Worst date ever || &Seven

De Bone rush zorgde ervoor dat het bot van Lucy geblokkeerd werd en haar werd verteld dat ze moest stoppen. ‘Zoals jij zeker?’ snauwde ze hem toe en ze pakte haar andere bot, in een poging hem hiermee nog een mep te verkopen. Of de Pokémon hem zowaar dood wilde of dat dit haar manier was om de frustratie van alle afgelopen jaren te eisen, wist waarschijnlijk alleen Lucy. De Lopunny stapte opzij en wist de Aura Sphere te ontwijken door weg te springen. Ze was van plan nog een aanval uit te voeren, toen plots alle Pokémon van Allison tot stilstand kwamen. Behalve de Tyranitar, want die deed een poging om Raven vol aan de kant te meppen voor ook hij luisterde.
“Oké, en klaar,” glimlachte ze liefjes, alsof ze zich over gaf, alsof ze klaar was met vechten. Ze knikte enkel richting de Lucario en binnen no-time schoot er een Earthquake van de Tyranitar op hem af en naderde de Lopunny met een Jump Kick. Lucy twijfelde, maar ook zij wist een Aura Sphere af te schieten.

In een snelle beweging pakte Raven de pokéball van Feral om de draak erbij te halen, gezien het gevecht nogal oneerlijk verdeeld was. Echter werd de bal ruw uit zijn handen geduwd toen de Tyranitar hem opzij mepte. Hij viel met een harde smak op de grond en moest toen in uiterste frustratie toeluisteren hoe de bal uit het zicht rolde. Voor een moment was het doodstil, alsof Allison had besloten dat het genoeg was. Toen gaf ze het teken, en begonnen ze opeens massaal Luca aan te vallen. "Kijk uit!" riep Raven haastig. Bevelen konden niet eens. Luca moest al alles uit de kast halen om hier niet door verpletterd te raken. Hij sprong omhoog toen de grond onder hem los kwam en in grote stukken steen omhoog schoot. In de lucht vormde hij een Bone Rush en sloeg hij deze tegen de Lopunny aan, maar de Aura sphere was niet te ontwijken en klapte vol tegen zijn schouder. Luca viel op de grond, krabbelde snel weer overeind en hief zich toen weer grauwend op zijn tegenstanders. Van tussen zijn voorpoten vlogen een aantal Aura spheres hun kant op, en hij liet toen het bot weer verschijnen in een poging de Pokémon bij hem weg te houden. Luca was een ervaren vechter, maar Raven wist niet hoe lang hij dit ging volhouden.

De Mega Lopunny schoot naar achteren en schoof enkele meters over de grond, voor zij overeind kroop en een felle blik op de Lucario wierp. Allison hoefde haar Pokémon niet te commanderen, want zij waren op een heel andere manier getraind. Ze luisterden perfect naar Allison, maar de Pokémon waren in de basis altijd zelf bezig, kenden hun eigen kracht het beste. Het element van de verrassing stond dan ook vaak aan hun kant. Zo zou nu hopelijk ook ‘t geval zijn, toen Lucy en Minerva zich naast elkaar voegden en een Aura Sphere en Focus Blast richting de Lucario wierpen. De Tyranitar viel van de andere kant aan met een Earthquake en alles wat Allison deed was licht glimlachen. Ze hoefde niet in te grijpen.
En dat was het moment waarop Allison haar kans zag. De Flygon was ondertussen bij haar eigenaar geland en had haar staart beschermend om haar heen geslagen. De Flygon was er meer voor de extra taken, voor de… belangrijkste taken, eigenlijk. Zo zou de Flygon ook nu zeer belangrijk zijn. Allison knikte naar Seven en het duurde niet lang voor de Flygon het begreep en op de vrouw af stortte, in een poging haar beet te nemen zodat ze geen kant meer op kon.
“Als je doorvecht,” riep ze naar Raven, wachtende op stilte. “Dan houd ik Juno’s Hyper Beam niet tegen.”

