Jensen Marcone

► Naam ◄ Jensen Marcone ► Bijnaam ◄ Jen ► Geslacht ◄ Mannelijk ► Leeftijd ◄ 19 Jaar ► Seksuele Oriëntatie ◄ Homoseksueel ► Type ◄ Coördinator ► Geboorteplaats ◄ Jotho ► Thuis ◄ Hoenn - Petalburg City ► Pokédex ◄ Komt

Jensen is een gespierde man die zeker gezien mag worden. Zijn armen hebben een aardige omtrek en bij strakke T-shirts kan je de mooie vormingen van zijn spieren zien. De jongen heeft het geluk dat hij niet al te veel moet doen om de spieren te behouden. Het is niet dat ze van het ene moment op het andere ineens zullen verdwijnen omdat hij niet genoeg traint. Hij heeft er gewoon aanleg voor. Zijn haar heeft Jensen zo laten knippen dat het vanboven lang is maar vanonder kort. Terwijl dat het bovenste deel ook een licht bruine tint heeft, is de onderkant juist een donker bruine tint heeft. Zijn grijs/bruine ogen passen hier goed bij. Qua kleding draagt hij gewoon wat makkelijk zit.

Jensen heeft tot zijn 15 jaar in Jotho gewoond samen met zijn ouders. Daar leefde hij een normaal leven waar zich niet meteen iets speciaals in voor deed. Hij had vrienden waarvan hij echter wist dat hij ze ooit achter zou moeten laten want zijn ouders wilden graag verhuizen naar Hoenn omdat ze dachten dat het beter was voor de zaken.
Een dag voordat ze zouden vertrekken naar Hoenn wilde Jensen graag zijn eerste eigen pokémon gaan ophalen. Samen met zijn moeder was de jongen richting de professor gegaan. Het was altijd al zijn droom geweest om een eigen pokémon te hebben, en die dag was eindelijk aangebroken. Hij stapte het lab binnen en werd haast meteen benaderd door de Professor. De glimlach die hij heel de tijd op zijn gezicht had gehad verdween meteen bij het horen van de woorden van de man. Alle starters die hij had waren al weg gegeven en het ging nog een tijd duren voordat hij er meer ging krijgen. Sowieso maakten het niet uit wanneer hij er nieuw ging krijgen, Jensen zou toch meteen vertrekken naar een andere regio. Natuurlijk had hij ook de kans om daar een starter op te halen, maar hij wilde een Totodile, niet één van die starters van Hoenn.
Veel kon er jammer genoeg niet aan gedaan worden. Samen met zijn ouders vertrok hij later die dag naar Hoenn, om daar een nieuw bestaan op te richten. Dat echter zonder een eigen pokémon. Tijdens de weg naar huis had zijn moeder voorgesteld om in Hoenn een starter te gaan halen, maar dat wilde hij niet meer. Eén keer ongeluk was meer dan genoeg. Jensen wilde het gewoon niet meer opnieuw proberen. Dat was een gedachten die nog lang in zijn hoofd bleef rond spoken.

In de drie jaar die daarop volgde was er niet zeer veel gebeurd. De familie Marcone was verhuist naar Hoenn, hadden daar nieuwe jobs gevonden, nieuwe vrienden gemaakt en het leven ging verder. Jensen had in die tijd genoeg kansen gehad om toch aan een pokémon te komen, maar hij sloeg elk aanbod af. Het was wanneer dat zijn moeder ernstig ziek werd en later stierf dat hij toch nieuwe doelen wilde in zijn leven. Hij wilde wel een pokémon, ter eren van zijn moeder maar hij was te oud voor een starter. Langzaam aan was hij dan ook opzoek gegaan naar een pokémon. Iets wat niet zo gemakkelijk was.
Op een dag kreeg hij dan ook van iemand een pokémon, en dat zonder dat hij er wat voor moest betalen. De man had hem de pokémon gegeven en meer niet. Jensen had de pokémon misschien eerst goed moeten bekijken, want achteraf gezien was het niet de beste pokémon. De Murkrow was lastig en had een pittig karakter. Hij had al meteen de horloge van zijn trainer gestolen en na vele pogingen om het terug te bemachtigen gaf hij het op. De zwarte pokémon terug in zijn bal steken werkte ook niet, want iedere keer dat hij dat probeerde viel de vogel hem aan door naar zijn hand te pikken. Jensen kreeg het echter niet over zijn hart om de pokémon weg te doen, dus gaf hij hem maar de naar Harry.

H A R R Y M U R K R O W

Murkrow has a fondness for anything sparkly, and it will steal things such as jewelry to bring it back to its nest. Its fondness for shiny objects go as far as fighting with other Pokémon that enjoy shiny objects to gain their stashes. Whenever it is chased, it loses the attacker by leading it down dark mountain trails, and sometimes it does this to travelers as a mean spirited prank. Superstition regards Murkrow as Pokémon of ominous things to come, and of great misfortune if one is seen at night. It is possible to train a Murkrow to repeat words. Murkrow usually lives in forests or swamps.