Is this thing working? +Cevella Greenday

"Oke, ik wacht wel." Cevella opende de agenda op haar Holo-caster. En ja hoor, ze dacht goed. "Ehm morgen heb ik in de ochtrnd een afspraak waarvan ik niet zeker ben dat het verzetbaar is," zei de blondine twijfelend. Ze bedacht zichzelf dat ze haar modellenwerk maar beter niet kon noemen. Dat had eerdere gesprekken als deze de mist in gewerkt.

"En mag ik weten wat dat is? Of wil je het niet zeggen?" Vroeg Nathan op de zelfde manier als dat zij aan hem over zijn reisgenoot vroeg. "Ehm, dat vertel ik later wel," antwoordde ze rustig. Aangezien hij nog maar net in Kalos was kon hij er niets van weten. Het leek haar slimmer om het later te vertellen. "Ik ben er om half elf klaar mee dus kan om elf uur bij het pokémon center zijn."

"Elf uur hé? Dan ontmoeten we elkaar rond die tijd." Gelukkig vond hij het niet erg om even te wachten morgen tot ze klaar was. "Okay dan!" Zei ze vrolijk. "Hey je kan toch lopen met de Holo-functie aan, of niet?"

OOC: Eigenlijk zouden ze nu hun gesprek moeten stoppen maar daar heb ik geen zin in~

“Al ben ik er niet zeker van, lijkt het me wel, het is namelijk ongeveer hetzelfde als bellen.” Daar was ze het eigenlijk wel mee eens. Als het kon zouden ze gewoon nig een tijdje kunnen blijven praten. "Probeer eens een stukje te lopen?"

Plotseling begon het Hologram te bewegen. Het Hologram begon te lopen maar bleef op de zelfde plaats. “Vanaf hier lijkt het gewoon prima te lukken, hoe ziet het er nu bij jou uit?” Cevella moest moeite doen om niet in de lach te schieten. "Het ziet er redelijk lachwekkend uit. Het Hologram loopt op zn plaats," zei ze waarna ze zacht begon te lachen.

”Wauw, dat is handig en onhandig tegelijk,” zei Nathan waarna hij ook moest grinniken. Cevella knikte vrolijk terwijl ze probeerde om niet helemaal in de lach te schieten. "We kunnen dus nog wel een tijdje gezellig praten, maar je weet dus nu de reden dat ik misschien ineens in de lach schiet."

Ook Nathan schoot er bijna door in de lach. Inmiddels was Cevella het vervelende deel van hun gesprek al helemaal vergeten. “Als ik denk ik ooit iemand zou zien die ging lopen met zijn holo-caster zou ik denk ik ook wel gaan lachen.” De blondine maakte half lachend een instemmend geluidje. "Ga nou maar lopen jij, ik zal proberen niet te lachen."