I am WHAT? [GANZENOPDRACHT + OPEN]

Een gaap verliet Soul’s mond terwijl hij zich ’s morgens een weg baande naar een café waar hij wat koffie wilde gaan drinken. Hij haatte het spul, maar hij moest wakker worden. Met een zucht opende hij de deur van het café dat zich in Santalune City bevond. Hij was van Lumiose City naar Santalune City gelopen. Houndoom had hem aangeboden om hem op zijn rug te dragen, maar dat wilde Soul zijn Pokémon niet aandoen. Soul zuchtte opgelucht toen hij het cafeetje zag en deed de deur open. ‘Ah, daar ben je eindelijk!’ riep iemand opeens. Hij trok zijn wenkbrauw op, maar de vrouw liep opgewonden op hem af. ‘Je bent misschien wat laat, maar beter laat dan nooit. We hebben niet veel tijd, dus de rondleiding kan ik niet meer geven. Aan de rechterzijde van het café bevindt zich achteraan een deur waar je je schort kunt gaan halen. Veel succes!’ Ze duwde hem met veel enthousiasme naar de plek waar hij moest zijn. Hij wilde zich omdraaien en zeggen dat dit een misverstand was, maar hij had de tijd niet. Eenmaal aangekomen zijnde bij de deur, ging de deur open en trok iemand anders hem weer naar binnen. Er werd hem een T-shirt met het logo van het café en een schort in de hand geduwd. Vervolgens werd hij alleen gelaten nadat ze hem hadden toegeroepen dat hij op moest schieten. Hij vloekte terwijl hij naar het T-shirt keek. Wat moest hij nu gaan doen? Hij wilde het ding boos op de grond gooien, maar bedacht zich dat hij beter geen ruzie met deze mensen kon hebben. Hij hoorde hun geroep naar hem en zuchtend deed hij het shirt aan waarna hij het schort rond zijn lichaam bond. ‘Daar zijn de eerste klanten. Blijf vriendelijk!’ zei één van de serveerster haastig terwijl ze hem een dienblad in zijn hand duwde. Wacht. Moest hij vriendelijk blijven? Als in… geen sarcasme? Hij vloekte binnensmonds. Dit was echt een ramp. Van het ene op het andere moment was hij opeens een serveerder geworden. Met een zucht liep hij met het dienblad naar de desbetreffende tafel omdat hij wist dat hij in de gaten gehouden werd. Hij legde het dienblad zorgvuldig neer. ‘Dat is mijn cola,’ zei iemand die alleen aan de tafel zat. Goh, zou je denken, wilde Soul bijna zeggen, maar hij hield zich in en knikte alleen zo vriendelijk mogelijk. Waar was hij in godsnaam in terechtgekomen? Met het dienblad ging hij weer terug, haalde de drankjes op en ging vervolgens naar een volgende tafel. Wanneer hield deze nachtmerrie op?

OOC: De vergeten ganzenopdracht. Wie wilt joinen? c:

Het was weer een lonely day voor Sakura, het weer was niet goed maar ook niet slecht. En dat had Sakura’s stemming ook beïnvloed. Ze ging al mopperend en zeurend een stuk wandelen, en na een tijd kwam ze uit in Santalune City. Toen ze daar aankwam had ze pas door hoe ver zij was gelopen. Altijd als zij aan het wandelen is laat ze haar Eevee los zodat die rond kan snuffelen. Waarom zou jij je Pokémon de hele dag in je Pokéball houden als het beestje ook los kan lopen. Doordat Sakura en Eevee een heel eing hebben gelopen, begon Eevee zich achter haar aan te slepen. Eevee was doodop. ”Kom op Eevee, we zoeken even een Cafeetje waar we wat kunnen eten en drinken, en vooral even uitrusten” zei Sakura lachend naar Eevee. Nadat zij dat had gezegd dag je de lieve Pokémon waarderend kijken naar haar. Ongeveer een kwartier later kwamen ze aan bij een café. ”Eevee, we gaan hier lekker in!” zei Sakura enthousiast. Toen Sakura de deur open deed zag ze een jongen worden meegetrokken door een collega of manager. Sakura dacht aan het gezicht te zien van de jongen dat hij hier niet thuis hoorde. Hier en daar werd er wat gevloekt. We waren aan het twijfelen of we wel aan een tafeltje zouden gaan zitten, en besluiten toch een tafeltje te gaan zoeken. "Ha, een tafeltje voor twee bij het raam.. Komt goed uit.." Sakura zette Eevee op een stoel tegen over haar, en ging bedenken wat ze zou gaan bestellen. "Hmm.. Wat zou ik nou gaan bestellen.. Op zich heb ik wel zin in verse munt thee... Maar warme chocolademelk met slagroom is ook heilig.." Terwijl Sakura druk aan het brainstormen was, stormde er uit het niets een persoon binnen in het café...