{ Enough to live for

De roodharige was maar weer aan het lopen geslagen, wat moest ze anders doen? Zoals gewoonlijk liep Aldrei rustig aan haar zijde en haar nieuwste lid van het team, de Archeops, rond haar nek. Waarom ze de idiote vogel zo veel buiten liet wist ze niet, maar ergens kon ze diens gezelschap wel waarderen. Verder moest ze toegeven dat ze het handig vond om hem de omgeving te laten checken terwijl Aldrei netjes naast haar bleef, het gaf meer het idee van een veilig gevoel af. Ach ja, je begon de gekste dingen te bedenken om jezelf op de been te houden. Ze was nog altijd veel dunner en zwakker van lichaam dan dat ze zou moeten zijn. En hoewel ze het probeerde op te bouwen... het was gewoon niet zo heel makkelijk oké? Ach ja. Ze leefde nog, al vond ze zelf dat nog lichtelijk overbodig zo nu en dan. Ze was nu weer in Couriway town beland, en rustig liet ze zichzelf ergens neerzakken, Aldrei naast haar op een beschermende manier. De vogel bleef over haar schouders hangen, zijn kop nieuwsgierig om zich heen kijkend. In tegenstelling tot haar vos was Ezio alles behalve slim, hij leek zichzelf enkel en alleen te navigeren op instinct... en nu had hij dus honger... hij had altijd honger...

{ Eerste post Evan

De roodharige hielt zich een beetje bezig met de Archeops. Rustig speelde ze wat met hem door op zijn bek te tikken zodat hij ernaar hapte, al was ze natuurlijk slim genoeg haar hand weer terug te trekken voor hij raakte. Het was entertainment, niet fantastisch entertainment maar goed genoeg. Ezio was ook dom genoeg om er iedere keer voor te vallen, iets wat dit wel beter maakte in alle eerlijkheid. Maar lang duurde dit moment van rust niet, want Aldrei begon te grommen. Het was een diep en bedreigend geluid, maar korter. Het was iets waar Ragya de betekenis van kende maar voor de rest van de wereld maar een raadsel bleef. Niet lang daarna ging de grom weer over naar haar normale haat aan de mensheid en ik ga je in brand steken.. iets wat mensen vaak universeel begrepen. Het eerste geluid zei Ragya echter dat er een vreemde hun richting op kwam. Het was een waarschuwing, een manier om de roodharige te laten opletten. Iets wat ze dan ook deed. Haar pigmentloze ogen keken op richting de vreemde, schattend. Donker haar, rond haar leeftijd en met een Metang naast zich. Urgh wat haatte ze die dingen. Dat vooral omdat er eens haar nog gekker had gemaakt door in haar kop te zitten. Er was iets van die afkeer in haar blik te zien, maar hierna richtte ze haar aandacht op de jongen die erbij inbegrepen was. “Bedankt, en ja, we hebben de Kalos league voltooid en beginnen nu aan die van Hoenn” Kwam er neutraal uit, niet zo zeer onvriendelijk maar ook niet een en al verwelkoming. “Jij toevallig iemand die gyms uitdaagt?” Wel zo netjes om terug te vragen. Aldrei was ondertussen op gestaan en hielt haar grommen aan. Echt een behoefte er wat aan te doen voelde ze niet.