Worst date ever || &Seven

Nee, Raven wilde inderdaad niet toegeven dat hij naar dat ziekenhuis had gemoeten. Die waren naar zijn mening toch nergens goed voor. Goed, ze hadden hem weten op te lappen, maar hij was er van overtuigd dat dat niets was wat hij zelf ook niet had kunnen doen. Het was op dat moment gewoon een beetje onverwachts gekomen, maar dat zou hij geen tweede keer meer laten gebeuren. Dat kon ook niet meer, want zijn gegevens stonden nu in het bestand, en hij was hem de vorige keer gesmeerd. Geheid dat hij vragen ging krijgen als hij daar weer vrolijk kwam aanzetten. Hij snoof, maar ging er verder niet op in omdat hij wist dat hij dat toch niet aan Seven's verstand kon brengen.
Raven verslikte zich bijna toen ze de laatste opmerking gaf, en zijn gezicht betrok alsof hij een slag had gekregen. Nee, daar had hij zo snel niks op terug, maar toch fronste hij even kwaad. "Hey, naar mijn weten heb ik je met geen vinger aangeraakt," zei hij toen. Dat zou hij nooit zomaar doen, niet nuchter tenminste. Het feit dat hij zich er niets meer van kon herinneren en Aiden op zijn woord moest geloven, was dan ook een enorme deuk in zijn ego geweest.

Arceus, dit gesprek ging een heel verkeerde kant op. Hij sloot gefrustreerd zijn ogen in een poging kalm te blijven, wat niet zo makkelijk was aangezien Seven's irritatie bijna voelbaar was. Hij bracht zijn hand even naar zijn voorhoofd. "Zie het als een compliment," zuchtte hij. Want ja, waarom zou hij haar anders naar die kamer gebracht hebben? Blijkbaar vond hij haar een heel stuk leuker als hij dronken was. Op dit moment kon hij echter niet begrijpen wat hij in haar zag (haha, zag, sorry), want wat hij ook deed, ze bleef kwaad op hem. Hij had zijn verontschuldigingen toch al aangeboden? Raven opende met een langzame beweging zijn ogen weer en peilde haar reactie.

Raven's blik verstarde toen Seven het commando gaf. Voordat hij er echter iets aan kon doen, had de Spheal al een Water gun naar zijn hoofd afgevuurd, alsof de zeehond er op had zitten wachten. Raven hief zijn armen en proestte toen de enorme hoeveelheid water zijn mond in liep. Zijn warrige zwarte haar was in één keer kletsnat, evenals de bovenkant van zijn kleren toen de water gun weer afzwakte en het met grote hoeveelheden van hem af droop. Hij knipperde even beduusd, daar voor een kort ogenblik alleen maar staand als een verzopen kat, maar gooide toen geïrriteerd zijn armen weer naar beneden. "Waar was dat nou weer voor nodig?!" brieste hij. Het was ook nooit goed! Als hij eerlijk was kreeg hij een klap in zijn gezicht. Als hij zijn verontschuldigen aanbood werd ze boos. Als hij haar een compliment gaf werd ze boos. Arceus, hij begreep niets van vrouwen.

Raven gooide zijn armen omhoog in protest. Wat had hij nou weer misdaan dan. "Dat is niet e-", maar hij staakte halverwege zijn zin en liet zijn schouders in nederlaag hangen, wetende dat hij dit toch niet ging winnen van Seven. "Ugh, laat ook maar," mompelde hij toen geïrriteerd, terwijl hij een hand naar zijn voorhoofd bracht en even vermoeid het water uit zijn gezicht wreef. "Je hoeft nu in ieder geval niet meer te douchen, meester," merkte de Lucario op. De wijsneus kwam er ook bij staan en blikte even neer op vrolijk stuiterende Spheal. Hij keek niet eens dreigend. Het was maar een beetje water, Raven kon wel tegen een stootje. De zeehond was nauwelijks sterk genoeg om echt schade aan te richten.

Met een frons op haar gelaat keek de vrouw naar de Pupitar voor haar neus. Haar was verteld dat ze een gigantisch monster zou krijgen, maar dit ding was ronduit zielig om te zien. Toch vertelde de Pokédex haar dat het een krachtige Pokémon zou worden na evolutie. Dat dit ding een enorme kracht in zich had en dat de evolutie, Tyranitar (die kende ze niet), pure verwoesting aan kon richten. Ze geloofde er geen zak van. Want, dit ding leek niet op iets dat verwoesting aanrichtte. Dit ding leek op iets dat alleen selfdestruct kon en dan niet genoeg schade aan de vijand bracht om deze ook neer te halen. “Lucy, Aura Sphere.” Ze kon het altijd proberen, toch?
Na het ding lang genoeg bekogeld te hebben, begon het dan ook wit te gloeien. En Arceus, wat werd het beter. Van het lelijke grijze hulseltje ging het naar een gigantische wat-het-ook-was. Een luide brul kwam uit de mond van de gigant en Allison stond daar even verbaasd. Jippie, ze had een Tyranitar!

