[horde][Route 104] Territorial troubles!

Het was vrij vroeg in de ochtend toen Mark en Toby uit het Pokémon Center stapte van Rustboro City. De zon scheen fel waardoor de jongen zijn hand beschermend voor zijn ogen moest houden zodat de stralen niet in zijn ogen zouden schijnen. Zijn Pikachu had zoals gewoonlijk een brede grijns rond zijn lippen staan, want ja Toby was nou eenmaal Toby.  Mark had na maanden eindelijk weer een training op de planning staan omdat het trainen voor Contests gewoon niet zo soepel ging.. hij kreeg met de dag het gevoel dat hij en Toby er niet meer genoeg gemotiveerd voor waren dan vroeger. Tsja, hij werd ouder… dat was de enige smoes die hij op dit moment kon verzinnen maar het kon ook zo zijn dat het wel daar aan lag. Dat hij meer uitdaging nodig had. “Heb je er eigenlijk wel zin in, Toob?” Mark keek de Pikachu schuin aan omdat hij aan zijn voeten stond maar aan de houding van het wezentje te zien kon hij niets opmerken dat met tegenzin te maken had. Waarschijnlijk genoot zijn partner ervan dat ze samen op pad gingen en als hij heel eerlijk was, waardeerde Mark deze quality-time met zijn maatje wel. Ja, het voelde fijn om gewoon weer eens samen iets te doen. “Pika!” riep hij vrolijk uit en gooide uitbundig zijn pootjes in de lucht, wat een teken was dat hij dit ook waardeerde. Mark grijnsde breed naar het wezentje waarna hij hem gebaarde om mee te komen waar de Pikachu gehoorzaam op reageerde door achter de jongen aan te lopen. “Hoenn is tot nu toe geweldig, isset niet?” begon hij tegen Toby die opkeek en instemmend knikte. Een team opbouwen was tot nu ook niet helemaal een succes hoewel hij wel de afgelopen tijd wat Pokémon had gekregen waarvan hij uiteindelijk toch weer afscheid had moeten nemen omdat ze gewoon niet bij hem paste. In het verleden was dat niet het geval geweest omdat hij de Pokémon die hij had meteen een klik leken te hebben.. tsja.. Flynn was een uitzondering maar zelfs met hem had hij een band. Wel een hele vreemde band, overigens.  Terwijl Mark met Toby aan zijn zijde liep verlieten ze op hun gemak de stad en vervolgden hun weg naar Route 104. Het doel was daar om te gaan trainen en mocht het zover komen.. een Pokémon vangen want dat was iets dat hij tot nu toe nog niet had gedaan hier in Hoenn. Hij kon dan ook vrijwel direct zeggen dat de enige Pokémon die hij ooit had gevangen met een gevecht meteen de eerste en laatste was geweest en dat was in Kanto met Sam, zijn Eevee. Jep.. goed bezig Mark... Niet een van de meest positieve gedachte als je het hem vroeg. “Pika!” weerklonk het stemmetje van Toby ineens waardoor Mark uit zijn gedachtestroom ontwaakte en liet zijn blauwe ogen naar de Pikachu glijden. Hij volgde het priemende vingertje van het wezentje dat op een gedaante leek te wijzen, eigenlijk twee maar Mark kon niet echt zien of het ging om Pokémon of mensen daarvoor stonden ze nog op een te grote afstand. Echter kon hij aan Toby zien dat er iets niet klopte vanwege de alerte houding die de Pikachu had aangenomen en met half dichtgeknepen ogen naar de gedaantes keek. Mark begreep het niet. Wat was er aan de hand?  “Pikachu!” En ja hoor daar gingen we weer! Toby spurtte er als een raket vandoor, rechtop zijn doel af, waarop Mark geen kans kreeg om na te denken. Het was of het risico lopen Toby kwijt te raken wat hij kon voorkomen door hem achterna te gaan of hier blijven staan en niets doen. Het eerste leek hem het beste want zijn Pikachu kwijtraken zonder andere bescherming van een Pokémon was niet echt slim. “Wacht Toby! Waar ga je heen!” riep hij de Pikachu nog na voordat hij zelf in beweging kwam.


