let the setting sun burn

Hij was blij om weer met beide benen op de grond te zijn. Hij was niet bang voor hoogtes, maar wel bang voor de streken die Vivienne uithaalde met hem. Hij was haar wel dankbaar voor de rit en dankbaar voor de Gardevoir die hem hielp. Hij rekte en kraakte zijn arm eventjes en aaide de pokemon. Hij kende Fiora bijna net zolang als dat hij Vivienne kende. Hij liep snel naar Vivienne toe en gaf haar een zoen net op het moment dat Pyre een zachte landing maakte op zijn hoofd. Verbaasd keek hij direct voor zich uit in het gezicht van Vivienne.

Vivienne grinnikte zachtjes toen ze een zoen kreeg en wilde net haar armen om zijn nek slaan, toen de Volcarona erbij kwam en op Jace's hoofd ging zitten. Ze gaf de jongen een kus op zn lippen en zetten toen een stap achteruit om naar het gehele plaatje te kijken. "Ziet er leuk uit," zei ze met een grijns. Even had ze de neiging om Nuria er ook bij te halen, de twee Volcarona's zouden het vast goed met elkaar kunnen vinden, maar ze liet het idee maar varen. Ze pakte de hand van dr vriend vast en trok 'm mee. "Kom, dan gaan we wat te eten zoeken," zei ze vrolijk. Ze wilde net verder lopen toen een zacht gepiep haar aandacht trok. Ze draaide zich om en zag hoe een kleine Eevee verscholen zat onder de pier en haar wat angstig aankeek. Vivienne liet de hand van Jace varen en wandelde naar de Eevee toe, ondertussen grabbelde ze in haar tas om een besje te pakken. De Eevee kwam overeind en zetten angstig stappen achteruit, waarna ze een dikke staart opzetten en wegrende. De brunette zuchtte zachtjes en keek de Eevee na, waarna ze zich omdraaide en weer terug naar Jace liep, terwijl ze haar schouder ophaalde.

Zag er leuk uit? Vast. Hij keek giechelend naar boven. Hij knikte toen Vivienne zei dat ze wat te eten zouden gaan zoeken. Hij zag net als Vivienne de pokemon onder de pier terwijl hij Pyre terug keerde. Hij haalde zijn pokedex tevoorschijn terwijl hij naar Vivienne, die de pokemon met een besje wilde lokken, toe liep. De pokedex scande de kleine schattige pokemon en piepte: "Eevee, the Evolution Pokémon. Eevee is a unique Pokémon that can adapt to its environment by changing its form and abilities when evolving." Wat een aparte en schattige pokemon.

"Misschien komt 'ie nog terug," mompelde ze, meer tegen zichzelf dan tegen Jace. Ondertussen hoorde ze hoe haar eigen maag ook begon te protesteren en giechelde eventjes. "Toch maar beter om wat te eten te gaan zoeken," zei ze daarna, waarna ze zijn hand weer pakte en m meetrok de pier op. Op de pier waren verschillende restaurantjes en eet kraampjes te vinden. Vivienne had niet echt geweldig veel zin om veel geld uit te gaan geven eraan en bedacht zich dat een eetcafé waarschijnlijk beter zou zijn, voor hen beide. Ze draaide zich om naar haar vriend toe en glimlachte lief. "Waar wil je eten?" vroeg ze vrolijk.

"Iets warms." Zei hij plagerig en greep haar bij de hand. Hij sleepte haar half huppelend. Arceus wat was hij blij met haar in zijn leven. De wind waaide over de zee en de lucht rook zout aan. Hij had de zee altijd al mooi gevonden en vond het zo fijn om hier met haar te zijn.

Vivienne schoot in de lach toen ze half huppelend werd meegetrokken door Jace en volgde toen ook maar gewoon. Ze keek eens goed om zich heen, op zoek naar een leuk restaurantje om te gaan eten. Naast haar golfde de zee rustig op en aan op het strand en in de verte zag ze de zon. Het was een prachtige dag, gelukkig. Het verbaasde haar dat ze nog niet moe was, maar dat zou wel komen door de geweldige invloed van Jace zijn geweest. Ze klampte zich vast aan zijn arm en glimlachte. Ze was dol op haar vriend en het liefst wilde ze hem gewoon bij zich houden. En er vooral niet over nadenken dat ze binnenkort weer gescheiden zouden zijn. Ze bleef stilstaan toen ze een heerlijke geur rook en draaide zich om. "Hier?" vroeg ze aan haar vriend. Hij was de chefkok, hij zou t waarschijnlijk wel weten.

Hij rook hetzelfde als Vivienne en knikte. Het rook inderdaad lekker. Het viel hem wel op dat ze hem altijd vroeg of het goed was, misschien kwam dit door zijn bezigheid als een rondreizende kok. Hij grindde en liep op de geur af met Vivienne. Hij kuste haar op haar wang en fluisterde: "Ik hou van jou."

