Lost Apple.

_{Al een hele tijd was Harry van boom naar boom aan het vliegen, terwijl hij om de zoveel tijd naar achter keek om te zien of zijn trainer nog steeds volgde. Dat was inderdaad wat Jensen deed, al was zijn aandacht er niet volledig bij. Hij keek naar de kaart die hij in zijn handen had en probeerde een goede weg uit te stippelen voor de rest van zijn reis. Kaarten waren jammer genoeg nooit zijn sterkste kant. Jensen kon nooit de juiste plaatsen vinden en raakten altijd in de knoop. Waarom maakten ze die dingen ook zo groot en zo moeilijk op te vouwen?
Wanneer dat hij het echter op gaf bleef hij even staan om de kaart op te vouwen. Het lukten gedeeltelijk, maar uiteindelijk was het toch verkeerd opgevouwen. Goed genoeg voor hem. Meer tijd maakten hij er niet leer aan vuil. Een geluid van de Murkrow deed hem echter opkijken. ‘Wat is er Harry?’ vroeg hij terwijl hij dichter naar de pokémon toe ging, maar meteen nadat hij genaderd was vloog de pokémon naar een andere boom. Bij de boom zat nog een meisje en een groenige pokémon. Jensen besloot haar maar rustig te naderen. ‘Hey. Is er wat?’ het was misschien vreemd dat een vreemde dat vroeg, maar haar gezichtsuitdrukking sprak haast boekendelen. Jensen wierp nog even snel een blik op de zwarte pokémon die ergens in aan het pikken was. Wat had hij nu ook weer gevonden van eten?}

_{Jensen vond van zichzelf dat hij het meisje aardig goed had benaderd, maar aan haar reactie te zien was ze niet al te blij. Achteraf gezien was het duidelijk, maar het drong niet meteen tot hem door toen ze over zijn pokémon begon en haar appel. ‘Je appel?’ verliet dan ook vragend zijn mond.
Wat verward wierp de jongen zijn blik op de Murkrow in de boom die smakelijk van de appel aan het eten was, en vervolgens terug naar het rood harige meisje dat haar vinger tegen zijn borst hield. Toen drong het meteen tot hem door. ‘Harry! Laat appel nu meteen voor wat het is!’ zei hij maar streng tegen de pokémon. Jensen wist niet waar hij zich aan had verwacht, maar het was verkeerd geweest om te denken dat de pokémon gewoon zou luisteren. Een stuk appel werd als reactie op de twee afgegooid om duidelijk te maken dat ze die appel niet terug zouden krijgen. ‘Verdomme Harry!’ met één hand duwde hij het meisje haar hand weg en draaide hij zich om naar de pokémon in de boom. Damn it. Hoe kwam het wel niet over? Hij kon een simpele Murkrow nog niet eens te baas.
Van uit zijn ooghoeken wierp hij snel een blik op het meisje dat er stond om haar reactie te peilen. Ze wilde de appel vast niet meer terug. Of wat er nog van over schoot. ‘Het spijt me hij uhm-’ maar veel verder kwam hij niet met zijn verontschuldiging, gewoon omdat hij geen goede reden viel.}

_{Vanuit zijn ooghoeken hield hij zijn Murkrow in het oog die echt niet die appel ging terug geven. De pokémon was ten eerste niet goed met delen, maar ook terug geven was niks voor hem. Dat was ook precies waarom hij nog steeds dat horloge rond zijn nek had hangen. Als het van Jensen af ging had hij het horloge al terug genomen. ‘Wel princess, door kwaad te worden krijg jij je appel ook niet terug,’ reageerde hij terug terwijl de jongen zich terug naar haar om draaide. Aw kom op, hij was geen gemeen persoon maar dan moesten mensen ook nog altijd niet zo tegen hem doen. Kon hij er wat aan doen dat zijn pokémon zo vervelend was dat je er niks mee kon aanvangen. ‘Wat deed die appel dan ook in die boom als die van jou was?’ zei hij vervolgens waarbij hij naar de appel en Harry wees.} 

