Worst date ever || &Seven

Dat ging haar niets aan. Allison hief geïnteresseerd haar wenkbrauw op en een hoge lach verliet haar mond. “Oh nee?” vroeg ze liefjes. Ze griste een Pokéball van haar riem en binnen een mum van een seconde stond een Lopunny voor haar neus. “Houd die ander in de gaten,” beval ze haar Pokémon en de Lopunny stapte op Seven af. Een kwade grijns stond op het gezicht van de Pokémon en langzaam tikte deze met haar pootje op de grond, alsof ze wachtte op het commando van haar trainer om de schenen van dit meisje door midden te trappen. Wat was het toch een lief konijntje.
‘Verdwijn?’ klonk er spottend en de Lucario creëerde opnieuw een bot, dit keer slechts één kleine, welke ze een keer vol agressie door de lucht zwaaide. ‘Ik ben niet zoals jou, ik vlucht niet.’ Allison keek voor een moment naar de twee Lucario’s. “Volgens mij is die Lucario niet van jou.” Ze had geen idee hoe het allemaal gelopen was en het enige wat haar interesseerde, was het feit dat dit onderdeel was geweest van het experiment waar ze mee bezig was. Ze wilde deze Lucario hebben. Ze moest en zou weten wat er zo speciaal aan hem was.

Ze liet een hoge lach horen. Raven klemde kwaad zijn kaken op elkaar om niet naar haar te gaan schreeuwen wat er zo grappig was. Deze hele situatie sloeg helemaal nergens op. Waar haalde ze het lef vandaan om haar Pokémon zo op hen af te sturen. Raven draaide zijn gezicht met een woest gebaar weer naar de jongevrouw, en keek haar strak aan met zijn lege, grijze ogen. Als hij een Pokémon was geweest zou er nu een luid grommend geluid uit zijn borstkas komen. Luca wàs een Pokémon, en die grauwde wel toen S5 hardop begon te spreken. Alsof hij haar op die manier het zwijgen op wilde leggen. 'Ik ben niet zoals jou, ik vlucht niet.' Raven begreep er helemaal niks van. Ze moesten de verkeerde Pokémon hebben. De verkeerde persoon. "Natuurlijk is die van mij!" riep hij naar Allison, waarna hij boos zijn kin op trok. Wie dacht ze wel niet dat ze was? Ze had een houding alsof de hele wereld van haar was. "Haal die Pokémon van je terug." Als zij ging dreigen, kon hij dat ook.

De man riep dat de Lucario wel van hem was en Allison snoof een keer geïrriteerd. Haar werd verteld om haar Pokémon terug te nemen en ze besloot haar armen over elkaar heen te slaan. “Lucy,” zei ze enkel. De Lucario keek met een lichte sis naar de blinde jongen en Luca. ‘Het was niet de bedoeling dat je je aan zijn zijde zou voegen.’ Haar stem klonk boos, waarna Allison haar hoofd even schudde. Het leek erop dat Lucy niet blij was met S4. Ze had geen idee wat er tussen de twee speelde en hoe lang ze samen vast hadden gezeten, maar voor nu was het een beter idee om dit aan Lucy over te laten. De jongen was toch blind. Die was geen gevaar.
Ze draaide haar hoofd ondertussen naar de vrouw en hief een wenkbrauw. “Dat is een vraag die ik niet zal beantwoorden,” merkte ze op. Haar Lopunny bleef in dezelfde houding staan. Allison wist dat slechts een druk op de Keystone ervoor zou zorgen dat de Lopunny’s agressie naar boven kwam.

De vrouwelijke Lucario had dan misschien dezelfde vaardigheid als Luca, haar woorden sloegen opnieuw helemaal nergens op. Zijn zijde. Was er een zijde dan? Raven trok zijn wenkbrauwen op en draaide zijn gezicht even verward naar Luca, die nog altijd grauwend voor Lucy stond. Hij kon merken dat Luca wel wist waar het over ging. Raven ging echter nu niet om een uitleg vragen. Niet nu. Al was het maar om dat gestoorde mens niet haar zin te geven. "Tch, 't zal wel," mompelde hij kwaad, waarna hij zich abrupt omdraaide. "Luca, we gaan," commandeerde hij toen. Als dat mens geen antwoorden ging geven, ging hij hier niet langer zijn tijd verdoen. Hij richtte zijn gezicht even naar Seven om te luisteren of ze ook zou volgen. Ze had dat agressieve konijn nog voor haar staan, maar als die ook maar een poot uitstak zou hij Luca meteen opdragen het neer te halen.

Toen Raven zei te gaan, greep Allison naar twee Pokéballs. Ze had immers vier Pokémon en twee ervan stonden al klaar, maar de andere twee waren ook zeker niet zwak. Ze gooide de balls hoog genoeg om in de buurt van Raven te komen en de Flygon haastte zich onmiddelijk voor hem, terwijl de Tyranitar zich er al snel genoeg bij voegde. S4 was sterk, maar haar Pokémon waren in combinatie ook enorm sterk.
Vervolgens richtte ze haar blik op Seven. Het was wel genoeg geweest zo. Met een glimlachje legde ze haar vinger op de Keystone en binnen een zeer korte tijd stond daar een Mega Lopunny. Allison hoefde niet eens een commando te geven voor deze uithaalde naar de scheen van Seven, zodat Allison weer kon letten op de blinde dude.

