let the setting sun burn

Vivienne zuchtte zachtjes, maar wist toch een glimlach op d'r gezicht te toveren. Misschien, later, zou ze Kratos nog eens een Mega Stone geven. Maar dan moest ze eerst volledige controle over de Hellhound pokémon hebben. Ze pakte zijn pokéball en liet hem terug keren, waarna ze de wit met rode pokéball terug haakte aan haar riem. Daarna rekte ze zichzelf uit, waarbij haar schouders en enkele wervels in d'r rug gevaarlijk kraakte. "Oud, stijf en nog geen tachtig," mompelde ze zachtjes, terwijl ze haar schouder terug draaide. Daarna haakte ze haar arm in die van Jace en grinnikte zachtjes toen ze een kusje op dr hand kreeg. "Doe maar, ik vertrouw de plekken die jij uit kiest iets meer dan diegene die ik uit kies," zei ze grinnikend. "Ik hou ook van jou," kwam er daarna achteraan.

Jace grindde en sleepte haar mee terwijl hij haar constant knuffelde en kusjes gaf.

Iets later kwamen ze aan bij het cafeetje dat hij had uitgekozen. Het was een rustig plekje bij de haven die uitkeek over Azure Bay. Hij schoof een stoel aan de kant voor Vivienne en zei: "Na u schone dame."

Door de plotselinge beweging van Jace verloor Vivienne bijna haar evenwicht en met een kreet sloeg ze haar armen om zijn middel. "Dank je," gromde ze naar haar vriend, waarna ze haar lichaam uit de knoop haalde en overeind ging staan. Goed, nu maar op weg naar koffie.

Om haar heen was het rustig, de baai lag er kalm bij en het water golfde langzaam heen en weer. Alles leek opeens zo veel kalmer na wat gister was gebeurd. De brunette zuchtte opgelucht, hopelijk zouden ze een dag door kunnen komen zonder ongelukken. Jace trok haar mee een cafeetje binnen en al snel werd er een stoel voor d'r naar achter geschoven. "Dank u hartelijk, meneer," zei ze plechtig, terwijl ze ging zitten en hem een glimlach schonk.

Jace nam plaats voor zijn vriendin en zei: "Ik hou zo veel van jou Viv." Hij was zo verliefd op haar. Hij keek eventjes naar buiten en zag de loods waar hij een paar weken terug gevochten had met... Met die man. Hij balde zijn vuist onder de tafel, maar kalmeerde al snel toen een ober langs kwam.

Een glimlach stond op haar gezicht en ze liet haar hoofd op d'r handpalm rusten, terwijl ze voorover boog. "En ik van jou," mompelde ze, terwijl ze 'm een kusje gaf. Daarna ging ze grinnikend weer achterover zitten en keek het zaakje rond. De geur van alcohol kwam al snel haar richting op en ze zag een ober met drie of vier pinten op een dienblad lopen. Haar blauwe ogen gleden naar de klok boven de bar, die wees op bijna half twaalf. "Sommige mensen," zuchtte ze zachtjes, maar ze schrok van de ober die opeens naar stond. "Uhm... een cassis graag, met een tosti." "Wilt u een sausje bij de tosti?" werd aan d'r gevraagd. "Curry graag," gaf Vivienne beleefd antwoord.

De ober keerde zich vervolgens naar Jace toe en vroeg hem wat hij wilde bestellen. Jace glimlachte en zei: "Voor mij graag een spiegelei op toast met een jus d'oranje." Hij had best wel zin in wat lekkers en realiseerde zich dat hij niet ontbeten had in het ziekenhuis.

Ook Jace bestelde en nadat de ober weer was verdwenen pakte Vivienne zijn hand, diegene die niet in het gips zat, en gaf er een lief kneepje in. "Dank je," zei ze zachtjes, terwijl ze een glimlach op haar gezicht toverde. "Dank je, dat je er altijd voor me bent, ondanks dat ik een eerste klas lastpost kan zijn." Ze zuchtte zachtjes en richtte haar blik naar buiten toe, waar enkele vissers zich aan het klaarmaken waren voor een dagje op zee. "Hoe was het trouwens?" vroeg ze daarna aan Jace, terwijl ze haar blauwe ogen nieuwsgierig in zijn richting liet gaan. "Bij jou thuis? Je had toen immers verteld dat je je broer aan het zoeken was, maar was er een reden voor dat 'ie uit huis was gegaan?" Yep. Curiosity took over.

Jij boog voorover, over de tafel, en gaf haar een kusje waarna hij zei: "Ik zal er altijd voor je zijn en je bent geen lastpost." Hij keek door het cafeetje heen en zag dat ze ook spullen zoals kranten, tijdschriften en dat soort dingen verkochten. Echt een lokaal zaakje. Hij keek Vivienne verward aan toen ze hem vroeg hoe het bij hem thuis zat. Jace zuchtte en zei: "Mijn broer is gay en mijn vader was het er niet bepaald mee eens... Hij was wel eens verbaal heel naar tegen hem en mijn ouders hebben steeds meer afstand van hem genomen totdat... Totdat hij er op een dag niet meer was. Ik wil hem gewoon vinden om hem te zeggen..." Een enkele traan rolde over zijn wang terwijl hij verder ging: "... Dat het me spijt. Dat ik niet zo over hem denk en nooit zo over hem dacht."

