Surfing. [&ALYSS TIMER]

Het was een mooie dag. De zon scheen, de lucht was mooi blauw en de golfjes bewogen rustig heen en weer. Tijd om te gaan surfen dus. Aangezien het twintig graden of meer was, had Kaito zijn zwembroek aangetrokken. Deze bestond niet uit een miezerig broekje dat meer diende als een onderbroek – ook weer zo aantrekkelijk en zo – maar uit een lange zwembroek die tot zijn knieën kwam. Hij hing lekker los om zijn benen en dat moest ook wel. Kaito had zijn shirt uitgetrokken zodat een gespierd bovenlijf tevoorschijn kwam. Dat moest ook wel met vier keer trainen in de week. Hij had een surfplank onder zijn arm geklemd en liep vervolgens naar het water toe. Dit was zo cool. Na een lange winterse periode kon hij eindelijk weer surfen. Hij was benieuwd hoe het zou gaan. ‘Oké, Psycho, je weet wat je te doen staat,’ zei hij tegen de psychic Pokémon. Uiteraard ging de psychic type gewoon mee op de plank. De plank was groot genoeg voor hun tweeën. Ze verdeelden het gewicht over de plank eerlijk zodat ze zeker niet om zouden kieperen. Terwijl Kaito naar het midden van de zee peddelde stond Psycho tussen zijn benen. Vervolgens ging Kaito rechtop staan, zorgde dat hij zijn evenwicht bewaarde en knikte naar zijn Pokémon. Psycho bewoog met zijn lepels heen en weer net zo lang tot er grote golven ontstonden. Vervolgens gingen ze naar de golven toe en gebruikte Psycho Teleport om weer naar de veilige waterkant te gaan. Vanaf daar controleerde hij de golven verder met zijn Confusion. Toen ze groot genoeg waren, hield hij daarmee op en deed Kaito zijn ding. ‘Jahoe!’ riep hij vol plezier. Hij had de golven goed onder controle, maar zijn evenwicht bewaren bleef altijd lastig. Hij grijnsde toen hij voelde dat hij zijn evenwicht verloor. Eer dat Kaito weer bovenkwam waren de golven weer rustig. Kalm zwom hij naar zijn surfplank, klom erop en zwom vervolgens naar de waterkant. Dat was nog eens leuk, zeg!

De donkerharige zat in Ambrette. Wat ze daar deed was vrij onduidelijk... Maar het was een goed idee geweest. De zon scheen op de zachte golven en het geluid maakte dat ze rustig kon nadenken. Dat was immers iets wat ze de afgelopen tijd veel deed. Ze had het nodig. Er waren gewoon veel dingen om aan te denken. Ze staarde naar een punt in de verte, ergens boven de kabbelende golven en onder de blauwe hemel. Plots werden de golven hoger, en ze werd even gewekt uit haar trance. Maar het waaide niet harder..? Ze keek rond, en merkte opeens een Alakazam op, bij de kant van het water. Over de hogere golven ging nu een jongen, zijn haar lichtblauw in de zon. Zijn bovenlichaam had een zeker aantal grote spieren. Ze kon hem niet te lang bekijken jammer genoeg, want hij was best knap want hij viel een golf in. Eerst wilde de coördinator opstaan om hem te helpen, maar al snel kwam hij boven, in de weer kalme golven. De Alakazam was gestopt met zijn krachten uitoefenen op het water en de jongen kwam aan de waterkant. Alyss zag nu een bekend iets daar staan, of liggen. De Sealeo was contact gaan zoeken met de psychic type. Het meisje liet de spelende Delphox en Mawile in de steek om de zeeleeuw terug te halen. "Viaje, stoor ze nou niet," riep ze half terwijl ze erheen liep met wat versnelde pas.

Terwijl Kaito de kade bereikte zakte hij van zijn surfplank waardoor hij tot zijn middel in het water zakte. Hij streek zijn zilverkleurige haar, dat nu tegen zijn gezicht plakte, uit zijn gezicht waardoor het wild om zijn hoofd lag. Iets wat de dames misschien aantrekkelijk vonden, maar wat hij verschrikkelijk vond. Gelukkig was hij geen handdoek vergeten. Die lag verderop in het zand. Toen Kaito dan uiteindelijk weer terug op het strand kwam, zag hij een Sealeo. Een geïnteresseerde blik verscheen op zijn gelaat terwijl hij naar de Pokémon keek. Dat zou een mooie water type zijn voor in zijn team, zeg. Hij was er nog steeds niet zeker van welke water type hij voor zijn team zou hebben. Hij had over laatst een Litwick gekregen die hij Flare had genoemd. Misschien niet helemaal de Pokémon die hij zocht, maar het ding was best leuk geweest en Kaito zag wel een potentiële slechterik in de Pokémon. Bovendien was het nog maar een baby en kon Kaito het dus zo slecht mogelijk opvoeden als hij wilde. Psycho was ook afgeleid door de Sealeo en keek de Pokémon ook geïnteresseerd aan. Zowel Kaito als Psycho keken echter verbaasd op toen ze de stem hoorden van een meisje. Beiden keken ze elkaar even gauw aan en gaven een ongemerkt knikje. Op naar de gespeelde sociale act dan maar. ‘Ach, hij stoorde ons niet, hoor,’ zei hij vriendelijk tegen het meisje terwijl hij zijn haren uit zijn gezicht streek. Hij voelde waterdruppels langs zijn borstkas naar beneden glijden en boog zich voorover om de handdoek te pakken. Hij hing deze rond zijn nek en haalde hem vervolgens over zijn haren. ‘Jammer dat hij van jou is. Ik wilde hem namelijk net vangen.’ Hij gaf haar een knipoog om te laten weten dat het maar een grapje was, ook al was het eigenlijk geen grapje. Als ze niet in de buurt was geweest, had hij waarschijnlijk écht een poging gedaan om de Pokémon te vangen. Trainer of geen trainer, hij had het gedaan.

