(Route 8) Stronger

» Stronger » with;

Knabbelend op een broodje met ham en kaas zat Nala op het gras, genietend van de warme zonnestralen. Op enkele meters van haar verwijdert was Jerom druk bezig met het verbouwen van een grote berg rotsen. Driftig pakte hij ze op en stapelde hij ze in een patroon. Het was Nala opgevallen dat hij zelfs de rotsblokken die meer dan 80 kilo wogen zonder al te veel moeite op kon pakken en vervolgens weg kon smijten, als hij dat zou willen. Tot nu toe bleek hij enorm zachtaardig tegen andere pokémon en trainers. Daar was ze erg gelukkig mee. Ze zou niet er aan willen denken wat ze zou moeten doen als Jerom zijn pure kracht tegen iemand zou richten.

Jerom haalde diep adem, concentreerde zich en tilde vervolgens een gigantisch rotsblok op. Hij hief hem tot boven zijn hoofd, puffend, en verlaagde hem toen weer waarnaar hij hem daarna weer omhoog hief. Vol verwondering keek Nala toe. Hij wist wel hoe hij zijn grenzen moest opzoeken. Toen hij opmerkte dat Nala keek wendde hij zich naar haar toe en begon hij extra zijn best te doen. Met een vastberaden uitdrukking probeerde hij zijn gelaat in het gareel te houden en niet toch te tonen hoe moeilijk hij het had. Nala glimlachte. “Je doet het prima, Jerom! Ga zo door” Moedigde ze hem enthousiast aan. Ze ging verzitten en keek nu vol aandacht hoe Jerom vastberaden een kreet sloeg en probeerde de snelheid van het gewichtheffen nog iets te verhogen. Tot nu toe had Jerom weinig gevonden wat hij niet op tillen kon, het feit dat hij ondanks het gewicht van de rots nog door ging liet zien hoe enorm vastberaden hij was.

Moeizaam tilde hij door. Zweetdruppeltjes kleefde aan zijn voorhoofd. Nala was haar broodje inmiddels vergeten die nutteloos in haar ene hand rustte. Jerom had het blok al tien keer opgeheven en je kon aan hem zien dat hij erg veel moeite begon te krijgen. Hij deed er ook langer over om hem op te trekken. “Misschien moet je even een pauze nemen” Stelde ze voor. Jerom, die zijn blik gevestigd had ergens links boven Nala haar schouder, keek met een ruk haar kant op en schudde zijn hoofd. ‘Machop machop!’ zei hij verhit en om zijn punt te onderstrepen duwde hij met een laatste krachtinspanning het blok verder omhoog. Zijn gezicht vertrok en zijn armen begonnen te trillen. Even vreesde Nala dat de rots vallen zou, hem verpletterend onder het gewicht. Voor dat gebeuren kon werd Jerom in een verblindend wit licht gehuld. Nala herkende dit tafereel.. ze had het nog maar twee keer eerder gezien. Haar hart begon wild te kloppen toen Jerom zijn silhouet inderdaad begon te groeien. De gloed trok weg en Jerom was gevolueerd in een Machoke. Zijn spieren waren vertienvoudigd, zijn huid had nu een grijze tint die grensde aan paars en hij droeg een soort zwarte broek met een gouden riem. De rotsblok die hij vast had hield hij nu zonder enige moeite boven zijn hoofd. Hij gooide hem omhoog en sloeg hem met een vuist weg. De impact was zo groot dat hij begon te barsten en uit elkaar viel op de grond.