Typhlosion? [open]

"Omhoog. Goede keuze en wat die twee betreft... Laat ze maar." Hij vond ze wel grappig zo samen en als Pyre haar per ongeluk liet vallen zou de Vaporeon gewoon veranderen in een plasje water en hervormen, althans als hij de pokedex goed begrepen had.

Vivienne grinnikte. "Oké dan maar," zei ze rustig, terwijl ze nog een keer achterover keek naar de vliegende pokémons. "Soms vraag ik me af of pokémons het karakter van hun trainer overnemen," mompelde ze, terwijl ze toekeek hoe Pyre Naida liet vallen en halverwege weer opving. Ze grinnikte zachtjes. "Kom, dan gaan we," sprak ze daarna tegen Jace, terwijl ze de jongen half mee trok de kamer binnen. Op naar boven, op naar Arceus mocht weten wat.

/blockquote>

Jace grindde toen ze hem mee sleurde verder, dieper de toren in. Hij inspecteerde de muren die er niet al te goed, maar wel stevig uit zagen. Hier en daar hing er mos en waren er kraken te zien. Hij had in Santalune City gehoord over pokemon die in deze toren woorden. Jace vond dat niet al te onlogisch door de ligging van deze vreemde toren.

Voor hen werd de gang nauwer en donkerder en ze floot eventjes om te laten weten dat Naida haar moest achtervolgen. Ergens vroeg ze zich af of ze straks ondersteboven zou worden gevlogen door een Volcarona, maar tot nu toe was het rustig. De muren zagen er niet al te stevig uit, maar het gewicht van de toren werd nog prima gedragen. Met steen en muren was Vivienne volledig onbekend. Voor haar zou het veel beter zijn geweest als ze boomstammen en touw had, zoals ze de boomhutten maakte in Fortree City. "Volgens mij begint hier de klim naar boven toe," zei ze tegen Jace, terwijl ze voor zich uit wees, naar de weg die steeds verder omhoog ging.

Jace knikte en keek omhoog. Het zag er naar uit dat hier de trappengang begon. Hij vroeg zich af of er meer ruimtes waren of pokemon die hij tegen zou kunnen komen. Hij hield Vivienne's hand vast met zijn goede had en kuste haar op haar wang. Pyre landde en liet de Vaporeon gaan voordat ze op Jace z'n schouder ging zitten.

"Naida, jij blijft bij mij, begrepen?" sprak ze de Vaporeon streng toe, toen de Volcarona haar terug neer had gezet. De pokémon keek op en liet een vrolijke "Vaporeon~" horen, terwijl ze naast haar trainster bleef zitten. Gelukkig luisterde Naida nu wel een stuk beter dan toen ze nog een Eevee was. "Denk je niet dat het handiger is om Pyre vooruit te sturen?" vroeg ze daarna aan Jace, terwijl ze met een schuinhoofd keek naar de mot die op zijn schouder was gaan zitten. Volgens de pokédex woog een Volcarona ongeveer 46 kilo, dat moest toch pijn doen op je schouder?

Jace kreunde met een lach en zei tegen Pyre: "Ze heeft waarschijnlijk gelijk." Pyre knikte enthousiast en vloog van zijn schouder af naar voren de trappen op, maar bleef wel dicht genoeg bij hen in de buurt om licht bij te schijnen. Jace aaide Vivienne en kuste haar wang. Hij vond het zo fijn om bij haar te zijn.

Jace gaf haar gelijk en al snel vloog Pyre voor hen uit, het pad voor hun voeten verlichtend. Zo, nu hadden ze tenminste minder zorg om in het diepe donkerte te vallen. Ze glimlachte eventjes en keek op toen ze een aai kreeg, precies op het moment dat ze een kus kreeg. "Schat, ik ben geen pokémon," zei ze grinnikend, terwijl ze haar haar weer goed deed. Het pad liep geleidelijk omhoog en ze vroeg zich af hoelang het zou duren voordat ze bovenaan waren.
Een brokkelend geluid liet haar verstijven van angst en links van zich, enkele meters verderop, viel een stuk steen naar beneden toe. En verder, en verder, zonder dat ze iets hoorde waar het was geëindigd. Ze huiverde en drukte zich stevig tegen Jace aan, terwijl ze haar pas weer hervatten. Nee, ze was geen held op dit moment.

Jace snapte haar volledig. Hij was niet bang voor hoogtes, maar had het niet zo op terpletter vallen. Hij keek nieuwsgierig omhoog en zag de zon schijnen door een opening hoog boven hen. Jace gaf Vivienne en porretje met zijn elleboog en zei: "Zeg Viv... Zou je Charizard ons niet naar boven kunnen vliegen? Er is denk ik net genoeg plek."

