Why are you even here?! (Nathan Malone)

Eenmaal beneden was de awkwardness een beetje verdwenen, na ja de groenharige jongen gaf er niet veel meer aandacht aan gelukkig. Niet dat ze zelf nog best wel beschaamd was van wat er daarnet nog was gebeurd. Je liep niet elke dag half naakt tegen iemand op. Het stomme was dat ze in het begin gewoon helemaal niks door had gehad. Ze schudde haar hoofd om de gedachte te verwijderen uit haar hoofd. De jongen had geknikt op haar vraag of hij ook wat wilde drinken. Hij vertelde haar dat het niet echt uit maakte wat het was. Ze had dan ook een pak vruchtensap tevoorschijn gehaald samen met twee glazen. Ze schonk beide vol met vruchtensap en zette het pak vervolgens weer terug in de koelkast. Met twee glazen draaide ze zich om en liep ze naar de bank. Haar blik viel even op de Fennekin die het huis aan het onderzoeken was. Haar pokémon zaten nog boven in haar kamer te pitten. Die sliepen graag uit. Ze zette de twee glazen neer op het tafeltje en plofte zelf neer op de bank naast Nathan. Ze zocht op de bank, want daar ergens had ze de afstandsbediening laten liggen en ze begon dan ook te zappen. Haar felblauwe ogen keken vanuit hun ooghoeken naar de jongen. Haar blik gleed even over hem heen, maar ze keek al snel weer weg. Ze had wat dat betreft wel geluk, hij zag er best goed uit. Na ja dan had ze tenminste iets leuks om naar te kijken terwijl ze hier woonde, altijd beter dan dat ze altijd in haar eentje was. Ze grinnikte lichtjes in haar zelf, vervolgens stopte ze bij een of andere zender met veel reclame erop. Riddle ging op haar knieën op de bank zitten en boog vervolgens voor over om haar arm uit te steken om het glas van de tafel te grijpen. Ze ging weer recht zitten en zette het glas aan haar lippen en dronk een paar slokken. Ze pakte vervolgens haar Holo Caster erbij om gewoon wat te scrollen.

Riddle zette het glas weer op tafel en tja op tv was ook niet veel te zien. Ze zuchtte even waarna ze ook haar Holo Caster op de tafel legde. Oké wat een stilte hier. Behalve dan de tv die geluid maakte, maar ja misschien kon ze een gespreksonderwerp verzinnen of zo. Riddle keek even droogjes de kamer door. Normaal heeft ze een grote mond en praatte ze tegen iedere jongen zonder er überhaupt over na te denken. Nu leek er een slot op haar mond te zitten. Haar felblauwe ogen van de kamer, naar de tv, naar Nathan en ze bleef hem dan ook even aan kijken. Vervolgens ging ze verzitten door op de bovenste leuning van de bank te gaan zitten en hierbij stak ze haar benen in de lucht en begon ze wat rare bewegingen te maken "Ik verveel me...." kwam er droogjes uit Riddle's mond. Ja, niet dat het veel ging helpen of zo. Haar blik ging even naar de Fennekin die nog steeds rond liep. Haar blik schoot terug naar Nathan. "Ooo heb je misschien zin in wat lekkers?" vroeg ze met een grijns. Riddle was gek op chocola wat dat betreft. Maar ze hadden ook nog wel iets anders. Riddle's moeder kocht altijd in voor een heel weeshuis. Niet dat ze dat erg vond, Riddle kon dan tenminste wel zelf bedenken wat ze die avond at, want koken moest ze zelf doen. Nu dus voor twee personen, ze voelde zich net een moeder.

De jongen schoot op en gaf meteen een duidelijk antwoord dat hij daar wel zin in had. Nou dat kwam goed uit, want Riddle had er in ieder geval ook zin in. Nog steeds zittend op de leuning van de bank draaide ze zich om en hopte ze van de bank af. In de keuken begon ze in allerlei kastjes te kijken. Ze haalde sowieso wat chocola tevoorschijn, niet wetend dat het van die chocolaatjes waren met drank erin. Vervolgens pakte ze nog wat koekjes en andere lekkernijen en legde alles op een dienblad. Ze draaide zich om en liep met het dienblad in haar handen terug. Ze had maar wat op het dienblad gelegd, dan wist ze zeker dat er wat tussen zat wat hij lekker vond. De Fennekin die lekker op de grond lag te pitten, kon ze nog net ontwijken. Zou wat zijn als ze op haar gezicht ging met dat dienblad in haar hand. Zou iets te gênant worden. Ze zette het dienblad op tafel "Ga je gang" zei ze met een glimlach terwijl ze zelf een doosje met chocolaatjes pakte en het ding opende. "Hmm... chocola" zei ze zeer geamuseerd waarna ze er een paar in haar mond stopte. Ze begon te kauwen, nog steeds niet wetend dat er alcohol in zat. Het smaakte voor haar doen lekker dus het zal wel. Probleem was echter dat mevrouw absoluut niet tegen alcohol kon en zeer snel dronken werd. Maar ze ging gewoon vrolijk door met het eten van de chocola.