En toen schoot Lucy er vandoor. Arceus. Heilige Arceus en zijn negen hellen. Wat moest ze hier nou weer mee. Met een zucht liet ze de Tyranitar terugkeren (immers leek deze haar niet zo snel) en haastte ze zich achter haar Lucario aan. Eenmaal aangekomen zag ze hoe haar Lucario met een woeste blik voor een andere stond, om twee botten te creëren en een poging te doen de ander vol te raken met haar Bone Rush. Allison deed niet eens moeite om haar Pokémon te stoppen en stond in volledige stilte toe te kijken, terwijl haar blik naar het meisje gleed dat weg probeerde te lopen.

Ze riep, Arceuszijdank, de zeehond van haar weer terug en Raven volgde zwijgend zijn bewegingen om er zeker van te zijn dat hij buiten het bereik was van een tweede waterstraal. Zoals Luca al zo optimistisch had opgemerkt, hij had zijn douche voor vandaag alweer gehad. "Waar ga je heen?" vroeg hij toen, nog altijd met een lichte irritatie in zijn stem. Hij geloofde niet echt dat Seven het er zo makkelijk bij zou laten zitten. Dat zou dan de eerste keer zijn.

Ineens keek Luca met een ruk op. Raven volgde al snel toen hij een Pokémon hoorde naderen met snelle, soepele passen. Ze was binnen een flits bij hun en hief haar voorpoten om Luca vol te raken met een Bone Rush. Luca kon haar nog net stoppen door dezelfde aanval ertegen aan te slaan. Het geluid van de klappende botten zorgde voor een luide knal over de Badlands. Hij gromde boos, maar toen zijn blik in de wazige kijkers van haar bleef haken, flitste er herkenning door zijn rode ogen. Ze werden groot van ontzet, en Luca deinsde razendsnel naar achter, waardoor de Bone Rush van de vrouwelijke Lucario de grond in sloeg. Raven dook ineen om het steen dat omhoog vloog te ontwijken. Hij richtte zich op en draaide zich toen met een woedende blik naar de jongevrouw die daar gewoon stond toe te kijken. "Wat heeft dit te betekenen?" riep hij gefrustreerd.

Allison vernauwde haar blik terwijl ze stil stond, haar blauwe ogen strak gericht op de twee Lucario’s. Waar één van de twee kleinere botten die Lucy gebruikte de grond raakte door de mannelijke Lucario, deed zij nog een poging om het tweede bot vol tegen zijn hoofd te gooien, voor ook degene op de grond verdween en ze de aanval staakte door enkele passen naar achteren te zetten. Ze had de herkenning in de ogen van Luca wel gezien. ‘Dit is ‘m. S4,’ klonk er en Allison hief haar wenkbrauwen geïnteresseerd, voor ze haar armen over elkaar sloeg. “Hoe kom je aan die Lucario?” Ze knikte naar Luca en bleef zo staan, terwijl haar blik langzaam afgleed naar het meisje met de lichte haren. Voor een moment hief ze haar wenkbrauw, maar al gauw ging haar blik terug naar de blinde gast. Nu was ze geïnteresseerd.

Seven liep terug en voor even draaide Raven zijn gezicht haar kant op. Maar zijn aandacht werd al snel weer getrokken naar de felle Lucario die Luca met een rare naam aansprak. S4? Waar had dat beest het over. Irritatie kwam opnieuw opzetten en hij richtte zich op de jonge vrouw. Hij wist niet wat het was, maar de manier waarop ze hem een vraag stelde stond hem niks aan. "Dat gaat je niets aan," antwoordde Raven koud. Luca ontblootte zijn tanden en gromde naar Allison, maar hield zijn blik strak op de Lucario voor hem gericht. Hij vermeed tactisch haar blik. De stress was duidelijk van zijn ogen af te lezen toen hij haar een zwijgende waarschuwing stuurde. 'S5, verdwijn!' Hoe was ze in Arceusnaam in Kalos terecht gekomen?!