Aromatherapy

Lilium duwde zich wat van hem weg en hij keek op haar neer, duidelijk wat verbaasd. Was er iets? Was het nog niet duidelijk zat? Maar, al gauw werd duidelijk wat er in haar hoofd om ging. Haar lippen drukten zacht op die van hem en hij opende zijn ogen weer toen ze naast hem op de bank terugzakte, sprekend dat dit het perfect maakte. Hij glimlachte, wilde iets zeggen, maar het stoppen van het reuzenrad onderbrak hem. De deur klapte open en Aiden glimlachte lichtjes. Typisch. “Ja, dat was het.” Hij besloot haar die laatste bevestiging nog te geven, voor hij haar hand weer (beter) beetpakte en opstond, om haar de attractie uit te leiden. “Zullen we dan richting de kamer gaan?” En deze keer was het zowaar de bedoeling dat ze samen sliepen. Immers kon ze hem vertrouwen. Hij kon zichzelf vertrouwen.

Lilium leek het goed te vinden om terug naar de kamer te gaan en Aiden glimlachte. Ze zei dat het een interessant dagje was, maar op een goede manier. “Ja,” zei hij, haar iets meer naar zich toe trekkend terwijl hij begon te lopen. “Dit- Ik had het nodig.” Hij hoefde er niet omheen te draaien. Hij had dit nodig gehad. Dat mocht ze best weten.
Hij had echt wel lief willen zijn en terug naar de kamer willen gaan, maar bij het zien van een man die boven een ton hing, kwam Aiden tot stilstand, haar hand nog altijd beethoudend terwijl hij veel te geïnteresseerd naar de man keek en een bal in zijn handen geduwd kreeg. ‘Gooi raak en win een Water Stone!’ riep de medewerker luid en Aiden voelde even aan de bal. Zwaar en het doelwit was heel klein… “Sorry,” verontschuldigde hij zich even naar Lilium. Hij zag hoe een ander zwaar mis gooide en schatte het eventjes in, voor hij richting het doelwit gooide.
Plons. Dingdingding. ‘We hebben een winnaar!’ En hij kreeg een Water Stone in zijn handen geduwd. Maar, dat was allemaal niet waar Aiden op lette. Nee, zijn geamuseerde blik stond gericht op de man die in het ijskoude water was gevallen en hem dodelijke blikken toe aan het werpen was. “Dat was leuk,” merkte hij op tegen Lilium. Ja, dat vond hij zeker oké.

Lilium zei te hopen dat Amore niet al te eenzaam was geweest en hij keek Lilium even met een kleine glimlach aan. “Dat zit vast wel goed,” zei hij met een kleine glimlach. Hij haalde de sleutel uit zijn broekzak en stak het in de deur, om deze te openen en naar binnen te stappen, het licht aan klikkend. Amore lag onder het tafeltje bij de bank te slapen, duidelijk al door hebbend dat ze het bed uitgetrapt zou worden, waardoor Aiden even glimlachte. “Zie je? Ze kiest er zelf voor om niet in de ball te gaan,” besloot hij haar gerust te stellen. Immers was hij nog wel van plan meer tijd met haar door te brengen en daar hoefde Amore niet altijd bij te zijn, als het even kon. “Wil jij de badkamer hebben?” vroeg hij, zijn schoenen uitdoend en op het bed neer ploffend, de water stone in zijn handen houdend. Hmn. Vaporeon, hmn? Jolteon en Umbreon hadden hem gaver geleken, zouden het team qua image wat beter doen, maar… Vaporeon. Misschien moest hij het eens aan Claire voor gaan leggen.

Aiden had zich languit op het bed neer gelegd, zijn ogen gesloten terwijl hij nadacht over deze dag. Ze hadden er zo lang over gedaan om enige duidelijkheid te scheppen. Arceus, hij had er al zo lang over gedaan voor hij aan zichzelf toegaf dat ze niet zomaar een pup was. En nu? Binnen één enkele dag was… was duidelijk dst ze het wel wilden. Heilige Arceus, ze was van hem. Hij had dit nooit kunnen denken. Hij wist nog wel wat hij van haar gevonden had, wat voor een last op de schouders hij haar gevonden had. Ze had het voor elkaar gekregen om hem onder de huid te kruipen en dat was niet altijd even goed gegaan, maar hij zou zijn best doen.
Toen ze klaar was knikte Aiden even. “Prima,” zei hij, voor hij richting de badkamer liep en even in de spiegel keek. Zijn hoedje bleef achter in de badkamer (daar had hij in bed toch niets aan), nadat hij zich gewassen en omgekleed had en even met zijn hand door zijn rode, warrige haren was gegaan. Gapend kwam hij de badkamer weer uit, het blondje aankijkend. “Zal ik ‘t licht maar uitdoen?” vroeg hij met een kleine grijns. Dan kon hij daarna ook het bed in kruipen en hoefden ze er in ieder geval niet meer uit.

Prima. Aiden klikte het licht uit en wandelde op het bed af, om onder de deken te glijden en deze om zich heen te sluiten, zijn kussen wat verschuivend. Al zag hij in het donker niet veel, was hij zich ervan bewust dat hij haar nu (ongeveer bijna) recht aankeek, een lichte glimlach op zijn gezicht hebben staand. Hier kon hij wel aan wennen, ja. Hij sloot zijn ogen en trok de dekens wat verder omhoog. “Slaap lekker, Lil.” Geen ongemak meer, geen egoïsten-gedachten meer. Ze had ermee ingestemd, ze wilde hier ook zijn. Het was allemaal goed. Hij mocht zo bij haar liggen en Arceus, daar kon hij absoluut wel mee leven.

Het was… warm. Maar, het was niet… verkeerd. Nee, niet verkeerd. Aiden verlegde zijn hoofd even, enkel om op te merken waarom het nou ineens zo warm was. Langzaam opende hij zijn ogen. Het meisje lag tegen hem aan, zijn arm om haar heen. Wat? Hij wilde weg schrikken, maar wist zich op tijd in te houden en sloot zijn ogen weer tevreden, in de hoop haar nog niet wakker gemaakt te hebben. Zijn kussen was ondertussen half bezet en naar hoe het er nu uit zag bood het andere deel van dit bed alleen maar veiligheid dat niemand eruit zou rollen, want ze lagen weer veel te veel aan één kant. Maar, dat maakte niet uit. Het was lekker warm en hij was nog lang niet wakker genoeg om er echt over na te denken, dus nestelde hij zich weer wat beter en hoopte hij terug in slaap te vallen. Met haar erbij zou dat toch moeten lukken.

Hij voelde haar bewegen, wist ook wel dat als hij het echt zou willen, hij haar wakker kon maken. Maar, waarom? Waarom zou hij haar niet laten liggen als het duidelijk was wat hij zelf ook prettig vond? Nee, dit was goed. Hij boog zijn hoofd een klein beetje, zodat zijn kin op haar blonde haren kwam te rusten en hield zijn ogen gesloten, zijn arm over haar heen geslagen. Hij had zichzelf zo vaak verteld dat het nooit werken zou en nu lagen ze hier, samen, zonder het te veel door te denken (al was dat ook wel omdat hij ‘s ochtends niet zo goed kon denken, hoor). Nee, ze hadden geen haast om ergens te komen, dus zolang zij nog niet wakker werd… En met die gedachte voelde hij zichzelf ook weer wegzakken in een slaap, zoals hij dat als echte uitslaper kon.