Hello 'nd goodbye +Cevella Greenday

Met Argona aan zijn zijde liep de groenharige in een best snel tempo, met zijn hand voor zijn ogen om deze tegen het opvliegende zand te beschermen en de vurige vlam op de staart van de Charmeleon als enige lichtpunt probeerde hij zijn weg te vinden door de Badlands en geloof hem maar, dat was alles behalve makkelijk. Zijn voeten lieten afdrukken achter in het zand al verdwenen deze een seconde daarna, het was dus vrijwel onmogelijk om zijn locatie te bepalen van welke richting Nathan was gekomen. Een klein zuchtje verliet zijn mond terwijl hij verder ging lopen, misschien dat hij toch wel de goede richting op aan het lopen was. Ja hoor, nog geen twee minuten verder waren de hoge gebouwen met fel schijnende lichten al te zien, dan had de groenharige toch wel een beetje richtingsgevoel. een glimlach begon zijn gezicht te sieren terwijl zijn hand over de ruwe huid van de Flame Pokémon naast hem gleed ”Gelukkig zijn we er bijna.” een enthousiaste brul klonk van haar terwijl ze richting de ingang van Lumiose, the city of light begonnen door te lopen. Het felle, niet natuurlijke licht van de tl-buizen welke aan het plafond hingen deden bijna pijn aan zijn ogen, welke ondertussen gewend waren geraakt aan het zachte licht van Agrona’s staart. Vrijwel meteen liep de jongen richting een gebouw dat wel erg veel op een Pokémon Center leek, gezien het rood met oranje dak. Eenmaal toen hij voor de balie stond vroeg de groenharige ietwat ongemakkelijk ”Emm, ik zou graag een kamer willen huren voor de nacht.” ze vrouw knikte en draaide haar om, pakte een sleuteltje van een hanger en gaf deze aan de jongen ”kamer 12” hij knikte beleefd en ging de richting op waar die kamer zou moeten zijn, volgens het bordje dat niet veel verderop was. kamer 12 zijn ogen gleden langs de nummers die op de deuren waren bevestigd, kamer acht, negen, tien, elf. Ah, daar was het, tegenover nummer elf. De deur werd van het slot gehaald en de groenharige stapte naar binnen, deed de deur achter zich dicht en bekeek de kamer eens goed, het zag er netjes en schoon uit, terwijl zijn rugzak vlak naast het werd werd gegooid liet de jongen zich vermoeid op en verrassend comfortabele bed vallen. het voelde alsof hij op datzelfde moment nog in slaap zou kunnen vallen maar nee, eerst moest hij zich nog gaan klaarmaken, bijvoorbeeld door eerst het zand uit zijn haar te krijgen. Nadat hij zich had klaar gemaakt en klaar was met douchen keek de groenharige even in de spiegel, zijn ogen staarden hem recht aan, zonder een tijd te knipperen, het was best laat dus nu zou hij wel kunnen slapen. Eenmaal nadat hij het zich comfortabel had gemaakt en zijn ogen dichtvielen viel Nathan vrijwel meteen in een diepe en droomloze slaap.

Hij werd wakker met zonnestralen die in zijn gezicht prikten, al waren de gordijnen wel dicht, was het duidelijk dat de winter langzaam aan zijn eind zou gaan komen doordat de dagen langer werden, of eigenlijk, de zon die langen bleef schijnen. De Charmeleon had hij voor brandveiligheid in haar Poké ball de nacht ervoor teruggekeerd en dus nadat hij zichzelf in zijn standaard kleding had aangekleed liet hij de rode Pokémon uit het ronde ding ”Goedemorg-” zijn blik gleed naar de klok die bij het bureau hing ”middag.” verbeterde de groenharige zichzelf met een glimlach en hij liep de kamer uit, op de hielen gezeten door een pas wakkere Agrona en ging recht door naar het restaurant om een snel ontbijt naar binnen te werken. Het was gelukkig best rustig en er werd door de groenharige een tafeltje gekozen bij het raam, pakte de ontbijt kaart en liet zijn ogen over de verschillende keuzes glijden, tot de spek met eieren zijn aandacht trok, ja dat zou het wel zijn, een lekker maar simpel ontbijt. Al snel kwam er een bediende die zijn bestelling kwam opnemen ”Ik zou graag de spek met eieren willen bestellen.” snel krabbelde de man wat op, al Nathan’s bestelling herhalend en ging snel richting een deur, welke waarschijnlijk richting de keuken zou gaan leiden. Het duurde niet al te lang of hij kwam weer aanlopen maar dan met een bord in zijn ene hand waar waarschijnlijk zijn eten op lag. ”Bedankt.” een perfect gebakken ei en spek lag voor hem op zijn bord, het bestek werd erbij gehaald en rustig nam de groenharige zijn tijd om het op te eten. Toen hij klaar was ging hij zijn bestek netjes op het bord neerleggen, legde wat geld inclusief fooi neer en ging door naar zijn kamer, het zou waarschijnlijk al snel tijd zijn met zijn afspraak die hij met Cevella door de holo-caster kortgeleden had gemaakt. Snel werden zijn weinige eigendommen waarvan hij een paar uit zijn tas had gehaald er weer terug in gestopt en de groenharige hees de rugzak op zijn schouders, deed de deur weer op slot zodra Nathan de kamer had verlaten en liep terug naar de lobby. ”Hier is de sleutel terug.” sprak hij terwijl de sleutel op de balie werd gelegd en de jongen liep naar een van de stoelen en liet zich onderuit zakken, als Cevella was aangekomen zou de blondine hem waarschijnlijk wel herkennen.

