Guardians of Stone |& Thys Wilson

Met grote ogen keek de superpluizige, ongewild superschattige Eevee naar de Liepard die net tevoorschijn was gekomen en vrolijk op de bruine Pokémon af wilde stappen. Tuesday deed verschrikt een stapje achteruit en keek met een om hulp vragende blik in zijn oogjes naar zijn Trainer, Lynn. Het zwartharige meisje schudde kort met haar hoofd en zette een stap naar achteren om aan te duiden dat de Eevee dit zelf op moest lossen. Zara keek even raar, maar leek niet te begrijpen dat de Evolution Pokémon bang voor haar was en trippelde iets naar voren om opnieuw te proberen dichter bij de andere Pokémon in de buurt te komen. Lynn zuchtte onhoorbaar en liet haar blik afdwalen naar de drie gigantische stenen waardoor zij en haar twee teamleden omgeven werden en boven hen uittorenden, alsof in de gaten wilden houden wat er in hun midden gebeurde. Niet dat stenen zoiets konden, maar goed. Raar eigenlijk, dat mensen ooit de moeite hadden genomen om drie erg zwaar uitziende stenen zo te plaatsen. Maar ja, was zo, en daar nam Lynn voor nu genoegen mee.
Het duurde dan ook niet lang voordat Lynn haar blik weer naar de twee Pokémon voor haar verplaatste. Net als de drie stenen pilaren, waren Tuesday en Zara niet van plaats veranderd. Zara leek gerealiseerd te hebben dat ze toch niet dichter in de buurt van de Eevee zou kunnen komen omdat die zich dan steeds verplaatste, en de Eevee was blijven staan omdat Zara niet meer op haar afkwam. De jonge Trainer onderdrukte een tweede zucht en plofte zachtjes op het gras neer. De grond was koud, maar Lynn had wel ergere dingen meegemaakt dan voor een tijdje op een koude grond moeten zitten. Beide Pokémon kwamen op haar af, wetend dat dit het teken was dat er pauze werd genomen en dat er misschien een paar aaien te halen vielen, maar niet wetend dat de ander precies hetzelfde deed als zij. De Eevee met meisjesvrees moest leren met zijn enige teamgenoot dat vrouwelijk was om te gaan. "Het kan ook niet gemakkelijk gaan, hè?" Vroeg Lynn met een glimlach terwijl ze beide Pokémon over hun hoofd aaide en de Eevee schuchter naar Zara keek toen die wat bewoog om te gaan verzitten.

Een plotselinge, aangename warmte deed Lynn opkijken. Er stond een Pokémon voor haar, of eigenlijk voor Tuesdays neus, met vlammende manen. Vanonder de vele lagen kleding die Lynn droeg omdat het weer niet al te aangenaam was, kwam een doffe piep die aangaf dat de Pokédex de paardachtige Pokémon geregistreerd had. Toen Lynn net begonnen was, had het meisje iedere keer enthousiast haar Pokédex tevoorschijn gehaald om een nog onbekende Pokémon te scannen, maar al redelijk snel was ze erachter gekomen dat het op de manier die ze nu gebruikte, namelijk gewoon het ijzeren ding aan laten staan om zo automatisch alle Pokémon in de omgeving te scannen, veel efficiënter was en vooral minder gezoek in vesten kostte. Even overwoog Lynn om het ding voor deze keer wel tevoorschijn te halen, maar de jonge Trainer zag er toch maar vanaf. Met een glimlach keek ze toe hoe de Fire-type Pokémon zijn neus in de richting van Tuesday duwde, die, na even gepeild te hebben of de andere Pokémon niet toevallig een meisje was, een stapje dichterbij zette en probeerde zijn kopje spelend tegen diens been te duwen. Vervolgens wierp Lynn een blik op Zara, die duidelijk in tweestrijd was of ze moest proberen contact te maken met de twee andere Pokémon. De jonge Trainer gaf haar maatje een aai over haar kop en schudde lichtjes met haar hoofd: het zou niet goed gaan, gezien Tuesday nog steeds niet aan haar gewend was. Zara keek even licht teleurgesteld terug, maar legde zich er toen - letterlijk en figuurlijk - bij neer.
