Captains and cruise ships [open]

Met een frons op zijn gezicht klikte de roodharige jongen de Pokéballs aan zijn riem. Hoe lang was het alweer geleden? Toch zeker een maand. Hij had Kalos verlaten en de rust geproeft, maar hij miste ze. Tyrion, Garrett, Arya … En zelfs Ronan had zijn plek terug. En om die reden was Aiden voor Dewford Town gegaan om de Pokémon uit hun ball te halen. Dan kon Ronan eens genieten van het water. Tyrion had, zelfs samen met Khaleesi, de ruimte om te vliegen en Garrett en Arya zouden zich prima vermaken op het strand.
Maar, hij had het dorpje nog niet verlaten of er werd aan zijn mouw getrokken. Zijn hand sloot zich strak om Tyrion’s ball heen. Met opgetrokken wenkbrauwen keek hij neer op een heel jong meisje, zijn wenkbrauwen heffend. Zijn blik viel op de gym en ze vroeg hem of hij er iets over wist. “Je zal eerst naar Rustboro moeten voor de eerste, wijffie,” zei hij, voor hij zijn mouw lostrok. Wat moest hij hier dan weer mee?

Het meisje vroeg met welk type Pokémon ze hier vochten. Even wilde Aiden zijn mond open trekken, haar vragen of ze zijn eerdere woorden wel gehoord had. Maar, hij kneep zijn lippen op elkaar en keek voor enkele tellen in complete stilte neer op het meisje. Ze was jong. Heck, hij had het idee dat hij twee keer zo oud was. Misschien net niet, want hij schatte haar hooguit een jaar of elf. De leeftijd waarop de meesten hun reis begonnen en erg veel bakten ze er dan niet van, wat ook de reden was dat hij er automatisch vanuit was gegaan dat ze nog geen badges had en nog niet klaar was voor deze gym. Maar wie zou het weten? Wie weet had ze een team dat het zijne de grond in zou boren, al waren er maar weinig Pokémon op de wereld die zijn Tyrion de grond in zouden boren. “Het vechttype,” zei hij rustig. “Al denk ik niet dat ik je verder kan helpen, dit is niet mijn regio.” Zo, zou hij dan nu klaar zijn met dit jonge ding? Al was hij wel benieuwd wat voor Pokémon ze nou hebben zou.



Aiden sloot zijn ogen kort toen het meisje wéér een vraag stelde. Het leek niet op te willen houden, of wel? Hij zuchtte even en luisterde hoe ze vroeg of hij haar iets kon vertellen over de andere regio’s. Hij klemde zijn kaken op elkaar, maar besloot dat hij niets had om zich naartoe te haasten, dus hij kon dit ukkeltje wel voor even aandacht geven, daarna wilde hij de grot gaan verkennen. Wie weet vond hij daar nog iets interessants. “Ik kom uit Kanto. Niet veel speciaals,” sprak hij rustig. “Al reis ik al maanden door Kalos, waar ik zelf de gyms uitdaag.” Het ging haar vrij weinig aan dat zijn ego tot dusverre gegroeid was dat hij de gyms saai vond worden. Zo ver was zij nog lang niet. Alhoewel… Zijn nieuwsgierigheid won het dan toch. “Je bent een trainer?” Een frons trok over zijn gezicht heen. Was ze daar wel oud genoeg voor?

Of hij al veel badges had. Aiden trok een mondhoek naar beneden en keek het meisje aan. Eh… “Zes,” bracht hij uit. Als ze nog niet wist hoe deze gym werkte, betekende dat dus dat hij er voor haar inderdaad wel veel zou hebben. Maar goed. Hij was ook al wat langer bezig. Al had hij pas een half jaar echt gereisd, dus in principe niet héél veel langer. Hij had gewoon meer jaren verspild aan andere dingen.
Het meisje zei net begonnen te zijn en zei geen badges te hebben, maar wel Pokémon. “Sterke Pokémon?” besloot hij geamuseerd te vragen. Wie weet zou ze wel laten zien wat ze in haar bezit had. Hij gokte één van de drie starters: Treecko, Mudkip of Torchic. En ergens vond hij een Torchic wel passen bij dit meisje, al kon hij dat compleet verkeerd hebben natuurlijk. Zelf was hij niet zo gek op de starters afkomstig uit Hoenn. Kanto had toch wel de beste.