Ze glimlachte toen hij knikte. Gelukkig maar, want ze begon echt stervende honger te krijgen nu. Rustig wandelde ze met hem mee naar binnen toe. Het zag er knus uit binnen, maar echt veel oog had ze er niet voor. Ze kreeg een kus op d'r wang en lieve woordjes in d'r oor. "Ik ook van jou," fluisterde ze lief terug, terwijl ze hem een kusje op zijn wang gaf, waarbij ze op d'r tenen moest gaan staan. Ze vervloekte zichzelf van zo klein te zijn, het is echt een hel. Ze keek om zich heen, op zoek naar een tafeltje. "Kom, gaan we daar zitten," zei ze vrolijk, terwijl ze hem meesleurde naar een tafeltje achteraan, naast het raam, zodat ze lekker naar buiten konden kijken. Ze schoof op een van de banken en pakte de kaart, die ze zijwaarts voor haar en Jace neerlegde, zodat ze samen tegelijk konden kijken.

Jace drukte zich dicht tegen haar aan toen hij ging zitten. Hij kon prima de kaart lezen daar niet van, maar hij vond het gewoonweg te leuk om het niet te doen. Hij kuste haar zachtjes op de wang terwijl hij met zijn oog naar de kaart keek. Het menu zag er best leuk uit en het begon inderdaad al vrij laat te worden, dit zou nog een gezellige avond worden.

Vivienne was lichtelijk verbaast toen de blonde jongen opeens naar haar ging zitten. Ergens had ze verwacht dat hij tegenover haar zou gaan zitten, zodat ze een goed gesprek konden voeren, maar blijkbaar dus niet. Wel moest ze er zachtjes om giechelen toen ze een kusje op dr wang gaf en wilde er net een teruggeven, toen opeens een ober naast hen stond. "Oh, uh.." stamelde ze een beetje moeizaam, terwijl ze een vragende blik op Jace wierp. Help, ze was lichtelijk een beetje uit het veld geslagen door het plotseling opdoemen van de ober. "Cola," mompelde ze daarna voorzichtig, voordat ze d'r gezicht in de, onbewust vastgeklemde, arm van Jace duwde.

Oh mijn Arceus wat was ze schattig. Ze wist helemaal niet wat ze moest zeggen. Jace kon het niet laten om te lachen naar haar en zei vervolgens tegen de ober: "Doe mij ook maar een cola alstublieft." Ze had zich verstopt in zijn arm en hij kust haar op het hoofd. Hij was zo dol op haar.

Een vernietigende blik werd in de richting van de blonde jongen geschoten toen hij in de lach schoot. Ze zuchtte zachtjes en verschool zich weer in de arm van haar vriend. Oké, daar kon ze zich veilig voelen, wetend dat er niemand langs hem [en haar hele leger aan huge pokémon] heen kon. Toen Jace ook een cola bestelde en de ober er weer vandoor ging, keek ze op en glimlachte eventjes. "Sorry," mompelde ze zachtjes. Ze wist niet wat er aan de hand was. Normaliter was ze wel angstig, maar niet zò ontzettend, toch? Ze dacht eventjes na en legde haar wang tegen zijn arm aan. "Wat denk je dat er met die Eevee aan de hand was?" vroeg ze daarna, verloren in gedachten.

Die Evee? Geen idee. Jace keek haar vragend aan en zei: "Ik zou het echt niet weten hoor lieverd, maar ik ben al vaker pokemon tegen gekomen die niets van mensen moesten hebben. Ook die agressieve groep Tauros en Miltank moesten niets van ons hebben nietwaar?"

Vivienne schudde haar hoofd. "Nee," mompelde ze zachtjes. Ze keek op naar de jongen naast d'r en schudde nog een keer voorzichtig haar hoofd. "Ze was niet bang, of nou ja, ze was wel bang. Maar ze zag ervoor slecht uit," zei ze zachtjes. Van de glimps die ze had opgevangen van de Eevee zag ze er echt niet goed uit. "D'r vacht was dof, ze was eng mager en trilde van de kou. Dit was geen wilde Eevee," Vivienne zuchtte zachtjes. Ze kon echt niet tegen het feit dat sommige pokémons onterecht werden behandeld door hun trainers. Daarvoor had ze te lang bij een fokkerij gezeten.

Jace knikte instemmend maar zijn gedachte dwaalde weer af naar team rocket die ook zo om gingen met pokemon. Hij keek gespannen naar de vlam van een kaars op de tafel en was eventjes in zijn eigen wereldje. Hij was kalm in de nabijheid van Vivienne, maar kon de woede diep van binnen voelen. Het vuur zal eens komen en die roodharige man met zich mee slepen.