Ze keek verbaast op toen Jace begon over Enya en ze pakte de pokéball te voorschijn. "Misschien, al denk ik dat het te zwaar gaat worden als we beide op haar rug gaan zitten en aangezien jij met je arm zit," mompelde ze zachtjes. Ze gooide pokéball op en met een vrolijke brul, die halverwege werd afgekapt op het moment dat er nog een verdwaald rotsblok naar beneden viel, kwam de Charizard te voorschijn. "Enya, kan jij Jace naar boven vliegen, kijk uit voor z'n arm," zei ze tegen de oranje hagedis. Deze greep Jace met haar staart rond zijn middel en plante 'm, zonder dat er ook maar iets in haar staartvlam terecht kwam, op haar rug. "Ga maar, ik kom zo," zei ze tegen de Charizard die haar aankeek alsof ze haar ook direct mee wilde nemen. "Stuur d'r maar naar beneden als jullie boven zijn," zie ze tegen Jace. Waarna de Charizard zich afzetten en naar boven schoot.

Jace begon al tegen te stribbelen toen hij vast werd gepakt. Nee hij kon niet zijn vriendin achter laten om zelf verder te gaan, maar voordat hij het wist hadden Vivienne en haar even eigenwijze Charizard al voor hem besloten en vloog hij met tranend oog vliegensvlug naar de top van de toren. Pyre bleef heel verstandig maar bij Vivienne terwijl Jace neer plofte op het dak van de toren. Hij klopte op de Charizard's nek als teken dat ze terug moest naar Vivienne.

Vivienne grinnikte toen ze zag hoe Jace al probeerde tegen te stribbelen. Ja, mooi niet dus. Hij was hier gewond, dus ze zou voor hem zorgen nu. En daarnaast had ze zelf ook al plannen gemaakt. Terwijl Enya naar boven schoot, pakte ze nog een pokéball erbij en riep Fiora op. De shiny Gardevoir keek haar eventjes vreemd aan, waarom was ze nodig in een plek als deze? "Fiora, zou je mij en jezelf naar boven kunnen vliegen?" vroeg ze daarna met een schaapachtige glimlach op d'r gezicht. De Gardevoir keek haar aan, maar uiteindelijk gloeide ze toch lichtblauwe op. Dezelfde gloed verscheen over de schouders van de brunette en niet veel later zweefde ze boven de grond. Ze gaf het teken aan Pyre dat ze mee kon komen en met z'n drieën vlogen ze naar boven toe. Halverwege kwamen ze Enya tegen, die verbaast naar het drietal keek en Vivienne uit de Psychische aanval haalde zodat ze in haar nek zat. "Kom maar Enya," zei ze vrolijk, terwijl ze Fiora terug riep in d'r pokéball en de Charizard naar boven schoot. Eenmaal boven sprong ze soepel uit de nek van de oranje hagedis en liet d'r terugkeren. Met een glimlach liep ze naar Jace toe. "Zie je, niets aan de hand," zei ze plagend,

"Doe dat nooit meer alsjeblieft." Hij bloosde en bedacht zich hoe bang hij was. Niet voor zichzelf, maar voor Vivienne. Haar eigen eigenwijsheid zou haar vaak genoeg nog in de problemen werken. Hij zuchtte en keerde Pyre terug terwijl hij zei: "Ik was ongerust ja."

Vivienne grinnikte zachtjes en sloeg haar armen om zijn middel heen, waarbij ze haar hoofd in zijn borst drukte. "Niet doen," murmelde ze, waarna ze opkeek, om hem aan te kijken. "Enya is misschien een Charizard, ze is kleiner dan normaal en kon ons beide echt niet dragen. Ik vond dit best wel een geschikte oplossing," zei ze met een glimlach op haar gezicht. Ze liet de blonde jongen los en draaide zich om. Ze waren bovenaan ja, maar ze stonden niet buiten. En als ze zich goed kon herinneren moest hier ergens een duur zijn. "Ah daar." De brunette wandelde op de deur af en deed de klink omlaag. "Kom je?" riep ze naar Jace toe, terwijl ze naar buiten wandelde.

Hij snoof eventjes in protest, maar was al gauw genoeg afgeleid door de open krakende deur. De deur was oud... Heel oud, maar wat er zich achter de deur bevond was iets nog ouder. Een beeld dat mensen al sinds het begin der tijden bewondert. Daar achter die deur bevond zich een grand balkon die overzicht had op de schitterende avond hemel. Hoog boven hen keek de volle maan waakzaam over hen. Jace kon het niet helpen om te zeggen tegen zichzelf: "Wauw."