{Horde} Stop, thief!

Ayla’s karakter begon echt een probleem voor haar te vormen. Ze leek met elk gevecht banger en banger te worden en dat was nou niet echt iets waar ze mee kon werken. Het was immers haar doel om haar pokémon sterker te maken en niet steeds banger. De roodharige zat op de grond terwijl de kleine pokémon voor haar zat en ze slaakte een zucht. ”Wat moet ik toch met jou, Ayla,” vroeg ze zichzelf af en de Sandshrew keek haar met een beschaamde blik aan. Toen ze deze pokémon tegen was gekomen, terug in Kanto, was ze er direct verlieft op geworden en moest d’r koste wat kost hebben. Wat nog best wel waar was, want Gin, haar Wartortle, was flink gewond geraakt bij dat gevecht. Daarom was ze er ook zo op gehamerd om haar Sandshrew goed te trainen, zodat Gin niet voor niets gewond was geraakt. Maar de Sandshrew had daar in tegen een nogal angstig karakter vertoond en niet meer zo strijdlustig als dat ze in het begin was geweest. ”Wat ging er mis?” vroeg de roodharige, weer al tegen zichzelf en de gele pokémon draaide zichzelf angstig op in een bal, om zo trillend te blijven zitten. ”Hey!” riep ze opeens en de Sandshrew ‘ontbalde’ zichzelf weer om haar angstig aan te kijken, haar korte pootjes voor d’r ogen en zachtjes trillend. De roodharige kwam overeind en gaf de pokémon een aai over d’r kopje. ”We gaan trainen,” zei ze daarna op een zachtere toon.

”Alya, Sand-Attack!” De Sandshrew twijfelde eventjes, net een seconde te lang, waardoor ze werd geraakt door de tackle aanval van de Starly. Het meisje slaakte een zucht en keek toe hoe de Sandshrew weer overeind probeerde te krabbelen en recht ging staan. ”Nu, Poison Sting!” Ditmaal bleef de gele pokémon beter staan en schoot verschillende kleine pijltjes af tegen de Starly. He vogeltje slaakte een kreet en huiverde enkele keren, zo te zien was het door de Poison Sting aanval vergiftigd. Mooi zo. Dat was alvast punt één. ”Goed zo, Ayla!” complimenteerde ze de Sandshrew, die al iets zekerder leek te zijn van haar zaak, al zag ze haar schouder nog ietsjes trillen. De Starley wist zichzelf weer terug in de lucht in te krijgen en viel aan met een Wing Attack aanval. Flying was super effective tegen haar Sandshrew, dus besloot Athena hier voorzichtig mee te gaan zijn. ”Ayla, duik weg voor de aanval en val daarna aan met Swift!” De Sandshrew wist nog net op tijd weg te duiken en rolde over de grond, om daarna weer op te springen en een lading gouden sterren af te schieten op de Starly. Toen deze uit de lucht viel en weer overeind kwam, maakte Ayla zich klaar voor het volgende gevecht. Maar de Starly zag de bui al hangen en hopte heen en weer, om vervolgens de lucht in de vliegen en weg te vliegen. Athena keek een verbaast naar de pokémon. Oké, dat was nou niet echt de bedoeling geweest, maar goed.
Op het moment dat ze zich omdraaide, merkte ze hoe een pokémon in haar tas zat te romelen. ”Hey, af blijven jij!” riep ze kwijt en de pokémon rende weg, met een ketting tussen zijn tanden. De roodharige pakte haar open gevallen tas, greep alle spullen, propte die er weer in en zetten de achtervolging in. Ondertussen had Ayla zich opgerold tot een bal en rolde achter haar trainer aan.

Onder het rennen had Athena haar pokédex erbij gehaald. Ze herkende de pokémon wel, aangezien deze uit Kanto kwam, maar voor de zekerheid wilde ze ‘m toch nog even laten scannen. Iets wat nog redelijk lastig ging terwijl je aan het renenn was. Growlithe is a quadruped, canine Pokémon. It has orange fur with black stripes along its back and legs. The fur on its muzzle, chest, belly, and tail is cream-colored, as well as an additional tuft of fur on top of its head. Growlithe's coat is noticeably longer on its chest and tail. It has gray eyes, a black nose, and large, round ears. Its forepaws have two visible claws, while its hind paws have three toes each. Each paw has a brown pad. Growlithe is a friendly and loyal Pokémon that will fearlessly defend its Trainer and territory from harm, even against larger, stronger enemies. It will fiercely bark at, bite, and chase away any perceived threat, including those who suddenly approach its Trainer. Otherwise, this obedient Pokémon will wait motionlessly until given an order. Growlithe also has a powerful olfactory sense. If it detects an unknown smell in its territory, it roars to flush out the intruder. It is able to smell the emotions of others, and never forgets a scent. However, strong, unpleasant smells can disable its sense of smell for short periods, as seen in the anime. Growlithe can be commonly found in grassy plains and near human settlements. wist de Pokédex haar te vertellen. Ze had gelijk gehad, het was dus toch een Growlithe geweest.
