{OPEN} Like a Spinda

"Klaar om te gaan?" Vragend keek Mabel Silvester aan, de Pidgey zat nog op tafel, maar had zijn ontbijt op. Vandaag zouden ze weer weg gaan uit Santalune, ze waren twee nachtjes gebleven, maar er was toch echt niks te halen in de kleine stad. De gyms had ze besloten niet te doen, dus ze kon beter meteen door reizen naar Lumiose. En nu moest ze wachten op haar Pidgey. Licht ongeduldig keek Mabel de pokémon aan, ze had wel genoeg van het bos hier. Dat wilde ze ze snel mogelijk achter haar laten. Silvester maakte even een klagerig geluid, maar sprong toen op zijn trainers schouder. Mabel glimlachte, ruimde de resten van Silvester's ontbijt op en liep haar kamer in het pokécenter uit.
Beneden gaf Mabel de sleutel af en draaide zich om naar de deur. Silvester slaakte opeens een beledigde kreet. Verbaast keek het meisje naar de vogel en zag dat de pokémon zijn ogen op iets heel anders had gericht. Boos keek Silvester naar een jongen die zijn blik op de Pidgey had. Of... was het niet Silver? Puzzelend keek Mabel de onbekende jongen aan, hij keek terug. O, Arceus, ze kon er niks aan doen dan een lichte blos krijgen, het enige dat erger was als je iemand zag kijken, was als je zelf 'betrapt' werd. Ze was blijkbaar dichterbij de deur dan ze had gedacht. Mabel struikelde over de drempel van het pokécenter en probeerde in haar val het eerste vast te pakken om niet te vallen. Jammer genoeg was dit een persoon en trok ze diegene juist mee in haar val. Silvester vloog geschrokken op en wierp nog even kort een vernietigende blik op de 'reden' van de val van zijn trainer. Hij had niks gedaan, heeeeelemaal niks.

Ganzenopdracht, open & nooit meer, alsjeblieft xD

Mabel krabbelde ze snel ze kon weer overeind, zodat ze in elk geval rechtop zat. “Gaat het?” Het meisje dat ze per ongeluk had omgegooid keek haar aan. "Ja, sorry, ik struikelde," antwoordde ze een beetje beschaamd, struikelen oké, maar daarvoor ging je geen mensen omgooien. Silvester keek zijn trainer aan en tjirpte wat bezorgd. "Het gaat prima Silver," glimlachte Mabel tegen de kleine Pidgey. Ze was wel eens harder gevallen, veel harder, dit was gewoon, voor haar doen dan. Alleen ze moest geen mensen meetrekken in haar onhandigheid. Mabel stond op en klopte even het vuil van haar kleren. Silvester nam zijn plek op haar schouder weer in en keek het andere meisje nieuwsgierig aan. "Echt sorry," zei ze nog een keer, Mabel streek even over de kop van haar Pidgey en keek nog even nerveus in het center. Gelukkig was er niemand te zien die net naar haar keek, nu keken er wel meer mensen naar haar. Dat kreeg je als je mensen omgooide...

"Bedankt," glimlachte Mabel terwijl ze de hand aannam, ze stond ook op en deed haar tas weer goed, die was een beetje verdraait geweest. Silvester keek het andere meisje nieuwsgierig aan en hopte van zijn trainers schouder om haar beter te bekijken. De Pidgey fladderde vlak naast het onbekende meisje en maakte een vrolijk geluidje. Mabel glimlachte en keek nog even vluchtig naar haar tas, er was toch niks beschadigd? "Ik ben Mabel," stelde ze zichzelf maar meteen voor. "En dat is Silvester," ging ze met een gebaar naar de vrolijke vogel verder. Silvester vloot nog eens als begroeting en keek het meisje enthousiast aan. "Hij is eh.. wat enthousiast," Mabel keek haar pokémon even aan en richtte toen haar blik weer op degene die ze net had omgegooid. Ze wist ook niet echt wat ze moest beginnen met de enthousiaste Pidgey, maar Silver kon toch geen schade doen.

Mabel keek nog even naar de Pidgey, waarom was hij zo vrolijk? Misschien kwam het omdat er nu niemand was die haar liet vallen, of zo iets. Ze schudde het maar van zich af en keek naar Yara, die plagerig iets opmerkte over Silver. Mabel glimlachte en keek naar haar pokémon. "Kom op Silver, gedraag je eens," de Pidgey keek om, hij had net een rondje gevlogen, en ging als reactie op zijn trainers hoofd zitten. Mabel zuchtte en keek naar boven, echt? Leerde hij het dan ook nooit, kon de vogel niet gewoon op haar schouder komen zitten zoals altijd? Haar hoofd was niet echt haar favoriete plek als Silver ergens wilde zitten. "Echt Silver?" De Pidgey tjirpte vrolijk en keek naar onder, naar zijn trainer. "We gaan niet naar Lumiose als je op mijn hoofd blijft zitten," Mabel probeerde een beetje zicht op haar pokémon te krijgen, maar dat was moeilijk als die recht boven je zat. Silvester trok zich niks van zijn trainer aan en floot nog eens vrolijk.

