Typhlosion? [open]

Vivienne hielt haar ogen strak op de slapende Vaporeon gericht, ze zag er al een heel stuk beter uit dan toen ze haar net had gevonden. Met een kleine glimlach richtte ze zich naar Jace toe. "Ja," zuchtte ze zachtjes. "Ik kon 't niet aanzien hoe ze zo ondervoed was en onder de wondjes zat," zei ze zachtjes, terwijl ze zich tegen Jace aan liet vallen. Haar blauwe ogen vielen bijna dicht en ze geeuwde eventjes. "Ik wou alleen dat 'ie me met rust liet," mompelde ze daarna zachtjes, terwijl haar ogen dicht vielen.

"Wie?" Jace had werkelijk geen idee over wie zij het had. Alhoewel hij had een vaag vermoeden dat het de trainer van de Eevee was, maar ja. Jace knuffelde Vivienne en kuste haar voorhoofd. Hij hield zo veel van haar en wilde dat ze zich zo veilig mogelijk voelde.

Vivienne zuchtte zachtjes, maar glimlachte toen ze de knuffel voelde. "Naida's oude trainer. Hij was zo niet blij met me toen ik 'm had verslagen in dat gevecht en waarschijnlijk is 'ie er ook al achter dat ik haar nu heb gevangen. Maar hij blijft maar terugkeren in nachtmerries, dan komt 'ie me achterna met een mes en vermoord hij jou en Marcel en... en.." tranen liepen inmiddels over d'r wangen heen, terwijl ze haar gezicht tegen zijn borst aan drukte. "Ik wil jullie niet kwijt," jammerde ze zachtjes, terwijl haar schouders zachtjes begonnen te schokken.

Jace aaide zijn huilende vriendin rustig over de rug en suste om haar wat kalmer te krijgen. Hij tikte haar aan met zijn verbande arm en zei: "Schatje wees gerust. Ik denk dat ik en Fiora wel bewezen hebben dat we niet zomaar op zullen geven als het gaat om jou beschermen... En mij raak je nooit kwijt."

Ze snikte zachtjes, terwijl ze probeerde haar ademhaling zo onder controle te krijgen dat ze het huilen kon laten stoppen. "Ik ben zo moe, Jace, ik kan gewoon niet slapen de laatste tijd," jammer ze zachtjes, terwijl, redelijk oncharmant d'r neus op haalde, en omhoog keek naar haar vriend. Ze wilde sterker zijn, maar de laatste tijd voelde ze zich breekbaarder dan ooit te voren. "En ik heb Marcel al in geen weken meer gesproken, ik weet niet eens of die nog in Kalos is," mompelde ze er daarna achteraan. Ze sloeg haar armen om zijn middel heen, gewoon om een houvast te hebben. "Blijf bij me," murmelde ze, terwijl ze haar gezicht tegen zijn borst legde.

"Altijd..." Jace aaide haar langzaam over haar hoofd en knuffelde haar zo hard als hij kon met een arm in het verband. Hij had het zo met haar te doen. Ze maakte zichzelf zo gek met dit soort dingen. Hijzelf had ook wat nare figuren leren te kennen, maar Vivienne had er vaker last van dan hij.

Haar schouders schokt nog een beetje na, terwijl ze de laatste tranen wegveegde uit d'r gezicht. Ze snoof eventjes en zuchtte zachtjes. "Dank je," zei ze zachtjes, zonder dat ze hem aankeek. Blijkbaar had Naida alles meegekregen, of in ieder geval het laatste deel, want opeens voelde ze een koele huid tegen haar been scheuren. De brunette keek eventjes omlaag, waar de Vaporeon haar vrolijk aankeek. "Poreon?" werd er aan dr gevraagd, maar ze schudde haar hoofd. "Je kan er niets aan doen Naida, het is niet jouw schuld," zei ze zachtjes.

Jace aaide de kleine pokemon en zei tegen Vivienne: "Zullen we de toren verder onderzoeken? Ik ben namelijk best nieuwsgierig ernaar... Boven of beneden?" Hij grindde naar zijn vriendin voordat hij uit een gehurkte positie, die hij aan had genomen om Vaporeon te aaien, kwam en haar een dikke zoen gaf.

