let the setting sun burn

Vivienne grinnikte. "Ja, weet ik, maar het beeld in mijn hoofd van jou in een van mijn jurken is best ... vermakelijk," zei ze met een grinnik. Terwijl ze toekeek hoe Jace terug naar de badkamer ging, stond ze zelf op en rommelde tussen haar eigen kleding aan. Nu ze zich zo bedacht, misschien was het beter als ze niet in een jurk naar buiten ging. De gevoelstemperatuur was opvallend laag en niet echt iets waar ze blij mee was. Tussen de lading kleding, waarom had ze in Arceus' naam zoveel kleding?, pakte ze een strakke zwarte jeans, samen met een kort zwarte t-shirt met een poison sign in de vorm van een beertje erop en een strak leren jack. Kijk, dit was beter. Snel kleden ze zich om en verving de gebruikelijke gele strikjes in d'r haar met zwarte lintjes met een wit doodskopje erop. Daarna ging ze weer op 't bed zitten en wachtte totdat Jace klaar was.

Jace grindde bij de gedachten en kleedde zich om. Even later liep hij de kamer weer in met zijn gilletje aan zoals gewoonlijk. Hij had zijn schoenen in zijn handen, maar net als zijn mond viellen deze zodra hij Vivienne zag. Ze was al zo mooi en nu ging ze ook nog stoer doen... Jace voelde zijn hart kloppen en ging bij haar zitten in bed. Hij kuste haar zonder iets te zeggen in de nek en zoende haar zonder enig sein te geven van ophouden.

Ze grinnikte zachtjes toen ze de reactie van Jace op zijn gezicht zag en slaakte een kleine gil toen ze beladen werd door kusjes in haar nek. Maar al snel kreeg ze een 'shut up' sign, toen ze gezoend werd. Ze sloeg haar armen om zijn nek en gaf d'r met volle overgave een zoen terug. Daarna wist ze zichzelf los te wurmen en keek 'm verlieft aan. "Kom," zei ze zachtjes, terwijl ze van het bed opstond en haar kleding recht trok. "Je mag je spullen hier laten liggen, op je pokéballs na," gaf ze 'm daarna als instructie en had zelf haar gebruikelijke riem vervangen door een zwarte leren riem, waar ze nu een voor een haar pokéballs in klikte. Eigenlijk vond ze het nog niet eens zo heel erg, om zich wat stoerder voor te doen en deze kleding zat gewoon ontzettend lekker.

Oh moesten ze nu al weg, Jace begon het juist net zo leuk te vinden... Ronde twee zou je het kunnen noemen. Hij was zo ontzettend verliefd op haar. Hij stond op en schoof met zijn voet z'n tas in een hoekje. Hij liep rustig achter haar aan en floot uitlokkend maar speels naar zijn mooie vriendin.

Oh, dus hij wilde het zo spelen? Toen ze door de deurpost liepen en ze het gefluit van d'r vriend hoorde, wiegde ze nog een keer aanlokkelijk met dr heupen, voordat ze zich omdraaide en dr tong naar 'm uitstak. "Nee," zei ze alleen maar tegen 'm, terwijl ze naar buiten rende. Zolang Jace de deur maar dicht deed, zou die direct in het slot vallen, dus ze hoefde 'm niet nog eens extra dicht te draaien.
Eenmaal buiten wist ze gelukkig precies waar ze heen wilde. De kamer die ze had gevonden, lag bij een rustig stuk bos, waar ze vaak gebruik van maakte om te gaan trainen. Ook nu was ze hier te vinden. Daar aangekomen, maakte ze een radslag en landen aan de ene kant van het veld. "Nou Jace, schat. Ik wil wel eens zien hoe goed je voor Abyss bent geweest en daarnaast wil ik weten wat voor kracht er in Alice schuilt, dus ik wil een moeder dochter gevecht houden. Geen mega evolutie graag, aangezien ik nog geen mega stone heb voor Alice," legde ze de situatie uit, terwijl ze een pokéball tevoorschijn haalde.

Vivienne wiegde aanlokkelijk met haar heupen waardoor Jace z'n hart bijna uit zijn borst sprong. Hij wist dat een ronde twee er niet in zat maar vond het wel leuk dat zijn vriendin zo plagerig was.
Eenmaal bij het rustig stukje bos aangekomen legde Vivienne uit wat ze van plan was. Jace knikte instemmend en wierp Abyss d'r pokeball op. Abyss kwam padant en dreigend tevoorschijn. Jace blies alsnog een lief kusje naar Vivienne toe en zei: "Je moet me niet zo plagen."

Toen Jace instemde met haar idee kwam Abyss al snel op het speelveld. Absol tegenover Absol, dit zou een interessant gevecht gaan worden. Ze vergrootte de pokéball in haar handen en liet de jongere Absol tevoorschijn komen. Alice keek eventjes verbaast van haar trainster naar haar moeder, niet precies wetend wat er aan de hand was. "Sorry Alice, vandaag geen lief gedoe," sprak ze tegen de pokémon, die ze een aai over d'r kop gaf. Alice was een dochter van Abyss en Kratos, dus ze wist dat er een grote kans inzat dat dit een heel hevig gevecht zou gaan worden. Die twee vechtersbazen hadden een stel sterke kinderen geproduceerd immers. "Vandaag gaan we eens kijken of je tegen je moeder op kan," zei ze daarna tegen de Absol, die moeizaam knikte. Ze ging staan, zetten d'r witte vacht uit om grote te lijken en liet een zachte grom horen. Oké, dit ging goed. "Aan jou de eer om te beginnen," riep ze daarna over het veld naar Jace toe.

