You've totally met the wrong person~ (Nathan Malone)

Riddle had voordat ze weg ging uit het huis in Anistar City nog snel haar Team Rocket oorbellen in gedaan en haar haar op een hoge staart gedaan. De brieven moesten afgeleverd worden in Lumiose City van haar vader. De oorbellen waren om te voorkomen dat ze weer lastig gevallen werd, daar had ze nu dus absoluut geen tijd voor, laat staan zin. Ze zag het niet zitten om helemaal uit te moeten leggen dat ze van Team Rocket was. Eenmaal die stomme brieven afgeleverd was ze naar Santalune City gegaan. Ze had haar haar weer los gemaakt, zodat haar oorbellen niet meer zichtbaar waren. Zin om ze er uit te halen had ze niet, want dan zou ze ze sowieso kwijt raken. Even keek ze om haar heen toen ze in de stad aan kwam. Het was er vrij druk op deze zonnige lente dag, het werd echt alweer steeds lekkerder weer. Riddle ging maar gewoon iets drinken, ze vroeg zich af wat Nathan nu aan het doen was, maar die vermaakte zich wel. Als ze nu terug naar huis ging was de kans groot dat hij ook niet meer thuis was en iets anders aan het doen was. Riddle rekte zich een keer uit en zette een paar stappen naar voren richting een café. Echter voelde ze zich absoluut niet op haar gemak, het voelde alsof iemand haar volgde. Ze bleef stil staan en keek vanuit haar ooghoeken om, maar kon zo snel nog niemand spotten. Hmm... ze had meerdere opties, of ze draaide zich nu om, om de gene te zoeken of ze ging gewoon in het café zitten of ze gebruikte gewoon een andere optie. De laatste optie werd het hem en Riddle draaide zich om en liep van het café weg. Met grote passen liep Riddle weg van de stad richting Santalune Forest.

Na flink een eindje gelopen te hebben, kwam mevrouw dan eindelijk bij Santalune Forest te recht. Haar blik ging omhoog naar de grote en vooral vele bomen. Ze begon zich lichtelijk af te vragen wat voor een pokémon hier allemaal te vinden waren, maar ze moest zich bij haar bezigheid houden. Iemand volgde haar en dat werd bevestigd toen ze achter wat geritsel hoorden uit de struiken. Riddle draaide zich zuchtend om "Kom maar tevoorschijn, ik heb je al lang op gemerkt" mompelde ze lichtelijk geïrriteerd. Een mannelijke gedaante kwam uit de bosjes zetten en de gast voor haar had een brede, niet veel goed betekende, grijns op zijn gezicht. Waarom was zij altijd degene die van die weirdo's tegen kwam? Waar had ze die karma aan te danken? Riddle zuchtte en keek de man droog aan toen hij dichterbij kwam en stil bleef staan voor haar neus. "Wat moet je?" vroeg ze droogjes aan de gast die duidelijk een kop groter was dan haar. De man bleef haar aan kijken met die creepy grijns 'Wat doet zo'n meisje als jij hier nou helemaal in dit enge bos?' werd er gevraagd. De man tilde zijn hand op en Riddle volgde het ding met haar felblauwe ogen. De man pakte een pluk rosé blonde haren van haar vast en liet zijn vingers er door heen glijden. Oké hij begon haar echt heel erg te irriteren nu. Hij zit verdomme ook nog aan haar haar. Zijn hand verdween weer "Wat ik hier doe?" mompelde Riddle "Kan beter aan jou vragen waarom je me volgt?" vroeg ze weer geïrriteerd. De man keek wat verbaasd al kwam die stomme grijns al snel weer op zijn smoelwerk. Opeens kwam de persoon te dichtbij en werd Riddle om d'r middel vast gepakt. Oké nu ging hij echt te ver. "Wat denk je dat je aan het doen bent?" snauwde ze naar de man voor haar. Hij kon alleen maar grijnzen en was vervolgens van plan om nog meer rare dingen te doen. Dacht het dus niet he, schoot er door Riddle heen. Ze duwde de vent van zich af en draaide van hem vandaan, die vieze arm van haar af. Wie dacht hij wel niet wie hij was? 'Ooo, het stribbelt ook nog tegen, mooi' werd er geamuseerd gezegd. Een vuist werd gevormd en Riddle haalde vervolgens keihard uit. De vuist raakte de kaak van de vent waardoor hij nog met moeite overeind bleef en keihard op de grond neer knalde. De man maakte een kreunend geluid, het deed zeer, mooi. Riddle liep met een ietwat sadistische grijns op haar gezicht naar de gast. "Don't touch me without permission" snauwde ze vals waarna ze haar been naar achteren bracht en nog even flink in zijn maag schopte. Zijn gehele ingewanden werden nu waarschijnlijk geplet. Riddle begon vervolgens te lachen, wat was dit amuserend. De man had waarschijnlijk gedacht dat ze een lieflijk en onschuldig meisje was. De man kreunde nog meer van de pijn. Riddle zette een hand in haar zij en keek geamuseerd naar het propje wat nu zielig lag te doen op de grond. "Waar is je grote mond gebleven?" vroeg ze lieflijk waarna ze weer haar been naar achteren bracht en diezelfde stamp gaf met haar voet. Weer hoorde ze het gekreun van de man waarna ze grinniken op hem ging staan. De man lag kuchend op de grond, van de pijn, prachtig. Riddle's felblauwe ogen keken scherp naar beneden naar de man. Ze stond nog steeds op de vent en draaide zichzelf naar zijn hoofd toe. Ze zette een voet op zijn hoofd en leunde er vervolgens op "Oeps" mompelde ze waarna ze van hem af hupte. "Think, next time" mompelde ze waarna ze wat zand over de man heen schopte. Waarschijnlijk had hij nu wel wat geleerd van zijn actie. Zomaar iedere vrouw betasten die die tegen kwam was een slechte actie. Riddle bleef van een afstandje nog even naar de man kijken. Hij probeerde omhoog te komen, maar viel direct weer neer van de pijn. Riddle moest weer lachen, misschien iets te had lachen, al dempte het al snel weer naar gegrinnik. De rosé blonde dame draaide zich om met een geamuseerde gezichtsuitdrukking en liep weer weer richting het dorp. Hmmm... wat zou ze nu is gaan doen, al voelde ze weer een aanwezigheid van iemand, werd ze nou weer gevolgd? Ze draaide zich om en bleef weer even staan kijken, misschien had iemand het gewoon gezien, na ja diegene moest dan maar die vent gaan helpen naar het ziekenhuis of zo. Bij een omgevallen boomstam bleef Riddle stil staan waarna ze over de boomstam heen stapte en plaats nam op het ding. Ze zuchtte even, ze was in ieder geval al haar frustraties weer kwijt, mooi.