"Ik ben bang dat Silver een stuk zwaarder is dan hij er uit zien," antwoordde Mabel terwijl ze de vogel van haar hoofd probeerde te pakken. "En daarbij geeft hij me zo-," ze had Silver er af gekregen en liet hem op haar schouder. "-een vreselijk kapsel." Mabel zuchtte en liet haar handen over haar haar gaan, het zag er waarschijnlijk ontploft uit, alsof ze net uit bed kwam. "Bedankt hé," zei ze tegen de Pidgey op haar schouder, Silvester vloot nog eens vrolijk. Mabel keek de kleine pestkop aan, hij had vanmorgen wel gezien dat ze haar haar had gekamd, het zo door de war gooien was een hobby van hem. Maar nu waren ze op reis en niet thuis waar niemand haar kon zien. Nu kon iedereen haar 'prachtige' kapsel bewonderen. Mabel zuchtte nog een keer en keek naar haar tas, hopelijk lag de borstel niet helemaal onderin.

"Ja, ik zou wel wat kunnen bedenken," zei Mabel nadenkend, aan de andere kant, ze had Silver al heel lang. "Maar ik betwijfel of ik na de negen jaar die ik met hem heb doorgebracht hem slechte manieren kan afleren," zuchtte ze na een korte stilte. Silvester hupte vrolijk op zijn trainers schouder en maakte van tijd tot tijd een vrolijk geluid. "Aan de andere kant..." Mabel viste een bes uit haar tas, haar netjes gesorteerde doos lag er nu half open in. "Weet ik ook wat hij lekker vind," ze hield de bes voor de Pidgey. Silvester keek zijn trainer even wantrouwig aan en nam de bes toen voorzichtig aan. Gelukkig voor hem was het een lekkere bes, zijn trainer had alle bessenkennis, al kon hij er zelf ook wel wat van, en er was altijd wel het risico dat hij een bittere kreeg als ze boos was of zo iets. Niet dat het veel voor kwam, maar je moest gewoon voorzichtig zijn. Mabel keek even naar haar pokémon die de bes langzaam, misschien zelfs wat wantrouwig, opat, dat hij nog honger had na een kwartier over zijn ontbijt te hebben gedaan.

Mabel glimlachte en zorgde er kort voor dat haar tas in orde was. "Ik was eigenlijk op weg naar Lumiose voor ik eh.. struikelde," zei ze met haar blik op Yara, wat er vooraf aan was gegaan maakte niks uit. Heeeelemaal niks. Silvester at zijn bes braaf op en bleef daarna wat minder hyper zitten. "Ik weet niet of ik jou met wat heb gestoord," vragend keek Mabel het meisje aan, als dat zo was was het wel heel beschamend. Silvester keek even naar zijn trainer en besloot zich er maar buiten te houden, hij had zijn plezier gehad en nu moesten ze eigenlijk door naar die grote stad. Hopelijk zou Mabel hier niet een half uur blijven staan en praten over onzinnige dingen, dan zou hij misschien wel wat helpen. Een nieuw kapsel uitproberen of zo, dat leek hem wel leuk. Maar dan liep hij ook weer het risico op een boze trainer.. dilemma. Hij wachtte wel hoe lang het duurde en dan kon hij altijd nog een steuntje in de rug geven.

"Lumiose is een grote stad," mompelde Mabel. "Maar ik ben niet van plan om er lang te blijven, ik wil namelijk door naar Hoenn en daarvoor moet ik door de Badlands." Daar zag ze al tegenop, de Badlands waren een grote woestijn waar je niet door wilde reizen. Er zaten vast allemaal enge pokémon die je konden aanvallen als je een verkeerde stap zette. Het enige wat ze er graag wilde zien waren de Skarmory's, Silvester's verre familie, maar verder wilde ze zo snel mogelijk door de woestijn. Straks moest ze er een nacht doorbrengen, en dat zou ijskoud zijn. "Ik moet wel zo gaan," mompelde ze half in zichzelf. "Anders word het te laat." Silvester boorde instemmend zijn nagels iets harder in zijn trainers schouder, vriendelijk dat wel, maar net voelbaar. Mabel keek kort naar de pokémon en toen weer naar Yara, die had de nagels van de Pidgey niet gevoeld.