Naam: Connor Jacob
Leeftijd: 18 jaar
Geslacht: Man
Type: Trainer
Hobby's: Pokémon trainen, sporten en tekenen
Pokédex: Connor's PokédexUiterlijk: Connor heeft halflang donkerbruin tot zwart overgaand haar dat in zijn gezicht hangt. Hij heeft roodkleurige ogen - hij draagt lenzen - en draagt vaak een pet.
Innerlijk: Connor is door de gebeurtenissen met zijn vader en met zijn Pikachu een beetje wantrouwig geworden, maar is van nature best wel een aardig en grappig persoontje als hij je eenmaal vertrouwt.
Geschiedenis: Connor was twaalf jaar toen hij zijn eerste Pokémon vond. Het ging om een Pikachu, de elektrische muis-Pokémon. Connor vond de Pikachu toen hij langs een steegje liep en gepiep hoorde. Hij besloot, tegen beter weten in, om een kijkje te gaan nemen in het steegje. Daar zag hij vlak bij een restaurant een Pikachu vastgebonden aan een vuilniscontainer. De Pikachu was mager en zat om hulp te piepen. De schrammen in zijn hals toonden aan dat hij minstens voor een paar weken daar al vastgebonden zat. Connor beloofde hem om terug te komen. De volgende dag ging Connor terug met wat eten voor de Pikachu. De Pikachu wilde hem eerst elektrocuteren omdat hij zich logischerwijs bedreigd voelde, maar Connor gaf nooit op. Na enkele dagen begon de Pikachu door te hebben dat Connor wel echt te vertrouwen was en de jonge Pokémon besloot om Connor het voordeel van de twijfel te geven. Na een maand was de Pikachu zo gehecht aan Connor geraakt dat de jongen de Pikachu mee kon nemen. De eigenaren van het restaurant hebben nooit meer gevraagd naar Pikachu en dus besloot Connor om Pikachu te vangen. Deze liet zich gewillig vangen en vanaf toen was Pikachu Connor’s Pokémon.
Maanden vlogen voorbij. Hoewel Connor hechter werd met zijn Pikachu, kon hij niet voorkomen dat zijn ouders ruzie kregen. Zijn ouders woonden nog bij elkaar, maar er hing al enkele maanden een vreselijke spanning in huize Jacob. Connor was er dan ook kapot van toen zijn vader op een dag aankondigde dat ze van zijn moeder zouden scheiden. Omdat zijn vader het voogdij over hem wilde hebben, moest Connor wel mee gaan met zijn vader. Vlak voordat Connor en zijn vader verhuisden, kreeg Connor een cadeautje van zijn moeder. Het was een Growlithe die ze gebroed had uit een ei. De Growlithe was nog jong, maar zijn moeder zei dat hij makkelijk te temmen zou zijn als hij Connor beter zou leren kennen. Met tranen in zijn ogen nam Connor de Pokémon in ontvangst. De volgende dag daarna al vetrokken Connor en zijn vader uit Kanto, op weg naar de Kalos regio.
De eerste maanden waren de ergste. Ondanks dat Connor nu Growlithe en Pikachu had als zijn Pokémon, miste hij zijn moeder verschrikkelijk. Inmiddels had hij de Growlithe al halverwege hetzelfde niveau getraind als zijn Pikachu. De twee Pokémon deden hem echter heel veel aan thuis denken, wat een goed gevoel gaf. Contact met zijn moeder had hij enkel nog via de telefoon omdat ze helemaal in Kanto woonde. Connor’s vader begon medelijden met zijn zoon te krijgen en stelde hem voor om de Kalos regio beter te ontdekken. Zijn vader zei echter wel dat hij uit de buurt van Santalune Forest moest blijven, wat van Vaniville Town uit geen lange wandeling was. Connor, die op dat moment veertien was, was zich echter van geen kwaad bewust en besloot om de waarschuwing van zijn vader te negeren. Hij had Growlithe en Pikachu bij, wat kon er nu gebeuren? De 14-jarige jongen ging dus op onderzoek uit naar Santalune Forest. Vlak voor hij bij Santalune Forest was, werd hij echter aangevallen door een Pidgey. Connor koos Pikachu als zijn partner om te vechten en met een paar rake elektrische aanvallen legden ze de Pidgey wel het zwijgen op. Het was op dat moment dat Connor ontdekte dat hij een Poké Ball had. Het was een lege. Hij gooide de Poké Ball naar Pidgey toe. De Pidgey werd opgezogen in de Poké Ball, waarna de Poké Ball even heen en weer wiebelde. Connor was blij dat de Poké Ball bleef liggen en nam hem weer terug naar huis. Vol trots showde hij zijn vader de Poké Ball. Ondanks zijn boosheid op zijn zoon, vond zijn vader het toch wel een prettig idee dat de jongen nu drie Pokémon had om zich te beschermen en dus accepteerde hij de Pidgey.
Vier jaren gingen in stilte voorbij. Connor trainde vaak met zijn Pokémon, wat veel tijd en moeite vergde. De tijd ging zo snel voorbij dat zijn verjaardag hem verbazingwekkend snel tegemoetkwam. Connor had het laatste halfjaar echter op een idee zitten broeden. Op zijn achttiende verjaardag ging hij met dat idee naar zijn vader. Zijn vader zei in eerste instantie ‘nee’, maar besefte vrijwel direct daarna dat dit juist een kans was voor Connor om de moeilijke scheiding met zijn vrouw beter te kunnen verwerken. Zijn vader liep dus weer naar Connor’s kamer, gaf hem drie lege Poké Ball’s en vertelde dat hij zich had vergist. Vanaf dat moment was het zeker: Connor zou op reis gaan en trainer worden!
Recent geleden is Connor aangevallen door een grunt en kort daarop is zijn vader overleden. Dit zorgde ervoor dat Connor wantrouwig werd tegenover andere personen en nonchalant, alsof het hem allemaal niks meer kan schelen. Zijn Pikachu, eerst een vrolijk ding, is vervuld met wrok tegenover de wereld en is zichzelf niet meer. Deze gebeurtenissen hebben er ook voor gezorgd dat Connor zijn uiterlijk heeft aangepast zodat hij niet meer zo herkenbaar is als hij over straat loopt. Hij probeert onopvallend te zijn. Inmiddels is hij er wel overheen gekomen en begint hij weer de nonchalante, luchtige en humoristische jongen te worden die hij ooit was.