1.105 woorden~

Pff, die gast was er flink aan toe en Riddle was er gewoon moe van. Ze keek nog even minachtend naar het mormel wat daar op de grond lag. Hoe durfde hij wel niet, meiden aanraden, bah. Dan was hij bij Riddle flink de verkeerde geweest. Hopelijk was hij beschadigd voor het leven, want dan zou hij het niet meer doen bij andere meiden, hopelijk. Oké de boomstam werd saai dus Riddle stond weer op. Net had ze iets vaag in de verte horen brullen, maar Riddle was toen duidelijk te druk bezig geweest met die man in elkaar stampen. Maar ondertussen voelde ze dus weer een aanwezigheid van iemand, maar wie? Ze hoorde wat achter zich en draaide zich direct om. Een groenharige jongen die tegen een boom aan hing, kwam in beeld, Nathan. Een glimlach verscheen op haar gezicht, haar blik ging naar Agrona die haar niet zo heel vriendelijk aan keek, oke wat was haar probleem. Ze schonk er echter geen verdere aandacht meer aan toen Nathan zijn mond open trok. Ze was heerlijk charmant bezig? Wait? Had hij het gezien? Aan zijn woord gebruik en enorme geamuseerde grijns op zijn gezicht te zien wel. "Eu... ja" begon ze waarna ze even weg keek, richting de man die nu ondertussen omhoog probeerde te komen en het hem nog aardig lukte ook. Ze wist zichzelf niet helemaal een houding aan te geven. Ik bedoel bij Nathan gedroeg ze zich altijd heel anders. De man had het nu voor elkaar gekregen om helemaal overeind te komen. Riddle keek de gast dodelijk aan en de jongen dacht er niet langer over na en begon meteen weg te strompelen. Een glimlach verscheen weer op haar gezicht terwijl ze weer naar Nathan keek. Ze kwam vervolgens maar dichterbij "Hij zat aan me..." begon ze "En dat was geen slimme zet" zei ze met een grijns. "Mensen mogen mij niet zomaar aan raken, pff" zei ze nog lichtelijk geïrriteerd over wat er net nog was gebeurd.