Een jongen verscheen nu ook, hij had blondachtig haar en leek Lynn zo'n twee à drie jaar ouder. Nadat het zwartharige meisje de gegrijnsde verontschuldiging van de persoon aangehoord te hebben en een korte blik op de Eevee en Ponyta geworpen te hebben, antwoordde ze met een glimlachje: "Geen probleem, hoor. Tuesday lijkt het ook wel oké te vinden." Vervolgens werd haar gevraagd of ze hier voor het uitzicht was, waarop Lynn even met haar hoofd schudde. "Neuh, maar dit leek me een rustige plek om deze twee te laten bonden." Grijnsde ze, waarbij ze naar Zara en Tuesday gebaarde. "Handig, zo'n Ponyta." Merkte ze vervolgens vriendelijk op. Zo'n levend kacheltje was zeker fijn, vooral nu Lynn op de bevroren grond zat.

Is niet erg, joh. 'v'

De blondharige jongen haalde opgelucht adem en Lynn grinnikte even. Terwijl hij vertelde dat de Ponyta enthousiast was en dat de Pokémon wel vaker op anderen was afgerend, en dat die personen het de helft van de tijd wel, en de helft van de tijd niet erg vonden, richtte Lynn haar blik voor een moment op de Ponyta, die vrolijk met Tuesday in de weer was. Het leek haar een vrolijk wezentje. Ten minste, als de jonge Trainer uitging van wat ze van de Pokémon gezien had, dan. Met een glimlachje op haar gezicht keek ze de oudere jongen weer aan. "Een beetje enthousiasme op zijn tijd kan geen kwaad, vind ik," Sprak ze. "Dat houdt het leuk." De jongen ging weer verder en leek meer tegen zichzelf dan tegen haar te mompelen dat hij zijn Pokémon misschien soms wel strenger aan moest pakken. Onbewust lichtjes fronsend blikte Lynn even naar een van de pilaren waartussen ze zich bevond en die zich rechts achter de jongen bevond. "Misschien," Begon ze, aan haar stem duidelijk te horen dat ze nadacht. Ze richtte haar blik weer op de jongen. "Maar aan de andere kant: het kan niet echt kwaad, toch? En wie weet zwakt het wel een beetje af als 'ie evolueert." Als ze het zich goed kon herinneren, evolueerde Ponyta in Rapidash, een grotere uitvoering van Ponyta maar dan met een hoorn. Eigenlijk wel apart, bedacht Lynn zich, gezien de meeste evoluties vaak enkele grote veranderingen met zich meebrachten.
Bij het horen van het complimentje glimlachte Lynn even. "Bedankt, ik ben erg blij met het team dat ik nu heb." Ja, in relatief weinig tijd was haar gezelschap nogal uitgebreid. Hoe lang geleden was het ook alweer toen ze alleen nog met Zara reisde, die toen nog een Purrloin was? Het leek erg lang geleden, maar in feite was er nog niet eens een jaar voorbij. Zara was nu een Liepard en Lynn droeg drie Pokéballs meer met zich mee dan voorheen. Het was allemaal best snel gegaan, eigenlijk. "Je Ponyta ziet er ook goed uit, trouwens. Jong, ook." Merkte Lynn met een glimlachje op. Rustig luisterde het zwartharige meisje naar wat de Pokédex over haar maatje vertelde terwijl ze haar handen in haar zakken stak en in stilte genoot van de warmte die de vlammende manen van de Ponyta afgaf. De Pokédex werd weer weggestopt en de jongen vertelde dat hij tot nu toe nog nooit een Liepard in het echt had gezien. Lynn knikte even en luisterde hoe de blondharige vervolgens opmerkte dat ze groter waren dan dat hij gedacht had. Zara's oren bewogen toen de Liepard merkte dat het over haar ging. De katachtige Pokémon hief haar kop van haar over elkaar gekruiste voorpoten en keek de jongen die op een steen zat wat vragend en met haar kop iets gekanteld aan. Lynn, die glimlachend toegekeken had hoe haar maatje wakker werd uit haar sluimer, richtte haar donkerblauwe ogen weer op de jongen. "Ze was eerst ook veel kleiner, maar ik denk dat ze een soort groeispurt heeft gekregen met haar evolutie, of zoiets." Als Purrloin was Zara altijd al aan de kleine kant geweest, of in ieder geval kleiner dan de meeste soortgenoten. Nu had Lynn nog geen anders Liepards in Kalos gezien, maar als ze op de informatie die haar Pokédex gaf af zou moeten gaan, had Zara nu de hoogte die