De jongen pakte ook een paar koekjes en zei dat het een goed idee was dat hij had ingestemd over het feit dat hij ook iets lekkers wilde. Ja, want lekkere dingen eten was altijd goed. Riddle had er soms zelfs een beetje schijt aan, zoals nu dus het geval was. Echter hield ze zo van chocola dat ze het gewoon naar binnen werkte allemaal. Misschien was het niet zo'n goed idee om precies deze chocolaatjes te eten. Haar felblauwe ogen gingen naar Nathan die uit het niets zei dat het een goed idee was. Riddle grinnikte "Ja he?!" zei ze opgetogen. Ze had nu onderhand wel aardig wat chocolaatjes naar binnen gewerkt mét alcohol, dus er was een lichte blos op Riddle's gezicht verschenen er stond verder ook een glimlach op haar gezicht. Ja, ze was al onderweg door al de alcohol. Ze stopte nog een paar chocolaatjes in haar mond en voordat ze het wist had ze heel de doos leeg gegeten. Het duurde dan ook niet heel lang tot dat de alcohol ineens begon te werken. Als Riddle dronken was dan was ze over blij, handtastelijk en tja gewoon raar. Niet altijd even charmant. De blos op haar gezicht was dan ook nog een stuk roder geworden. Ze sprong vervolgens ineens op en niet helemaal recht meer rende ze naar boven. Riddle schoot haar kamer in en haar pokémon die daar lagen te pitten, kregen een hart aanval. De Mightyena schoot omhoog. "Er is een nieuw vriendje in huis" riep ze vrolijk, duidelijk niet sober meer. De Migthyena vluchtte uit de kamer, de Flaaffy bleef een beetje doelloos liggen en haar Sandile vond het alleen maar hartstikke leuk en rende blij achter de Mightyena aan, maf beest. Riddle rende zelf vervolgens achter haar Mightyena en haar Sandile naar beneden. Ze greep vervolgens haar Sandile vast en begon hem te knuffelen "Je bent zo schattig~" zei ze blij. Met de Sandile in haar armen plofte ze terug op de bank. De Mightyena die nu dus een litteken over zijn neus had ging bij de tafel liggen. Die had het vaker mee gemaakt als zijn trainster dronken was. Riddle keek met een grote glimlach vervolgens naar Nathan. Ze reikte vervolgens haar Sandile naar hem uit. "Kijk dit is croc~" de Sandile maakte een blij geluidje, maar werd alweer snel tegen Riddle aan gedrukt. Hij werd bijna dood geknuffeld. "Je bent zo schattig~" herhaalde ze weer, waarna ze eindelijk haar pokémon los liet. Vervolgens kwam ook haar Flaaffy rustig naar beneden. Wat een ongelijk zooitje was het nu. Riddle begon vervolgens even te lachen uit het niets, om niks. Haar felblauwe ogen schoten naar Nathan en een iet wat vals grijnsje verscheen op haar gezicht. Niet echt meer door hebbend wat ze precies deed, ging ze dichterbij hem zitten. Ze haalde voorzichtig een van de koekjes uit zijn hand en bracht het ding naar zijn mond. "Mondje open~" zei ze nu met een glimlach. Riddle had ook de rare behoefte om mensen te voeren als ze dronken was. Niet door hebbend dat ze echt in zijn personal space was gekomen en half over hem heen hing. De glimlach op haar gezicht was echter zo onschuldig als wat.

