Come Back (Ganzenopdracht+Open){Route 10}

"Oké, Miaka! En nu Leer!" Zijn Growlithe oefende de aanval uit op zijn Houndour, en het leek effect te hebben. "Akuma, Howl gevolgd door Ember," klonk zijn stem. Miaka was dan een vuur pokémon, vuur aanvallen konden wel enige effect hebben, en het ging er om dat zijn Houndour sterker werd. "Miaka, Bite!" Klonk zijn stem. "Verdedig jezelf, Akuma!" Naast pokémon aanvallen, kon zijn Houndour heus nog wel opzij springen, en de aanvallen van de Growlithe ontwijken.
Plots klonk er veel geblaf en gekef. Renier keek op en zag in de verte meerdere Growlithes, een hele horde! Miaka zag ze ook, en begon enthousiast met haar staart te zwaaien. Akuma leek Miaka een waarschuwende grom te geven, en Ishi keek enkel met vernauwde ogen naar de Growlithe. Renier wou net zijn Growlithe terug roepen, omdat hij aan haar zien kon dat ze helemaal op ging in haar eigen enthousiasme. Maar hij was te laat. De Growlithe sprong op en rende er met volle vaart op af. "Miaka! Kom terug!" Riep hij, maar de Growlithe luisterde niet, en voegde zich bij de groep andere Growlithes.

Hij riep de naam van zijn pokémon nog een aantal keer, en vloot zijn standaard terug-roep fluitje. Zo trainde hij zijn pokémon. Met fluitjes. Vooral omdat hij ook veel conditie training met ze deden, waarbij ze vrij rond mochten rennen. Hij wou er net achteraan gaan toen er een stem klonk. "Je Growlithe kwijt?" Vroeg een oudere meid met wittig haar. Renier zette een scheef lachje op. "Ja, helaas wel," zuchtte hij. "Hij komt wel weer terug, hij is nu enkel opgegaan in zijn dolle enthousiasme. Iets wat wel vaker gebeurt," grijnsde hij. Ishi snoof en leek afkeurend met haar kop te schudden. Zijn Houndour keek enkel naar de groep Growlithes, en leek er zelf ook achteraan te willen gaan. Enkel was Akuma toch wel wat gehoorzamer. "Goed, hoe ga ik dit aanpakken?" Dacht hij hardop na terwijl hij terug keek naar de Growlithes.

Zijn Houndour keek hem aan als of hij iets tegen hem zeggen wou. Enkel begreep hij er op dit moment even niks van, dus keek hij de andere kant op, en dacht hard na. Bij zijn hardop denken klonk de stem van de onbekende; "Je zou je andere twee pokémon eropaf kunnen sturen. Dat werkt nog wel eens," zei het meisje. Renier keek haar aan, en vervolgens naar zijn pokémon. Já, dat was logisch. "Dat kon inderdaad nog wel eens werken," zei hij, zijn lippen opkrullend tot een grijns. "Goed, Akuma, Ishi, jullie weten wat jullie te doen staat!" Zei hij, terwijl hij naar de Growlithes wees. Akuma liet een enthousiast geluid horen, en Ishi gromde enkel maar. Beide gingen ze er wel vandoor, achter de Growlithes aan. "Dit moet wel gaan werken," zei hij, het meisje aankijkend. "Dankjewel, ik kan soms zo'n chaoot zijn," vervolgde hij.

Het was duidelijker dat Akuma sneller was dan Ishi, maar beide Pokémon racete als bezetenen op de groep Growlithes af. Ze drongen de groep binnen, en gingen al snel opzoek naar Miaka, luid blaffend en grauwend. De hier door ging de groep ook al wat uit één, en niet alle Growlithes verwelkomde de andere Pokémon hartelijk, en hapte dus naar hun.
"Geen probleem, heb ik genoeg ervaring mee," zei de meid. Renier haalde zijn blik van zijn Pokémon af, en keek naar haar met een grijns. "Ben blij dat ik dan niet de enige ben," zei hij met een grijns. Vervolgens verplaatste zijn blik naar de Vulpix. Oh wauw. "Een Vulpix..." murmelde hij met een geïnteresseerde blik. Hij was gek op dat soort Pokémon. Een Zorua en een Eevee wauw hij er nog graag bij hebben, samen met een Vulpix.

"Dit is Allira," zei het meisje toen Renier geïnteresseerd naar de pokémon keek. "En ik ben Seven," stelde ze zichzelf vervolgens voor. Renier keek op. "Aangenaam, ik ben Renier," zei hij. "Maar echt, je Vulpix is leuk. Zelf zou ik er ook nog wel één aan mijn team willen toevoegen," vertelde hij, waarna hij terug keek naar de horde Growlithes. Ja hoor, hij zag al dat Ishi en Akuma de pokémon gevonden hadden. Hij grinnikte. "En ze hebben mijn Growlithe gevonden," zei hij, terwijl hij afwachtend toe keek. "Nu maar hopen dat ze mee werkt, Miaka, zo heet ze, kan nogal eigenwijs zijn," vervolgde hij vervolgens tegen Seven.

