Light 'em up |&Lynn

De kleine Deino wist de Hydro Pump te ontwijken. Wel jammer, maar ergens had Lynn het ook wel verwacht: de eerste twee aanvallen in een gevecht raakten eigenlijk bijna nooit, was haar ervaring. Atlas, teruggetrokken in zijn schild en op de Dragon-type Pokémon afrollend, hoorde dat er nieuwe commando's werden gegeven aan zijn tegenstander. De Pokémon zette een Aqua Jet in om te proberen nog sneller bij de Deino aan te komen en de Pokémon te raken terwijl die nog bezig was met Work Up. Lynn was tegelijkertijd echter meer bezig met de effecten die de move van de tegenstander zou veroorzaken en sprak: "Withdraw, Atlas." Even was er een doorzichtig, blauw laagje om de rollende Prototurtle Pokémon te zien dat na enkele seconden weer verdween. De jonge Trainer hoopte dat de effecten van Work Up en Withdraw elkaar zouden vereffenen, maar dat was natuurlijk nooit zeker. Met haar ogen wat dichtgeknepen keek Lynn toe hoe de Carracosta de meters tussen zichzelf en de Dragon-type in enkele seconden overbrugde. Bijna zou Atlas tegen de Deino aanbotsen. Ten minste, als alles ging zoals gehoopt.

_{‘Even geduld,’ de Deino bleef gespannen staan terwijl dat hij duidelijk de aanwezigheid van de grotere pokémon op hem af kon voelen komen. Het zorgde voor een spanning en het liefst wilde Wag uit de weg springen, daar was Floyd zeker van. De jongen hoopten enkel dat de pokémon hem genoeg zou vertrouwen. ‘Nu crunch!’ riep hij dan wanneer dat de Carracosta zogoed al tegen Wag aan kwam. De pokémon werd daardoor wel geraakt, maar hij probeerde zich eroverheen te zetten. De kracht van de aanval van de Carracosta deed hem wat naar achtervliegen, maar net op tijd wist hij zijn tanden in de pokémon te zetten.
Wag had duidelijk moeiten om zichzelf vast te houden met één enkele greep aan het schild. Hij had al het geluk dat het schild van de blauwe pokémon niet volledig glad was. Toch leek niet alles goed te verlopen. De jongen kon zien dat de greep verslapte, maar voor hij volledig zou lossen ontstond er een witte gloed rond Wag. De pokémon begon zichtbaar te groeien en een tweede kop besloot er ook nog bij aan te komen. Was dat even geluk hebben. Een tweede kop kon zo ook zijn tanden zetten in de Carracosta waardoor er een veel betere grip was.}

Vlak nadat de Carracosta tegen de Deino aangebeukt was, beet de Dragon-type Pokémon vast in het het schild van de prehistorische Pokémon, gebruikmakend van een Crunch. Blijkbaar was het toch nog moeilijk om goed grip de houden op het schild, want de greep van de Deino leek te verslappen. Lynn wilde net een commando roepen toen de Pokémon van de zwartharige man omhuld werd door een wit licht. Het silhouet van de Dragon-type groeide zichtbaar, en naast de kop die er al was geweest had opeens een tweede plaatsgenomen, zag Lynn toen de gloed niet meer te fel was om naar te kijken. Die tweede kop vatte ook grip op het schild, wat Lynn nou niet bepaald beter uitkwam, maar er ook niet voor zorgde dat ze haar strategie wilde veranderen. Opnieuw opende de jonge Trainer haar mond dan ook en riep wat ze eerder ook al van plan was geweest om te roepen: "Crunch en opnieuw Rollout!" Razendsnel, of in ieder geval zo snel als een Carracosta maar kon zijn, schoot er een met pantser bedekt hoofd uit het schild, dat naar het lichaam van de pas geëvolueerde Pokémon hapte en zich daarna weer terugtrok, hopelijk met de tegenstander vastgeklemd. Vervolgens zette Atlas zich al rollend weer in beweging, van plan om de Dragon-type met zich mee te sleuren en zo schade aan proberen te doen.

_{‘Laat los en duik naar beneden,’ het zou veel te voorspelbaar zijn moest hij de Zweilous de lucht in laten springen. Dat is iets wat iedereen zou doen. Daarom liet de pokémon los en liet zich zeg maar de grond op vallen. Een van de slierten op zijn rug werd juist niet geraakt maar het schol niet veel. Door de vrij hoge snelheid was de klap op de grond niet bepaald zacht, maar de blauwe pokémon wist zich te redden. Afkeurend klakte Floyd met zijn tong terwijl hij zag hoe de andere pokémon nog steeds in zijn schild zat. Alles was natuurlijk zeer makkelijk als je pokémon zich bleef verstoppen. ‘Dragon pulse en nadien Double hit.’ de tweede aanval zou iets nieuw zijn voor de paf geëvolueerde pokémon, het viel alleen maar af te wachten hoe het ging eindigen. Wag was in ieder geval al in actie geschoten. Een soort schok verliet de monden van de Zweilous en schoot op de Carracosta af. De twee koppige pokémon wachten nadien niet veel langer en liep op de tegenstander af, klaar om twee keer aan te vallen met zijn hoofden. Dat als alles goed liep.}

