We are the jack 'o lanterns in July

Pas later werd zijn kin los gelaten, al had de jongen er eigenlijk na een tijdje niets mee van gemerkt, het voelde net alsof hij steeds verder weg ging. Er werd gegrinnikt dat hij geen drank meer nodig had, nee! Hij wou nog drank, drank was erg lekker en aardig. ”Maar..” begon zijn stem sipjes, maar vooral dronken. ”Drank is aardig.” sprak hij met een pruillipje. Hij wou nog drank, verdorie. Waarom mocht hij het nou niet meer? Nathan snapte dat echt niet hoor, drank was erg aardig. ”En jij drinkt ook nog.” sprak hij, met datzelfde pruillipje. Verdorie. Waarom mocht zij wel en hij niet?

Hij keek even verwacht toen Riddle sprak dat hij iets was, maar dat laatste woord drong niet geheel bij hem door ”Eh..?” kwam er dus ook, nogal verward van Nathan. Er werd gevraagd dat hij drank wou, waarbij de jongen met zijn hoofd, schudde. Geen slim idee, meteen kreeg hij last van zijn hoofd. Auw. Het volgende verwachtte de jongen niet, want ineens kwam Riddle ineens, met haar mond vol drank, hem zoenen. Geslagen door stomheid wist hij zich toch snel te herstellen, met name doordat de drank werkte. Het zoete spul kwam zijn mond binnen, Arceus, wat zoet zeg. Hij wou wel drank ja, drank was aardig, maar deze drank was gemeen. Dit was te zoet. Nog steeds, in een lichte verwarring zat hij in dezelfde positie als eerder. Gemene drank dat het was, hij wou die gemene drank niet.

Zodra ze sprak dat het niet de goede was, schudde de jongen weer met zijn hoofd. Auw. Geen goede zet, alweer. Ineens werd de aardige drank voor zijn neus gehouden en er werd gevraagd of hij die wou. "Jaa~" Nathan wou die aardige drank, die drank was lief. Hij probeerde ernaar te graaien, maar verloor al bijna zijn evenwicht, waardoor de jongen snel naar achter ging leunen. Anders werd er weer gezeur dat de jongen niet op een 'prettige' plek was, hij snapte dat probleem niet hoor, maar dat zou wel aan hem liggen, of aan haar. Weer deed de jongen om de drank te pakken, hij wou het. Lieve drank, de jongen wou die lieve drank.

Zodra Riddle naar achter viel en daarbij de inhoud leeggoot over haar heen keek hij ietwat sipjes. ”De lieve drankk~” klonk er dramatisch van ham. Nee, waarom de lieve drank. Alles was over haar heen gegoten, verdorie, nu was er niets over. Doei doei lieve drank. Ze sprak dat ze vies was, nou ja zeg, dat was niet het probleem hier hoor. Nu had hij niets meer, wat een ongeluk zeg. ”Waarom deed je dat nou.” ja, het was haar fout dat nu alle drank weg was, verdorie. Het was duidelijk dat de jongen het probleem ervan niet in zag dat zij helemaal doorweekt was, Nathan wou gewoon zijn drank.

Er werd fronsend naar de jongen gekeken, wat had hij nou weer gedaan? Nathan snapte maar niet wat het probleem was, echt niet, hij raakte er maar alleen in de war van namelijk. Er klonk ergens vaag dat ze ging douchen, waarop de jongen vrolijk op reageerde ”Okayy~!” Dit was eigenlijk best wel leuk zeg, hij voelde zich erg vrolijk en licht in het hoofd. Hij kon net de wereld aan! Als hij op een zelfmoord missie was, in ieder geval wel ja, maar nee, dat was hij niet. De groenharige genoot teveel van het leven op het moment. Spijt kwam later, op het moment was het eerst doen, daarna pas denken. Of helemaal niet denken, dat was zelfs nog beter. Hihi. Dronken zijn was ook zo leuk, dit was echt geweldig!

Wist de jongen veel wat hij moest gaan doen, hij kon niet veel doen, gezien het net voelde dat als hij ook maar een stap op de grond zette hij zou gaan vallen. Nee, dat klonk niet als het beste plan. Toch ging hij totaal niet tegen zijn gevoel in en bleef maar gewoon zitten, wat om zich heen kijkend. Ineens klonk er een schreeuw, auw, meteen liet het zijn hoofd kloppen. Alsof er iemand met een stel pannen op zijn hoofd stond te trommelen. Voorzichtig, niet proberend om te vallen kwam hij overeind en liep vervolgens voorzichtig richting de trap. Hij probeerde deze te beklimmen, wat eigenlijk nog wel eens prima leek te lukken en uiteindelijk kwam de jongen ook echt boven. ”Gaat het?~” steun houden tegen de muur, proberend niet te vallen kwam de jongen dichterbij, ja. goed idee.

Nou, dan antwoorde ze maar niet. Hmp. Dat kon hij dan ook gaan doen hoor! Ietwat genegeerd, maar vooral dronken, keerde hij haar de rug toe. Zijn oren helemaal rood van de drank die hij net op had, lieve drank. ”Dan reageer je maar niet.” het lukte hem gewoon niet om boos te worden in zijn huidige toestand, daarvoor voelde de groenharige jongen zich te prettig voor op het moment. Hij probeerde boos weg te benen, maar door en zijn mislukt poging om boos te zijn en dat hij ook nog eens over zijn eigen voeten viel lukt dat niet geheel. Verdorie. Eerst de aardige drank en nu lag hij daar zo. Onhandig probeerde hij overeind te komen, dit werkte niet.