Mark rende achter Toby aan die al een kleine voorsprong had op de jongen maar merkte al snel dat hij dichterbij het probleem was gekomen. De gedaantes van eerder bleken twee Pokémon te zijn die met elkaar in gevecht waren, alleen stond er eentje met een touw rond om zijn nek vastgebonden aan een boom. Mark herkende deze Pokémon als Growlithe, een Pokémon dat voornamelijk voorkwam in Kanto, dit bracht echter wel een frons op zijn gezicht want wat deed zo een Pokémon hier? Vervolgens liet hij zijn blik naar de andere Pokémon glijden.. dit was een Pidgeotto, die met een intimiderende blik naar de Growlithe staarde. De Growlithe leek te trillen op zijn poten van angst wat wel logisch was omdat hij geen kant op kon daarbij zag het wezentje er zwaar toegetakeld uit. Er zaten overal kale plekken en wonden op zijn lijf. “Pi..ka..” gromde de Pikachu dreigend. ”Hé stop daarmee!” Mark aarzelde geen moment waarna hij voor de Growlithe ging staan en zijn armen spreidde om zichzelf groter te laten lijken. Toby keek opzij naar de jongen waarbij een ongelovige blik op zijn snoet verscheen.. die jongen had wel lef om zo in een gevecht te springen. Klassieke Mark. Die realisatie kwam al gauw genoeg binnen dat als hij niks zou doen dat Mark werd aangevallen. Daar wilde de Pikachu een stokje voor steken. “Geotto!” riep de vogel uit en klapperde dreigend met zijn vleugels waarbij hij zijn kop schudde. Een teken dat de Pidgeotto het niet waardeerde dat Mark zich ermee bemoeide met wat er ook aan de hand was. “Pikachu!” Toby voegde zich snel bij de jongen terwijl hij op alle vier zijn poten stond met zijn staart recht naar voren gestoken om aan te geven dat Pidgeotto niet moest aanvallen, alleen gebeurde het tegenovergestelde. De dreigende aanvalshouding van zijn Pikachu was voor de vogel een trigger om wel een aanval uit te voeren want hij kwam in beweging. Hij maakte een duikvlucht regelrecht op Toby af. “Oh heck..” vloekte Mark binnensmond waarna hij alert naar zijn Pikachu keek die nijdig vonkjes vrij liet. Er moest iets gebeuren en snel.  “Ontwijk door je Quick Attack te gebruiken!” Toby knikte waarna hij zich tegen de grond afzetten en vlug aan de kant dook om de Tackle aanval van Pidgeotto te ontwijken. De vogel moest plots afremmen voordat hij ter pletter op de grond sloeg en vloog netjes in een boog terug de lucht in. Dat zag er nog best spectaculair uit als je het hem vroeg. De Pikachu had zich snel weten om te draaien waarna Mark knikte. “Thundershock!” Toby knikte zelfverzekerd waarop hij zijn handjes balde tot een vuist, en zijn elektriciteit ontlaadde. De straal ging recht op de vogel af, deze vloog vlug omhoog en de aanval miste zijn doel. “Verdomme dat beest is nog snel ook,” gromde Mark en keek even wat de Pidgeotto van plan was. Deze was opgevlogen voor hij weer in beweging kwam en met een nieuwe duikvlucht rechtop Toby afstevende. Een witte streep was zichtbaar achter de vogel wat duidde op een Quick Attack. “Ontwijk hem!” De Pikachu sprong snel aan de kant waar op één haar na de aanval mistte, hij plofte met een snelle schijnbeweging op het gras. Echter besloot Pidgeotto dat dit niet genoeg was en gebruikte vervolgens een nieuwe Tackle om Toby alsnog te kunnen raken. Het plan van de vogel werkte want doordat de Pikachu nog op het gras lag had hij geen tijd gehad om overeind te komen. Hij kreeg een volle tackle aanval tegen zijn rechterflank waardoor Toby naar achter werd geslingerd. “Piiiikaa,” kreunde het gele wezentje toen hij over de grond was gestuiterd en tegen een boom tot stilstand was gekomen. Toby schudde de klap van zich af waarna hij nijdig naar de Pidgeotto keek en elektriciteit vrij liet uit zijn wangen. Mark moest nu echt serieus gaan nadenken voor een strategie want zoals het er nu naar uitzag gingen ze dit gevecht niet winnen.



