Kinda dark in here, right?

Ergens moest hij wel lichtjes grijnzen toen hij zag dat ze haar handen voor haar gezicht sloeg, had hij een foute opmerking gemaakt? Well, misschien waren die knipogen een beetje te veel voor haar.. Ondertussen slaakte de Rufflet een vrolijk kreetje bij het voelen van de hand op zijn hoofdje. Hij was immers nog jong en vond het fijn om aangehaald te worden. Best wel vreemd, want in de winkel hadden ze hem er nog voor gewaarschuwd dat die Rufflet het stuk ondeugd van het nestje was geweest - meteen de reden waarom hij als enige nog over was gebleven. "Blijkbaar mag hij je," zei hij toen met een glimlach en liet de knipoog er expres buiten. Kon hij er eigenlijk wat aan doen dat het een standaard iets voor hem was. Er werd weer een koude wind de doodlopende gang in geblazen en hij trok zijn benen wat op, waardoor de Pikachu op zijn schoot een klagelijk piepje slaakte en zich nu opnieuw moest innestelen op zijn schoot. "Ik denk niet dat die Whismurs vannacht nog weggaan," zei hij en keek toen naar Caroline. Dan moesten ze er maar het beste van gaan maken samen.

Hij keek toe hoe Sparklez zich wat geïrriteerd omdraaide op zijn schoot, maar na een paar secondes weer overeind sprong en zich maar naast zijn trainer neerzette op de grond. Waarschijnlijk was het gele monster nu klaarwakker, maar het was dan ook zijn schuld dat ze nu in deze grot vastzaten. "Dat lijkt me inderdaad oo-uaaaagh--" Zijn aandacht ging van de Pikachu weer naar het roodharige meisje, die duidelijk moe geworden was. "Oeps sorry." Ondertussen moest hij ook even gapen, het leek anderen altijd wel aan te steken. Zo ook nu bij hem dus. "Je kan proberen om even te slapen?" stelde hij toen voor, al kon hij zich indenken dat tegen de rotsen aan niet zo lekker lag. Daarom keek hij ook met een schuin oog naar de Bulbasaur die nu tegen hem aanlag, een lichte grijns rond zijn lippen het wezentje aankijkend.

"Hmm.." murmelde het meisje toen zachtjes. "Maar dan zit jij hier zo alleen en ongezellig?" De jongen grinnikte een keertje en schudde toen zijn hoofd. De Rufflet sprong plots op van de schoot van het meisje en fladderde wat onhandig op, landend op het hoofd van Jordan. De vogel kraste een keertje vrolijk en nestelde zich toen in op het hoofd van de blonde jongen, die Caroline nu schouderophalend aankeek. "Anders moet je je Bulbasaur lief vragen om een stukje op te schuiven," zei hij toen en tilde zijn arm wat op om de Rufflet onder zijn snaveltje te kriebelen. Eventueel kon ze dus zo weer bij hem aanschuiven, mocht ze dat willen ofcourse.

"Lief aankijken hoeft niet bij hem." Hij zag hoe het groene wezentje mopperend opgestaan was, en kon het niet laten om te grinniken. Ondertussen had de vogel zich helemaal ingenesteld op zijn hoofd en stopte zijn kopje weg in zijn pluizige verendons. Zijn Pikachu liep naar de Bulbasaur toe en plofte naast deze neer, als teken van medelijden omdat het weg was gejaagd van zijn plekje. Het roodharige meisje kwam in beweging en schoof bij hem aan. Hij liet zijn arm weer zakken en legde deze over haar heen, anders zat het ook maar ongemakkelijk.

Hij voelde hoe het hoofd van het meisje tegen zijn schouder aan rustte. Ondertussen slaakte zijn Pikachu een zacht kreetje als teken om te communiceren met de Bulbasaur. Het zag er wel naar uit dat die twee elkaar mochten, gelukkig maar. "Je bent wel een comfortabel kussen zeg." Hij keek met een schuin oog neer op het roodharige meisje, en grijnsde eventjes kort. "Nou, ik ben blij om dat te horen," zei hij vervolgens. De Rufflet op zijn hoofd slaakte een instemmend kreetje, al was het wel gedempt omdat hij zijn kop in zijn veren weg had gestopt. Van de Whismurs was ondertussen nog steeds niks hoorbaar, maar om eerlijk te zijn konden die paarse wezens hem nu weinig meer schelen. Desnoods zouden ze allemaal verbrand worden door een Charizard, hij vond ze bloedirritant. Kon hij er wat aan doen dat hij niet van die paarse pokémon hield..

De Pikachu sloot zijn oogjes ondertussen en leek weg te zakken in zijn slaap, waarschijnlijk ook moe van de best lange dag. De Rufflet op zijn hoofd bewoog ook niet meer, wat niet zo gek was omdat het nog een jong ding was en die zijn slaap nodig had. "Oh ja." Caroline keek op van zijn schouder, en hij keek vragend terug. "Je moet me wel een ding beloven." Ze lag daar best wel schattig tegen zijn schouder aan, moest hij toegeven. "En dat is?" zei hij toen vragend en keek het roodharige meisje vragend aan.

"Dat als ik snurk je dat nooit, maar dan ook nooit, tegen iemand anders mag vertellen en al helemaal niet tegen mij. Begrepen?" De jongen grijnsde een keertje en sloot vervolgens ook zijn ogen. Hij was een lichte slaper en zou het wel aan horen komen als de Whismurs hun kant op kwamen. Toen hij voelde dat de ademhaling van het meisje wat regelmatiger werd nu glimlachte hij. "Sleepwell," mompelde hij en voelde de Rufflet op zijn hoofd een klein beetje bewegen in zijn slaap. Ondertussen zakte hij zelf ook weg in een lichte slaap, waarbij zijn hoofd een beetje kantelde en tegen die van haar aan kwam te liggen.