This is kinda easy....

Met een grijns op zijn gezicht keek de jongen naar Cevella, de twee waren net aangekomen in Santalune City met de bedoeling dat de groenharige de eerste gym ging uitdagen. Santalune was best wel een rustig stadje en dat was eigenlijk een best wel geruststellend gevoel, het voelde niet uitgestorven omdat er zo nu en dan wel wat mensen liepen, het was een vredige rust. Er waren kleine kinderen te zien die vrolijk rond renden, een één of ander spel spelen, gewoon kind zijn en alle zorgen vergeten, dat gevoel had de jongen nooit echt gehad. Het was zijn eerste gym en dus kon hij er weinig aan doen of de jongen was best zenuwachtig, soms leek zijn hoofd te zeggen dat de jongen het niet ging redden maar dat kwam hopelijk wel goed. En als hij niet ging winnen, was het zo dat hij altijd nog een keertje kon gaan proberen, dan zou het zeker wel lukken en zo niet? Het spreekwoord luid toch 'drie keer is scheepsrecht?' Alhoewel, het zou natuurlijk geen kwaad kunnen doen als hij meteen de eerste keer zou gaan lukken, eerlijk gezegd zou het juist gewoon simpelweg geweldig zijn als het hem in de eerste keer zou gaan lukken. Dan zouden in welk geval die vervelende zenuwen weg zijn. Maar wel, nog voordat hij überhaupt zou gaan zoeken naar het gebouw welke de gym hoorde te zijn, ging de jongen richting het Pokémon center, het gevecht zou zeker weten een stuk beter gaan verlopen als al zijn Pokémon in top vorm waren, misschien zou het wel niet eens nodig zijn om al deze in te zetten en waren Achilles en Agrona alleen nodig. Het zou later helemaal duidelijk worden, het was later allemaal wel te zien. Het ondertussen bekende rode gebouw dat een Pokémon Center aan duidde was al in zicht en met versnelde pas liep de groenharige erheen, de schuifdeuren gingen automatisch open zodra de jongen dichtbij genoeg kwam en zonder echt wat slomer te lopen ging hij rechtstreeks door naar de balie en overhandigde de vijf Poké balls die aan zijn riem hingen aan de vrouw, welke ze met een wel eeuwig durende glimlach aannam en in de machine stopte. Er klonk een deuntje en de ronde dingen leken zo nu en dan op te gloeien, daarna was ze alweer klaar en de jongen nam ze weer aan met een knikte en een klein gemompelde bedankje. Nu was het zoeken naar de gym hé? Het zou waarschijnlijk niet al te moeilijk worden om het gebouw te vinden, gezien de groenharige had gehoord dat het gebouw totaal in paste met de rest van het stadje. Met zijn handen in zijn zakken en gevold door Cevella kwam hij gelukkig al snel voor het gebouw te staan en tja, eerlijk is eerlijk, het zag er erg merkwaardig uit, hoe het er van binnen uit zag was nog een raadsel voor hem maar dat zou al snel te zien zijn.

