[Route 1 // Horde] A discolored leaf

De laatste paar dagen waren … saai geweest, ze kon er gewoon niet om heen. Het weer begon eindelijk op te knappen en ze was meer dan blij met het warmere weer dat over Kalos heen ging, maar ze verveelde zich mateloos. Haar team was momenteel zo .. getraind dat ze geen zin meer had om iets nieuws te gaan uitproberen. Daarnaast had ze een contest aan zich voorbij moeten laten gaan, iets waar ze zichzelf nog steeds niet tevreden over voelde. Maar de contest was in Hoenn geweest en dat was haar momenteel toch echt even te ver weg. En daarnaast, ze wilde zo ver mogelijk uit de buurt van Hoenn blijven nu. Na het nieuws dat haar vader zichzelf had opgehangen en het feit dat ze nu echt helemaal geen familie meer had, wilde ze eventjes niets met die regio te maken hebben. Dus was ze maar weer terug gegaan naar het trainen van haar meest geliefde pokémon; de shiny Gardevoir. De band tussen haar en Fiora was echt het sterkste van ze allemaal, al bleef het aan haar knagen dat ze haar eerste pokémon achter had gelaten. Ooit zou ze nog eens de poging wagen om Florence, nee Isolde, uit haar box te halen en die weer te gaan trainen. Maar voor nu hielt ze het eventjes op Fiora. De Gardevoir had immers ook wel wat battle training nodig, ze kon de pokémon niet alleen maar inzetten als contest pokémon. Zodra ze tegenover Team Rocket zouden komen te staan, moest ze ook een beetje kunnen vechten. Daarom had ze een random jongen weten te vinden buiten een stadje en had hem gevraagd om een gevechtje te houden tegen haar pokémon. Ze had een paar technieken die ze wilde gaan proberen met Fiora en misschien was nu wel de beste kans om die te perfectioneren. Probleem was wel dat er iets tussendoor was gekomen en deze ochtend had de jongen hun trainingssessie gecanceld. Iets met een overleden opa, of iets in die richting. Daarom zat de brunette nu in het zonnetje en slaakte een zachte zucht. Ze was teruggekeerd naar het gebied van het Kalos gebied, route 1, gelegen bij Vaniville Town waar een paar dagen geleden nog een tournament was gehouden. Ze was daar jammer genoeg ontzettend snel uitgeschakeld, iets wat ze eigenlijk best wel jammer vond. Haar vriend, Jace, daar in tegen had het ontzettend goed gedaan. Eigenlijk moest ze hem weer eens opzoeken of in ieder geval een berichtje sturen met d’r holocaster. Maar goed, hij was een trainer en waarschijnlijk druk bezig met voorbereidingen voor … something. Zij moest immers ook maar eens gaan kijken wanneer er weer een contest in Kalos zou komen. Er waren verhalen geweest dat er laatst een in Hoenn, maar daar weigerde ze heen te gaan. De herinneringen aan haar adoptiefamilie waren nog te vers om nu al terug te gaan naar het gebied waar ze opgegroeid was. Nee, misschien zou ze later nog eens terugkeren naar Hoenn, maar voor nu liet ze dat idee nog maar eventjes varen. Ze zuchtte en zetten zichzelf af tegen de boom, misschien was het beter om eventjes een rondje te gaan lopen, dan kwam ze het snelste van al die negatieve gedachten af. De laatste tijd had ze daar weer meer en mees last van en dat zat d’r dwars. Vooral omdat ze niemand er mee wilde belasten, ze zou niet snel hulp gaan inschakelen ervoor. Een zachte zucht was te horen, terwijl ze haar tas over d’r schouder heen gooide en het op een lopen zetten.

