr 28, 2015 3:47 pm
It's like I'm there again, but
this nightmare calms me down
Nee, toch niet. Stacey keek op bij het horen van een voor haar onbekende stem, haar groene ogen voor een moment over de omgeving glijdend voor ze op een meisje vielen, meerdere jaren jonger dan zijzelf was. Op het eerste gezicht leek het meisje geen kwaad in de zin te hebben, dus Stacey’s spieren kwamen weer uit hun gespannen stand en ze kwam wat tot rust. “Goedemorgen,” groette ze het meisje zacht. Ze ging even met haar hand door haar groene haren en aaide de Chikorita, wie naast haar lag te slapen, over haar ruggetje. Ze besloot voor nu nog even niets tegen de ander te zeggen. Het was immers net zo lekker stil.