Het feit dat de Fennekin een halve hartaanval gehad had van Riddle die opeens van de bank was gesprongen. Het had voor Nathan waarschijnlijk er heel raar uit gezien toen ze ineens naar boven stoof en er een paar minuten later eerst twee pokémon naar beneden kwam en vervolgens een over blije Riddle. Riddle was daarna met haar Sandile weer op de bank gesprongen en had hem 'voorgesteld'. De Sandile leek het allemaal niet erg te vinden en was nu nieuwsgierig naar de Fennekin gegaan. Hij was ook gewoon blij en nieuwsgierig. De Mightyena was ergens bij de tafel gaan liggen, ver van Riddle vandaan en toen de Flaaffy ook eindelijk beneden was, ging ze gewoon op de andere bank zitten. Riddle had vervolgens het idee gekregen om Nathan te voeren met koekjes. Ja, ze was echt super dronken. Ondertussen was ze dichterbij Nathan gaan zitten en had ze een koekje van hem gejat. Vervolgens had ze hem verteld dat hij zijn mond moest openen, want tja dat koekje moest naar binnen, vond Riddle. Waarschijnlijk ging ze zich zo kapot schamen als ze weer sober was. De jongen wist duidelijk niet wat hem over kwam. Nathan had een verwarde gezichtsuitdrukking en kon alleen maar een 'wat?' uit brengen. Precies op dat moment opende de jongen zijn mond en er verscheen een grijns op Riddle's gezicht. "Goedzo!" riep ze blij, waarna ze het koekje in zijn mond duwde. Niet te hard hoor. Vervolgens ging ze weer naar achteren zitten met haar half rode hoofd van de drank. Ze stond vervolgens weer op en begon maar wat rondjes te zwieren terwijl ze een deuntje neuriede. Daarna kwam ze weer terug en ging ze in kleermakerszit op de bank zitten. Ze keek weer naar Nathan met een glimlachje. "Wil je iets leuks doen?~" vroeg ze vervolgens aan Nathan, over enthousiast. Riddle wilde iets leuks doen. Ze kwam voor de tweede keer dichtbij Nathan en een grijns die niet veel goeds betekende stond op haar gezicht. "Uit de kleren" schreeuwde ze opeens blij. Waarna ze een poging deed om het shirt wat Nathan aan had ineens uit te trekken. Met een grote grijns en zijn shirt in haar hand zat ze daar. Alleen ze zat al snel met een mond vol tanden en haar gezicht was al rood door de drank, maar werd nog roder. Haar felblauwe ogen keken Nathan aan. Ja, wat je wel niet deed door drank.

De jongen nam een hap van het koekje toen ze die in zijn mond had geduwd. De jongen zuchtte ook, maar de dronken Riddle had dat alles absoluut niet door. Ze was dronken, dat zei al genoeg. Ze had hem vervolgens gevraagd of hij iets leuks wilde doen. Nathan reageerde er echter niet op, maar Riddle had allang van alles in haar gedachten om te kunnen doen. Een van haar ideeën was om Nathan's shirt uit te trekken. Geen idee waarom dat in haar hoofd was opgekomen. Misschien zodat ze quitte stonden in tegenstelling van wat er vanochtend gebeurd was? Ja, zoiets waarschijnlijk, maar op het moment kon ze niet serieus na denken. Ze had dan inderdaad ook zonder pardon zijn shirt over z'n hoofd uitgetrokken. Daarna zat ze met een mond vol tanden op de bank naar Nathan te staren. Oké die zag ze dus niet aankomen. Ze was niet helemaal van het patje af dus, maar dronken genoeg om rare dingen te doen. De jongen vroeg of ze nu blij was en zijn stem was gewoon super droog, het paste inderdaad niet bij de situatie. Ze stroopte het shirt op en trok het langzaam weer zo over zijn hoofd heen en liet het zo op z'n schouders hangen. Met een rood hoofd keek ze weg "Sorry~" zei ze nukkig. Vanuit haar ooghoeken keek ze hem nog een keer aan, het was gewoon over duidelijk dat ze niet helemaal weg kon kijken. Toch keek ze weer weg. Riddle hield vervolgens haar hand voor haar mond toen ze moest gapen. Ja, er waren ook effecten aan dronken worden, daarna in slaap vallen ja. "Ik ben moe~" mompelde ze vervolgens terwijl ze met haar ene hand in haar oog wreef.

Riddle kreeg al meteen een klap van de drank die ze gedronken had, naja beter gezegd 'gegeten'. Ze had wat rare dingen uitgespookt bij Nathan en zelf ook aardig wat energie verspilt in die minuten. Zo iets eiste veel van je lichaam helaas. Dan nog het feit dat ze dronken was geworden van chocola, hoe gaaf is dat. Maar goed Riddle was dus weer gewoon gaan zitten en maakte even duidelijk dat ze nu echt moe was. Ze wreef in haar ogen en een paar gapen verlieten haar gezicht. Met haar felblauwe ogen keek ze Nathan aan die vervolgens moest grinniken. De jongen zei dat ze haar roes uit moest slapen. Haar roes? Met haar dronken hoofd snapte ze het woord roes niet dus ze keer Nathan dan ook wat vragend aan. "Roes?~" kon ze nog uit brengen. Maar het woord slapen had ze wel gehoord. Ze glimlachte lichtjes "Slapen~" mompelde ze vervolgens. Ze stond uit het niets op en probeerde een poging te wagen om naar de trap te lopen. Ze liep super wankelend en viel vervolgens achterover op d'r kont. "Godver~" mompelde ze geïrriteerd "Ik wil naar m'n kamer~" kwam er vervolgens zeurend uit. Vervolgens deed ze nog maar een poging om omhoog te komen. Na eventjes stond ze dan ook weer op haar voeten, maar ze hield zich omhoog met behulp van de trapleuning. Zij ging nooit fatsoenlijk te trap op komen.