normaal was voor haar soort. Daarna stelde Thys Wilson, beginnend Breeder uit Cerulean City, Kanto, zichzelf vrolijk voor. "Nou, aangenaam, Thys." Glimlachte het meisje. "Mijn naam is Lynn. Oorspronkelijk kom ik uit Unova en ik doe de Gyms hier aangezien ik een Trainer ben." Oude gewoontes vergaan niet snel, zo bleek maar weer eens. Dat Lynn haar achternaam en geboorteplaats niet verteld had aan de jongen kwam voort uit het feit dat zoiets gewoon niet verstandig was, niet veilig genoeg. Ten minste, dat was het geweest toen haar leven niet zo makkelijk was als nu, en daarom was het nogal in Lynn vastgeroest. Om het onderwerp maar achter zich te laten, brak Lynn een nieuw aan. "Maar je bent dus een Breeder, het je al een boerderij?" Vroeg ze geïnteresseerd. Het grootste deel van de mensen die ze tegenkwam was een Trainer, maar soms kwam Lynn nog weleens Breeders en Coördinators tegen. De twee andere types interesseerden haar wel, al was het van het soort interesse dat het meisje er genoegen mee nam het fokken van Pokémon en het meedoen aan contests van een afstandje te bekijken; het Trainer-zijn beviel haar namelijk prima.

Lynn werd gezegd dat de naam van Tuesday leuk was, waarna werd gevraagd of ze alle dagen van de week had. Lynn krabde kort aan haar achterhoofd terwijl ze met een ietwat schaapachtig glimlachje antwoordde: "Eigenlijk heb ik Tuesday gekregen van een andere Breeder genaamd Silvie, die 'm al zo genoemd had. Ik weet alleen niet of Tuesday gehecht is aan z'n naam of niet, en daarom heb ik het maar zo gelaten." Op het antwoord dat het zwartharige meisje gaf op de eerdere vraag van Thys, werd opnieuw een vraag gesteld, namelijk of Zara en Tuesday dan niet met elkaar om konden gaan. Even richtte Lynn haar blik op de Liepard, die inmiddels weer rustig lag te liggen. "Zara wil best vriendjes worden, de sociale Butterfree zijnde die ze is, maar Tuesday kan, eh, niet zo goed omgaan met vrouwelijke Pokémon." De jonge Trainer keek de blondharige jongen weer aan met een scheef glimlachje. "Als je ergens bang voor bent, waarom dan niet voor de helft van alle Pokémon, niet?" Grinnikte ze. Tuesday was een raar individu, dat zeker.
Opeens leek de jongen zich iets te beseffen, waarna hij haar vroeg of hij haar rust verstoorde en zei dat hij weg zou gaan als ze dat van hem vroeg. Lachend hief Lynn haar handen iets. "Blijf maar rustig zitten hoor, het lijkt erop dat Tuesday nu wel iets beters te doen heeft en zoveel haast heeft het nou ook weer niet."
''Ja, ik fok ze. Dus ik weet er alles van.'' Werd vrolijk gezegd. "Ah, dus je bent eigenlijk een soort manege aan het opbouwen?" Vroeg het zwartharige meisje terwijl ze weer even naar de Ponyta keek. "Dan heb je het in ieder geval nooit koud." Glimlachte ze vervolgens. Of dat in de zomer ook een voordeel zou zijn, viel te betwisten, maar goed. Op de vraag of ze het koud had wilde Lynn net gaan antwoorden dat ze het wel vol kon houden, toen er een Charmander voor haar verscheen en op haar af kwam waggelen. Met lichte vertedering op haar gezicht boog Lynn wat naar voren. "Hey daar," Glimlachte ze, waarna ze weer naar Thys opkeek, die haar vroeg of ze een Trainer was. "Yep, dat klopt. Op het moment ben ik op weg naar Shalour voor de Gym daar." Antwoordde ze. "Met een Ghost-type zal de Fighting-Gym daar namelijk geen al te groot probleem zijn," Lichtte ze toe. In ieder geval, dat was wat ze hoopte. Lynn wist natuurlijk wel dat ze een Gymleader niet moest onderschatten en ze had dan ook veel met al haar Pokémon getraind voordat de op pad was gegaan naar Shalour. Thys vertelde dat hij hierheen was gekomen om de omgeving te zien, waarbij hij ook zei dat hij niet begreep wat men er zo mooi aan vond. Lynn lachte even over de opmerking over de doperwt, waarna ze sprak: "Tot nu toe stelt het wel wat teleur, ja. Al heb ik wel gehoord dat er een route moet zijn die meer van deze stenen heeft en.. Nou ja, indrukwekkender is."