De tegenstander dook naar beneden en wist zo de combinatie van Rollout en Crunch te ontwijken, maar leek wel wat hard terecht te komen op de grond. Met een laag gerommel ontvouwde Atlas zichzelf, van plan om een andere tactiek te gaan gebruiken, toen een Dragon Pulse op hem afgevuurd werd. De straal raakte de prehistorische Pokémon ondanks diens poging nog op tijd uit te wijken. De Carracosta herstelde zich gelukkig wel snel en kruiste zijn flippers voor zijn lichaam om de schade van de aankomende Double Hit te kunnen beperken, terwijl hij zijn bek opende en een sneeuwstorm over het veld liet razen. De Blizzard vormde een geconcentreerde straal en schoot op de geëvolueerde Pokémon af. Lynn pakte er snel even haar Pokédex bij en scande de draakachtige Pokémon, die Zweilous bleek te heten. Wel zo handig om de naam van haar tegenstander te weten.

_{Waglington zijn aanval was raak geweest, maar de anderen had niet veel tijd nodig gehad om te herstellen. Een ijskoude ijsstorm werd op de Dragon type afgestuurd en hij had geen kans om het te ontwijken. De Ice move was in vergelijking met sommige aanvallen veel efficiënter tegen de Zweilous. Het viel enkel af te wachten hoe dat Floyd zijn pokémon eruit ging komen.
Wanneer dat de Zweilous echter naar voor wilde lopen om zelf aan te kunnen vallen merkte hij dan zijn poten niet meer bewogen. Een dikke laag ijs had zich er rond gevormd. Een diepe grom kwam uit de keel van één van de twee koppen terwijl dat de andere hapten naar de andere kop. Dat ging nog wat worden. Als ze zo verder gingen blijven doen werd het nog één grote ruzie. ‘Dragon Rage,’ het was bedoeld om de twee af te leiden, maar natuurlijk ook om de Carracosta aan te vallen en schade toe te brengen. Een krachtige shock verliet dan ook de monden van Wag en vloog op de Carracosta af.}

De Blizzard raakte doel. Onbewust verscheen er een grijnsje op het gezicht van de jonge Trainer. Het was tot nu toe best moeilijk geweest voor Atlas om zijn tegenstander te raken, had ze gemerkt, en nu de prehistorische Pokémon daarbij door de Dragon Rage, een best krachtige aanval, was geraakt, was de voltreffer toch wel welkom. Atlas, die automatisch in een defensieve houding was gaan staan nadat hij zijn aanval had uitgevoerd, liet voorzichtig zijn verdediging wat zakken toen hij zag dat zijn tegenstander een soort onenigheid met zichzelf had en niet leek te kunnen bewegen. Of.. Was het nog wel tegenstander? Tegenstanders? Hm. Lynn beredeneerde dat het ding twee hoofden en daarom ook twee breinen zou moeten hebben. Tegenstanders, dus. Maar goed, op het moment dat de Carracosta een tweede aanval in wilde zetten, schoot er een Dragon Rage zijn kant op. Met een Aqua Jet probeerde de Prototurtle Pokémon uit te wijken, maar de krachtige shock wist hem toch nog te schampen. Atlas gaf zijn aanval echter niet op en schoot met een nieuwe Aqua Jet op de Zweilous af. Waar hij voorbij raasde, zweefden enkele brokken steen uit de grond naar boven die vervolgens met de Carracosta mee bleven vliegen. Toen die tot zo'n vier meter van zijn tegenstanders genaderd was, vuurde hij de Ancient Power af, om er vervolgens zelf achteraan te gaan, de brokken nu als aanval en verdedigingsmuur gebruikend.

_{Het meisje en haar pokémon waren zeker geen zwakke tegenstanders. De Carracosta wist duidelijk hoe hij moest vechten zelfs zonder dat hij heel de tijd werd rond gecommandeerd. Het was een tactiek waar Floyd zelf ook maar eens aan moest werken, maar niet met de Zweilous. Wag leek wat in conflict te zijn met de twee hoofden, maar als hij zich niet vergisten was het iets dat zeer normaal was bij de soort. Door dat de hoofden jammer genoeg niet de beste maatjes waren, was hun aandacht alweer weg nadat ze hun Dragon Rage hadden aangevallen. ‘Wag!’ riep Floyd nog zonder reactie. Dat had je nu eenmaal als je pokémon evolueerde tijdens een gevecht en zich ineens volledig moest aanpassen aan de veranderingen.
Beide aanvallen raakten doeltreffend zijn doel en Waglington vloog naar achter om vervolgens net net op zijn poten op de grond te laden. Hij had het geprobeerd maar toch was het niet gelukt om op alle vier de poten terecht te komen. In ieder geval was hij vrij geraakt door de aanvallen van zijn tegenstander. Het leek de pokémon echter alleen maar kwaad te hebben gemaakt en met zijn koppen naar voor uit gestoken ging de pokémon op de Carracosta af voor een headbutt. Dat allemaal zonder op toestemming te wachten van zijn trainer. Fijn. Een pokémon die niet zo ervaren was met alles ging even zelf een gevecht leiden.}