Een klein, vrijwel onhoorbaar zuchtje ontsnapte uit zijn mond waarna de jongen mompelde, niet tegen iemand in het bijzonder "Op goed geluk dan maar hé?" in zijn hand hield de jongen de Poké ball van de Fox Pokémon, zij zou de eerste zijn met wie hij ging vechten en als alles volgens plan zou gaan, kwam Achilles daarna aan de beurt. Het rood met witte ding werd weer terug aan zijn riem geklikt, gezien het nu nog overbodig was om de Poké ball continu bij zich te gaan dragen, een kleine klik klonk en de groenharige jongen haalde eventjes adem. De deur werd met weinig tot geen haast open geduwd en al had de jongen veel verwacht, was dit er totaal niet iets van. Het gebouw was van binnen geheel bedekt in spinnenwebben en overal stonden bomen, de ramen hadden de vorm van een web gekregen, als het voor iemand nog niet duidelijk was geweest in wat voor soort type Viola trainde was dat nu onderhand al duidelijk geweest. Overal, in de gehele gym over verschillende plekken waren mensen te zien met insect Pokémon, hij wou het liefste zo snel mogelijk uit die plek. De groenharige vond bug type Pokémon namelijk wel alles behalve leuk, gelukkig kreeg hij ook zo de kans om er een paar te verbranden. Zijn ogen scanden de omgeving verder, misschien dat Nathan de gymleader uit kon halen maar dat leek jammer genoeg zowaar onmogelijk omdat eigenlijk wel iedereen met zijn eerste indruk even oud leek, al werd het duidelijk dat wel weer dat er verschillende leeftijden tussen zaten, niet al te groot maar er zaten wel duidelijk verschillen in. Zijn hand gleed automatisch naar Zira's Pokéball en nerveus liet de jongen het ding over zijn hand rollen en riep uiteindelijk "Viola!" wie er echter opkeek had de jongen niet verwacht, ze leek een stuk jongen dan verwacht maar tja, het was niet dat de jongen altijd iets kon gaan aannemen van tevoren zonder er de kleine dingetjes vanaf te nemen. "Ik daag je uit." Nathan had al vernomen dat de blondine die de gymleader moest voorstellen dat al had aangenomen maar hij was er wel vrij zeker van dat het geen kwaad kon om het er nog extra bij te vermelden. Een glimlach verscheen op Viola's gezicht, geen gemene of iets dergelijks, gewoon een vriendelijker waardoor hij zich ook wat meer op zijn gemak voelde. "Maar natuurlijk!" klonk er overenthousiast, waardoor de jongen zich vrijwel meteen afvroeg met hoe ze dat in Arceus naam de hele dag zou kunnen volhouden. Nathan zelf bijvoorbeeld, hij kon daar gewoon niet tegen en het irriteerde hem dus eigenlijk om geen enkele reden "Maar eerst, voordat we beginnen-." ze kapte midden in haar zin af, wat alleen maar vraagtekens in zijn hoofd opleverde, dit kon nooit goed zijn, toch? Ineens klonk er een klik en het leek erop dat ze een foto had gemaakt van hem en de jongen moest de vraag gaan onderdrukken of ze niet wat beters te doen had; bijvoorbeeld met het gevecht beginnen. ”Ben je er klaar voor?” vroeg de blondine, waarop hij droog knikte, natuurlijk was de groenharige er klaar voor, waarom zou hij er anders staan? Het was niet dat de groenharige daar was voor zijn lolletje hoor. Viola haalde haar eerste Pokémon erbij, dat moest dus de Surskit zijn hé? De jongen zou er rekening mee moeten houden dat het blauwe ding als deel type Water had en dus waren om deze reden Fire aanvallen minder sterk, hij zou dus vooral moeten blijven hangen op de normaal er Psychic aanvallen, dat zou wel moeten lukken, toch? En zo niet, als het lukte dat Viola met haar Pokémon Zira knock out kon slaan, was Achilles er nog, welke pasgeleden nog Shock Wave had geleerd en deze aanval was super effectief tegen beide Pokémon, een onverslaanbare strategie, toch? Zira’s Poké ball werd erbij gehaald en vergroot, om vervolgens in de lucht gegooid te worden en met een vrolijk kefje kwam de Fox Pokémon erbij en al snel had deze door had het gevecht zou gaan beginnen. Een glimlach verscheen en Viola gaf hem de ‘eer’ om het gevecht te beginnen.