Ineens voelde de groenharige een stel handen aan zijn schouders en klonk er vanachter hem een plagerige ”Boe,” vrijwel meteen ging zijn hoofd verder naar achter om de min of meer bekende blondine aan te treffen "Heya Nathan." Cevella ging vlak voor hem zitten en een glimlachje verscheen op zijn gezicht ”goede middag Cevella.” Ze was er best snel gekomen, of de tijd was waarschijnlijk gewoon een stuk sneller voorbij gegaan dan dat de groenharige had gemerkt. ”Al ben ik nog steeds benieuwd naar wat datgene was dat je eerst te doen had, ga ik gewoon eerst vragen hoe het met je gaat.” hij stopte even om rustig te ademen en vroeg daarna droog ”En hoe gaat het dus?”

"Prima hoor, en hoe gaat het met jou? Lekker uitgewaaid gister avond?" een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht ”Ja, dat zou je wel kunnen zeggen.” hij kon even niet beschrijven hoe blij de jongen ermee was dat hij gewoon meteen nadat hij de zandstorm was uitgekomen en vrijwel meteen daarna had kunnen uitrusten, Agrona had het haarzelf ondertussen comfortabel op de grond gemaakt vlak bij hem en bekeek de blondine nieuwsgierig aan, benieuwt waar haar trainer het meisje vandaan kon.

"Jij moet Argona zijn," het hoofd van de Charmeleon ging omhoog en staarde de blondine aan, draaide haar hoofd om naar haar trainer te kijken welke Agrona goedmoedig toeknikte, ten teken dat het wel goed zou komen (hoopte hij). "Ik was gister vergeten om over een van mijn pokémon te vertellen," oh? Hij was nieuwsgierig naar welke Pokémon de blondine nog meer had."[/i] kort daarna verscheen er een jonge Pokémon, een Charmander om precies te zien "Ze ziet er erg lief uit." voor een nanoseconde moest de jongen even denken aan een paar jaar terug, toen Nathan Agrona had gekregen van de professor, de Charmander leek er erg veel op. "Dit is Bèta, ik heb haar nog maar een paar dagen." werd de ondertussen slapende Pokémon voorgesteld,

"Ik heb vaak gehoord dat Charmanders bij hun evolutie moeilijker worden en zich anders gaan gedragen. Klopt dat?" de groenharige haalde niet wetend zijn schouders op ”Bij agrona heb ik daar vrij weinig tot helemaal niks bij gemerkt, dus er zouden natuurlijk uitzonderingen kunnen zijn.” bij het horen van haar naam keek de Charmeleon nieuwsgierig op, al besloot ze daarna dat het onbelangrijk voor haar was en legde haar hoofd weer op haar armen neer.

Een glimlach verscheen op het gezicht van de groenharige toen de Charmander die Béta noemde ineens op zijn schoot sprong en haar het daarna weer gemakkelijk maakte. "Volgens mij vind ze je aardig," dat zou dan ook voor het eerst in een lange tijd zijn, hoe de blondine tegenover hem over Nathan dacht wist hij natuurlijk niet. ”Zou het?” zijn stem was bijna onhoorbaar terwijl hij zachtjes met zijn hand over het oranje bolletje van de Lizard Pokémon.

"Heel zeker van wel, waarschijnlijk mogen m'n andere pokémon je ook wel hoor, alleen misschien niet zo veel als Bèta," de oogjes van Bèta keken nieuwsgierig naar Agrona, welke opstond en haar hand ging uitsteken(voor zover dat mogelijk was) naar de kleine Pokémon, een glimlachje verscheen ophet gezicht van de groenharige ”Zo te zien vind Agrona Bèta ook aardig.”

Er werden twee Pokémon bijgehaald, een Raichu en Umbreon "Ik zal je meteen voor stellen aan Alpha," welke dus de Umbreon was en daarna stelde Cevella de Raichu voor "En met Epsilon, “ het waren best wel grappige Pokémon, op de manier dat ze de groenharige gingen begroeten, hij kon meteen Achilles uit zijn Pokéball halen ”Dit is dus Achilles.” en op de seconde dat de jongen dat had gezegt kwam de Axew uit zijn Pokéball en keek gewoon stilletjes naar de blondine ”Hij is nogal.. wantrouwend over ales en iedereen.” wist hij er met een glimlachje uit te persen.