<sub>Jensen had acht geen idee waarom dat het meisje zo kwaad was gewoon door een simpele appel. Hij wilde zich niet schuldig voelen of het gevoel hebben dat hij er iets voor terug moest doen, maar dat gevoel was er wel degelijk. Dat gevoel probeerde hij ook van zich af te duwen. Zijn vraag werd gelukkig wel beantwoord, en zo wist hij zijn gedachten even op iets anders te plaatsen. De Ivysaur had haar appel gestolen. Het was allemaal begonnen met haar pokémon. Een diepe zucht verliet Jensen zijn mond voordat hij hoofdschuddend één hand door zijn lichtgekleurde haren bracht. ‘Ook al zo’n moeilijke pokémon?’ vroeg hij. Alleen al aan zijn stem was te horen dat ook Harry zo was. De Murkrow was in zijn ogen onmogelijk.
‘Maar umh, misschien kan ik wel voor een nieuwe appel zorgen.’ Hij moest die woorden gewoon hebben uitgesproken, anders ging hij met een ongemakkelijk gevoel blijven lopen.

OOC: Dang, veeeeeeeel te laat met posten xD</sub>

_{Een wat geïrriteerde blik kwam toch op Jensen zijn gezicht bij het horen van de woorden die werden uitgesproken. Het kwam op een verkeerde manier bij de jongen over, alsof dat het niet meer dan logisch was dat hij een appel terug zou geven. ‘Vergeet niet dat ik nog steeds van gedachten kan veranderen,’ waarschuwde hij het meisje. Veel zin had hij al niet om speciaal voor het meisje een nieuwe appel te kopen, terwijl het in eerste instantie de schuld van haar pokémon was.
Wanneer ze echter over wat anders begon keek hij verward opzij. ‘Uh?’ Naar zijn weten had hij maar één pokémon, terwijl dat er ineens een tweede pokémon uit de lucht moest zijn gevallen. ‘Ik heb maar één po-,’ maar dan vielen zijn ogen op de verschillende groene pokémon daar stonden. ‘Ow...die zijn niet van mij,’ zei hij vervolgens. Snel keek hij over zijn schouder naar Harry, maar de pokémon negeerde alles volkomen. Zelfs wanneer één van de groene dingen een luide kwaak liet horen. ‘Zolang we niet over komen als een bedreiging zijn we veilig denk ik.’ Op Harry moest hij in ieder geval niet vertrouwen.}


_{Het was gewoon grappig om te zien hoe dat het meisje reageerde op die pokémon, zeker wanneer dat één haar aanraakten. Jensen vermaakten zich prima en dat was ook duidelijk te zien aan de tevreden glimlach op zijn gezicht, één die wat neigde naar een grijns. Eerst zo zitten klagen en dan schrik hebben - of wat ze ook was - van één of ander groen ding. ‘Naw, hij wilt alleen maar vrienden worden en jij reageert zo. Als ik hem was zou ik ook kwaad reageren,’ zei hij, en daarmee beantwoorde hij de blik die hij van het meisje kreeg. Harry was ondertussen klaar met de appel en was de boom uit gevlogen. In zijn bek had hij wel nog het klokhuis van het stuk fruit dat hij boven het hoofd van de rood harige liet vallen voor dat hij op Jensen zijn schouder ging zitten.}


_{Het meisje had niet haar beste dag, maar dat gold voor beiden. Wanneer dat Harry weer de a-hole wilde uit hangen en het klokhuis recht op de roodharige liet vallen leek één van de groene wezens het er niet mee eens te zijn. Een bubble beam werd op hem en de Murkrow afgestuurd en Harry besloot dat het een perfect moment was om te flippen. De bellen raakten hun doel. Jensen hield zijn armen wat voor zijn gezicht om het te beschermen, maar de Murkrow begon hevig met zijn zwarte vleugels te fladderen die natuurlijk tegen de jongen zijn hoofd moesten aankomen. ‘O-oi! Harry, rustig aan!’ Riep Jensen zwaar geïrriteerd, maar Harry kennende maakten het alleen maar erger. Hij vloog op de groene pokémon af en begon die hevig te pikken ‘Stop dat!’ maar de pokémon luisterde niet. ‘Ugh pokémon, waar zijn ze goed voor,’ zei Jensen terwijl hij frustrerend zijn armen in de lucht zwaaide.}