Vivienne glimlachte toen ze een kusje kreeg. "Dank je," zei ze zachtjes . Ze was zo blij dat hij er voor haar was en dat ze eindelijk iemand had waar ze zich veilig bij voelde. Maar daar in tegen, moest ze ook echt weer eens een brief schrijven naar haar broer, aangezien ze die nu wel lang genoeg genegeerd had. Misschien de volgende keer dat ze weer eens een poging zou gaan wagen. Al moest ze niet te dicht in de buurt van het hoofdkwartier komen dan. Een beetje in gedachten verzonken staarde haar blauwe ogen naar de blonde jongen voor haar. Ze schrok op toen Jace opeens begon te vertellen en ze niet veel later een traan over zijn wang zag lopen. Vivienne strekte haar hand uit en veegde de traan weg. "Hey, kop op. Je vind 'm wel en dan kan je alles uitleggen. Still, je ouders hebben een grote fout gemaakt. Ik snap niet waarom mensen het niet kunnen accepteren dat je op hetzelfde geslacht valt. Zouden ze mij dan uit Kalos willen verbannen omdat ik met een meisje heb staan zoenen op het nieuwjaarsbal?" Ze snoof zachtjes.

Hij glimlachte naar Vivienne.Hij hield zo van haar, zij had het misschien niet door maar zij was er vaker voor hem dan hij voor haar... Hij keek treurig omlaag en zei: "Ik hoop echt dat alles goed komt tussen mij en hem." Hij keek op toen ze die laatste opmerking maakte en lachte: "Je had ook best wat op die avond."

Vivienne grinnikte zachtjes, maar keek hem al snel aan met een bemoedigende blik in d'r ogen. "Het komt vast wel goed, hij zou het vast leuk vinden dat z'n jongere broertje hem wel steunt," zei ze met een glimlach.
Ze voelde hoe het schaamrood op haar kaken verscheen, terwijl ze wat ongemakkelijk om zich heen keek. "Alyss en ik allebei ja, die kater de volgende dag was ook niet echt geweldig," zei ze daarna met een schaapachtige glimlach. "Niet iets wat ik nog een keer zou willen doen, om eerlijk te zijn." Heel slim hielt ze het verhaal met de passoa en de late berichtjes in de richting van Aiden hier maar buiten.

Jace schudde betuttelend zijn hoofd en zei: "Ik maak me soms echt zorgen om je." Hij stond op terwijl hij zei: "Wacht even ik dacht dat ik iets zag..." Hij liep verder het café in en kocht een krant aan de bar. Hij liep lezend terug en legde het midden op detafel neer. Op de voorpagina stond als kop: Trainers verslaan overvallers in Coumarine

Yep, ze had een slim besluit genomen om dat andere deel met alcohol er maar buiten te houden. Sowieso was Jace niet echt iemand die ze in aanraking wilde laten komen met Aiden, gezien hun sterkte verschil. Ze herinnerde zich nog hoe het groepje vrouwen zo kwaad over de roodharige man hadden gesproken, toen ze op weg was geweest naar de Coumarine Gym. Nee, Jace hielt ze maar liever uit de buurt bij Aiden.
Toen Jace weg liep draaide ze zich om om te kijken wat hij ging doen, maar hij kwam al snel weer terug aanzetten met een krant. Terwijl ze de kop las voelde ze haar hoofd rood worden. "Oh hemel, nee toch," mompelde ze, terwijl haar blauwe ogen over het artikel gleden. "Lekker dan," snoof ze er achteraan.

"Nou wees blij. Blijkbaar hoorden zij bij Team Rocket en zijn ze allemaal opgepakt." Terwijl hij dit zei schoot een gedachte hem te binnen... Was hij de reden geweest dat Vivienne gepakt werd in dat restaurant? Hadden zijn handelingen tegen Team Rocket haar in gevaar gebracht? De gedachten alleen al deden een koude rilling over zijn rug glijden. De ober kwam blij langs en zette alles op te tafel terwijl ze zei: "Oh ja dat. Daar had ik over gehoord ja. Blijkt een heel nare situatie te zijn geweest, maar het was blijkbaar gewoon een afpersing van Team Rocket tegen de restaurant eigenaar geweest... Ik haat die mensen." Zei de ober voordat hij weer vertrok om andere klanten te bedienen. Jace ging rustig zitten en slaakte een zucht.

Vivienne viel stil. Naast contests probeerde ze zo veel mogelijk buiten de publiciteit te blijven, aangezien ze niet echt een groot fan was van te veel aandacht. Dat zou mede kunnen komen door de verhoogde activiteit van Team Rocket hier in Kalos. Ze zuchtte zachtjes en schoof haar bord, die de ober had neergelegd, naar haar toe. Zwijgend pakte ze een punt van haar tosti en doopte deze in de curry, voordat ze een hap nam. Team Rocket had een gat in haar leven geslagen, al sinds ze bij haar thuis waren gekomen om de pokémons van Florence te stelen. Ze wilde er niet eens aan denken wat Marcel wel allemaal niet deed binnen die organisatie. En nu, nu hadden zij drie man er van verslagen en laten oppakken. Dat zou Team Rocket zeker niet over zich heen laten komen. De brunette slikte de hap door en nam zwijgend een slok van haar cassis.