Tuesday ging op in het spel en probeerde de Ponyta en diens gehuppel bij te houden met zijn kortere pootjes. Een vrolijk geluidje ontsnapte de Eevee terwijl hij naar voren schoot om tegen de Fire-type aan te springen. Lynn keek het allemaal glimlachend aan. Zolang Tuesday ervan genoot, deed zij dat ook.

''Eindelijk iemand die een beetje op dezelfde radio frequentie zit als ik.'' Begon de Jongen zonder Naam, waarna hij vertelde dat er voor haar, Lynn, veel mensen waren geweest die de jongen hadden gezegd dat hij zijn Pokémon beter, of in ieder geval consequenter, moest trainen. Het zwartharige meisje haalde met een glimlachje lichtjes haar schouders op waarna ze haar handen achter haar op de grond zette zodat ze zo wat naar achteren kon leunen. "Dan vraag ik me wel af of die mensen zelf Pokémon hadden. Ik bedoel, ik ben er zeker van dat ik ook niet de beste Pokémonexpert ben die je ooit zal tegenkomen, maar levende dingen verbieden zich te gedragen naar hun karakter lijkt me niet echt.." Even zocht Lynn naar het juiste woord. Gedachten waren vaak zo duidelijk en begrijpbaar, maar het dan precies zo verwoorden dat het ook echt zo overgebracht werd als je wilde, was soms toch wat lastiger. ".. Effectief, of zo." Besloot ze. Een gewicht op één van haar handen deed Lynn even naar achteren kijken. Zara had haar kop op haar hand gelegd en schoof nu met een tevreden gezichtsuitdrukking en haar ogen gesloten houdend wat meer naar haar maatje toe. Glimlachend schudde Lynn haar hoofd even. Haar teamgenoten hadden er een handje van om op een van haar ledematen te gaan liggen waardoor het voor de jonge Trainer wat lastig werd om te bewegen of van haar plek te komen. Zo was Tuesday wel eens vaker op haar voeten gaan zitten, vond Atlas het leuk om met zijn kop erg lichtjes op haar hoofd te rusten en deed Zara dit soort dingen, of ging ze gewoon op haar schoot liggen. Dan bleef alleen Pan nog over, bedacht Lynn zich. De jonge Trainer wist zeker dat die dit soort fratsen ook wel zou uithalen, was het niet zo dat hij dat niet kon. "Gekkerd," Murmelde Lynn tegen haar maatje, die een slaperig, tevreden geluidje liet horen. De reactie op de gemompelde woorden van de Jongen zonder Naam ontlokte weer een nieuwe respons, zoals dat ging in gesprekken. De jonge Trainer luisterde rustig toe hoe de blondharige jongen vertelde dat de Ponyta nog ver weg van evolutie was en dat hij ook nog niet zeker wist of hij de Pokémon wilde laten evolueren, omdat hij altijd meer had gehad met kleine Pokémon. "Dat is een van de weinige nadelen van evolutie; als het eenmaal gebeurd is, kan je het niet meer terugdraaien." Sprak Lynn met een kleine grijns. Soms miste ze de kleine, draagbare  Zara die haast constant op haar achterpoten had gelopen wel, maar aan de andere kant was ze ook erg blij dat haar maatje geëvolueerd was. Het had allebei wel z'n voordelen gehad, helaas bestond er geen tussenoptie. Op een dromerigere toon vervolgde de jongen dat zijn mening ooit misschien nog wel zou veranderen en dat een Charizard ook niet mis was, waarna hij sprak dat op zo'n Pokémon vliegen erg gaaf zou zijn. "Dat zou zeker fantastisch zijn," Stemde het meisje glimlachend in. "Je komt er vast wel. Ooit." Vervolgde ze, even kort grinnikend.