De roodharige trainster had een pokéball te voorschijn gehaald en gooide die op, waaruit een Wartortle kwam. ”Gin, spuit die Growlithe nat met je Water Gun!” commandeerde ze de pokémon. De blauwe turtle pokémon bleef staan en richtte een Water Gun op de Growlithe, die door de plotselinge water aanval bleef staan en zich met een ruk omdraaide. De puppy pokémon blafte wat en liet haar ketting los, maar keek vijandig naar de Wartortle. ”Nee, Gin, vandaag niet,” mompelde ze tegen haar pokémon, op het moment dat Athena tot stilstand kwam. De Wartortle keek haar verbaast aan, maar deed toch een stapje terug. Eventejs wachtte de roodharige totdat de Sandshrew hen had ingehaald en ze knikte naar voren toe. ”Jouw beurt Ayla, laat maar eens zien hoe goed je kan vechten,” zei ze tegen de pokémon. Die keek haar eventjes angstig aan, maar de blik in diens kraaloogjes werd al snel harder en vechtlustiger. Een glimlach verscheen op haar gezicht, dit zou wel goed komen. ”Ayla, Sand-Attack!”

De Growlithe’s oren gingen overeind staan, op het moment dat de Sandshrew in de grond begon te graven en het zand in de richting van de puppy-pokémon gooide. De Growlithe sprong over de straal van zand heen en opende haar bek om Embers in de richting van de Sandshrew te vuren. ”Ayla, spring weg en wacht totdat de Growlithe geland is,” Net op het nippertje rolde de Sandshrew weg voor de embers, die de grond licht lieten branden. Ayla kwam al snel weer te voorschijn en wachtte geduldig totdat de puppy-pokémon was geland. ”Nu Magnitude!” De Sandshrew kreeg een bruine aura om zich heen, rolde zich op tot een bal en sprong enkele keren in de lucht om keihard op de grond terecht te komen. De aarde onder hun voeten begon hard te trillen en Athena pakte een van de bomen die in de buurt stonden, zodat ze niet om zou vallen. De Growlithe had meer moeite met de aanval en zakte door haar voorpootjes heen. Op het moment dat de beving was gedaan, kwam de Growlithe weer overeind en gooide d’r kop in d’r nek voor een Roar aanval. Ayla huiverde en begon te trillen, waarna ze terug rende naar Athena om achter haar been te gaan schuilen. De roodharige trainster pakte de Sandshrew op, gaf haar een aai over d’r hoofd heen en knikte, met een glimlach op d’r gezicht. ”Je doet het hartstikke goed, je kunt het best,” sprak ze de Sandshrew moed in, waarna ze haar weer op de grond zetten. Ayla twijfelde eventjes, maar rende daarna toch weer terug naar de Growlithe, die haar uitdagend begon uit te blaffen. De Sandshrew reageerde erop door op de Growlithe af te springen en aan te vallen met een Rapid Spin aanval. Athena had niet eens wat gezegd, ze liet het maar eventjes gaan. Ze wilde wel eens weten wat er zou gebeuren als iemand Ayla genoeg ging uitdagen. De Growlithe zetten zichzelf schrap en incasseerde de aanval van de Sandshrew, om haar vervolgens weg te duwen met Ember aanval. Terwijl Ayla iets naar achter ging, om te proberen de vlammen om haar heen at te krijgen, had ze niet in de gate dat de Growlithe zich had afgezet tegen de grond en haar bek had open gesperd voor een Bite aanval. Door de kracht van de sprong, kegelde de Sandshrew achteruit en werd opgevangen door Gin, die net op tijd voor Athena sprong. De Wartortle hielt de Sandshrew eventjes vast, maar sprong al snel achteruit toen deze wit begon op te lichten. Athena glimlachte, ze had het dus toch in zich. De Sandshrew werd groter, haar klauwen werden scherper en langer, ze kreeg stekels op haar rug en en iets wat spitsere snuit. Rustig pakte de roodharige haar pokédex erbij, om de pokémon te scannen. Sandslash is a bipedal, ground dwelling pholidote Pokémon. Although Sandslash is usually bipedal, it can run on all fours. Its body is mostly covered in sharp, brown quills formed from its tough, dry hide. It has two large claws on its paws and feet. These claws are its primary weapons, and are used for slashing. They can also be used for burrowing. Its claws and spikes can both break off and are shed regularly, but grow back quickly. It can curl into a large ball to protect its white underbelly. In this position, it can roll to attack or escape, and protect itself from heatstroke. Sandslash is also adept at climbing trees, and is prone to ambush its enemies from above. Sandslash can mostly be found in deserts and grasslands. Sandslash dus hè. Dat stond d’r wel aan. Ze scrolde door de aanvallen en glimlachte eventjes. ”Vanaf hier neem ik het weer over,” mompelde ze, terwijl ze de Pokédex dicht klapte en weg stak.
