We are the jack 'o lanterns in July

Zodra er werd gevraagd of hij in iets zin had keek de jongen even naar Riddle ”Ik moet je zeker gaan helpen?” het was eerder iets waarvan Nathan wel vrij zeker was wat hij moest doen, immers was ze nogal gehandicapt met haar handen hij was onschuldig *kuch*. Er werd voorgesteld voor iets sterks, waarbij Nathan knikte ”Ja, lekker.” ondertussen kwam de jongen alvast overeind, om vervolgens richting de keuken te lopen en vanaf een klein afstandje toe te kijken. Wel stond hij alvast klaar om te helpen zo nodig, immers zou een paar extra handen wel goed doen, leek hem in welk geval. Een klein glimlachje stond op zijn gezicht, niet echt bepaald om een reden ofzo, hij was gewoon blij. Kort rekte hij zich uit.

Hij grinnikte even toen Riddle sprak dat ze overal hulp bij nodig had, oeps~. Hij moest zichzelf helpen, zoals verwacht, ze kon immers weinig tot niets tot weinig doen. De groenharige liep de keuken binnen, om vervolgens twee paar glazen te pakken, voor hem en voor Riddle. Net toen hij wou vragen wat zijn nam merkte de groenharige dat ze al weer ergens anders heen was, de glazen die hij had gepakt waren van verschillende maten, waarvan het kleinste voor hem zelf was, wodka was immers flink sterk. Nathan schonk alvast in, waarna zijn blik naar Riddle ging. ”Wat heb je nodig?” vroeg hij maar, immers was hij toch bezig en toch, hij zo haar meest waarschijnlijk moeten gaan helpen. Het was ondertussen een gewoonte geworden.

Zodra ze sprak dat ze sinas wou knikte hij even, al wist hij wel dat Riddle het toch niet kon zien. De fles werd op het aanrecht neergezet, zodat hij vervolgens richting Riddle liep. Vervolgens liep de jongen de kast in en al snel viel zijn blik op de sinas, waarna hij deze met gemak pakte. ”Deze toch?” gewoon, even voor bevestiging, kon altijd wel handig zijn. Het zou immers niet de eerste keer zijn als hij het eens fout had. Hij liep de kast uit, om daarna rechtstreeks door naar de keuken te gaan en het gele spul in het lege glas te schenken. Nathan pakte de twee glazen op, liep richting de bank en zette de twee glazen op de tafel. nu zuipen zo, konden ze nu wat rustig gaan drinken.

Hij nam plaats op de bank en man het glas gevuld met wodka in zijn hand, waarna hij een slok nam van het spul. Het leek even te branden in zijn keel, maar al snel nam dat weg. ”Ook wel eens lekker.” ja, soms was dat gewoon echt even nodig, drank. Het werkte soms, eigenlijk wel bijna altijd, als een één of ander wondermiddel. Nathan leunde iets verder naar achter en liet het glas, als hij er niet een slok uitnam, op zijn been steunen. Hij zat zo best comfortabel, ja, dit zat prima. Of hij dronken zou worden? Ja. Nee. Misschien. Waarschijnlijk wel, maar dat zou later te merken zijn, nee wacht, de volgende dag. Als hij dan een kater had, dan was hij zeker weten dronken geweest.

Er werd weinig tot geen aandacht besteed door de jongen aan de televisie die aanstond, hij vond zijn drank een leuker onderwerp. Er werd lichtelijk grijnzend een slok genomen van het rode spul, sinds hij een paar maanden geleden officieel volwassen was geworden, was het maar al te duidelijk geweest hoe erg hij drank vond, dus niet in andere woorden. Het liet zijn gedachten even weg dwalen en het gaf hem een lekker gevoel van binnen,de jongen had eigenlijk zelf nooit door gehad of hij ooit überhaupt dronken was geweest, dus dit kon nog wel wat worden, als Nathan dronken werd. Hij hoorde hoe Riddle wat mompelde, al ging het zijn ene oor in en het andere weer uit. Ietwat afwezig knikte hij, waarna hij vaag antwoorde ”Ja..” hij was er niet echt bij op het moment.

Voor even ging zijn aandacht naar de televisie, maar zodra de jongen zag dat het over kleding ging, was zijn aandacht al weer terug naar de drank. Goede drank. Er werd een laatste slok genomen van de wodka en ietwat sip werd ernaar gekeken door Nathan zodra hij merkte dat het glas leeg was, zo snel. Of hij dronk gewoon snel, dat kon natuurlijk ook het ‘probleem’ zijn. Kon de jongen er veel aan doen dat het zo lekker was en zo snel naar binnen ging, hij stond maar op, waarna de groenharige richting de keuken liep om het spul wat bij te vullen. Vervolgens kwam hij weer terug en ging weer lekker op de bank zitten, als hij bleef door drinken in dit tempo, zou hij waarschijnlijk wel dronken worden ja.

Zodra hij merkte dat Riddle kort grinnikte haalde de jongen een vragende wenkbrauw op ”hmm?” wat was er zo grappig. hij snapte dat maar niet, het enige wat hij had gedaan was het eerder lege glas hervullen, dat gebeurde wel bij meer mensen. Het was niet dat zo iets ineens super grappig was, of iets in die richting. Hij voelde zich al een beetje licht in het hoofd, zou wel niets bijzonders zijn. Er werd weinig aandacht besteed aan dat gevoel en dus nam hij weer een slok van het rode spul, ah, heerlijk. Nu pas merkte hij dat het ietwat branderige gevoel nog niet geheel weg was, ach, daar zat geen enkel probleem in. Immers vond de jongen het spul gewoon lekker en dus merke hij weinig van dat soort 'bijeffecten'.