Vivienne had geen zin om de Vaporeon terug te roepen, ze was rustig genoeg toe en waarschijnlijk zou ze er niet meer zomaar vandoor gaan, dus dan kon ze rustig naast haar blijven lopen. "Nou ja, tenzij jij door de stromende regen wilt gaan?" zei ze op een droge toon, terwijl ze over haar schouder wees naar de regen die buiten de toren aan het plenzen was. Ze gaf Jace een zoen terug en giechelde zachtjes. "Kom op dan, gebruiken we Nuria, Enya, Pyre of wie als lantaarn vandaag?" vroeg ze daarna op speelse wijze.

Zij wist ook altijd er weer een plagerige opmerking tussen te proppen,maar het deerde hem niet hij vond het juist wel schattig. Hij wierp een pokeball op en Pyre kwam fel vurig gloeiend uit het felle witte licht tevoorschijn en ging op Jace z'n hoofd zitten...

Pyre it was, bedacht Vivienne zich toen de Volcarona te voorschijn kwam. Goed, dan hielt ze haar eigen pokémon wel bij zich deze keer. Alleen Naida liet ze naast zich lopen, ze vond de aanwezigheid van de Vaporeon best wel ... prettig. De water pokémon keek geïnteresseerd naar de vliegende mot, maar schrok toen Vivienne zachtjes in de lach schoot. "Misschien moet je Pyre dat toch eens afleren, schat," zei ze, terwijl ze tranen uit d'r ogen veegde. Het zag er ook gewoon niet uit. Een mot van meer dan anderhalve meter hoog, op het hoofd van een blonde jongen. Dat was gewoon lachwekkend geworden.

Jace lachte blij mee, maar haalde Pyre al snel van zijn hoofd. Jace aaide de grote mot pokemon terwijl deze blij in het rond vloog voordat ze even stopte bij de Vaporeon en deze benieuwd aankeek.Jace glimlachte naar Vivienne en zei: "Ze is nieuwsgierig..."

De Vaporeon deed een stap achteruit toen de mot pokémon opeens voor haar kwam vliegen. "Poooreon," was te horen en Naida wandelde nieuwsgierig een rondje om de vliegende pokémon heen. "Zij niet alleen," zei de brunette tegen haar vriend, terwijl ze zijn arm vastklemde en zich tegen hem aan duwde. "Naida vind het ook wel leuk om eens andere pokémon te zien. Ik geloof dat ik Nuria nog niet uit d'r bal heb gelaten sinds ik Naida heb immers," dat zou kunnen verklaren waarom de Vaporeon zo nieuwsgierig was naar de Volcarona toe. De blauwe pokémon hief haar pootje op en probeerde deze tegen de buik van de vuurmot te leggen.

De kleine Vaporeon hief haar pootje naar Pyre toe waarop Pyre boven haar vloog en haar optilde. Jace keek verbaasd naar dit tafereel en zei: "Ehmmm..." Dus nu hadden ze een vliegende Vaporeon-Volcarona combo die blij door de toren vloog. Jace schudde lachend zijn hoofd en vroeg aan Vivienne: "Dus Viv. Omhoog of omlaag?"

Dit tafereel begon steeds vreemder te worden. Pyre had ondertussen haar Vaporeon opgetild en samen vlogen ze nu door de toren heen. Ze keek toe hoe de twee rondvlogen, ze vertrouwde de pokémons wel, dus waarschijnlijk zou er weinig verkeerd kunnen gaan. Jace naast haar was net zo in de lach geschoten als zijzelf en ze grinnikte nog zachtjes na. "Omhoog, ik wil het uitzicht wel eens zien vanaf hier," zei ze tegen hem, terwijl ze omhoog keek in zijn ogen. Ze glimlachte lief. Als het zou zijn gestopt bij de tijd dat ze boven waren, zou het waarschijnlijk een prachtig plekje kunnen zijn voor hun tweeën. "En wat gaan we daar mee doen?" vroeg ze daarna, wijzend op de rondzoevende Volcarona/Vaporeon combinatie.