Fighting fire with stun spore

Hobbel… Hobbel… Hobbel… De trein schokte op en neer en Lilium kon een gaap niet onderdrukken. Ze werd altijd zo.. slaperig van treinreizen. Haar oogleden gleden dicht en haar gezicht drukte wat tegen de ruit aan van de trein. Tegen haar aan zat Jack, wie ook wat weg lag te doezelen. Oz kon z’n draai niet echt vinden in het openbaar vervoer, dus hem had ze ontzien en in zijn Pokéball gelaten. Het landschap begon al wel langzaam te veranderen. Met haar slaperige blik kon ze dat nog wel volgen. Het werd wat heuvelachtiger en de planten veranderden ook. Was Kiloude dan ook geen tropisch paradijs? Het begon er in ieder geval steeds tropischer uit te zien en het werd ook warmer in de trein. Ugh… Ze rekte zich eventjes uit, gaapte diep en gaf Jack een licht duwtje met haar elleboog. “Oi, je bent warm,“ mompelde ze haar Pokémon toe, waarna ze even in haar ogen wreef. Ze moest niet in slaap vallen, straks werd ze weer wakker in Lumiose en dat kon ze niet gebruiken. Dan hadden ze helemaal voor niks deze treinreis doorgemaakt. Om zichzelf wat meer op te peppen, pakte ze een pakje sap uit haar rugzak en begon ze aan het rietje te lurken. Met een verongelijkt geluidje trok Jack aan haar arm. Haar lippen lieten het rietje los en Lilium keek licht verbaasd op. “Oh sorry Jack, heb je ook dorst?“ Vroeg ze aan hem, waarop de Sea Otter Pokémon druk knikte. Ze glimlachte haar Dewott even toe, “wacht maar,“ zei ze, waarna ze een flesje water open trok. Met een glimlach gaf ze het aan haar Pokémon. “Hier, neem maar,“ moedigde ze hem aan. Wat onhandig nam Jack het in zijn poten, nog niet helemaal gewend aan zijn ‘nieuwe‘ lichaam. Maar uiteindelijk kon hij toch rustig uit de fles water drinken. Lilium glimlachte hem toe. Ze had altijd een fles water in haar tas zitten voor haar Pokémon. Zij moest drinken, maar haar Pokémon moesten dat ook kunnen.

Dat het inderdaad buiten warmer was, was wel te merken toen ze het station opstapte. De hitteklap kwam haar nu zeker tegemoet en ze trok eventjes aan haar kraag om zichzelf een wat minder benauwd gevoel te geven. De zomer was veel maar dan ook veel te snel gekomen. Ze liet nu ook Oz uit zijn Pokéball en de Vivillon rekte zich eventjes uit, tevreden kirrend. Hij was duidelijk ook blij om weer zijn Pokéball uit te zijn. De Vivillon fladderde meteen rond naar de verschillende natuur dingen die hier groeiden. Het was dan ook apart voor hem aangezien hij altijd zo gefocust op bloemen was. Deze bloemen kende hij allemaal niet! Lilium glimlachte en liet hem even begaan, waarna ze haar kaart uit haar tas trok. Waar wilde ze eigenlijk heen in Kiloude? Ze probeerde wegwijs uit de kaart te worden, terwijl haar Pokémon begonnen te doerakken. Jack probeerde Oz te pakken te krijgen en de Vivillon ging telkens weer net eventjes buiten bereik op het moment dat deze binnen bereik kwam. Lilium keek met een lichte glimlach op.  “Oppassen jullie twee eh?“ Reageerde ze op haar Pokémon, toch wel een beetje oplettend zodat ze niks zouden slopen. Hierna sloeg ze haar kaart dicht. “Kom, ik weet al waar we heen gaan,“ vertelde ze haar dynamische duo met een glimlach. Ze had altijd al wel eens willen zien welke Pokémon zich aan haar zouden laten zien in de Friend Safari en nu zou het tijd worden om erachter te komen. Ze liet Jack dan ook in zijn Pokéball verdwijnen, hij had al genoeg tijd buiten gehad, en nam Oz op sleeptouw. Het was best apart, twee Pokémon hebben. In ietwat drukkere gebieden kon ze er maar op eentje tegelijk letten en als ze er samen uit waren moest ze haar aandacht verdelen. Knap lastig eigenlijk.

