let the setting sun burn

Ze schrok licht van de zoen die ze kreeg, maar liet zich al snel mee glijden in de overvloeiende gevoelens. Ze ging met haar handen door zijn haar heen, terwijl ze hem terug zoende en niet eens door had dat ze onder m lag. Ze keek 'm liefelijk aan en giechelde zachtjes toen ze een kusje in haar nek voelde. "En ik ben zo dol op jou," zei ze zachtjes. Ze greep 'm bij de schouders en liet z'n lichaam boven die van haar zweven. Voorzichtig kwam ze overeind en gaf 'm een kusje. "Van alles wat me is overkomen hier in Kalos, ben jij het aller beste," zei ze zachtjes, terwijl ze haar armen om zijn nek sloeg en 'm een diepe zoen gaf.

Ze was zo lief voor hem zeg... Hij kon niet meer. Hij gaf op. Zijn emoties hadden het van hem gewonnen. Hij stond op het punt om alles los te laten gaan toen ze hem een diepe zoen gaf. Hij zoende blij terug toen ze opeens ruw verstoord werden door Siren die aan een strand aanmeerde. Jace keek geschrokken op naar het strand waar ze aan gestrand waren. Hij had niet gelet op waar ze waren. Gelukkig kon hij de top van het grote hotel zien in de verte, maar het leek er verder op dat dit een verlaten strandje was ver weg van alles. Het strandje zelf was ingesloten door twee rotsformaties en alleen via zee toegankelijk. Siren keek hem ook niet echt blij aan en zei tegen hem: "Moet dat... Op mijn schild?"

Ze had geen idee wat ze moest doen, maar het makkelijkste voor nu was om gewoon op te geven en zich over te geven aan wat komen zou. Of tenminste dat leek haar het beste plan totdat ze opeens schokkend tot stilstand kwamen op een afgelegen stukje strand. Ze keek een beetje schijnheilig naar Jace en schoot in de lach. Ze kwam overeind en voelde hoe twee, drie, vier wervels in haar rug tegenstribbelend begonnen te kraken. Een zachte zucht van verlichting ontsnapte er, al deed 't best pijn om d'r wervels te kraken. Ze keek Jace lief aan en gaf 'm een voorzichtig kusje. "Misschien is het beter als we voor nu onze wandeling voortzetten, dan sleep ik vanavond wel mee naar een hotelkamer. Op mijn kosten," zei ze plagend, waarna ze haar tong uitstak naar de jongen en zachtjes grinnikte.

Jace lachte schaapachtig naar het lieve meisje en zei plagerig: "Lieve schat van me er is weinig strand om op te wandelen." Ze waren nogal ingesloten. Hij keerde Siren terug die hem even vragend en doordenkend aankeek. Hij liep naar Vivienne toe, maar zijn schoenen waren niet bepaald handig voor op het zand en hij viel bovenop Vivienne die hij mee sleurde. Daar lagen ze dan... Alleen op een strandje, geïsoleerd van de wereld. Hij kamde met zijn vingers door haar haar en gaf haar de diepste zoen die hij ooit iemand gegeven had.

Ze blies wat beledigd haar wangen op en keek quasi beledigd weg van de jongen. Ze wist dat ze ingesloten waren, maar dat betekende niet dat ze 't niet voor elkaar zouden kunnen krijgen om terug te keren naar hun wandeling. Ze grinnikte zachtjes, maar slaakte een gil toen Jace opeens tegen haar aanviel en ze samen op het strand vielen. Even keek ze 'm vreemd aan, maar uiteindelijk giechelde ze alleen maar, sloeg d'r armen om zijn nek heen en zoende m terug. Ondertussen zetten ze zich af tegen de grond, waardoor zij bovenop kwam te liggen. Ze grijnsde eventjes, waarna ze 'm een klein kusje op z'n neus gaf en langzaam afzakte naar zijn nek.

Iets wat onhandig klopte ze het zand uit d'r schoen, terwijl ze 'm weer aandeed en d'r haar in een onhandige staart draaide. Ze grinnikte zachtjes en draaide zich om naar de jongeman achter haar. "De volgende keer heb ik toch liever een hotelkamer," grinnikte ze zachtjes, terwijl ze 'm een kusje gaf.

Jace gaf haar glimlachend een zoen terug voordat hij zei lief maar plagend: "Als je een hotelkamer wilt is dat prima met mij." De woede in zijn hart was weg. Hij had nu alleen maar nog oog voor de liefde van zijn leven. Hij keek haar verliefd aan en blies een lief kusje naar haar toe.

Een huivering gleed over haar rug heen toen een koude windvlaag langs haar heen gleed. Ze kreeg een zoen terug van Jace en glimlachte. "Is in ieder geval wel wat warmer," zei ze zachtjes, waarna ze 'm een kusje gaf. Ze giechelde zachtjes toen ze een kus kreeg toe geblazen en ging overeind staan. Moeizaam rekte ze zich uit en sloeg daarna snel dr armen over zich heen. "Muk, het is echt koud," mompelde ze, zichzelf tegenhoudend niet te gaan klappertanden.