Fennekin VS. Surskit

Natuurlijk verspilde de groenharige jongen geen seconde met nadenken en ging meteen over in de aanval ”Howl, vervolgens Scratch Zira.” een huilend geluid achtig iets kwam van de Fennekin, waarbij haar Attack Stat werd verhoogd, dit kon natuurlijk optimaal zijn voor het gevecht en eigenlijk gebruikte de jongen elke kans om zijn Pokémon in een gevecht zelf sterker te maken, het kan namelijk zomaar een onverwachte draai van evenementen zijn, wie weet. Daarna schoot het vosje naar voren en schoot met haar scherpe klauwtjes richting het blauwe ding, welke de aanval met gemak op Viola’s commando ontweek ”En gebruik dan nu je Bubble Surskit!” het was handig dat te Bubble niet al te snel was, want anders kon het wel eens moeilijk gaan worden voor Zira als deze aanval de hele tijd werd gebruikt. ”Ontwijk, daarna Psybeam.” met een paar handige, evenwichtige sprongen werden de belletjes ontweken en een paarsige straal werd op de Surskit afgevuurd, welke het ding net niet op tijd kon gaan ontwijken en vol op werd geraakt door de straal. de blauwe Pokémon vloog een klein afstandje door de flinke klap naar achter en zodra deze de grond raakte schoof het nog even over de grond, maar al snel stond de Pond Skater Pokémon alweer rechtop, op beide, nee, alle vier de benen. Een klein grijnsje verscheen op zijn gezicht, het leek al de goede kant op te gaan voor de groenharige, zijn snel verzonnen 'plan' leek prima in werking te gaan. "Scratch Zira." met enkele schijnbewegingen richting de nog herstellende Surskit schoot de Fennekin naar voren, met nageltjes uitgestoken begon deze te krabben naar het blauwe ding, waarvan het een enkele of twee keer raakte "Houd die Fennekin op afstand met Bubble!" al was de Fox Pokémon al erg dichtbij, was ze wel gedwongen om afstand te raken door de bellen, waarvan sommige haar raakten en duidelijk schade deden. "Lucky Chant!” zo, dat zou moeten gaan helpen om Zira te behoeden voor Critical Hits de komende tijd. ”En dan nu je Flame Charge Zira.” al deed de vuur aanval geen twee keer schade was het nog steeds wel een sterke aanval en natuurlijk ging het vosje er ook steeds sneller door worden en gezien de snelheid van de Pond Skater Pokémon, was dit wel erg belangrijk voor het gevecht. Het begon duidelijk te worden dat de Fox Pokémon heel wat sterker was dan de Surskit en dat vond de groenharige natuurlijk wel prettig om te zien, want zodra de vlammen Zira volledig hadden omhuld, stoof de Fennekin op Viola's Pokémon af en beukte met volle kracht tegen het ding aan ”Gaat het Surskit?” klonk er van de blondine zodra het kleine ding voor de tweede keer wegvloog.

Een vastberaden geluidje kwam van de Pokémon af en Viola greens ”Mooi zo! Gebruik dan nu je Quick Attack!” super snel kwam de Pond Skater Pokémon richting de Fennekin, het ding zelf was van normaal snel maar door die Quick Attack was het ding amper te zien en even vertrok Nathan´s gezicht even. De blauwe Pokémon kwam tegen de Fox Pokémon aan en de jongen zag dat hij zijn kans om te gaan aanvallen nu was ”Gebruik je Psybeam.” een sterke aanval die wel vrijwel onmogelijk was om te ontwijken door hun huidige, kleine afstand. Een paarse straal kwam uit de bek van de Fennekin, was enkele seconden te zien en knalde daarna hard tegen de Pond Skater Pokémon aan, waardoor er nu een grijnsje te zien was. Dit ging de goede kant op zeg~ ”Surrss..” klonk er half verslagen van de Surskit maar nog steeds leek deze vol te houden tot het einde, tot deze gewoon niet meer kon vechten en knock out geslagen zou zijn. ”Gebruik nog een keer Quick Attack Surskit!” hmm, daar zat ook weinig verschil in zeg, in de aanvallen die werden gebruikt. Misschien kon het ook niet anders omdat de blauwe Pokémon gewoon niet meer aanvallen tot zijn bezit had? dat was een van de mogelijkheden natuurlijk, of de gymleader wachtte gewoon tot er een bepaald moment of zo iets kwam en dan zou terug slaan met een sterke aanval. Er waren zoveel opties maar op het moment ging Nathan er maar gewoon vanuit dat de Pond skater Pokémon niet meer aanvallen tot zijn beschikking had, dat kon de jongen zijn aandacht namelijk ergens anders op gaan focussen behalve op dat ene onderwerp. Het was niet slim geweest van de jongen om zo in gedachten verzonken te zijn, gezien het vosje verderop in de war raakte met wat ze precies moest doen en dus vol op werd geraakt door de Quick Attack ”Zira, gebruik je Scratch.” en de Fox Pokémon knikte, ten teken dat ze het had begrepen en ineens leek ze meer georiënteerd te zijn, waarschijnlijk omdat ze nu iets te doen had gekregen met een duidelijk bevel. De scherpe nagels schraapten langs het lichaampje van de Pond Skater Pokémon, welke pijnlijk schreeuwde. Zou dit genoeg zijn? Waarschijnlijk wel, want het leek er niet op dat de Surskit nog kracht had om eigenlijk zich ook maar één enkele stap te verzetten. Zijn blik ging naar de scheidsrechter welke aankondigde dat de Surskit inderdaad was verslagen en een glimlach verscheen op Nathan's gezicht, daarna wenkte de jongen Zira waardoor Viola hem raak aankeek met een blik die zowaar om uitleg vroeg ”Ik ga wisselen van Pokémon.” legde de jongen ik het kort uit, geen zin om er meer worden aan vuil te gaan makend.