“Toby doe je Electro Ball!” De Pikachu keek op toen de stem van zijn trainer weerklonk en knikte zelfverzekerd op het bevel van de knul. Toby kwam in beweging en stoof naar voren terwijl hij een elektrische bal oplaadde. De Pikachu leek verder geen last te hebben van de tegenaanval van Pidgeotto tot zijn grote opluchting. In een snelle reflex slingerde Toby de bal van elektriciteit richting de Pidgeotto, deze lette echter niet op waardoor hij de volle laag kreeg. Mark zag kans voor zijn Pikachu om nog een keertje toe te slaan. “Nu doe Iron Tail en ram hem tegen de grond!” Het was misschien een beetje erg overdreven maar dat stomme beest had zonet ook een vuile streek uitgehaald. Toby reageerde meteen op de woorden van de jongen waardoor zijn staart wit op lichtte. Met een salto ramde de Pikachu zijn ijzeren staart tegen het lichaam van de Pidgeotto die met volle vaart naar de grond werd gesmeten. Een doffe dreun volgde toen de Pidgeotto op de grond belandde, niet wetend dat de ability van Toby eerder in werking was gezet. De Pikachu grijnsde breed toen hij zag dat Pidgeotto moeite had met overeind te komen maar toch deed de vogel zijn uiterste best. Het waren dan wel twee rake klappen maar de Pokémon zette zich opnieuw af van de grond waarna hij stevig met zijn vleugels begon te wapperen. Een sterke windvlaag stak op waardoor de Pikachu moeite had om overeind te blijven staan. Was dit nou een Gust aanval? Mark hield beschermend zijn arm voor zijn ogen zodat de zand deeltjes niet in zijn ogen kwamen. Toby deed hetzelfde als de jongen maar hij bewoog zijn hoofd naar de grond om zijn ogen te beschermen. Dit konden ze gewoon niet ontwijken maar wel tegen houden! “Toby sla terug met een nieuwe Electro Ball op volle kracht!” brulde Mark door het suizen van de wind heen. Het gele wezentje wilde doen wat hem werd opgedragen maar het werd hem nogal moeilijk gemaakt doordat de Gust krachtiger bleek te zijn dan dat Mark had gedacht.


Toby had moeite om goed te kunnen richten waar hij zijn aanval op af vuurde. “Pika..chu!” riep Toby uit waarna hij de opgeladen electro ball weg slingerde. Pidgeotto brak vlug zijn aanval af maar de Static-ability begon zijn werk te doen doordat er vonkjes van zijn verenpak afkwamen. De Electro Ball raakte de linkervleugel van de vogel waardoor hij opnieuw dreigde om naar beneden te vallen. Nog voordat hij de grond raakte klapperde Pidgeotto met zijn beide vleugels en vloog hij met een boogje terug de lucht in. Nog geen seconde nadat hij deze schijnbeweging had gemaakt klapperde hij weer met zijn vleugels alleen dit keer ontstond er een kleine tornado die rechtop Toby afging. “Oh shit nee!” vloekte Mark terwijl hij naar de naderende mini Tornado staarde. “Ontwijk het Toby! Gebruik je Double Team!” brulde hij. De Pikachu knikte maar de Twister was een stuk sneller dan het gele wezentje en sleurde hem mee de kolkende luchtstroom in waardoor hij niet kon ontkomen. In eerste instantie dacht Mark dat het over was voor zijn Pikachu maar dat had hij verkeerd gedacht. Terwijl Toby midden in de Twister werd meegesleurd had de Pikachu een kans gezien om zichzelf te kunnen herstellen door een tak van een boom beet te pakken. Hij deed zijn uiterste best om vast te houden waarna hij elektriciteit uit zijn wangzakken ontlaadde en deze door de Twister afvoerde. Hij gaf er een extra boost aan door alle energie dat hij nog over had te gebruiken voor deze laatste aanval, de Twister brak uiteen, en de Pidgeotto werd zelf ook getroffen door de krachtige Thundershock. “Pika!” Zijn staart lichtte wit op nadat hij de tak had losgelaten en beukte zijn ijzeren staart vol tegen de vogel aan. Zwaar zuchtend plofte Toby met vier poten op het gras neer terwijl de stofwolk die de Twister had veroorzaakt omlaag dwarrelde. “Toby!” riep Mark opgelucht uit toen hij zag dat zijn Pikachu ongeschonden uit de Twister tevoorschijn was gekomen, alleen wel bekaf van alle energie die het hem gekost had. Pidgeotto was inmiddels op de grond geploft en leek niet meer verder te kunnen vechten waardoor Mark een van zijn ogen op de vogel richtte en toen op de Growlithe met de Pidgeotto in de buurt kon hij hem niet helpen. Hij kon proberen om de Pidgeotto te vangen.. want ergens voelde hij zich schuldig dat het zover had moeten komen. De jongen dacht er geen moment verder meer over na terwijl hij een lege Pokéball tevoorschijn haalde en hem groter maakte door op de knop te drukken. Met een ferme zwiep gooide hij het ronde voorwerp richting de vogel die door een rode straal werd opgezogen de bal in. Toby kwam wankelend naar hem toegelopen waarna Mark hem snel een aai over zijn bol gaf. “Goed gedaan man, je was echt geweldig!” grijnsde Mark naar het wezentje maar hij mocht niet te vroeg juichen, stel dat de Pidgeotto zich niet gemakkelijk liet vallen dan was hij mooi de sjaak. Gespannen keek hij, met zijn Pikachu aan zijn zijde en de Growlithe op de achtergrond, naar de wiebelende Pokéball. Zou het..?