”Ayla, gebruik nog een keer Sand-Attack om d’r te verblinden!” sprak ze de Sandslash toe. De pokémon scherpte haar klauwen door ze tegen elkaar aan te wrijven en begon toen driftig in de grond te graven, met een veel hogere snelheid dan ze als Sandshrew had gedaan. Het zand schoot in de richting van de Growlithe, die niets anders kon doen dan wegduiken en zachtjes piepen toen het zand in d’r ogen kwam. ”Dat zal je leren,” gromde de trainster naar de pokémon en de Sandslash slaakte een zacht kreetje van succes uit. Ayla voelde zich een stuk beter in haar nieuwe vorm, nu ze er ook sterker uit zag. Ze kon het zien in die kraaloogjes, ze kon de kracht zien vloeien. De Growlithe was wel is waar ontzettend kwaad geworden door de Sand-Attack aanval van de Sandslash, maar was ook redelijk verblind erdoor, waardoor ze nu zachtjes piepend weer overeind kwam. Blind op het geluid van de Sandslash af gaan, richtte ze zich op naar de pokémon en probeerde weer aan te vallen met een Ember aanval. Ayla bleef staan en hief haar klauwen voor haar gezicht om de aanval af te weten, waardoor enkele kleine vlammetjes op haar klauwen bleven dansen. ”Ayla, Poison Sting!” commandeerde de roodharige haar pokémon. Ayla rolde zich op en schoot kleine witte pijltjes in de richting van de Growlithe. De puppy-pokémon probeerde de pijltjes uit de lucht te schieten met een Ember aanval, maar het was duidelijk dat ze moe begon te worden en dit gevecht niet langer aan kon. Athena keek eventjes naar haar eigen pokémon en zag dat ook Ayla het zwaar begon te krijgen. Ze moest hier snel verandering in gaan brengen en de pokémon of weg jagen, of vangen. Maar ze wist dat Growlithe’s niet zo te vangen zouden moeten zijn hier in Kalos, dus waarschijnlijk was vangen een betere optie. Ze hurkte neer en de Sandslash draaide zich om, met een vragende blik in haar ogen. ”Gaat het nog, Ayla?” vroeg ze, werkelijk bezorgd om het welzijn van haar pokémon. De Mouse-pokémon knikte en ging weer klaar staan. Nog één aanval, dan zou ze een poging gaan wagen om de Growlithe te vangen. Dat zou toch wel genoeg moeten zijn? De Growlithe was duidelijk moe en het zou niet lang meer duren voordat ze door haar pootjes zou zakken. ”Ayla, maakt het af met een laatste Magnitude,” commandeerde ze de Sandslash. Deze rolde zich op, kreeg een bruine aura om zich heen en stuiterde enkele keren hard op de grond. De beving leek een stuk heviger te zijn dan de vorige keer en ditmaal kon Athena haar evenwicht niet op tijd behouden. Ze zakte op de grond en bleef daar maar zitten, totdat de beving afgelopen was. De Growlithe was ook door haar pootjes gezakt en lag nu plat op de grond. De roodharige maakte hier gebruik van, pakte een lege pokéball en drukte op de knop in het midden om ‘m te vergroten. ”Dit zal je leren, dief,” mompelde ze, terwijl ze de pokéball in de richting van de Growlithe gooide.