Axew VS. Vivillon

Zira bleef gewoon naast de jongen staan, het zou geen kwaad kunnen voor haar om naar het volgende gevecht te gaan kijken, misschien dat de Fox Pokémon er zelfs nog wat van kon gaan leren. Het kon later misschien wel allemaal gebruikt worden namelijk. De Poké ball van Achilles werd van zijn riem geklikt, het ding werd vergroot en daarna in de lucht gegooid. Daarna klapte het vanzelf open en vind de jongen het met een simpele handbeweging op, ondertussen in die tijd was er een felle, witte flits te zien welke al snel een vorm en een kleur kreeg. De Tusk Pokémon werd zichtbaar en in tegenstelling tot de meeste Pokémon bleef het ding daar maar gewoon een beetje dood staan, het gaf geen enkele reactie. De blondine pakte haar laatste Poké ball erbij, dit moest die zogenoemde Vivillon zijn en hij was eerlijk, Nathan had er geen idee van met wat voor Pokémon hij zo meteen oog in oog kwam te staan. Het enige was het type die de Vivillon had, misschien dat het een vlinder of zo iets zo zijn. Als dat het geval was, dan had Nathan wel zeker een erg groot voordeel met Achilles, welke pas geleden Shock Wave had geleerd. Er verscheen inderdaad een soort vlinder, het deed de jongen denken aan de Butterfree maar dit was natuurlijk geen Butterfree maar een Vivillon en dat moest hij gewoon voor nu gaan onthouden. Niet alleen op dat moment hoor, het zou handiger zijn als de jongen gewoon niet de twee Pokémon met elkaar ging verwarren. Focus Nathan. Hij moest zich gaan focussen op het gevecht en niet in gedachten gaan wegzakken, gewoon meteen beginnen met een handig aanval. ”Scary Face, daarna Dragon Claw Achilles.” hmm, misschien had de groenharige beter Shock Wave kunnen gebruiken, gewoon omdat deze aanval gegarandeerd raakte, tenzij de vijand natuurlijk tegen elektrische aanvallen kon maar bij de Vivillon was dat vast en zeker een ander verhaal. De Axew zette een eng gezicht op, waardoor de vlinder werd geïmiteerd en dus als het goed was werd diens snelheid nu juist verlaagd, daarna werden Achilles klauwen langer en kregen een groenachtige gloed. De Axew begon te krabben richting de Scale Pokémon waarvan het leek te raken, en nog eens hard ook ”Ga hoger vliegen zodat de Axew je niet kan raken Vivillon!” meteen volgde de vlinder Viola's bevel op en ging hoger vliegen.