Raven stond abrupt weer stil toen zich plotseling een Flygon en Tyrannitar voor hem voegde om zijn pad te blokkeren. Luca was met hem meegelopen en dook snel in de aanvalshouding, wachtend op het teken van Raven. De Lucario wilde hier maar al te graag weer weg, en het kon hem niet schelen hoe hij dit voor elkaar moest krijgen. Het gestoorde mens aan de andere kant leek echter hele andere ideeën over te hebben. Oh en fijn. Het kon blijkbaar ook nog mega-evolueren. Toen de Lopunny uithaalde naar Seven, draaide Raven zich met een ruk om. "Serieus, wat is jouw probleem?!" gromde hij woest naar Allison. Hij begon het nu echt helemaal zat te worden.

De Flygon en Tyranitar stonden samen voor de Lucario en het duurde niet lang voor de Flygon zich afzette en in de lucht bevond. Het ding waaide woest met haar vleugels, terwijl de Tyranitar een earthquake deed om Raven en zijn Lucario naar achteren te dwingen. Allison had geen geduld en haar Pokémon nog minder. “Ik wil hem,” zei ze en ze wees naar Luca. “S4, is ‘t niet?” vroeg ze liefjes aan de Lucario. “Of weet je eigenaar daar ook niets van?” Een hoog lachje verliet haar mond en ze keek naar Raven. Ze vernauwde haar blik en keek de jongen zo aan, terwijl ze zich probeerde te herinneren hoe het document ging. Waarom was S4 ook weer weg…?
Ondertussen stapte de Lopunny verder op Seven af en haalde haar vuist op, in een poging het meisje te raken met haar Dizzy Punch. Ha, dood.

De grond begon gevaarlijk onder hen te trillen en snel deed Raven een paar passen naar achter. Het mens wou Luca hebben. Of S4. Of hoe ze hem dan ook noemde op dit moment. Raven had nog steeds geen flauw idee waar ze het over had, en begon zo langzamerhand te denken dat er iets goed mis was in haar hoofd. Toch kon hij niet ontkennen, dat toen hij zich verward naar Luca draaide, die met de meest schuldige houding wegkeek. "Ik weet niets van een S4, maar je bent gek als je denkt dat ik je zo maar mijn Lucario ga overhandigen." Zijn stem was koud en serieus. De verwarring die hij over deze hele situatie had, liet hij niet doorschemeren. Echter toen de Lopunny opnieuw een uithaal deed naar Seven, leek er iets te knappen. "Blijf van haar af!" riep hij dreigend naar het konijn. Voor zover hij begreep had Seven hier niets mee te maken. Het was weer zo'n moment waarin ze in zijn problemen werd meegesleurd en dat kon hij op dit moment niet hebben. Zijn gezicht draaide zich om naar Luca. "Luca, Aura sphere." De Lucario, die maar wat blij leek om eindelijk in actie te mogen komen, sprong naar voren en gooide toen met een krachtige zwaai een Aura Sphere naar de Lopunny. Dit was een waarschuwing.

‘Je bent gewoon weggegaan,’ werd er kwaad geroepen. De vrouwelijke Lucario zag hoe Luca een Aura Sphere afschoot en creëerde opnieuw de twee geel gekleurde botten die haar Bone Rush vormden. Ze schoot op de Lucario af en deed een poging om hem te raken met de rechter. ‘Je ging gewoon weg.’ Opnieuw klonk ze kwaad, was de pijn in haar stem hoorbaar. Ze was kwaad op Luca en wilde hem eigenlijk gewoon de grond in trappen, maar die kracht had de Lucario lang niet.
De Lopunny wist een High Kick te gebruiken om de Aura Sphere deels te weren, maar alsnog voelde ze de kracht van de aanval en ze stapte enkele keren achteruit. Ze gromde zachtjes en keek weer naar Seven, terwijl ze op haar af stapte. Bij elke stap die ze maakte bewogen haar lange oren heen en weer. Ze was niet in een goede bui.
“Misschien moet je eens opletten waar je je Pokémon vandaan haalt.” Allison klonk streng terwijl ze haar woorden sprak. S4 was, net als S5 en alle voorgaande S’en en andere experimenten, haar eigendom. En ze wilde hem terug.

Luca had zijn felrode ogen scherp op de Lopunny gericht, maar zijn blik verzwakte toen de stem van S5 weer door zijn oren sneed. Hij keek achterom en smeekte haar zwijgend te stoppen. Dit liep helemaal uit de hand. Luca wilde haar niet aanvallen, maar toen ze naar hem toe rende met al haar woede een Bone Rush naar zijn hoofd gooide, kon Luca het nog net blokkeren met het lange blauwe bot van zijn eigen Bone Rush. "S5, stop!" riep hij kwaad uit, niet langer in staat om niks meer tegen haar te zeggen. Hij duwde haar in een ruwe beweging naar achter, en draaide zich toen weer om om een nieuwe Aura sphere richting de Lopunny te gooien.
Raven wilde naar Seven stappen, maar werd toen geblokkeerd door de schaduw van de Tyranitar. "Je krijgt hem niet," sprak hij fel terug. Ze kon het proberen, maar dan moest ze eerst door hem heen.