Het grote gebouw was moeilijk te missen en haar glimlach werd wat breder. Hier was het dan. Eventjes keek ze om naar haar Vivillon, die nog wat afwezig heen en weer fladderde. “Oz, nu moet jij ook echt terug hoor,“ merkte ze op naar haar Pokémon met een flauwe glimlach. De Vivillon keek haar verontwaardigd aan, precies zo’n blik van: waarom kan ik niet mee? Maar Lilium was niet van gisteren. Ze ging Oz niet in een klein gebouwtje meenemen. De Vivillon had immers altijd naar zijn smaak altijd veel ‘bewegingsruimte‘ nodig als hij begon met rondvliegen. En dat was nou eenmaal niet zo geslaagd in een klein gebouwtje. Allerlei omvallende dingen enzo. En zover ze had gezien, was in deze stad het nog wel een trend om overal bloemen neer te zetten. En liet Oz nou heel erg veel van bloemen houden… “Vergeet het maar buddy,“ zei ze met een glimlach en uiteindelijk verdween de Vivillon dan ook genadeloos in zijn Pokéball. Vervolgens legde ze haar hand tegen de deur en duwde ze deze rustig open.

Het was inderdaad niet een groot gebouw en ze had de bloemen goed voorspeld. Hier had ze Oz niet in de buurt willen hebben. Ook Jack zat veilig in z’n Pokéball. Ze kreeg van de receptioniste een stapeltje papierwerk dat ze moest invullen en inschrijven voordat ze het Friend Safari gebied in mocht. Met een redelijk moeilijk gezicht begon ze het in te vullen. Ze was nooit zo goed geweest in dit soort dingen en had altijd de neiging om te gaan twijfelen over wat ze in moest vullen. Maar, tegelijkertijd was Lilium Florbelle ook weer te trots om toe te geven dat ze iets niet snapte, dus probeerde ze er altijd weer op haar eigen manier weer uit te komen. Uiteindelijk schoof ze dan ook het papierwerk terug, samen met haar trainer card, zodat deze gescanned kon worden. Hierna moest ze nog even wachten. Ongeduldig tapte ze met haar voet iets op de grond. Ze was nieuwsgierig. Ze had gehoord dat in de Friend Safari altijd naar elk persoon andere Pokémon toe kwamen. Welke Pokémon zou zij mogen ontmoeten? Zou ze er ook eentje kunnen vangen? Een glimlach verscheen even op haar lippen. Niets liever eigenlijk. Uiteindelijk kwam de receptioniste weer naar haar toe, na wat op een eeuwigheid leek. “Dank u wel,“ zei Lilium dan ook met een glimlach, waarna ze eindelijk achter de balie mocht komen en de deur door mocht.

Eventjes schuwde ze weg voor het felle zonlicht, haar hand ietsjes boven haar ogen houden. Zo groot was de Friend Safari eigenlijk niet eens. Wat bomen, hoog gras, maar ze kon in de verte al hekken zien. Zouden Pokémon door die hekken heen kunnen komen ofzo? Ze liet Oz weer uit zijn Pokéball en de Vivillon keek meteen verwonderd om zich heen. Waar waren alle bloemen heen? Lilium gniffelde eventjes lichtjes toen ze naar haar Pokémon keek en al snel genoeg landde de Vivillon met en licht plofje op haar hoofd, zijn gebruikelijke plekje. “Kom, we gaan Pokémon zoeken,“ zei ze vol goede moed, waarna ze begon te lopen. Maar zoveel zin om zich te laten zien hadden de Pokémon duidelijk niet, want Lilium zocht en zocht en zocht, maar ze vond niks. Af en toe hoorde ze wel wat ritselen, maar tegen de tijd dat ze er was, was de Pokémon al in geen velden of wegen meer te herkennen. Een licht gevoel van onbehagen bekroop haar. Wat als haar Friend Safari leeg was? Dat geen enkele Pokémon naar haar toe kwam? Ze slikte de nervositeit eventjes weg en plofte onder een boom neer. Ze keek omhoog naar haar Vivillon, die plotseling omhoog schoot. “Oz?“ Vroeg ze verbaasd en toen keek ze naar voren, naar hetgeen waar haar Vivillon van geschrokken was. Heilige Arceus.

