Nap time. [ & Alyss Timer ]

Met een rustige pas liep de coördinator door het bos. Santalune forest. Dit was zo'n plek waar veel was gebeurd, Santalune. Ze had hier haar gymbadge gewonnen, en ze had hier haar ringvinger gebroken. Ook had ze Balcaz hier ontvangen. De grass type liep nu naast haar. Hij was weer eens koppig en wilde niet terug in zijn pokéball. Hij kwam er elke keer weer zelf uit. Het ding luisterde nog steeds niet naar zijn trainer, hoe hard Alyss haar best ook deed voor hem. Ze had er zelfs over nagedacht om hem aan de lijn te doen, maar dat idee had ze verworpen. Wat voor een trainer zou ze lijken? Ze had een reputatie hoog te houden, straks ging ze er nog op beoordeeld worden bij contests. En Arceus mocht weten wat er nog meer zou gebeuren. Voor nu had ze hem enkel toegesproken dat hij bij haar moest blijven. En wonder boven wonder deed hij dat. De twee liepen tussen de bomen door. Opeens hield de Wood gecko pokémon halt. Ook zijn trainster stopte, verbaasd. Ze keek even rond, en zag een jongen op de grond liggen, met een Deerling aan zijn voeten. Zo vredig. Oh, ze moesten zachtjes zijn. Had de grass type dat bedoeld? Niet echt. Toen de donkerharige coördinator de groene pokémon wenkte trok deze aan haar mouw. En nu zag de jonge coördinator het ook. Uit de rugzak van de jongen stak een pokémon. Deze leek niet van de jongen te zijn, gezien de geel-en-blauwgestreepte pokémon voedsel en dingen in zijn pootjes had. De reiziger stapte erop af. De bug pokémon - waarschijnlijk was dat het - keek geschrokken op en piepte even. Alyss rende op het ding af en pakte het bij de staart. "Hé! Geef dat eens terug, dat is niet van jou!" zei ze, zoals je een kleuter zou verbeteren die iets afpakte van een andere. Misschien zei ze 't iets te hard, de jongen zou vast wakker worden... Oeps...

De jongen werd inderdaad wakker. Hij begon met de kreet; "Da's van mij!", waarom Alyss even moest grinniken. Tja, dat was duidelijk. Dat had volgens haar zelfs die Dunsparce door. Inmiddels had de blonde jongen zijn spullen alweer in zijn handen. Een zak pokébrokjes, en een ribboncase. Op dat moment werd de donkerharige coördinator opgemerkt, en hij keek even. "Bedankt voor het tegenhouden van deze pokémon," zei hij met een glimlach. Ze knikte enkel. "Graag gedaan," Tja, wat moest je anders reageren op zoiets? De Deerling was ook wakker geworden en bestudeerde de bug type eventjes. Balcaz, op zijn beurt, staarde naar beide andere pokémon en deed een paar stapjes naar achter. Meer deed hij niet. De blonde jongen keek haar aan. Hij had diepgroene ogen, merkte de trainer van de Treecko op. Hij wreef over zijn nek en merkte op dat hij zijn tas voortaan maar niet meer zo moest laten liggen. Het meisje keek even geamuseerd en knikte toen. Nee, gelijk had 'ie. Nooit je tas ergens laten liggen. Ze keek even naar de spullen in zijn handen en haar blauwgroene kijkers vielen weer op de ribboncase. "Coördinator?" vroeg ze, met een knik op het zilveren doosje.