Silent Forest

Mabel knikte en keek naar het pad. "Ik eh, misschien kom ik je nog wel een keer tegen," zei ze ter afscheid, iets beters kon ze toch niet verzinnen. De brunette draaide zich om en begon langzaam richting Santalune te lopen. Als Connor nog wat te doen had in het bos zou ze hem niet storen, anders zou ze toch gewoon een last zijn. Wat had je aan iemand die schrok van elke kleine pokémon? Die vraag was niet zo moeilijk. "Wat denk je Silver, we gaan niet naar de gym en zo, hé?" Mabel keek even naar de Pidgey op haar schouder, het idee van vechten was toch niet zo aantrekkelijk. Nee, ze zou gewoon een mooie reis maken en het trainerschap overslaan. Pokémons waren een van de belangrijkste dingen, dieren was meer gepast, maar niemand was verplicht een trainer te worden. Silver maakte als antwoord een zacht krassend geluid, wat Mabel kon herkennen als een 'nee'. "Dat hoopte ik al," zei met meisje met een glimlach tegen de pokémon. Langzaam kon Mabel al de daken tussen de bomen doorzien, eindelijk weer in de bewoonde wereld.

Ik denkt het, ja :3