Jace glimlachte naar zijn liefste en wierp een pokeball op. In een felle flits kwam Pyre tevoorschijn. Een warme gloed overviel hem en hij grinde naar Vivienne. Hij strompelde naar haar toe en gaf haar een grote knuffel. Hij hield zo veel van haar, als het kon zou hij voor eeuwig hier wonen met haar aan zijn zijde. Zijn kleffe gedoe werd ruw onderbroken door zijn luid knorrende maag.

De warme gloed van Pyre kwam als een warm welkom en ze glimlachte eventjes naar Jace. Toen ze een knuffel kreeg begroef ze haar gezicht in zijn borst en hielt 'm stevig vast. Het zou haar niet eens uit maken als ze hier de hele dag konden blijven staan, ze voelde zich veilig en warm. Momenteel kon het haar worst zijn dat er ergens een Team Rocket grunt pissig op haar aan het wezen was en dat ze nog ergens ouders had rondlopen waar ze niets vanaf wist. Nu was ze gewoon blij bij haar vriend te zijn en zich te kunnen verstoppen in zijn sterke armen.
Toch kon ze het niet laten om in lachen uit te barsten toen ze zijn maag hoorde. "Misschien moeten we maar eens wat gaan eten," mompelde ze, zonder moeite te doen haar gezicht uit zijn borst te halen.

"Dan moeten we naar Coumarine toe en dan moeten we weer met Siren of we kunnen er zo zijn met Enya." Hij wist wel een plekje in Coumarine waar je lekker kon eten. Het begon ook best laat te worden... Arceus hoe lang hebben ze hier gelegen. Hij wist het werkelijk niet meer, want zijn hoofd was vol met lieve gedachten over Vivienne.

Vivienne grinnikte zachtjes en pakte een pokéball, die ze vrolijk tussen haar vingers liet glijden. Ze gaf Jace snel een kusje op z'n wang en gooide de pokéball op. Met een vrolijke brul kwam de Charizard te voorschijn, die even schijnheilig naar de jongen keek, maar hem daarna een vrolijke lik gaf. "Enya," zei Vivienne met een grijns. Ze vond het wel leuk dat al haar pokémon gek waren op haar vriend. Net zo gek als dat zij op hem was. "Ik denk niet dat je er blij mee zou zijn als we beide op je rug gaan zitten, hè?" vroeg ze zachtjes en met een pijnlijke blik in haar ogen schudde de Charizard haar hoofd. Ze was wat kleiner dan een normale Charizard en daarom ook wat minder sterk. "Wacht, misschien weet ik wel wat anders," zei Vivienne daarna, terwijl ze met haar vingers knipte. "Jace, je bent hopelijk niet bang voor hoogtes, hè?" vroeg ze daarna aan haar vriend.

Hij kreeg plotseling een lik van de Charizard en aaide de pokemon. Toen vroeg Vivienne hem plotseling of hij bang was voor hoogtes. Een beetje nerveus keek hij haar aan en zei: "Ehm nee ik ben niet bang voor hoogtes, maar ehm... Wat ben jij van plan?" Hij vreesde voor wat zijn vriendin voor hem in petto had.

Vivienne glimlachte wat mysterieus en klom op de rug van de Charizard. Ze fluisterde wat in het oor van Enya, die daarna vrolijk haar vleugels opensloeg en zich afzetten tegen de grond. Ze vloog hoog de lucht in en cirkelde een paar rondjes boven Jace, voordat ze omlaag dook en hem bij de oksels pakte. Daarna sloeg ze een paar keer stevig met d'r vleugels en schoot terug de lucht in. "Dit ben ik van plan," schreeuwde ze daarna, terwijl ze omlaag keek langs de Charizard, naar waar Jace hing.

Jace keek toe hoe ze op de Charizard klom en na een paar keer boven hem te hebben gecirkeld hem beet te hebben gepakt terwijl hij dacht: Wat is zij van plan? Hij werd plotseling bij de oksels gegrepen en Vivienne leek het leuk te vinden. Pyre vloog de groep achterna en giechelde naar Vivienne... Oh hahaha wat grappig. Dit was niet leuk, helemaal niet leuk. Hij keek angstig omhoog en zei: "Gelukkig is het zicht mooi..."

Enya had er zo te zien net zoveel lol in als zijzelf, aangezien de Charizard het bijna voor elkaar probeerde te krijgen om een rondje te draaien in de lucht. Gelukkig wist Vivienne haar nog net tegen te houden, Enya eraan laten denkend dat Jace wel breekbaar was. Ondanks dat ze afgesloten waren geweest, betekende het niet dat ze ver uit de route waren geraakt. Al snel zag ze hoe de stad weer in zich kwam en commandeerde Enya om daar te landen. De Charizard zweefde enkele tellen boven de grond, waarna ze Jace rustig op de grond zetten. Ondertussen was Vivienne al weer enkele stappen voor en gooide een tweede pokéball op, waaruit Fiora verscheen. "Je weet wat je moet doen, Fiora," sprak ze tegen de Gardevoir. Deze liep naar Jace toe en legde haar handen op de schouders van de jongen. Ze wist dat ten eerste de klauwen van een Charizard pijn konden doen en ten tweede dat zo hangen niet goed was voor je schouders. Fiora liet voorzichtig helende pulsen naar de schouders van Jace glijden, terwijl Vivienne van Enya afsprong en haar terug in dr pokéball liet.