Riddle keek de man nog na vanuit haar ooghoeken. Het liefst had ze hem nog wat meer laten zien, maar ze had geen zin meer en dan ook nog is Nathan die ineens uit het niets erbij was gekomen. Uiteindelijk was de man zo ver weg dat het niet interessant meer was en had haar aandacht weer op Nathan. Ze had hem vervolgens uitgelegd wat er ongeveer was gebeurd. Hij vroeg haar of ze dacht of hij dit verdient had, maar aan zijn toon te horen was die vraag heel anders bedoeld, zeker toen zijn andere woorden nog volgde. Hij had de boodschap inderdaad gekregen. Riddle grinnikte, ze vond het wel leuk dat hij zo reageerde. "Ja, stiekem had hij meer verdient..." begon ze "Maar ja hij heeft inderdaad de boodschap begrepen" zei ze met een grote glimlach. "Ik was eerst in Santalune, maar toen voelde ik het gewoon dat ik gevolgd werd, die gast dacht waarschijnlijk dat hij mij in de val had gelokt toen ik hierheen kwam, maar eigenlijk had ik hem in de val" lachte ze wat. Ze deed er echter vrij luchtig over, gelukkig was ze goed in van zich af bijten, letterlijk en figuurlijk, maar ja dat kon niet altijd even goed gaan. Zelf wist ze dat maar eigenlijk dondersgoed, maar ze had zich niet in kunnen houden. Riddle kwam nog wat dichterbij en sloeg haar armen om zijn nek "Hij heeft niet veel kunnen doen hoor" zei ze lieflijk. Nee, alleen Nathan mocht haar zo aan raken.

De jongen sprak vervolgens de volgende woorden dat hij maar is naar Santalune moest gaan, want hij moest nog iets kopen. Ondertussen hing ze al rond zijn nek en had ze gezegd dat hij niet veel had kunnen doen. De jongen sprak dat ze anders nog niet klaar met hem was en ze moest dan ook even grinniken. Ze liet Nathan weer los "Nee, dan weet ik niet of hij nog kon lopen.... in zijn leven" zei ze met een wat sadistisch glimlachje. "Maar wat moet je dan kopen?" vroeg ze vervolgens nieuwsgierig. Ze liet haar blik even over Nathan heen glijden en merkte vervolgens de Keystone op. "Oo je hebt hem al gekregen!" zei ze enthousiast waarna ze zonder pardon Nathan's arm vast pakte. Gefascineerd keek ze naar de regenboogkleurige armbad, wat was dat ding gaaf. "Hij is zo mooi... ik moet er ook echt eentje krijgen voor Fluffy" zei ze met een glimlach waarna ze Nathan's arm weer liet zakken en los liet. Ze draaide zich om en keek om naar Nathan "Zullen we dan terug gaan naar Santalune?" vroeg ze nieuwsgierig, ze vond het niet erg als ze uit dit stomme bos gingen, hoe later het werd, hoe raardere pokémon je tegen kon komen, nee dankje.

De groenharige jongen zei dat hij net van Lumiose af kwam, ah dat verklaarde veel. Echter wist ze nu nog steeds niet wat hij wilde kopen, ach ja daar kwam ze straks wel achter, ze gingen nu toch naar Santalune. Riddle had zich om gedraaid en Nathan mee gevraagd. De jongen zette een stap en opeens uit het niets kwam er een hele groep mannen tevoorschijn. Ze hoorde hoe één van hun riep 'Daar is ze' en precies op dat moment verscheen er een grijns op Riddle's gezicht. Hij had zijn vriendjes terug gestuurd, wat leuk! Haar aandacht werd vervolgens weer getrokken naar Nathan die zich af vroeg of het echt zo moeilijk was voor mensen om zich rustig te houden. Ze keek toe hoe een gast volop in het gezicht werd gebeukt met een elleboog. Auch, dat had zeer moeten doen. Echter moest Riddle haar eigen hachje redden, want een grotere gast verscheen voor d'r neus. Een speels grijnsje verscheen op haar gezicht "Gaan we spelen? Gezellig" zei ze geamuseerd waarna ze haar knie in zijn kruis plantte. De gast viel op de grond, ooo zwakke plekken, oeps. Riddle liep over de persoon heen terwijl ze naar de volgende jongen keek die op haar afgestormd kwam. Ze maakte een draai en haalde uit met haar been waardoor ze hem met haar voet recht in zijn maag raakte. Weer eentje neer. Echter werd ze nu van achter bij haar middel gegrepen, die zag ze niet aan komen. Ze werd een stuk van de grond af getild. "Laat me los" snauwde ze geïrriteerd waarna ze een paar pogingen deed om hem in het gezicht te slaan met haar elleboog.