Zodra deze blijkbaar dus 'hoog genoeg' was werd er door de blondine geroepen ”En doe dan nu je Gust!” de vleugels van de Scale Pokémon begonnen harder te klappen, waardoor er en stevige wind ontstond ”Dragon Rage om die vervelende wind te stoppen.” vrijwel meteen kwam er een blauw met paarse straal vanuit Achilles, welke de Vivillon hard raakte in zijn vlucht. De wind stopte en de Axew gromde even, het zag er naar uit dat de Tusk Pokémon voor het eerst in tijden ergens weer zin in had. De vlinder stortte ten aarde door die eerste aanval waardoor er even een wenkbrauw werd opgehaald, Dragon Rage was niet een bepaald sterke aanval en deed een vast aantal schade, zo snel kon die vlinder toch ook niet uitgeschakeld zijn? Achilles kwam dichter bij de Vivillon, waarschijnlijk om te bekijken hoe het er met het ding aan toe ging. Het zag er niet bepaald naar uit dat de vlinder nu al knock out was, al toen Nathan zijn blik op Viola liet hangen was er helemaal niks te bekennen in haar uitdrukking, hierdoor ging de jongen natuurlijk juist vermoeden dat ze iets in haar schild aan het uitvoeren was. Nog een paar kleine stappen, zover was de Tusk Pokémon verwijderd van de vlinder. ”Gebruik nu je Struggle Bug!” riep de vrouw ineens en in een fractie van een seconde kwam de vlinder overeind, om vervolgens een Struggle bug te gaan uitvoeren. Hmm, dat was minder, maar dat kleine ding zou waarschijnlijk vrij weinig uitmaken om echt het resultaat te bepalen, gezien de Struggle Bug niet bepaald sterk was. ”Assurance Achilles.” al zou de aanval niet bepaald erg veel schade gaan doen, kon het wel nog eens handig zijn. De Tusk Pokémon sloeg de Vivillon een enkele keer en sprong daarna naar achteren. Misschien dat het nu wel een mooie tijd zou zijn voor de Shock Wave, ja, dat zou gewoon de volgende aanval worden ”Nu Shock Wave.” Viola leek nogal in de war te zijn, alsof ze dacht dat de jongen gewoon maar wat aan het bluffen was. Nee hoor, waarom zou hij over zo iets stoms bluffen? Natuurlijk kon de gymleader hem niet, dus eigenlijk as het ook gewoon niet te vertellen. Achilles begon bliksem op te laden en schoot het vervolgens op de vlinder af, waardoor de ogen van zowel de Vivillon en Viola groot werden, hadden ze dicht echt niet verwacht? Een klein zuchtje ontsnapte zijn mond, het was juist belangrijk dat er veel verwacht kon worden en overal voorbereid op zijn was natuurlijk ook belangrijk. De bliksem raakte zoals verwacht de Scale Pokémon hard, het leek nu net alsof er elk moment een geroosterde vlinder kon zijn, dat was eigenlijk geen grapje. ”Vivillon!” bracht de vrouw verschrikt uit maar herstelde haarzelf al kort daarna ”Kom overeind en dan Psybeam!” een paarse straal kwam van de vlinder, Nathan riep nog richting Achilles dat hij het moest ontwijken maar omdat de Tusk Pokémon met wat dan ook was afgeleid. Serieus? De jongen had er geen woorden voor om de onhandigheid van zijn eigen Pokémon te kunnen beschrijven. ”Dual Chop.” het was dat de jongen deze aanval gebruikte doordat de vlinder door de klap naar benden was gedwaald, anders had hij wel Dragon rage of zo nog een keer gedaan, wat ook prima moest werken. De Axew sloeg, hakte, wat dan ook, meerdere keren in de Vivillon. Lag het nu aan hem, of leek dit gevecht gemakkelijker te verlopen dat tegen de Pond skater Pokémon van eerder? Nee, dat zal wel niet.

”Vivillon, gebruik je Light Screen!” echt? Dacht ze daar pas nu aan? Nu de Scale Pokémon al half was uitgeput van het korte gevecht? Een doorzichtige muur verscheen voor de vlinder, welke de schade van lange afstand aanvallen voor een kleine tijd verminderde. Het zou wel iets moeten doen, right? Het enige was dat de aanval weinig nut zou hebben als de Tusk Pokémon natuurlijk nu een Dragon Rage ging uitvoeren en dat was ook precies wat Nathan ging doen. ”Maak het af met Dragon Rage.” klonk zijn stem klam, hij hoorde Viola nog roepen ”Weer het af met Psybeam!” de twee aanvallen kwamen in een razend tempo op elkaar af en vanaf het moment dat de twee impact maakten steeg er een enorme stofwolk op, zou het hem gelukt zijn? Langzamer hand trok de wolk weg, welke het resultaat bekend zou gaan maken.