OOC: En opeens schijnt hij toch zilverkleurige haren en zeegroene ogen te hebben. Excuses voor de verwarring, meid c: Ik kwam er ook pas veel te laat achter xD

Toen ze dichterbij kwam leek het blauw toch meer een weerspiegeling te zijn geweest van de lucht. Het haar van de jongeman was meer een zilveren kleur, en zijn ogen waren van een blauwgroene kleur, wat als de zee op dit tijdstip. De jongen zei dat Viaje niet had gestoord, en vervolgens dat hij het jammer vond dat de Sealeo een eigenaar had. Ze glimlachte naar hem toen er een knipoog volgde. "Sorry, maar Viaje blijft van mij. Zelfde geldt voor jouw Alakazam though, ik had graag zo'n pokemon gehad," sprak ze, een beetje uit beleefdheid. Ze was namelijk erg blij met het team waar ze nu mee werkte. Haar hand gleed over de kop van de grote Ball roll pokemon, welke reageerde met een vrolijk geluid, en vervolgens wegrolde om het water in te gaan. Ze keek hem na en grinnikte even. Dat rolde maar en dat rolde maar. Ze deed echt precies wat ze wilde.

Kaito’s blik gleed naar de Sealeo. Hij wist dat die beesten pas op een vrij hoog niveau geëvolueerd waren vanuit een Spheal. En op een vrij hoog niveau zouden evolueren in een Walrein. De Sealeo zou sowieso te sterk zijn geweest voor hem omdat zijn Pokémon nog niet eens de buurt waren van zijn level. Hij had maar één Pokémon en dat was Psycho. Jammer, maar de volgende keer zou het hun zeker wel lukken. Hij grinnikte even op de woorden van het meisje. ‘Zo’n Pokémon als Alakazam is vooral handig als je wilt gaan surfen en er zijn geen golven.’ Hij keek Psycho aan en deze knikte kort naar hem, geen emotie tonend. Zo was hij normaal gezien ook, maar niet in de buurt van anderen. Zij mochten zijn ware karakter niet ontdekken. Hij was van Team Rocket en hij was er op uit om Pokémon te stelen. Als hij vriendelijk bleef, won hij mensen hun vertrouwen en uiteindelijk zou zijn team wel sterk genoeg zijn dat hij mensen kon aanvallen. Maar goed, dat waren plannen voor later. ‘Heb je ooit aan surfen gedaan?’ vroeg hij haar maar omdat hij niet goed wist waar hij het anders over moest hebben. Hij zou graag weer het water in gaan om te gaan surfen, maar haar hier alleen aan de kant laten staan was ook weer zo… sneu.

Handig om mee te surfen zonder golven. Ja, dat kon ze zich voorstellen. Dat had ze immers net gezien, dat dat een goede mogelijkheid was. Hij vroeg of zij ooit had gesurfd, maar ze schudde haar hoofd. Vroeger deed ze trampolinespringen, maar toen ze haar arm brak was ze niet verder gegaan, en dat was de enige sport die ze ooit beoefend had, eigenlijk. "Nee, nooit. Ik heb niet zoveel met water enzo... Is het moeilijk?" vroeg ze. Je had er vast veel spieren voor nodig, dat bleek aan de lichaamsbouw van de jongen.

De reactie van het meisje verbaasde hem niet echt. Het was algemeen bekend dat niet veel mensen aan surfen deden. Surfen was een sport dat gewoon minder bekend was. Mensen verkozen eerder voetballen of hockeyen. Maar hij was altijd al iemand geweest die van de meer extremere sporten hield. Helaas was er in Ambrette Town niet veel te beleven met het weer dat hier altijd was. Hij zou zelf zijn golven moeten creëren, anders zou het niet veel uithalen. Gelukkig had hij Psycho die dat voor hem kon regelen, dus dat zat wel goed. Hij grijnsde even naar het meisje. ‘Je hebt wel oefening nodig natuurlijk,’ sprak hij. ‘Zoiets komt niet vanzelf. Maar als je het een paar keer oefent, zal het je wel lukken.’ Hij had er wel een tijdje over gedaan voor hij zijn evenwicht kon behouden, maar de uurtjes in de fitnesszaal hadden hem erg veel geholpen. Daar had hij namelijk ook apparaten gevonden waar hij kon oefenen om zijn evenwicht te behouden. ‘Moet ik je een demonstratie geven of wil je het echt niet eens een keertje zelf proberen?’ Uitnodigend stak hij zijn surfboard naar haar uit en keek haar vragend aan. Psycho stond naast hem en keek het meisje even peilend aan, afwachtend op haar antwoord.