Hits on Pidgeotto(♀):
Electro ball
Iron Tail
Electro Ball
Thundershock
Iron Tail

Het leek een eeuwigheid te duren. Angstvallig staarde Mark gespannen met zijn handen tot vuisten gebald naar de wiebelende Pokéball, te wachten totdat het ding zou stoppen met bewegen. Hij hield er rekening mee dat de Pidgeotto nog uit de Pokéball brak maar.. een ‘pling” was hoorbaar. Ongelovig staarde de jongen naar het ronde voorwerp waarna hij snel een blik uitwisselde met Toby. De Pikachu grijnsde breed voordat hij op zijn trainer afrende en vanaf de grond op zijn schouder sprong, waarop Mark zijn hand tegen het rode wangetje van de Pikachu drukte. “ ‘tis ons gelukt!” Toby knikte vluchtig nadat de knul de Pokéball van de grond raapte en deze kort bekeek voor hij deze aan zijn riem klikte. Hij twijfelde even of hij de Pidgeotto wel wilde houden nadat hij de Growlithe had bevrijd.. maar eerst waren er belangrijkere zaken aan zijn hoofd. Snel draaide hij zich om naar de kleine Growlithe waarbij hij door zijn knieën boog en op zijn hurken naar het stuk touw keek dat om de nek van het wezentje zat. “Welke imbeciel haalt dat in zijn hoofd..? ” gromde hij ietwat geïrriteerd en probeerde met zijn nagel de knoop los te krijgen. De knoop zat echter zo strak vastgeknoopt dat het hem niet meteen lukte om het los te krijgen. Zuchtend liet hij het touw even los en liet zijn blik over de Growlithe gaan. De Pokémon zag er flink uitgehongerd en uitgedroogd uit alsof het wezentje dagen geen eten of drinken had gehad. “..echt sommige mensen zijn echt niet te geloven,” voegde hij er mopperend aan toe. “Pika..chu..” instemmend knikte de Pikachu met zijn hoofd. Mark keerde voor even terug naar het moment dat hij zijn Vulpix had ontmoet op de Seafoam Islands die door haar eigen trainer was verwond en werd opgejaagd. Hoe bang ze wel niet was geweest voor deze jongen. Deze situatie was niet te vergelijken met die van Zoey wat misschien wel raar klonk.. want er leek hier verder niemand te zijn buiten hemzelf en Toby.