Met volle kracht gooide Luca een Aura sphere terug, waardoor er een grote explosie ontstond tussen de twee aanvallen. Raven, die net weer omhoog was gekomen, dook weg bij de harde klap. "Luca!" riep hij geschrokken, toen hij de Lucario met op de grond hoorde vallen. Hij zat volledig klem tussen de aanvallen. Het was teveel. Drie Pokémon waren teveel. En in het midden van de chaos hoorde hij plots ook de Flygon opstijgen. Met een ruk draaide Raven zich om, maar het beest had Seven al vastgegrepen voor hij kon ingrijpen. "Luca, stop!" beveelde (want beval klinkt nog steeds lelijk) hij snel naar zijn Lucario. Een stilte viel toen iedereen voor een moment stopte met aanvallen, Luca al snel volledig klem gezet doordat hij niets meer kon. 'Als je doorvecht,' sprak ze, met een zoete stem die dreigend door de lucht sneed. 'Dan houd ik Juno's Hyper Beam niet tegen.' Een grimas trok over Raven's gezicht, kwaad op het feit hoe smerig ze dit spel speelde. Hij balde zijn vuisten samen totdat de nagels in zijn huid prikte, maar hij hield zijn uitdrukking strak. "Waarom denk je dat ik daar iets om geef," reageerde hij bot. Misschien liet ze Seven gaan als hij de indruk gaf dat het hem niks kon schelen. Die act had hij altijd al opgezet, dus het zou niet moeilijk te geloven zijn. De waarheid was echter dat zijn hart in zijn keel klopte. Dat gestoorde mens zou toch niet werkelijk in staat zijn haar om te leggen?!

De aanvallen werden gestaakt en Allison grijnsde na haar eigen woorden. Raven vroeg haar waarom ze dacht dat hij erom gaf en ze hield haar hoofd een tikje scheef, waarbij haar lange haren over haar schouder vielen. “Doe je dat niet dan?” Een harde lach weerklonk, terwijl haar Pokémon compleet stil waren. “Maar lieverd toch, wie houd je voor de gek?” vroeg ze, terwijl ze richting Seven wandelde. Zou Raven iets proberen, dan zou de Tyranitar hem vast en zeker nog een stoot geven of de aarde laten trillen zodat hij zijn evenwicht niet kon behouden. Eenmaal aangekomen bij Seven hield ze haar wijsvinger tegen de slaap van het meisje, haar duim omhoog gericht en haar overige drie vingers gebald in een vuist. Het teken van een kinderpistooltje, dus. Ze sloot één oog alsof ze mikte. “Eén verkeerde beslissing en~” Ze viel stil en bewoog haar hand omhoog, alsof ze het pistool afschoot. Een zachte giechel verliet haar mond en ze draaide zich weer naar Raven. “S4. Ik wil hem hebben.” Ze was duidelijk.

Hij drukte zijn nagels dieper zijn huid in toen Allison er niets van leek te geloven. Het kostte al zijn zelfbeheersing om niet naar haar te gaan schreeuwen. Één verkeerde beweging. Één verkeerde reactie die haar niet aanstond. Hij kon het bijna voor zich zien. Seven's lichaam die slap op de grond neer viel. Haar ogen groot, levenloos. En dat zou zijn schuld zijn.
Allison voegde zich eindelijk bij hen. Hij zag de schim van haar hand naar Seven reiken en Raven deed snel een stap naar voren. "Blijf van haar af!" riep hij woest, maar de Tyranitar pakte hem ruw bij zijn armen zodat hij geen kant meer op kon. Hij probeerde zich met al zijn kracht te verzetten, maar het zwaargewichtige monster was waarschijnlijk honderd keer sterker. Voor een moment viel er een akelige stilte die zwaar op hem neerdrukte. Toen opnieuw die ijzige stem. 'S4. Ik wil hem hebben.' Raven liet zijn armen hangen en draaide zijn gezicht met een verslagen uitdrukking naar Allison, verscheurd door de tweestrijd die binnen in hem woekerde. Hij wist dat hij geen keus had. Er was maar één uitweg. "Luca.." sprak hij zacht, alsof hij toegaf. Zijn vingers gleden bijna automatisch naar de key stone. De Lucario keek zwakjes op en zijn rode ogen sperde zich wijd open toen hij zag wat Raven van plan was. Hij begon te gloeiend en de transformatie was al compleet voor hij kon tegenspreken. Met een woeste schreeuw schudde de Mega-Lucario zijn tegenstanders van zich af en stormde toen recht op Allison af, op dit moment prooi nummer één in zijn razernij.