Een zacht geritsel trok haar aandacht en ze keek opzij. Vanuit een stukje gras zat een groepje pokémon die haar nieuwsgierig aanstaarde. Ze glimlachte en ging op haar knieën zitten, waarbij ze uit haar tas een bakje besjes haalde. Voorzichtig kwamen de pokémon dichterbij en gaf ze ieder apart een besje. Uiteindelijk stond er een Zigzagoon en Beduw naast haar, landen een Fletchling op haar schouder en hopte een Pidgey dichterbij om ook een besje mee te pikken. ”Vinden jullie het lekker?” vroeg ze met een glimlach, waarbij alle pokémon een vrolijk geluidje lieten horen. Soms vroeg ze zich af waarom ze geen breeder was geworden, maar eigenlijk vond ze het coördineren gewoon nog steeds het leuks te om te doen. De optredens waren toch nog altijd iets wat ze leuker vond dan de shows van breeders. Die waren te veel op de pokémon gericht, vond ze zelf. De contests waren tenminste gericht op een goede uitvoering tussen trainer en pokémon en daarmee zat er heel veel aandacht en voorbereiding in. Breeder shows vond ze meer een show-off van de best gefokte pokémon, waarbij een pokémon gewoon zo ver mogelijk werd doorgefokt. Nee, dat zou ze nooit kunnen doen. Ze zuchtte en kwam weer overeind, waarbij de Zigzagoon besloot dat dat niet mocht en tegen haar enkels om ging staan, duidelijk bedelend voor nog een besje. Ze grinnikte zachtjes en liet er nog een naar beneden vallen, maar de Pidgey was ‘m voor en gapte het besje voor zijn neus weg. ”Hey, niet doen,” zei ze streng tegen de Pidgey, waarna ze voorover boog en de Zigzagoon alsnog zn besje gaf. Toen ze opkeek zag ze hoe in de verte nog een pokémon zat, verscholen achter het gras, haar wat nieuwsgierig aan te kijken. Vivienne pakte haar tas op en liet het groepje pokémon achter, om te kijken wat voor een pokémon dat daar zat. Het groepje pokémon was blijven zitten en keek wat kwaad naar de verscholen pokémon. ”Hey, dat is er kleintje?” vroeg ze zachtjes, terwijl ze haar hand uit stak naar de pokémon toe. Deze keek haar een beetje angstig aan en kwam dichterbij, waar ze zichzelf prijs gaf. De brunette liet een zachte ”Ohh” horen, toen ze zag dat het een Petilil was, maar dit was duidelijk geen gewone. Haar kleuren waren lichter dan de andere die ze tot nu toe had gezien. Dit moest wel een shiny zijn. ”Niet bang zijn, kleintje,” zei ze zachtjes, waarbij ze de pokémon naar haar toe lokte met een besje. Direct begon de Zigzagoon kwaad te grommen naar de pokémon. Vivienne draaide zich met een ruk om en snapte wat er aan de hand was. De wilde pokémon waren niet blij met de shiny Petilil omdat deze aandacht opeiste en werd daarvoor dus gepest. ”Laat dat,” snauwde ze de naar de Zigzagoon, en het groepje pokémon verspreiden zich. Daarna draaide ze zich weer om naar de Petilil. ”Niemand gaat je wat aan doen, kleintje,” sprak ze op een vriendelijke toon. ”Wil je anders met mij mee komen reizen?” vroeg ze daarna vrolijk. De Petilil keek haar eventjes aan en sprong toen achteruit, waar ze haar roede aanval liet zien. ”Ah, je wilt er dus om vechten. Nou kom maar op dan,” zei ze met een grijns, waarbij ze overeind kwam en een pokéball pakte.

vs.

Al snel stonden ze tegenover elkaar, shiny Petilil tegenover Shiny Gardevoir. Vivienne had besloten dat ze dit maar als battle training voor Fiora zou gaan gebruiken, aangezien haar echte tegenstander had afgezegd … Ze glimlachte eventjes en haar hand sloot zich om de Keystone in haar ketting. De Gardevoir gloeide op en een rossige bal van pure energie slokte haar op. Nog geen twee tellen later stond ze daar in haar Mega-vorm, met een prachtige zwarte baljurk aan. ”Oké, Fiora, let’s do this!” riep ze vrolijk. ”Begin met je Psychic!” De Gardevoir concentreerde zich en gloeide licht blauw op, waarna ze haar aandacht richtte op de Petilil. Deze slaakte een gil, maar wist zichzelf te bevrijden door de Gardevoir een sloeg te geven met Magical Leaf aanval. Fiora keek een beetje verbaast toen haar aanval werd afgekaatst en had wat moeite met zichzelf te herpakken. ”Nu, teleport en Disarming Voice!” De Gardevoir verdween en verscheen achter de Petilil, die vooruit werd geslagen door de schadelijk zingende stem die ze liet horen. De Petilil gleed over de grond heen en draaide zich om, waarbij ze zich uitschudde in een Sleep Powder aanval. Vivienne beet op d’r