De toon waarop de jongen vroeg welke Pokémon ze nog meer in haar team had, maakte Lynn duidelijk dat de jongen haast gretig op het antwoord wachtte en deed haar even lachen. "Naast Zara en Tuesday zitten er nog twee andere Pokémon in mijn team, namelijk een Gengar en een Carracosta." Antwoordde ze met een glimlachje. Toch voorzichtig als altijd peilde de jonge Trainer wel de reactie van de blonde jongen nauwkeurig toen ze de naam van de Fossielpokémon liet vallen, al liet ze daar niet al te veel van merken. De dreiging van Team Rocket was misschien niet prominent aanwezig, maar was er nog wel. Waakzaam zijn kon geen kwaad in Lynns ogen, ook niet als haar gesprekspartner er, zoals nu, niet al te dreigend uit zag. "Nu wil ik jou ook wel dezelfde vraag stellen, hoor," Lachte Lynn vervolgens terwijl ze even over Zara's kop aaide met haar vrije hand, waarna ze de Jongen zonder Naam weer afwachtend aankeek. Haar werd gevraagd of ze Zara en Tuesday al lang had. "Zara wel, zij is als meer dan drie jaar bij me," Antwoordde Lynn, waarbij ze even naar de katachtige Pokémon keek. "Tuesday is het nieuwste teamlid, die heb ik een paar maanden geleden gekregen." Vervolgde ze, waar ze wat mompelender aan toevoegde: "Ik hoop dat ze snel beter met elkaar om kunnen gaan, nu gaat dat nogal onhandig, al is het ook weer niet zo erg." Bij het horen van haar compliment, begon de jongen te glimmen. Een glimlach verscheen op het gelaat van de jonge Trainer, want vrolijkheid werkte om de één of andere reden altijd best aanstekelijk op haar. De Ponyta kwam uit het tweede nestje ooit van de jongen, en hij was trots op de Pokémon. "Dat kan ik wel begrijpen," Glimlachte Lynn. "Dan moet je het nog best druk hebben, als je als twee nestjes hebt."
Het gevoel van duizenden speldenprikjes in haar hand maakte het zwartharige meisje duidelijk dat die begon te slapen onder het gewicht van de kop van haar maatje. Lynn bewoog haar vingers wat op en neer, waardoor Zara met een klein snuifje haar kop van de hand van haar maatje op haar eigen poten overbracht en daar weer verder doezelde. Niet lang daarna echter merkte de Liepard dat zij het gespreksonderwerp was geworden en hief haar kop. "Dat klopt, ja," Reageerde Lynn op de eerdere woorden van de jongen over evolutie en dat het eigenlijk iets wonderlijks was. "En dat het eigenlijk alleen bij Pokémon op deze manier voorkomt is ook best bijzonder, vind ik." Het snoepje dat na het pakken van een rugzak tevoorschijn gehaald werd, eiste Zara's volledige aandacht op. Met een geamuseerde glimlach keek Lynn toe hoe de Liepard, na de poëtisch gestelde vraag van de blondharige jongen aangehoord te hebben, sierlijk op de steen naast de jongen sprong en haar neus met een vrolijk geluid tegen de hand met het snoepje duwde. "Je hebt haar zwakke plek gevonden, hoor," Grinnikte Lynn vanaf haar plekje op de grond. De neus in haar nek kwam wat onverwachts, ook al had de Ponyta zijn blik daarvoor al op haar gericht. Nog wat aarzelend bleef Lynn dan ook een moment gewoon zitten waar ze zat, maar al snel hief ze haar hand en aaide ze de Fire-type met een glimlachje lichtjes over zijn hals. ''Dat is zijn manier van zeggen dat hij je mag.'' Nog steeds de hals van de veulenachtige Pokémon strelend, richt Lynn haar blik voor op de Trainer van de Pokémon. "Ik moet toegeven dat dat best wel schattig is." Grijnsde het zwartharige meisje bij gebrek aan een beter antwoord.