De twee hoofden leken het niet goed met elkaar te kunnen vinden en waren meer met elkaar bezig dan met hun tegenstander. Zelfs toen hun Trainer om aandacht riep, reageerden ze niet. Lynn was blij dat zoiets haar zelf nooit zou kunnen overkomen. Het kwam niet geheel als een verrassing dat de Zweilous niet op tijd doorhad dat Atlas een dubbele aanval ingezet had, en geraakt werd door zowel de Aqua Jet als de Ancient Power. Dit zorgde voor woede bij de tegenstander, die met zijn twee koppen vooruit gestoken op de Prototurtle Pokémon afkwam, naar Lynns inschatting van plan om Headbutt te gebruiken. Atlas deinsde wat achteruit en gebruikte Smack Down op één van de hoofden om die af te proberen te weren, maar had niet genoeg tijd om ook nog een steen naar de andere kop te gooien, waardoor hij geraakt werd. Na een zachte grom te hebben laten klinken, schoot de Carracosta opnieuw een Blizzard af, gevolgd door een Rock Slide. De stroom aan stenen, brokstukken en zand wervelde kort door de lucht voordat hij op de Zweilous afkoerste. Snel keek Lynn even om zich heen om er niets in de buurt was dat kon instorten door deze aanval, maar dat was gelukkig niet het geval. Toch handig, zo'n woestijn. In ieder geval voor gevechten.

_{Wag wist één van de aanvallen te ontwijken en dat was de Blizard. De koude aanval raasde net langs hem voorbij toen dat de twee hoofdige pokémon opzij sprong. Bij de aanval die nadien volgde verliep het allemaal iets anders. Eén steen raakten zijn doel maar de Zweilous wist zich nog half te herstellen, maar de schade was al duidelijk te zien.
‘Ik moet zeggen dat je pokémon zeer sterk is, maar ik had dan ook niks anders verwacht van een Prehistorische pokémon.’ De organisatie zou zeker blij zijn als ze zo een pokémon in hun bezit zouden weten te krijgen, want het was zelfs nog beter dan een shiny. Zijn blik gleed even naar de Zweilous die haast stond te trillen op zijn poten, maar toch nog steeds strijdlust uitstraalde. De jongen probeerde ondertussen zo onopvallend mogelijk één van de pokéballen in zijn hand te krijgen, iets wat aardig lukten aangezien hij zo zijn trucjes daarvoor had. Vervolgens liet hij de pokémon uit zijn bal om haast meteen zijn hand tegen de keystone te houden. Bellamy was nog maar net uit zijn bal maar begon meteen aan de mega evolutie waarna er drie kanonnen op de Carracosta werden gericht. ‘Maar je snapt vast wel dat het niet goed is voor mijn reputatie moest ik hier verliezen, en dan zeker als ik verlies van één of ander kind,’ zei Floyd terwijl zijn blik vervolgens gleed naar de Blastoise. ‘Flash Cannon,’ drie felgekleurde stralen schoten vervolgens op harde snelheid uit de kanonnen van de grote blauwe pokémon en gingen recht op hun doel af.}

En toen stond er een Mega Blastoise voor haar en Atlas' neus die drie krachtige, felgekleurde stralen uit zijn kanonnen op de Carracosta afschoot. Wa.. Lynn had geen tijd om haar woord af te denken, laat staan te reageren op de Flash Cannon. De Prototurtle Pokémon werd vol geraakt en door de aanval naar achteren geschoven. Woestijnzand stoof op uit de voren die zijn poten in de grond maakten. De Pokémon dreigde te vallen en zette zijn flippers bij om zichzelf af te remmen en zo zijn balans te behouden. Lynn was verbijsterd. Met grote ogen keek ze naar de man, die daar stond met zijn trillende, maar strijdlustige, Zweilous en zijn Blastoise in Mega-vorm met zijn drie kanonnen. De woorden die door de oudere persoon uitgesproken waren voordat die laatste Pokémon de aanval had ingezet, waren een voorbode geweest, maar het was niet op tijd doorgedrongen tot het meisje. Nu zat ze met de gevolgen: Atlas, al sterk afgezwakt door zijn gevecht met de Zweilous/Deino en nu ook nog eens geraakt door de drievoudige Flash Cannon, leek het niet lang meer vol te kunnen houden, zeker niet tegen twee tegenstanders. Ze had zich in een benarde situatie gewerkt. Impulsief greep Lynn zo snel mogelijk naar een Pokéball en hield die voor zich. Het ding klapte open en een paarse wolk steeg eruit op, een eind de lucht in. Pan keek grijnzed, zoals altijd, op alles neer. Atlas was intussen beschermend voor Lynn gaan staande en sprak iets tegen zijn teamgenoot, die na de woorden van de Carracosta zijn blik onderzoekend op de Blastoise en Zweilous richtte. Twee tegen een.. Niet heel erg eerlijk, als je het hem vroeg.