lip, als ze nu Enya had ingezet had ze dit kunnen voorkomen, maar door de wind die in de richting van Fiora stond, kon ze nu niets anders meer doen. ”Teleporteer weg van de sleep powder, Fiora en gebruik Future Sight!” riep ze daarom snel en de Gardevoir wist nog net op tijd weg te komen van de Sleep Powder aanval. Daarna concentreerde ze zich op de Future Sight aanval, waarmee ze zou kunnen voorzien dat er zodadelijk een sterke aanval op de Petilil werd gelost. Jammer genoeg kon ze daarmee niet voorkomen dat de shiny pokémon werd aanvallen door een Giga Drain van de Petilil. Fiora had er moeite mee om overeind te blijven staan nadat een deel van haar energie werd afgetapt, waarbij de Petilil haar energie terug kreeg. Dit kon nog wel eens problematisch gaan werken. ”Fiora, Hypnosis!” riep Vivienne. De Gardevoir schoot naar voren toe en staarde de Petilil in de ogen, waarbij diens ogen dicht zakte en het bolletje plant in slaap viel. ”Nu, Dream Eater!” Een gemene aanval, maar zeer effectief. Door de tegenstander in slaap te brengen en daarna Dream Eater te gebruiken, kon ze de Petilil aanvallen zonder dat deze wakker zou worden. Het dealt zowel damage als dat het Fiora d’r energie terug zou geven en is daarom een perfect middel om terug te slaan. Nadat de Gardevoir weer overeind was gekomen met nieuwe energie, besloot ze dit gevecht maar een beetje te gaan versnellen. ”Moon Blast, Fiora!” grijnsde de brunette. De Shiny Mega Gardevoir sprong wat naar achter toe en hief haar handen in de lucht, waar een grote rossige maan aan energie ontstond. Nadat de ‘maan’ gevuld was met energie werd deze op de slapende Petilil afgevuurd. De groene plant pokémon vloog door de lucht en kwam tegen een boom tot stilstand, waarbij de klap ervoor zorgde dat ze wakker werd. De Petilil had direct door dat er iets mis was en begon met een Synthesis aanval. ”Fiora, hou d’r tegen met een Confussion!” riep Vivienne snel. De Gardevoir brak snel de aanval de Petilil af door haar te pijnigen met de Confussion aanval en ze viel tegen de grond aan. Het zou niet lang meer duren voordat de Future Sight aanval zou inslaan, dus tot die tijd moest ze het gewoon gaan rekken. De Petilil had zichzelf ondertussen weer een beetje bij een gerapen en stuurde een stun spore aanval op Fiora af. Deze werd te laat opgemerkt en de shiny Gardevoir verstijfde. Vervloekte verlamming ook. De brunette vloekte binnemonds en zuchtte zachtjes. ”Probeer los te komen, Fiora en val aan met Dazzling Gleam!” Een aanval die ze heel vroeger al had geleerd aan de Gardevoir, maar die in gevechten niet veel werd gebruikt. De Gardevoir had een moment van vrijheid en een felle flits verlichtte het stuk bos waar ze aan het vechten waren. Toen het licht verdween, lag de Petilil op haar rug en deed een verwoede poging om weer overeind te komen. Fiora haalde moeizaam adem en had de verlamming licht onder controle. Jammer genoeg had Vivienne geen potions bij zich om de pokémon te helpen en de enige aanval die haar zou kunnen genezen zou Heal Pulse zijn. Maar het probleem met die aanval was dat ‘ie ook de Petilil zou genezen en dat had ze momenteel niet nodig. Dan zou dit gevecht alleen maar langer en langer worden en daarmee was die waanval dus eigenlijk best wel nutteloos. Ze zuchtte zachtjes, ze kon nu alleen maar hopen dat Fiora niet al te veel problemen ging krijgen met de verlamming. Dan zou ze dit nog eens kunnen winnen ook. ”Goed, Fiora, nu Psychic!” De Petilil vloog in de lucht door de Psychische krachten van de Gardevoir en kwam daarna met een harde klap op de grond terecht. De plant pokémon slaakte een gil en probeerde uit de kracht te komen, maar werd overrompeld en viel stil tegen de grond. Net op het moment dat Vivienne haar pokéball wilde pakken, slaakte de Petilil nog een laatste gil, die oorverdovend door merg en been ging. De Future Sight aanval had haar slachtoffer gevonden. Vivienne beet op haar lip, ze haatte het om deze aanval te gebruiken als ze een pokémon ving, maar de damage was hoog en die had ze nodig. Ze zuchtte zachtjes en de gil echode weg, waarbij de pokémon stil bleef liggen. Fiora was erbij komen staan en de brunette pakte haar pokéball. Het was nu of nooit. ”Alsjeblieft,” mompelde ze zachtjes, terwijl ze de pokéball in de richting van de shiny Petilil gooide.