De jonge Trainer grinnikte even om de manier waarop de Jongen met een Naam tegen haar zei dat het leuk was haar te leren kennen. Vervolgens werd er gezegd dat ze dan veel ervaring moest hebben met de gyms, waarop Lynn kort haar hoofd schudde. "Misschien wel wat, maar ook weer niet zo veel. In Unova heb ik nooit echt de tijd gehad om de Gyms te doen en hier in Kalos ben ik op weg naar de vierde. Ooit wil ik de League in Unova nog wel uitdagen, maar niet nu." Antwoordde ze. Geïnteresseerd luisterde Lynn toe hoe Thys vertelde over zijn boerderij in Couriway Town, en nadat ze de uitnodiging had gekregen om er ooit eens langs te komen, sprak ze met een glimlach: "Als ik ooit in Couriway ben, weet ik je te vinden." Een soort van vaste plek om heen te gaan in een stadje was nooit verkeerd, zeker niet als je op doorreis was.

''Ah.. Dat begrijp ik.'' Veel meer viel er eigenlijk niet te zeggen of toe te lichten, wist Lynn, en daarom liet ook zij het onderwerp nu rusten. De verklaring over de omgang tussen Zara en Tuesday deed Thys achtereenvolgens grijnzen, grinniken en daarna zeggen dat hoe gekker of specialer een Pokémon, hoe leuker, waar aan toegevoegd werd dat de jongen dat in ieder geval vond en dat hij nogal een vrije geest had wat dit onderwerp betrof. Even grinnikte Lynn, waarna ze sprak: "Een frisse denkwijze zal vast geen kwaad kunnen." Thys zei dat hij hoopte dat Tuesday snel over zijn angst heen kwam en Lynn knikte even serieus. "We komen er wel. Ooit, net zoals jij ooit wel op een Charizard zal kunnen vliegen." Thys de Breeder vertelde moeilijk afscheid te kunnen nemen, wat de reden was waarom hij nu nogal veel Ponyta's had. ''In dat opzicht ben ik zelf ook wel een beetje een speciaal individu.'' Lynn lachte even. "En hoe specialer, hoe leuker, toch?" De Charmander was een excellente verwarming en dat merkte de jonge Trainer zeker. Wat onderhand een wat ongemakkelijke zit geworden zou zijn zonder al die levende kacheltjes, was nu eigenlijk best behaaglijk. "Uitstekend, als ik ooit behoefte heb aan een privéverwarming, neem ik nog wel contact met je op," Grinnikte ze, weer wat naar achteren leunend en genietend van de warmte.
De vraag of ze al veel Gyms uitgedaagd had werd opgevolgd door een verontschuldiging die betrekking had op het niet thuis zijn in de volgorde van de Gyms en dergelijke. "Maakt niet uit hoor, ik weet nou ook niet precies het hoe en wat van breeden of het Coördinator-zijn," Glimlachte het zwartharige meisje, waarna ze antwoordde op de vraag: "Op het moment heb ik drie badges en ben op weg naar de vierde in Shalour, het volgende stadje." Na even nadenken of ze zelf het antwoord niet wist, vroeg Lynn: "Zijn er eigenlijk ook een soort wedstrijden voor Breeders?"
Kort lachte Lynn om de woorden van Thys, waarna Lynn dramatisch sprak: "Het is een schande! Het blazoen van deze plek is onherroepelijk vervuild nu." De woorden van de blondharige jongen werden rustig aangehoord, waarna Lynn met een korte schouderophaal sprak: "Volgens mij lopen de levels nogal door elkaar, maar dat weet ik niet zeker. Wat dat vechten betreft.. Het is nooit te laat om te leren, niet?", haar zin met een lichte grijns eindigend.
De Ponyta viel door Tuesdays sprong. Snel sprong de Eevee weer wat achteruit, bezorgd toekijkend totdat zijn speelkameraadje weer overeind kwam. De vrolijkheid kwam weer terug op het gezicht van de Evolution Pokémon en Tuesday begon vrolijk rond de Ponyta te drentelen, dit keer wel wat voorzichtiger zodat hij de veulenachtige Pokémon niet nog een keer zou omgooien. ''Twee gekken zijn het.'' Lynn grinnikte.

Liked your posts too! :3
En mooizo, dan kan Lynn ook veel zeggen, hurrhurr.