Mark schudde met zijn hoofd om zijn gedachte erbij te houden om het touw los te krijgen. Geen enkele Pokémon hoorde zo aan zijn of haar lot overgelaten te worden.. dat was gewoon niet oke. De jongen zette zijn rugzak op de grond naast zich neer waarna hij deze door begon te zoeken, opzoek naar iets scherps om het touw los te krijgen. “Toby, kan jij misschien zorgen dat de Growlithe iets te eten krijgt?” Vanuit zijn ooghoeken probeerde hij de Pikachu aan te kijken die meteen in beweging kwam. Het wezentje verdween de bosjes in terwijl Mark doorzocht naar een voorwerp om het touw mee los te krijgen. Hij rommelde verder en voelde algauw dat hij een stuk plastic vastpakte dat hij snel tevoorschijn haalde. Het was het handvat van een schilmesje dat hij meestal gebruikte om groente mee te schillen. “Precies wat ik zocht!” grijnsde hij enigszins tevreden en legde een hand geruststellend op het schouderblad van de Growlithe die hem kalmpjes aanstaarde. “..ik ga je losmaken, makker. Alles komt goed,” voegde hij eraan toe wat meer op de kleine pup gericht was. Deze likte zijn hand waarop Mark hem snel over zijn kop heen aaide als teken dat hij het waardeerde, wat voor de jongen een geruststelling was. De knul pakte het touw weer beet waarna hij met het mesje in het touw begon te snijden om deze los te maken. Algauw kwam er beweging in en binnen enkele minuten had Mark het touw los weten te krijgen. De laatste paar draadjes trok hij met een enorme krachtsinspanning los, nadat hij het mes op de grond neer had gelegd, van de andere helft waarna het wezentje helemaal bevrijd was. “Ziezo, je bent vrij,” sprak hij met een opgeluchte uitdrukking op zijn gezicht. “Growl!” blafte Growlithe opgetogen maar de Pokémon trilde op zijn poten.. waarschijnlijk omdat hij dagen geen eten had gehad. Snel rommelde hij weer in zijn tas om te zoeken of hij iets eetbaars had voor de Growlithe maar vond enkel een appel en zijn fles water. “Het enige dat ik voor je heb is een appel.. en water,” mompelde hij tegen het wezentje. Dat was misschien wel het belangrijkste dat hij op dit moment binnen kon krijgen.

“Als het goed is komt Toby zometeen met iets lekkers. Die Pikachu heeft wel een gevoel voor dat soort dingen.” grijnzend keek Mark even naar de Growlithe die met een dorstige blik naar het flesje water staarde. Hij schonk meteen wat van het water in een etensbak van Toby die hij vervolgens toereikte aan het oranje wezentje die zich meteen stortte op het water. Een goed teken als je het hem vroeg. Een geritsel was hoorbaar waardoor Mark alert naar het struikgewas keek maar een bekende stem liet hem kalmeren. “Pikapi! Pikachu!” Toby kwam door de struiken naar hem toe gehold en zijn blik viel meteen op de stukken fruit dat hij vasthield in zijn armpjes. “Wauw! je hebt ook gewoon een halve boomgaard leeggeplukt,” grapte Mark maar de trotse blik die Toby in zijn ogen had deed het hem gewoon. “Maar goed gedaan, man,” voegde hij er meteen aan toe. De jongen pakte wat appels en bessen van het gele wezentje aan dat hij begon schoon te maken, aangezien Toby degene was die de boel had gered kreeg hij iets speciaals. Voorzichtig schoof Mark een doek onder de neus van Growlithe die vrijwel direct van de bessen dat Toby had gevonden voor hem. De jongen had ook aan zijn eigen Pikachu gedacht en rommelde in zijn tas waar hij wat poffins vond, gemaakt van Pechabessen, aan het gele wezentje gaf. Hij had deze dingen gekocht in een winkel en aangezien Mark wist dat zijn Pikachu een zoetekauw was had hij deze genomen voor hem. Dankbaar pakte de Pikachu het goedje aan van de jonge coordinator en zette zijn tanden in het lekkers. Terwijl de Pokémon aten begon Mark zich af te vragen wat hij met de Growlithe moest doen en wat een Pidgeotto in Hoenn deed en of hij de vogel dat hij had gevangen weer vrij moest laten of houden. Hij kwam er achter dat het eigenlijk verstandiger was om de twee Pokémon eerst na te laten kijken in het Pokémon Center, plus zijn eigen Pikachu. Gezien de staat van de Growlithe best zorgwekkend was, je kon de ribben tellen maar ook hij was gewond, misschien niet zo gewond als dat de Pidgeotto was, maar ook deze wonden verdienen aandacht.


“Ik denk dat het verstandig is dat we terug naar Rustboro City gaan, Toob.” Mark keek zijn Pikachu aan die verbaasd opkeek en lichtjes knikte. Vervolgens stond de jongen op waarop hij zijn spullen pakte en deze terug stopte in zijn tas. Growlithe was inmiddels gaan liggen met zijn kop op zijn poten waarop Mark hem van de grond tilde. Hij staarde met droevige ogen naar de knul. “Jij gaat ook mee,” sprak Mark resoluut tegen het wezentje. Zo zwaar was hij niet eens wat ook best logisch was gezien de situatie. Hij gebaarde naar Toby dat hij in beweging moest komen en liep vervolgens met de Growlithe in zijn armen richting de stad waar ze hadden overnacht.