"Lijkt me een passende aanvulling voor je team," reageerde Seven toen hij vertelde dat hijzelf ook graag een Vulpix in zijn team zou willen hebben. Enkel was dat dan wel weer een vuur Pokémon. Gelukkig was hij zo dat hij zijn gevangen Pokémon ook gewoon goed trainen zal zodat hij bijvoorbeeld water Pokémon gebruiken kon tegen vuur Pokémon in een Gym. Vuur tegen vuur zou wel een heel heet gevecht worden. "Ze kunnen wel behoorlijk ongehoorzaam zijn soms," zei Seven. Renier wou net reageren dat hij dat wel gewend was, maar Seven was hem voor. "Maar daar lijk je wel wat ervaring mee te hebben." Hij lachte even, "Ja, inderdaad." Hij keek terug naar zijn eigen Pokémon. "Ik ken het, mijn Spheal is ook niet te harden af en toe." Renier grinnikte, "Ag ja, ze zouden maar altijd braaf zijn, dat zou uiteindelijk ook gaan vervelen," reageerde hij. Intussen hadden zijn Poochyena en Houndour de Growlithe weg kunnen drijven van de groep Growlithes. Enkel leken de Growlithes hem er toch bij willen hebben. "Dit gaat niet werken zo," murmelde hij. "Ik ga er naar toe, ga je mee?" Vroeg hij. De Growlithes waren gestopt met rennen, en Miaka leek niet te willen luisteren naar Akuma en Ishi.

"Dat is waar, al kan het natuurlijk ook wel over de top zijn soms. Mijn Spheal heeft een keer iemand bijna laten verdrinken," zei Seven. Renier keek haar ongelovig aan en probeerde niet te lachen. "Hoe dat zo?" reageerde hij verontwaardigd. Hij keek naar zijn Pokémon. Ja, hij zag Miaka er wel voor aan iemand eens een brand wond te geven uit pure liefde, of iets dergelijks.
Seven stemde er mee in met hem mee te gaan naar de Pokémon, het was wel riskant met al die Growlithes, wie wist... Terwijl hij er op af liep, merkte Ishi hem al op. Haar oren gingen recht op staan en haar staartje begon wat heen en weer te zwaaien. Als of ze gewoon blij werd uit wanhoop omdat Miaka gewoon niet mee werken wou. Akuma had het echter niet door dat Renier er aankwam met Seven en haar Vulpix. Miaka had het wel door, en begon al wat terug te deinzen, als of ze wist dat ze stout bezig was. "Miaka is een wilde één als ze tegen haar zin in weg word gehaald... Heb jij misschien nog een wat grotere pokémon om haar te intimideren?" De groep Growlithes hadden hun ook al door, en gingen als een grote groep bodyguards achter en om Miaka staan.

"Nou ik en Snow, zo heet mijn Spheal, waren aan het zwemmen en hij vond dat een random voorbijganger ook wel mee mocht doen. Alleen bleek die voorbijganger niet te kunnen zwemmen," vertelde Seven. Renier beet op zijn lip, om nogmaals te voorkomen dat hij in de lach schoot. "Ja... Dat soort dingen kunnen gebeuren," reageerde hij maar nuchter, als of het de normaalste zaak van de wereld was dat een Spheal er voor zorgde dat een jongen bijna verdronk. "Gelukkig was het bijna," vervolgde hij.
De horde Growlithes leken echter vastbesloten zijn Growlithe bij zich te houden. Ze vormde een beschermende groep, en Miaka speelde het spelletje mee. Hij wist wel dat ze ooit terug komen zou, of was dat gevoel nu meer in hopen veranderd? "De meest intimiderende die ik momenteel in mijn team heb zitten is denk ik mijn Blitzle," vertelde Seven. Renier dacht even na... echt intimiderend was een Blitzle niet qua uiterlijk, enkel kon elektriciteit wel vrij angstwekkend zijn. Al was vuur tegen elektriciteit niet heel bijzonder. "Dat is goed genoeg..." zei hij toen maar. Hij wenkte zijn Houndour en Poochyena terug. Ja... twee puppy pokémon en een Blitzle... misschien zou het helpen. De pokémon echt bevechten was onmogelijk, en zeker niet zijn intentie, maar misschien de pokémon verjagen door ze wat af te schrikken kon gaan helpen.