Daar stond een Pokémon, een vos met negen staarten. Maar niet in de gebruikelijke kleur geel. De glanzende vacht van de Pokémon was zo blauw als een geest met nog blauwere accenten. Ze griste haar Pokédex erbij terwijl de Ninetales haar een peilende blik toewierp. Nee, het plaatje was inderdaad geel… Was dit zo’n zeldzame uitzonderings Pokémon? Eentje die een afwijkende kleur had? Haar hart bonsde in haar keel, ze moest het vangen! “Ga Oz!“ Riep ze haar Vivillon toe met een brede glimlach. Maar de Ninetales was duidelijk niet van plan om zich zomaar gewonnen te geven. “Light screen!“ Riep ze vlug, toen ze de vlammen in de keel van de Ninetales zag verschijnen. De Vivillon riep z’n beschermende scherm meteen op, maar tegen de aanval werkte het niet. Lilium keek er geschrokken naar. Wat? Haar Vivillon riep het uit van de pijn en tot haar schrik zag ze dat de vlammen veel feller waren. Hoe kon dat? Was dit ook van een Shiny Pokémon? Pas toen merkte ze op dat de vlammen zich met veel meer intensiteit bewogen dan een ember. Een Flamethrower? Verdorie. Eventjes beet ze op haar lip. Oz zou het nu zeker niet lang meer uithouden, elk moment zou hij meer schade krijgen door de burns. Tijd om zelf iets toe te brengen dus. “Stun Spore!“ Riep ze haar Vivillon toe, die meteen zijn bedwelmende poeder uitstootte. De Ninetales gromde lichtjes en schudde met haar kop op het moment dat de verlammende werking van het poeder merkbaar werd. Nu zou ze in ieder geval vertraagd zijn… Scheelde weer. Haar hart bonsde nog steeds in haar keel. Misschien moest ze omruilen voor Jack… Maar nee, ze wilde Oz nog niet meteen passeren, het ging tot nu toe zo goed!

“Psybeam Oz!“ Riep ze haar Vivillon toe, wie meteen de straal van zijn antennes liet schieten. Maar de aanval miste. De Ninetales sprong omhoog en verzamelde weer vlammen in haar bek, om ze weer te laten vloeien. Het brak regelrecht door de Light Screen heen, Oz was geen partij geweest. De Vivillon crashte tegen de aarde en Lilium beet eventjes op haar lip. “Kom terug Oz!“ Ze keek eventjes met een spijtige blik naar haar Pokéball. “Sorry,“ mompelde ze. Een inschattingsfout, duidelijk. Ze liet haar Dewott echter meteen uit zijn Pokéball springen. “Ga ervoor Jack! Razor Shell!“ De Dewott haalde meteen uit met zijn schelpen, de Ninetales vol rakend. De vos had wel weg willen springen, maar de Paralysis had hem op z’n plek gehouden. “Dank je Oz..“ murmelde Lilium zachtjes, “Ga ervoor Jack! Nog een keer!“ Riep ze haar Dewott toe, maar deze keer hadden ze geen geluk met de Paralysis. De Ninetales raakte de Dewott vol in zijn buik met een harde Quick Attack, waardoor Jack terug geslingerd werd. Eventjes bleef hij versuft liggen. “Water Gun!“ Riep Lilium, “kom op Jack!“ En de Pokémon sprong weer overeind, zijn Water gun afschietend naar de Ninetales. Weer had de Paralysis z’n werking. De Ninetales bleef net te lang stil staan en werd vol geraakt. Gespannen balde Lilium haar handen tot vuisten. Dit moest tot een goed einde gebracht worden.

De Ninetales kromde zijn rug lichtjes in een dreigend gebaar. Het was duidelijk dat de Pokémon nog niet uitgevochten was, al begon het lichtjes sporen van vermoeidheid te laten zien. De Pokémon sprong naar voren met een grauw, zijn kaken open gesperd, alsof hij wilde bijten tijdens de Quick Attack die hij wilde uitvoeren. “Razor Shell Jack!“ Riep het meisje vlug en geschrokken. De Pokémon pakte zijn schelpen vast en sloeg vol tegen de Ninetales aan, maar werd tijdens deze beweging geraakt. Oh help… De Dewott schoof naar achter en kneep zijn ogen eventjes dicht. “Water Gun Jack!“ Riep ze nog een keer. De aanval raakte niet vol, maar ze hoopte dat het net genoeg was om de Pokémon te verzwakken. Ze wilde deze Pokémon hebben. Ze vond sowieso Ninetales in het algemeen al mooi, maar deze was nog eens een keer extra mooi. Aan Lilium’s Team kon je al zien dat ze hield van blauwtinten, niet waar? Ze vernauwde haar ogen eventjes lichtjes. “Naar achter Jack,“ riep ze haar Dewott toe, waarna deze naar achter sprong om een wanhopig afgevuurde vlammenzee te ontwijken. Lilium omklemde haar Pokéball en gooide deze naar de Ninetales toe. De Pokémon werd opgezogen door de Pokéball en Lilium hield haar adem in toen deze heen en weer begon te bewegen. Kom op…