En toen gebeurde het. De Lucario, S4, begon aan zijn Mega Evolutie en man, wat veranderde dat beest. Waar angst de meest zichtbare uitdrukking op het gezicht van ieder normaal persoon zou zijn, sloeg Allison haar armen over elkaar en knikte ze geïnteresseerd. “Dus, S4…” Maar, het leek er niet op dat het nog bij zinnen was. Hiervoor was S4 niet agressief geweest en dat hij nu in zo’n oogwenk veranderde, was misschien net iets gevaarlijker dan ze geschat had. Nu was het aan haar Lopunny om dit te stoppen. Allison sloot haar ogen en draaide haar gezicht weg, zo blij dat de Lopunny voor haar stond en haar Endure gebruikte. Met deze aanval kon ze haar eigenaar beschermen, aangezien de kracht van de aanval niet langer uitmaakte. Ze zou altijd een klein beetje energie over houden om overeind te blijven staan.
Allison kon dit niet aan en stapte achteruit. Ze liet de Tyranitar, Lucario en Lopunny terugkeren en haar blik scande het gebied af naar haar Flygon, wie schijnbaar Seven los had gelaten zo onderhand. Pas toen het wezen achter haar landde, stapte ze achteruit en zette ze zich op haar rug. Aan haar staart hing de tas van Seven en Allison glimlachte. Slim beest. “Sandstorm,” commandeerde ze haar Flygon. Het zou maar even duren, maar hen genoeg tijd geven om weg te vliegen zonder achterna gezeten te worden.

De ogen in zijn kassen slonken tot smalle, rode pupillen toen hij zich met ontblootte tanden op Allison stortte. Luca was niet langer de kalme, beheerste Lucario meer. Nee, dit was een monster. Een monster dat iedereen op zijn pad zou vernietigen. De Lopunny wist nog maar net tussen hem en haar trainer te springen en hij sloeg vol tegen haar aan met een Bone Rush. De enige reden dat ze niet meteen bezweek onder de aanval, kwam door de Endure die zich om haar lichaam hulde. Luca sloeg haar wild aan de kant en slaakte opnieuw een kreet die dwars door merg en been ging. Zelfs Allison leek in te zien dat dit te veel werd. Ze riep haar Pokémon terug en Raven trok zich ruw los van de Tyranitar toen de greep om zijn armen verslapte. Hij rende naar voren, maar werd weer bijna naar achter geblazen door de zandstorm die de Flygon met zijn vlucht creëerde. Ze werden er compleet door overmand en Raven hief zijn armen om zijn ogen te beschermen tegen het rondvliegende zand. "Seven?!" schreeuwde hij. Hij kon haar niet vinden. Het zand schuurde tegen zijn huid en Raven drukte zijn arm dichter tegen zijn gezicht aan. "Luca?!" De Lucario moest nog steeds hier zijn. Paniek rees op in zijn borstkas. Waar waren ze? Wat gebeurde er?

De zandstorm ging weer liggen en Raven liet meteen zijn aura over het veld schieten om te zien wat er om zich heen gebeurde. Er was geen spoor meer te verkennen van Allison, die was met de Flygon met de noorderzon vertrokken. Luca stond verderop, met een gebogen lichaam en hangende, losse armen. Hij had zijn blik strak voorruit gericht, zijn ademhaling zo rustig dat het bijna eng was. Heel langzaam draaide Raven zijn gezicht en stuitte hij op Seven. Ze leek ongedeerd, maar op dit moment kon hij daar niet opgelucht over zijn. "Seven," zei hij heel zacht, bijna alsof hij de plotselinge rust niet wilde verstoren, uit angst dat het iets in Luca zou aanwakkeren. "Niet bewegen." Luca was nog steeds in zijn mega-evolutie. En Raven wist dat hij nog steeds niet zichzelf was. Heel voorzichtig deed hij een stap naar Seven. Luca bleef bewegingloos staan, maar hij had het idee dat die ieder moment kon losschieten. Raven moest hem zien te bereiken voordat dat gebeurde.