We are the jack 'o lanterns in July

Er werd gemompeld dat er niets was, waardoor de groenharige even met zijn ogen rolde, niet echt zichtbaar. Daar had hij ook veel aan zeg, zo een antwoord. Dus niet natuurlijk, echt, vrouwen. Kort grinnikte hij even, niet echt om bepaald een reden en nam een flinke slok. Het glas was nu al zeker half leeg, hoezo moest de jongen er wat rustiger mee omgaan. Nu pas leken echt de effecten van de drank langzamerhand te gaan werken, hij voelde zich nu wel erg licht in het hoofd en het voelde net alsof hij nu dingen durfde te doen die Nathan nuchter nooit zou durven proberen. Er stond een grijnsje op zijn gezicht terwijl de groenharige naar Riddle keek, terwijl hij een plannetje probeerde te bedenken, hmm. Wat zou hij eens moeten gaan proberen?

De jongen reageerde niet op haar woorden, maar keek Riddle enkel aan, bijna zonder te knipperen. Hij was niet de beste in dingen verzinnen, dus eigenlijk was dit wel een flinke 'opgave' voor de jongen. Het werd iets duidelijker dat de drank had toegeslagen, hij had niet meer een echt heldere blik in zijn ogen en alles zag er een beetje uit als een vage vlek maar toch scherp tegelijk. Misschien kon hij dat proberen? Het zou wel leuk worden.. Nee, nu nog niet. De jongen kwam wat dichterbij, nadat hij zijn glas terug op de tafel had gezet, de prikte haar maar wat in haar wang. Meeste pogingen waren maar wat mislukt, allemaal dronkenman bewegingen.

Bij Riddle's verbaasde gezicht grinnikte hij even, dit was eigenlijk best grappig om te doen zeg. Zelfs al mislukte wel zeker meer dan de helft van zijn pogingen, was het geinig. Er werd gevraagd wat zijn probleem was, waarbij de jongen onhandig, vooral omdat hij niet nuchter was, zijn schouders ophaalde. Ineens liep ze weg, omdat bij hem de helft niet eens doordrong wat er werd gesproken hoorde hij dus ook Riddle's woorden niet. He, bah. Waar ging ze nou weer heen? Al snel kwam ze terug met twee flessen, waarbij hij fronsde, wat ging ze nou weer doen? Het was echt duidelijk dat de groenharige gewoon stomdronken was, zelfs had hij er best wel lol in hoor. Zodra ze weer zat begon.. probeerde hij haar weer te poken, hoezo vervelend bezig.

Er werd vaag op een achtergrond gemompeld dat hij dat niet moest doen, waarbij hij een sip gezicht trok "Maar.." de volgende woorden werden maar wat gebrabbeld, onmogelijk om te horen wat hij ooit had gezegd. Ja, zo erg dronken zijn deed hem niet goed hoor. In welk geval stopte hij met haar prikken.. pogingen tot daartoe. Er klonk iemand's vraag en zelfs al wist de jongen ergens dat hij de enige, samen met Riddle in het huis was. Kon de jongen toch niet plaatsen wie het sprak, ach, het zal wel. "Ik verveel mee~" hij was echt niet meer helder, kon de jongen er wat aan doen. Wacht eens, ja, hij had er wel wat aan kunnen doen, niet dronken worden bijvoorbeeld. Maar de drank was zo juist zo lekker, dus waarom moest hij stoppen? Stoppen was niet leuk, hij wou helemaal niet stoppen ermee!

Weer klonk die stem, wat een gekke stem was dat toch zeg. "Maar watt~?" zijn stem klonk vaagjes, heel erg dronken vooral. Hij verveelde zich vreselijk. Oh! Hij had een idee! Hij liet zich op Riddle vallen, maar voelde iets ronds en zachts. Oh, het zal wel niets bijzonders zijn, toch? Wist hij veel. Nu maakte het hem helemaal niets uit, hij lag daar wel prima, tegen Riddle aan. Best comfortabel. Er klonk vaagjes van haar of hij iets te drinken wou, nee, dat wou de jongen niet. Hij lag lekker, als hij wou gaan drinken moest de groenharige weer overeind gaan komen, dat wou hij niet. Verdorie, waarom kon hij niet blijven liggen op deze manier en drinken? Natuurlijk, omdat het drinken dan ging knoeien, bah. Waarom zwaartekracht op deze manier.

Ineens klonk zijn naam stotterend, was was er nou weer mis. Hij voelde ergens, vaag, Riddle naar hem kijken, waarna er klonk of hij op een andere plek wou gaan. Zijn 'antwoord' werd gedempt door het zachte oppervlak, waarvan de jongen nog steeds geen idee had in wat het was. En zelfs, als het er niet was zou het nog steeds niet verstaan te zijn, vooral omdat hij niet eens meer fatsoenlijk kon reageren. Ja, natuurlijk kon hij dat wel al hij nuchter was maar nu was hij overduidelijk niet nuchter. Hij begon nu ook zelf door te krijgen dat hij niet de nuchterst was van iedereen, het was een prettig gevoel. De groenharige lag wel erg lekker, oke, hij had een prima plekje gevonden, dat was mooi. Waarom Riddle echter zo awkward er van werd snapte Nathan niet, dus daar lette hij niet op.

Hij zag niet wat er gebeurde, hij hoorde het wel maar het ging het ene oor in en de ander weer uit. Hij hoorde ergens op de achtergrond een ander persoon praten, maar dit was niet Riddle. Hé? Hoe kon dat nou? Hij kon echt zweren dat hun de enige twee in het huis waren. Wacht eens even! Dat konden haar ouders zijn, toch? Ja, dat zou wel eens heel goed kunnen ja. Er werd weer gemompeld dat hij niet op zo een handige plek lag, maar waarom dan! De jongen kwam maar met een sip gezicht overeind, waarna hij al snel zag wat het zachte oppervlak was. Oh. Ach, het lag wel lekker daarnet. Spijt kwam de volgende ochtend wel, nu lekker losgaan! De groenharige had echt niet het probleem ervan in gezien, ah well, hij was dronken, hij was onschuldig. Ook weer niet, maar toch.

Er klonk ergens een vraag of de jongen het kon zien, waarna een hand zijn kin oakte en deze omhoog duwde. Vervolgens kwam Riddle in zijn zicht, he? Hoe kwam zij daar? Magic? Ach, hij vroeg er maar niet om, er zou worden gedacht dat die gek was, niet dat de jongen bepaald op hem moment normaal was. De jongen grinnikte kort, waarna hij wel bij haar woorden knikte en sprak "Jaa~" oh, hij zou hier zo een spijt van hebben de volgende dag, van zoveel drinken. Maar het was het zeker waard geweest, het was immers net wel leuk. Vooral omdat hij zojuist erachter was gekomen wat het echt was, dat maakte het zelfs misschien nog ietsjes beter. Even glimlachte hij vaag bij deze gedachten, wat leuk was het toch, ja, zo leuk~