Die kans liet Jace niet varen hoe graag hij ook Alice voorzichtig aan wilde pakken, maar zo werkte Abyss niet. Jace grindde en zei: "Ok dan. Abyss gebruik Castle Siege!" Abyss verdween in een menigte identieke schimmen voordat deze illusionaire zwaarden uit de grond trokken en met Quick Attacks op Alice af stormden.

Vivienne grinnikte zachtjes toen Abyss de aanval inzetten. Ze had Alice nog niet zo heel erg goed ingewerkt, maar ze was goed battle gericht, dus dit zou wel goed moeten komen. "Alice, spring en gebruik Thunderbolt," commandeerde ze rustig. De jongere Absol sprong de lucht om de Quick Attack gedeeltelijk te kunnen ontwijken, aangezien ze nog net tegen haar poot werd geraakt. Daarna lichtte het mes op d'r kop op en schoten er verschillende donderstralen naar beneden toe, de dubbelgangers kapot makend en hopelijk de echte Abyss te kunnen raken. "Land, turn around and Detect!" riep Vivienne daarna, terwijl de Absol keurig op vier poten landen, zich omdraaide en zich focuste op de tegenstander.

Een groot gedeelte van zijn legertje werd vernietigd door de bliksem, maar dat was niet wat hem zorgen baarde. Zijn tactiek was niet zo handig als zij wisten welke Abyss nou echt Abyss was, maar misschien zou deze aandacht in zijn voordeel kunnen werken. Jace schraapte zijn keel en zei: "Maak je geen zorgen over je positie en gebruik Future Sight." De groep Absols hun ogen begonnen fel paars te gloeien en keken strak naar Alice toe.

Oké, muk, Future Sight werd niet geblokkeerd door een Detect aanval en ze wilde dit gevecht niet naar haar hand zetten door een Perish Song aanval erop los te laten. Dat was oneerlijk winnen, dat bewaarde ze maar voor oneerlijke vijanden of gymleaders. Ze dacht even snel na, nu moest ze toch echt contests los gaan zien van gevechten. Niet dat ze van plan was om het Jace makkelijk te maken, ze had Alice goed getrained, al was het minder dan de ervaring die hij met Abyss zou hebben. Ze twijfelde niet aan de kracht die haar jongere Absol zou hebben. "Alice, Taunt en daarna Feint Attack," zei ze rustig. De Absol ging stevig staan en liet een spottend geluid horen naar haar moeder toe, precies op het moment dat ze verdween in een Feint Attack en de Taunt nog even nagalmde.

Nudat zijn Future Sight een succes was kon hij vechten met de verwachting dat er plotseling veel schade uit het diepste van Alice haar eigen onbewuste zou komen. Alice was daar in tegen al verdwenen in haar eigen aanval. Niet alleen dat zij wist ook welke de echte Abyss was. Abyss werd uit het lijkende niets geraakt door de Feint Attack. De schimmen zaten nog om haar heen, maar die zouden nudat ze wist welke echt was niet veel meer kunnen doen. Nu was het tussen hen. Jace zei kalm: "Gebruik Bite samen met Dark Pulse!" Duistere brandende aura vormde zich om Abyss en een zwarte exoskeletten kaak van duistere energie vormde zich voordat ze op Alice af vloog.

Een bijna duistere glimlach verscheen op Vivienne d'r gelaat toen ze de aanvallen reeks van Jace hoorde. Perfect, nu kon ze haar plan in werking stellen. Alice keek even angstig naar de lading aanvallen die op haar afkwamen, maar de brunette had vertrouwen in haar pokémon. "Blijf staan Alice, incasseer de aanvallen." De Absol keek haar aan alsof ze geschift was, maar het enige wat Vivienne deed was rustig knikken. Alice moest d'r maar vertrouwen hierop, ze wist precies wat ze ging doen. Toen de Bite inclusief Dark Pulse aanval geweken waren, had Alice er wat meer moeite mee om op dr poten te blijven staan. De brunette moest er rekening mee houden dat Abyss beter getraind was dan haar Absol, maar ze had één ding achter de hand gelaten. "Nu, Alice, gebruik Thunderbolt opnieuw!" De Absol slaakte een kreet en een sterkere Thunderbolt aanval dan de vorige keer schoot in de richting van Abyss, waardoor een klein deel van de grond vernietigd werd. Perfect.

Ok de schade opbouw ging goed, maar wat was dit? Een Thunderbolt?!!! Niet goed... Abyss was te dicht bij om nog te kunnen ontwijken aangezien ze net een Bite aanval geland had. Ze kreeg de volle laag van de bliksem en werd achterover gegooid. Snel klauterde ze weer op terwijl Jace riep: "Als we onconventioneel gaan doen, dan doen we mee. Gebruik Ice Beam!" Een straal van ijzige wind en kou vloog naar voren richting Alice. De schimmen deden gezellig mee, maar ja het waren maar illusies.

Ja, nee, mooi niet dus hè mannetje. Ze zou zich niet zo snel gewonnen laten. Haar tactiek werkte, maar ze zou Alice heel veel schade moeten laten nemen door de perfecte aanvallen om ervoor te zorgen dat ze dit gevecht zou kunnen winnen. Dat ging 'm niet echt worden, dus moest ze dit anders gaan spelen. Misschien iets vuiler dan dat ze had gewild, maar oké. "Detect!" riep ze snel, waarbij de ogen van de Absol licht blauw opgloeide en ze moeiteloos de Ice Beam aanval wist te ontwijken. Pfoe, op het nippertje. Maar wat Jace deed kon zij ook, dus tja. "Alice, Double Team & Feint Attack," riep ze. Een zestal Absol's verschenen erbij en één voor één verdwenen ze. Al snel verschenen ze rondom Abyss en Vivienne grinnikte. "Night Slash!" riep ze opeens, terwijl van achter Abyss de echte Alice verscheen.