Ondertussen had Nathan ook nog wat mannen gevloerd, ze gingen wel heel makkelijk tegen de vloer, of Riddle en Nathan waren te goed opgeleid voor dit soort dingen, oeps. Alleen het was niet zo plezant om door zo'n gast opgetild te worden. Riddle stribbelde behoorlijk wat tegen, maar de persoon die haar vast had, liet niet los en kon haar ellebogen helaas maar al te goed ontwijken. En dan nog het feit dat ze van de grond was en dus geen grip meer haar, stomme mensen. Voor dat ze het zelf echter door had was ze weer los en kwam ze met beide voetjes op de grond terecht. Nathan had de gast die haar vast had eventjes gevloerd en stond nu keihard op zijn knieschijf te stampen. Als die niet helemaal verbrijzeld was nu dan wist ze het ook niet meer. De man in kwestie schreeuwde het echter uit van de pijn, dat was waarschijnlijk een goed antwoord. Ze hoorde hoe Nathan zijn woorden sprak op een duistere toon. Ze grinnikte lichtjes geamuseerd waarna ze vanuit haar ooghoek nog zo'n gast aan zag komen. Ze liet zich achterover vallen en duwde zichzelf met een vaart richting de man precies op het moment dat haar handen de bodem raakte. Met haar twee benen vloerde ze de persoon waarna ze nu op zijn borst zat, met een been aan iedere kant van zijn hoofd. Ze grijnsde naar de jongeman die vervolgens een angstig gezicht op zette. Ze tilde haar hand op en begon een paar keer met haar vuist op zijn gezicht in te slaan. Riddle werkte zich weer omhoog en zuchtte even. Ze keek even om haar heen, zo dat waren ze waarna ze haar kleding wat af klopte en nonchalant haar haar goed deed.

Riddle keek even lachend om haar heen "Heel snel, stelletje amateurs" spotte ze waarna haar gelach snel over ging in gegniffel. Riddle hupte over wat gasten heen die helemaal knock-out lagen. Zag er best grappig uit zo. Die mannen kwamen haar waarschijnlijk niet meer zoeken of ze waren zo stom dat ze het nog een keer kwamen proberen met een nieuwe groep, ach Riddle vloerde ze wel gewoon. Ze waren sowieso laf, een hele groep mannen afsturen op een 'onschuldig' meisje. Nathan sprak dat ze nu maar naar Santalune moesten gaan en Riddle knikte instemmend. Ja, ze deden inderdaad alsof er niks was gebeurd, maar hier ging je toch niet meer aandacht aan besteden. Haar aandacht ging nog even naar Agrona die verontwaardig snoof en tja om Nathan's reactie moest ze lichtelijk grinniken. Riddle volgde ondertussen Nathan maar weer richting Santalune en keek op, omhoog, naar Agrona die boven hen rond cirkelde. Ze glimlachte lichtjes waarna ze weer voor haar keek. Straks struikelde ze nog en lag ze plat en lang uit over de vloer.

Ze zaten aan de rand van de stad dus het was wel makkelijk. Het duurde niet lang voordat ze bij de stad waren en Riddle was wel blij dat ze uit dat stomme woud waren. En die stomme mannen lagen daar nog ergens te creperen, mooi zo, dat verdiende ze ook. Riddle liep Nathan als een Poochyena ~hondje~ achterna waarna ze weer in het stadje belandde. Nathan had al snel een winkeltje gevonden waar ze stenen verkochten en Riddle volgde hem waar gewoon zonder iets te zeggen. Eenmaal binnen keek ze om haar heen, nieuwsgierig naar alle stenen die er lagen. Ze moest zich inhouden om niet alles in haar zakken te stoppen en weg te rennen. Het was allemaal zo mooi en het glimde, na ja ze was goed opgevoed dus foei, dat mocht niet. Ze keek nog even naar Nathan die een mega stone vroeg voor zijn Charizard. Voor Agrona dus. Hij vroeg om de X versie en deze werd dan ook eventjes afgerekend. Hij moest er vijfenzeventig pokédollars voor neerleggen, pff dan zaten er toch wel heel wat voordelen aan Team Rocket lid zijn. Riddle had wel is van haar vader gehoord dat ze gewoon voor vijfenveertig of zo zo’n steen kon bemachtigen. Ach ze zou er tegen die tijd wel achter komen hoe ze dingen ging verkrijgen. Toen ze merkte dat Nathan weer naar buiten ging, draaide Riddle zich om en begroette ook nog even de vrouw van de winkel. Eenmaal buiten liet Nathan, Agrona weer uit haar pokéball, de ketting werd vervolgens om haar nek gedaan en in het gat werd de Mega Stone geplaatst. Nu was de pokémon nog waardevoller geworden, hij moest echt bij Team Rocket weg blijven, oké dat klonk super ironisch. Riddle was zelf een Team Rocket persoon en hij woonde bij hun in huis met twee ouders van Team Rocket, al waren die twee bijna nooit thuis. Riddle was echter niet van plan om een pokémon te stelen van Nathan, dat zou echt nutteloos zijn en dat zou hun relatie ook niet bevorderen. Riddle keek met een glimlach naar de twee “Nu nog uitproberen, in het bos is er volgens mij genoeg plek voor” zei ze “En volgens mij zijn er ook open plekken, dus geen bomen in de weg” zei ze voorstellend.