notes notes notes notes

Het duurde niet lang of de Pokéball sprong weer open. Lilium en Jack schrokken beiden op. Verdorie, de Ninetales was wel een vechtersbaas, dat was één ding wat duidelijk was. Het meisje haalde even diep adem en zette zich weer schrap. In al haar elegantie stond de Ninetales daar weer, haar negen staarten licht gekruld en haar ogen vurig van de strijdlust. De Pokémon was duidelijk strijdlustiger dan Gilbert was geweest. Lilium balde haar handen tot vuisten en Jack pakte zijn schelpen weer beet. Hij fronste diep en keek even om naar Lilium, wachtend op een commando. Het meisje beet eventjes op haar lip en vernauwde haar ogen. Als de Ninetales echt wilde vechten, kon hij het krijgen. "Jack, water gun!" Riep ze haar Pokémon toe. Ze wilde niet het risico lopen om te dichtbij te komen. En de Ninetales werd ook goed geraakt. Maar ze kregen een tegenaanval die ze niet verwacht hadden en waar Lilium ook niet op gehoopt had. Confuse Ray. De tijd leek even stil te staan toen de verwarrende straal Jack's kant op gezapt werd. Het had duidelijk zijn effect want Jack keek verward om zich heen. "Oh nee.." Mompelde ze. "Jack, probeer eroverheen te komen!" Riep ze, haar stem een octaafje hoger van schrik. Maar dit mocht niet baten. Het eerste de beste wat de Pokémon deed was vallen en hij viel dan ook vol op zijn gezicht. Oh wat was dit balen... Het meisje vernauwde haar ogen licht en probeerde iets te bedenken, maar zoog haar adem naar binnen van schrik toen de Ninetales boven op Jack sprong, grommend. De vlammen van een flamethrower verzamelden zich achter in de keel van de Ninetales.

Oh nee... Ze konden dit niet verliezen van de verdomde vos. Ze moest rustig blijven en ze sloot haar ogen dan heel even. Het was nog niet verloren. "Jack Razor Shell!" Riep ze naar haar Pokémon, biddend tot Mew, Arceus en wie dan ook dat haar Pokémon haar zou begrijpen. En gelukkig deed hij dat. De Razor Shell schoot omhoog en raakte de Ninetales vol tegen de kaak, de kop van de Ninetales omhoog klappend. Eventjes moest Lilium zelf ook wegduiken toen Flamethrower totaal uit koers werd gebracht. Verdomde vlammen! Ze schudde haar hoofd eventjes en forceerde zichzelf om weer te concentreren. Dit gingen ze winnen. Jack leek echter nog steeds verward en hij had nog steeds een grommende Ninetales over zich heen staan. Misschien zou een simpele aanval beter zijn om de Pokémon van hem af te krijgen? Eentje die niet zou kunnen missen in deze situatie of tenminste eentje die verwarring kon scheppen? “Jack Tackle!“ Riep ze haar Pokémon toe en de Dewott maakte een vreemde bokkesprong tegen de grond. Of hij de aarde nu probeerde te tackelen of de Ninetales zou ze nooit weten, maar het zag ernaar uit dat tenminste de confusion verloren was. Dat was al iets. En de Ninetales was naar achter gesprongen. “Jack, Razor Shell, nu!“ Riep ze, haar stem nog harder dan voorheen. Waarom ze was gaan schreeuwen wist ze niet, maar het was op de één of andere manier vreemd geruststellend. Alsof het haar kracht meegaf om haar stem te verheffen. Jack sprong naar voren, zijn schelpen gloeiend. Lilium haalde diep adem en balde haar handen tot vuisten, weer opnieuw. Haar nagels begroeven zich in haar handpalmen.

De paralysis vertraagde de Ninetales weer opnieuw en zorgde ervoor dat de Pokémon geraakt werd in zijn flank. De Ninetales werd in de struiken gesmeten door de kracht en bleef even liggen. Dit moest het moment zijn. Ook haar Dewott knikte haar even toe. Ze haalde nog een keertje diep en schokkerig adem, waarna ze een nieuwe Pokéball uit haar vestzak toverde en deze weer naar de Ninetales gooide. De Pokémon werd opnieuw opgezogen door de energiestraal en de Pokéball binnen getrokken. Met een klap sloten de twee helften zich weer en begon de Pokéball weer heen en weer te schudden, alsof de Ninetales er nu alweer op gebrand was te ontkomen. Het was een vechtersbaas en zo'n Pokémon kon ze best gebruiken in het team...

notes notes notes notes