Let it derp

De jongen vernauwde zijn ogen even bij de volgende acties van de blondine, hij had geen idee wat er aan de hand was en waarschijnlijk deed hij het er goed aan door het geen enkele haar te vertrouwen. "Wat ga je doen?" vroeg Nathan met een scherpe stem, wat ze ook ging doen of van plan was, hij vertrouwde het voor geen meter.

Ze grinnikte even kort, voor zover het vertrouwen in haar. Ze legde even kort haar hand op haar mond en grinnikte kortstondig bij zijn "Wat ga je doen?" Daarna schudde ze even met haar hoofd, maar nog voor ze iets kon doen, had Saiko al iets naar hem verzonden. 'Niks hoor, wat denk jij nou,' Nee, dat zei de stem die zojuist hem opdroeg te dansen als een cheerleader. Ging allemaal wel goed zo, allemaal erg goed, het was gewoon een normale dag in het leven van Tawnee...

Er klonk dat er niets was, echt niet dat hij dat vertrouwde. Kort vernauwde de jongen zijn ogen "Ik geloof je niet." sprak de groenharige droog. Nee, in de tijd dat hij de blondine kon, deed de groenharige er waarschijnlijkwel goed aan om het niet te vertrouwen. Daar deed hij waarschijnlijk wel heel goed aan.

"Ik geloof je niet." Ze zuchtte even. "Dan geloof je me niet," zei ze met een zucht, schouders ophalend en een lach op haar lippen. Tja, ze zou hem niet gaan overtuigen, dat was een grote nope actie voor de zestienjarige. Ze was niet zo met overtuigen van mensen. "Maar goed, Saiko kan met je praten door haar telepathie, dat is die stem," grijnsde ze dan maar naar hem.

Er werd maar uitgelegd dat Saiko dus kon communiceren met mensen door middel van telepathie, waarbij de jongen knikte. "Dat had ik onderhand doorgekregen." of hij er blij mee was? Nee, niet echt. De jongen wou liever geen extra stem in zijn hoofd, hij kon zijn eigen gedachten al amper op orde houden

Hij knikte. Yay, snapte hij het. Wooho. "Dat had ik onderhand doorgekregen." Ze knikte naar hem. Dan kon hij ook even mooi uitleggen waarom hij heel de tijd zo deed. Naja, ze zou er niet over doorgaan, hij zou straks nog iets doen, zou lekker leuk zijn... Ugh. Ze keek even naar de Metagross, die tevreden even haar ogen sloot en lachte. Brr, die mond gaf haar nog steeds de kriebels... Brr. Dus ze schudde haar hoofd en keek terug naar de jongen. "Het is ook weer eens anders, niet?" zei ze vervolgens.

Een.. vreemd ding was het zeg, die Metagross. "Het is ook weer eens anders, niet?" ja, anders. Anders was het wel zeker ja, zo was het wel eens heel goed te beschrijven ook nog. "Zo zou je het zeker kunnen zeggen." Nathan had ergens zijn twijfels oven de blauwe Pokémon, het was zo'n raar ding..

Ze keek hem kort aan. Alsof ze even inschatte wat ze van hem moest denken nu. Hij hield het namelijk bij erg basic Pokémon, zoals Charizard, maar zij nam dan weer een raar geval dat zich een Metagross noemde, naja, iedereen zo zijn smaak. "Zo zou je het zeker kunnen zeggen." zei deze en ze knikte even naar hem. "Ik heb haar... Hem... Ugh uhm... het beter leren kennen zo, het is best gemakkelijk," vertelde ze de groenharige.

"Ik heb haar... Hem... Ugh uhm... het beter leren kennen zo, het is best gemakkelijk." het zal wel, zij mocht het wel prettig vinden om een stem in haar hoofd te horen, maar de jongen ansoluut niet. Haal het weg. Serieus, hij kon er gewoon niet tegen. "Het is maar wat jij prettig vind, immers is het jouw Pokémon." als er geen stemmen waren vond de jongen het wel grotendeels prima.

Ergens had ze het gevoel dat Nathan niet zo aan stemmen in je kop was. Wie wil... Maar ze bedoelde eigenlijk gewoon het feit dat je Pokémon met je kon communiceren. Het was toch iets leuks? Ze snapte niet wat er mis mee was. "Het is maar wat jij prettig vind, immers is het jouw Pokémon." Ze knikte even instemmend naar hem. "Het is dat he," zei ze vervolgens met een zuchtje. Daarna draaide ze zich naar Saiko en de Metagross keek even naar haar. 'Hm?' klonk er. "Nee, er is niks," legde Tawn snel uit aan haar Pokémon. Saiko wist immers dat ze het niet zo fijn vond dat ze haar gedachten las. Ze moest ergens een grens trekken, niet?

Hij haalde een wenkbrauw op toen ede blondine ineens sprak dat er niets was, maar al snel had hij door dat het waarschijnlijk die Metang was die in haar hoofd aan het praten was. De ding bleef uit zijn hoofd, gelukkig maar. Nathan kreeg er enkel koppijn van. "Maar wat doe jij eigenlijk hier? Gewoon wat rondlopen of?" misschien dat ze wel een normaal gesprk konden hebben.

Of hij raar keek kon haar een worst schelen. Echt serieus, laat het kind gewoon met haar freaky metalen spin praten, niks raars aan ofzo. "Maar wat doe jij eigenlijk hier? Gewoon wat rondlopen of?" Ze keek hem terug aan. "Nuja, ik hang hier wat rond omdat ik niks te doen heb," zei ze vervolgens. "Maar er is een grote kans dat ik binnen een paar dagen, misschien zelfs morgen, naar de badlands ga," zei ze vervolgens. Jep, terug naar die plek.

Niets te doen, dat herkende de jongen wel. Hij had vaak zat helemaal niets te doen eigenlijk. Echter, bij wat er daarna kwam haalde de jongen een wenkbrauw op, de Badlands? Wat wat iemand daar nou te zoeken? "Wat is er daar dan?" het was gewoon een woestijn met enkel een power plant, verder was er helemaal niets. Hij zag het nut niet waarom iemand daar zou zijn.

Even had ze zijn wenkbrauw wel gezien. Jonge. "Wat is er daar dan?" Ze keek even kort naar Saiko en terug naar hem. "Een shiny Gible," legde ze uit. "Ik zorg voor hem tot hij voor zichzelf kan zorgen, ik maak me zorgen om zijn gezondheid," legde ze kort uit. "Maybel vind hem ook leuk, dus tja," vervolgde ze haar uitleg.

Al snel werd er uitleg gegeven, het ging over een shiny Gible. Tjonge, ook niet iets dat elke dag was te zien. "Ah, vandaar." hij vroeg maar niet of ze hem ook ging vangen, misschien mocht dat wat te.. hebberig overkomen, want stel voor als de blondine hem niet wou vangen, kon het misscien klinken alsof hij die Pokémon graag wou en hoe gaaf een Gible hem ook mocht klinken. Zijn team was vol het dat ding was roze, of in welk geval, diens evoluties bij shiny en dat wou de groenharigetotaal niet hebben. Roze Pokémon. Nee, liever niet.