Het meisje zei, behalve het zielige vergeten ei, nog een Surskit en Girafarig te hebben. Toen ze hem vroeg of hij ze wilde zien, wilde hij eigenlijk zeggen daar geen tijd voor te hebben en eindelijk zijn pad vervolgen, maar de trotse glinstering in haar ogen deed hem even zuchten. “Prima. Laten we dat dan wel op ‘t strandje verderop doen, dan kan ik mijn Pokémon ook even los laten.” Dan kon ze wat hem betrof in de buurt blijven hangen. Wie weet werd ze wel vriendjes met Arya en had hij even geen last van beiden. Of misschien zou het huilend wegrennen voor Khaleesi. Wie zou het zeggen? In ieder geval wilde hij zijn Pokémon daar toch los laten en vaak trokken die bekijks, dus enige conversatie was dan niet zo erg.



Het jonge grietje scheen het oké te vinden en begon meteen te lopen, waardoor Aiden zich rustig achter haar aan zette. Hij pakte al snel weer die ene Pokéball beet, welke volledig bekrast en beschadigd was door het intensieve gebruik van de afgelopen jaren. Tyrion. De Pokémon had immers niet zonder trainen level 100 bereikt.
Het duurde niet lang voor hij haar Pokémon te zien kreeg. Een Surskit en een Girafarig. Ah! “De gym in Kalos, de eerste, gebruikt ook een Surskit,” sprak hij met een grijnsje, waarna zijn blik op de Girafarig richtte. Oh? Die zag er nog… sterk uit ook. “Je… Girafarig ziet er goed uit.” Zou dat haar starter zijn geweest? Hij zag immers geen andere starter…
Toen het tijd was voor zijn Pokémon, greep hij naar de andere vier balls en gooide hij ze de lucht in. Twee Charizards, beiden een andere kleur, schoten onmiddellijk de lucht in en begonnen aan een wild spel waarbij ze elkaar beet grepen en door de lucht heen slingerden. De Scizor keek even neer op het meisje, maar besloot dat het niet interessant was en wandelde al snel genoeg wat weg. De Blastoise schoot water de lucht in en liet zijn stem enthousiast horen, terwijl de Mawile naar haar trainer liep. Hij pakte haar op, waarna ze tevreden in zijn armen hing en naar het kleine meisje keek. “Dit is mijn team,” sprak hij rustig. En allen droegen ze een Mega Stone.

Het meisje leek enthousiast om de Pokémon die hij had. Aiden glimlachte even en kneep de Mawile even wat tegen zich aan, waardoor het enthousiast haar stemmetje liet horen. Toen het meisje vroeg wat Garrett was, glimlachte Aiden. “Een Scizor,” sprak hij rustig. “Deels steel, deels Bug. Eén van de weinige bugtypes die echt veel hebben kan.” Hoe je het immers ook wendde of keerde, waren Bug types niet de sterkste Pokémon. Garrett had als enige zwakte Fire. En daarvoor had Aiden Ronan, Tyrion en Khaleesi al. “En ja, Khaleesi is een Shiny,” sprak hij rustig. Nog een vraag? Holy Mozes. “Ze doen dat graag. Dan vechten ze uit wie het sterkste is, al wint het mannetje altijd. Hij is mijn starter,” sprak hij rustig, waarna hij de Mawile op de grond zette. Het wezentje keek even omhoog, maar zette zich al snel naar voren en keek met een glimlachje naar het meisje. Zou ze aandacht krijgen? Ondertussen bracht Aiden twee vingers naar zijn lip en floot hij, waarna de twee Charizards al snel met een klap op de grond landden. “Hij is heel vriendelijk,” zei Aiden, knikkend naar de Charizard die onmiddellijk zijn kop liet zakken e aan het meisje snuffelde. Khaleesi daarentegen vernauwde enkel haar blik. En dat terwijl Tyrion toch ruim twee meter hoog was en angstaanjagender oogde dan zijn vriendin.