Zodra de stofwolk was weggetrokken verscheen er een glimlach op zijn gezicht, de Scale Pokémon lag daar verslagen op de grond en Achilles, tja, deze was weer breindood. De jongen wenkte de Tusk Pokémon naar zich toe en tilde hem op terwijl zijn hand voorzichtig over diens ruwe huid gleed ”Je heb goed gevochten jongen.” en met deze woorden werd de Axew terug gekeerd in zijn Poké ball. Nathan richtte zijn blik op Viola, welke ook ondertussen haar Pokémon had teruggekeerd en naar de jongen toeliep ”Gefeliciteerd, hierbij heb jij officieel de Bug Badge gewonnen.” en met die woorden werd het metalen ding in zijn handen gelegd. De badge voelde koud aan zijn handen en Nathan hield het ding tussen zijn vingers om het beter te kunnen bekijken, dus dit was de eerste badge hé? Zijn Pokémon trainen en op naar de tweede gym dan maar zou hij zeggen.

Na het bezoek aan het pokémoncenter vervolgde de twee hun weg naar de Gym. Vol verbazing keek de blondine naar het gigantische gebouw voor haar. Hoe kan het dat ze dit gebouw niet had gezien de vorige keren dat ze in Santalune was. Rustig volgde ze Nathan het bebouw in. Overal spinnenwebben en bug pokémon, een rilling liep over haar rug. De groenharige riep de naam van de Gymleadster en daarna dat hij haar wilde uitdagen. Een nog redelijk jong blond meisje liet merken dat zij de Gymleadster was tot Cevella's grote verbazing. Het meisje maakte eerst, totaal onverwachts, een foto voor het gevecht begon.

Vanaf de zijlijn keek de achtienjarige gespannen naar het gevecht tussen Nathan en Viola. Het eerste gevecht was tussen de Surskit en een onbekende pokémon voor haar. Ze wist niet dat hij ook een Fennekin had. Ach het zou wel, nu vond ze het gevecht belangrijker dan dat. Na een tijdje kwam Achilles in het gevecht. De stofwolk op het einde moest dan nog wel het spannendste zijn geweest. Zodra die oploste was de Axew de enige die nog rechtop stond. Nathan ontving vervolgens de badge van de Gymleadster. Vrolijk rende ze naar de jongen toe en maakte een klein hupsje zodra ze voor hem stil stond. "Gefeliciteerd," riep ze vrolijk waarna ze vriendschappelijk haar armen om hem heen sloeg om hem te omhelzen.

Zodra de jongen de badge in handen had kwam Cevella vrolijk naar hem toe rennen riep vrolijk ”Gefeliciteerd,” een grijnsje verscheen op zijn gezicht, en bedankte haar. ”Bedankt.” het volgende had hij echt niet verwacht, dat ze hem een knuffel gaf, maar toch beantwoorde de jongen deze door haar ook te knuffelen en een enorme grijns stond op zijn gezicht. ”Ik had niet verwacht dat het zo.. makkelijk zou gaan.”

Tot haar geluk beantwoordde Nathan haar knuffel, het was uiteindelijk misschien toch een wat impulsieve actie van haar. Sommige mensen konden dat soort acties nou eenmaal niet waarderen. ”Ik had niet verwacht dat het zo.. makkelijk zou gaan.” Vertelde de groenharige met een grote grijns op zijn gezicht. Cevella lachte vrolijk terug. Het was grappig om zoiets te horen, blijkbaar zeiden mensen dat behoorlijk vaak na een Gymgevecht. Andere waren alleen chagrijnig omdat ze hadden verloren of optimistisch om het nog eens te proberen. "Heb wat meer vertrouwen in jezelf, okay?"

"Heb wat meer vertrouwen in jezelf, okay?" oh, ze had echt geen idee. Toch knikte Nathan ”Dat komt wel goed hoor.” hij wou eerlijk gezegd er geen seconde langer meer zijn, de jongen haatte insecten wat dat betreft ”Zullen we naar buiten gaan? Beter dan deze plek in welk geval.” het leek de jongen niet dat ze ging afwijzen.

