Becoming Stronger?

Jace glimlachte toen hij een zoen kreeg. Ze kon heel goed zoenen. Ze maakte zich zoals gewoonlijk weer zorgen om zijn oog. Hij legde geruststellend zijn hand op haar wang en keek glimlachend in haar prachtige ogen terwijl hij zei: "Maak je geen zorgen schatje. Voor jou zou ik duizende malen door het vuur gaan." Eigenlijk zou hij simpelweg voor ieder mens door het vuur gaan als hij dacht een kans te hebben om hen te redden. Hij realiseerde zich opeens iets en vroeg: "Dat vuur was van een Houndoom toch? Wat moest jij met een Houndoom?"

Een verbaasde blik schoot in haar blauwe ogen toen de jongen begon over de Houndoom. Ze sloeg haar ogen neer en zuchtte zachtjes. "Jij hebt natuurlijk niet alles meegekregen die dag ..." zei ze zachtjes. "Het was een Team Rocket grunt. Hij had me al eens een keer aangevallen toen ik net in Kalos aan was gekomen, maar Isolde wist 'm toen tegen te gaan. Later kwam ik 'm opnieuw tegen, maar nu was 'ie een stuk sterker. Zijn Houndoom, vaag staat me de naam Vix bij, schakelde Isolde uit en stond op het punt om ons beide levend te verbranden toen jij tussenbeide kwam," ze huiverde eventjes. Zo, dat verhaal was er ook weer uit. Ze haatte het om erover te praten, maar Jace moest de waarheid weten. "Je hebt er last van hè, van de wonden?" vroeg ze daarna zachtjes.

Een woedende rage schoot door hem heen bij het horen van de naam Vix. Dus die klootzak was ook degene die zijn liefde zo'n pijn had gedaan. Hij hoopte dat Vivienne het niet zou merken en ging verder met het gesprek: "Ja de wond doet pijn, maar sinds kort steeds meer. Gelukkig was er een behulpzame arts die me er op wees dat het vuur van een Houndoom steeds pijn blijft doen en er een pijnstiller voor was dat tijdelijk de gif tegen ging. Jij weet dit waarschijnlijk al... Ik zou het ook geweten hebben als ik niet... Uit het ziekenhuis ontsnapt was."

De brunette huiverde eventjes toen ze terug dacht aan die dag dat ze onderworpen was aan de kracht van de Houndoom. Stiekem vroeg ze zich af of ze nu wel sterk genoeg was om die roodharige Seedot aan te kunnen, maar aan de andere kant wist ze niet zeker of ze 'm nog een keer tegen wilde komen. Ze slikte moeizaam en zuchtte zachtjes. Misschien later, als ze alles met Geralt gesettled had dan maar ...
"Je moet ook minder koppig zijn," sprak ze 'm op quasi strenge toon, waarna ze m toe geglimlachte. Ze wist ook wel dat het in feite haar schuld was dat hij uit het ziekenhuis ontsnapt was. Als zij er niet vandoor was gegaan had 'm misschien nog zo ver kunnen krijgen dat 'ie was gebleven. "Ik weet van de pijn, af en toe kan het ondragelijk zijn," mompelde ze daarna. Ze had al verschillende middeltjes geprobeerd en had er uiteindelijk een gevonden die niet zo heel erg duur was en nog redelijk goed werkte. Ze moest het er maar mee doen, ze zou er toch nooit meer vanaf komen. "Uh .. Zullen we dan maar? Ik begin nu echt honger te krijgen," stelde ze daarna voor.

Jace grinde en zei enigszins plagerig: "Ik kan een prachtige dame toch geen honger laten leiden. Verderop bij de kade zijn wat leuke eet cafés en restaurantjes." Hij liep richting de kade. Dit was voor hem minder moeilijk om bij verdwaald te raken aangezien de Tower of Mastery boven de daken heen torende. Hij vond de zeelucht heerlijk ruiken en het hielp hem wel een beetje met zijn gedachten van die TR grunt te halen.

Vivienne grinnikte toen ze haar maag weer voelde rommelen. "Dat zou heel erg prettig zijn, sire," zei ze op deftige toon, terwijl ze haar arm in die van hem haakte en zich dicht tegen hem aan drukte. Inmiddels begon het om hen heen al wat drukker te worden. Ze waren duidelijk in de buurt van een winkelstraat, of in ieder geval bij eten gekomen, want de geuren van verschillende restaurants lieten haar maag knorren. Ze keek om zich heen, alles zag er zo gezellig uit en nu het water later op de avond begon te raken, maakte alle lichtjes het nog gezelliger. "Enig idee waar je wilt gaan eten?" vroeg ze aan de blonde jongen, wiens arm ze nog steeds in een soort van houdgreep vast hielt.

