Vampire blood | Open

Met zijn jonge baby Zorua en zijn jonge Vulpix liep hij door Santalune Forest. De Vulpix had hij net twee weken en was al flink gegroeid en sterker geworden. Zijn Zorua had hij net twee dagen. Hij was van plan de twee te trainen in Santalune Forest, zijn favoriete plek in Kalos. Hij was hier tevens naar toe verhuisd, en had hij nu zijn eigen, kleine huisje. Hij was hier meer dan waar dan ook, tenzij hij naar Gyms toe ging of ergens anders had afgesproken, uiteindelijk keerde hij toch terug naar Santalune City.
Goed, hij zette zij Zorua neer, en ging zitten. Zijn Vulpix, helemaal gek van de Zorua, stak meteen zijn snuit in de vacht van zijn Zorua en zijn Zorua deed het zelfde terug. Hij staarde naar de Zorua, het was een droom die uitgekomen was, het hebben van een Zorua. Enkel had hij haar nu nog geen naam gegeven, in tegenstelling tot Surai, zijn Vulpix. "Een droom," murmelde hij zacht terwijl hij naar de kleine Zorua keek. "Droom... Ja... Yume, dat is de naam die bij jou past," sprak hij tegen de kleine hond-vos achtige Pokémon. Het was wel duidelijk dat zijn voorkeur uitging naar dat soort Pokémon: Viervoetige. Al was hij zich er ook bewust van dat de evolutie van Zorua tweevoetig was, maar nog steeds een canine Pokémon.
Geluid trok zijn aandacht en vrijwel meteen stond Renier op, waarbij hij Yume optilde, en Surai naast hem ging staan. Hij liep op het geluid af, nieuwsgierig naar wat het was. Een jongen stond met zijn rug naar hem toe gekeerd, leek hem wel te horen, maar reageerde niet op hem. Renier vernauwde zijn ogen, hij liep niet zacht, dus de jongen moest doof zijn als hij hem niet hoorde aankomen. Maar het kon ook zijn dat de jongen onwel aan het worden was, en dat hij te gefocust was op het rechtop blijven staan. Hij stak zijn hand uit om de jongen zijn schouder aan te raken, en opdat moment draaide de jongen zich vliegensvlug om en beet in zijn arm. Arceus. Zijn Vulpix kefte geschrokken, en Yume sprong uit zijn armen, gezien hij de Zorua bijna fijn kneep. "Wat... Auw!" Hij trok zijn arm terug en deed een stap naar achteren waarbij hij over zijn arm wreef. "Wat bezield jou?" Vroeg hij zowel verbaasd als geschrokken. Fijn, nu kon hij ook nog eens langs de dokter voor een tentanusprik.

Hij was gewoon gebeten, gebeten door een jongen, misschien twee jaar ouder. Dus geen baby of een dementerende man die dacht dat hij een wilde shinx was of iets dergelijks. Nee, het was gewoon een gezond ogende jongen van misschien achttien jaar. Nu betwijfelde hij enkel over zijn gezindheid, misschien was hij vroegtijdig dement geworden of had hij gewoon één of andere gekke geestelijke ziekte. Hoe dan ook, dit klopte niet. Surai staarde van hem naar de jongen en weer terug, er zelf ook wat verbaasd over zijnd. Yume had zich verstopt achter de staart van Surai, gewoon geschrokken omdat zij bijna fijn geknepen was. "Oké... Eh, gaat het wel? Of blijkt dat de mythes vampieren in eens wel bestaan?" Ja. Dat was nu ook een mogelijkheid, het was nacht en hij werd gebeten door een jongen die zich nu langzaam verstopte in de schaduwen met een capuchon op. "Moet ik me nu voorbereiden? Word ik ook een vampier?"