”Dat komt wel goed hoor.” Cevella knikte om te bevestigen dat ze het had begrepen. Een rilling trok weer over haar rug toen een spinpokémon langs haar liep. Ze had een hekel aan insectpokémon. ”Zullen we naar buiten gaan? Beter dan deze plek in welk geval.” Dringend knikte de blondine waarna ze snel voor hem uit begon te lopen. Bah ze had echt een hekel aan Bug types. Eenmaal buiten voelde ze de redelijk koude zonnestralen op haar gezicht. Buiten was het kouder maar wel fijner zonder al die pokémon. "Ik heb echt niets met insectpokémon."

De blondine knikte dringen en liep alvast voor de jongen naar buiten, ondertussen wekte deze Zira om hem te volgens en liep Cevella rustig achterna. "Ik heb echt niets met insectpokémon." hoorde Nathan haar zeggen, zodra de groenharige naar buiten was gekomen, de jongen grinnikte kort als antwoord ”Geloof me, je bent niet de enige.” behalve als ze echt gewoon schattig waren, dan had Nathan helemaal geen probleem met ze.

”Geloof me, je bent niet de enige.” Antwoordde de groenharige jongen zodra hij ook buiten stond. Veel mensen hadden iets tegen Insectpokémon en Bugtypes, echt een reden hadden de meeste echter niet. Over het algemeen hielden ze gewoon niet van pokémon met meerdere poten, een lichaam opgebouwd uit segmenten, webben en eventueel slijm. Dat was haar reden om er niet van te houden in ieder geval. Dat was ook een goede reden om het nu over een ander onderwerp te hebben. "Die Fennekin had ik nog niet gezien, hoe lang heb je die al?"

"Die Fennekin had ik nog niet gezien, hoe lang heb je die al?" oh, dat was een goede ”Ik heb haar niet heel erg lang geleden van iemand gekocht.” De Fox Pokémon keek met nieuwsgierige ogen naar Cevella, benieuwt naar wie die onbekende vrouw was. ”Haar naam is Zira.” het was het best wat de jongen destijds kon verzinnen en eigenlijk was het wel een leuke naam.

”Ik heb haar niet heel erg lang geleden van iemand gekocht.” Vertelde Nathan haar terwijl de gele pokémon nieuwsgierig naar haar opkeek. Ze was wel erg schattig, een van de Kalos starters ook nog. Cevella vroeg zich af of deze wild was geweest of waarom iemand zijn of haar starter zou verkopen. ”Haar naam is Zira.” Stelde de groenharige zijn pokémon vervolgens voor. De blondine ging op haar hurken zitten voor de Fennekin. Ze stak haar hand naar de pokémon uit, met haar handpalm naar boven gedraaid, zodat die er aan snuffelen als ze dat zou willen. "Ze is echt heel schattig."

Een glimlachje verscheen op zijn gezicht toen de jongen zag hoe de Fox Pokémon nieuwsgierig aan de blondine's hand snuffelde Nathan knikte kort ”Dat kan ze zeker zijn, maar Zira kan soms ook erg… interessant gedragen.” het was nogal moeilijk om het karakter van het kleine vosje te beschrijven.

De vospokémon kwam aan haar hand snuffelen, die was dus wel meer sociaal gericht. Achilles vond het niet zo geweldig toen ze dat bij hem deed. ”Dat kan ze zeker zijn, maar Zira kan soms ook erg… interessant gedragen.” Vertelde Nathan waarna Cevella vriendelijk glimlachte. Zachtjes krabbelde ze onder de kin van Zira. Haar vacht was lekker zacht en warm, plus dat ze ook nog eens sterk was. Een goede pokémon als je het aan haar vroeg.

De blondine glimlachte even bij wat de jongen te zeggen had maar bleef voor de rest stil, ondertussen was ze Zira bij haar kin aan het krabbelen, waardoor er een blij en tevreden geluidje van de Fox Pokémon kwam. Een glimlachje kwam op het gezicht van de jongen terwijl deze sprak "Zo te zien vind ze je aardig." De Fennekin had haar ogen dichtgedaan en liet haar gewoon verderkrabben door Cevella.