Jace moest lachen om haar reactie. Ze liepen gezellig door en het werd steeds later en gezelliger nu dat de sfeerlampjes aan gingen. Vivienne vroeg hem opeens wat hij wilde gaan eten. Hij had er eigenlijk niet over nagedacht en zei met een glimlach: "Ik vind alles prima, kies jij maar."

De brunette zuchtte zachtjes en grinnikte er achteraan. "Wat heb ik nou aan jou," zei ze plagend terwijl ze 'm een por in z'n zij gaf. Haar blauwe ogen stonden vrolijk, al was ze nog steeds wat aan de vermoeide kant. Ze keek eens rond de straat, waar van alles en nog wat aan eten te vinden was. Opeens bedacht ze iets en hielt halt, gewoon, midden op straat. "Nou, meneer de kok. Laat jij je neus eens leiden," zei ze grinnikend. "Jij bent die de maestro als het gaat om eten, dus ik vertrouw op jouw smaak," vervolgde ze, terwijl ze de blonde jongen een kusje op z'n wang gaf.

Mijn Arceus wat deed ze hem aan? Ze wist ook altijd het gesprek zo te wenden. Dan moest hij maar een restaurantje uitzoeken. In zijn ooghoek zag hij een klein restaurantje waar de ober naar buiten liep om een sigaret aan te steken. Vanuit het raam zag hij dat het binnen heel knus en sfeervol was. Hopelijk was het er ook lekken en vroeg hij: "Wat dacht je van dat tentje daar?"

Vivienne grinnikte, ze had hem er maar weer mooi ingeluisd. De vorige keer had zij immers iets uitgekozen, nu vond ze dat het zijn beurt was. En hij was een kok immers, dus dan zouden ze vast wel bij iets leuks uit kunnen komen. Ze keek om zich heen, totdat ze opeens Jace's stem hoorde, hij had blijkbaar iets gevonden. Ze keek langs hem heen, het zag er iets wat klein, maar wel gezellig en knus uit. Het stond haar wel aan. Ze grinnikte en knikte. "Ziet er leuk uit," zei ze vrolijk, terwijl ze een poging deed om in de richting van het restaurantje te lopen.

Vivienne stemde blijkbaar in met zijn keuze. Hij zou haar niet langer laten wachten en liep met haar richting het restaurantje. Hij deed de deur open en rook meteen heerlijk eten. Hij had blijkbaar een goede keuze gemaakt en gaf Vivienne een kusje op haar wang terwijl hij zijn jas aan de kapstok hing.

Vivienne grinnikte en wandelde achter haar vriend aan, of eigenlijk naast hem, aangezien ze nog steeds zijn arm vastgeklemd had. Ze wandelde samen naar binnen en direct kreeg ze een klap van de lekkerste geuren in haar gezicht. "Mhm, lekker," mompelde ze zachtjes, terwijl ze haar jasje uit deed en deze op de kapstok hing. Al snel stond er een ober bij hen en Vivienne keek eventjes verbaast. Ze waren er snel bij hier zeg. "Kan ik jullie helpen?" werd er gezegd, waarna ze haar blauwe ogen op Jace richtte. Hé, hij was de man, hij mocht het regelen.

Voordat Jace ook maar kon uitwerken wat die heerlijke geuren waren stond er een ober hij hen. Vivienne keek hem met haar grote blauwe ogen aan... Vond ze hel leuk om hem voor het blok te zetten, maar ja hij was de gastheer dus het was sowieso zijn taak en zei tegen de ober: "Ja. Is er wellicht een tafel vrij?" Hopelijk zou er een tafel vrij zijn. Hij had het wel eens mee gemaakt dat er te veel reservaties waren, maar de ober wees hen meteen naar een tafel. Jace schoof de stoel voor Vivienne uit en maakte een romantisch gebaar terwijl hij zei met een lach: "Uw troon is klaar prinses."

Ze grinnikte toen Jace uiteindelijk toch maar de taak op zich nam en in overleg ging met de ober. Zelf keek ze het kleine restaurantje rond en vond uiteindelijk de menu kaart. Jammer genoeg kreeg ze geen tijd om te kijken wat ze allemaal serveerde hier, aangezien de ober al een tafel had gevonden en Jace haar zo ongeveer meetrok. Ze giechelde zachtjes toen hij haar een stoel voor hielt en ging erop zitten. "Dankuwel, m'lord," zei ze plechtig, terwijl ze met blauwe pretoogjes naar de jongeman keek. Ze had hier veel te veel lol in, maar acteren was iets waar ze toch wel goed in was.

Jace nam plaats tegenover Vivienne en giechelde met haar mee. Hijzelf was best nerveus eigenlijk, maar wist dat goed te verbergen. Het kleine restaurantje was enorm gezellig en warm. Tussen Jace en Vivienne stond een kaars die sfeervol scheen. Jace kon het niet helpen om verdwaald te raken in Vivienne d'r ogen terwijl hij zei: "Ik hou van jou."