_{Eén van zijn armen raakten iets, maar eerst had hij niet eens gemerkt dat het Lilium was. Ace wist dus ook niet wat hij gedaan had toen hij commentaar kreeg. ‘Wat? Het is niet omdat je pijn hebt dat ik het meteen gedaan heb.’ zei hij dan ook tegen haar. Hij wilde haar wel aankijken maar daar was het te donker voor. Hij zag toch niet meer dan een schim.
Lilium vroeg of dat Jig misschien de uitgang had gevonden. Ace kon enkel even kort zijn schouders ophalen terwijl hij gewoon verder wandelde. ‘Ik hoop het in ieder geval.’ hij versnelde zijn pas wat. Zodra hij de hoek om was kon hij het zonlicht zien. Zijn arm sloeg hij over haar schouder heen. ‘Zo te zien wel.’ een kleine grijns kwam op zijn gezicht terwijl hij vanuit zijn ooghoeken naar Lilium keek. Lang hield hij zijn arm niet om haar, want al snel haalde hij die weer weg. Ze waren bijna de grot uit, dus hij kon bijna weg. Voor die dag had hij zijn pleziertje wel gehad. Het was tijd om terug naar een stad te gaan om daar de rust weer op te zoeken op een kamer in een pokémon center. Met Jig aan zijn zij liep hij de grot dan ook uit.}

_{Ace wachten heel even buiten de grot op Lilium. Ze leek niet meteen te komen, of nam gewoon haar tijd. Misschien dat ze wel was gaan houden van de sfeer in de grot en er niet meer uit wilden. uiteindelijk verscheen het smalle figuur van het meisje dan toch buiten en met een grijns op zijn gezicht keek hij haar aan. ‘We zijn er dan uiteindelijk toch nog heel uit geraakt.’ zei hij terwijl hij dichter naar haar toe ging. In een snelle beweging probeerde hij vervolgens één hand op haar hoofd te leggen om daarmee zacht haar haar vast te nemen, maar niet dat het pijn zou doen. Zijn voorhoofd duwde hij ondertussen ook nog tegen het hare, of in ieder geval hield hij zijn hoofd zeer dicht tegen dat van Lilium zodat hij recht in haar blauwe ogen kon kijken. ‘Tot een volgende keer dan hé. Ik zie er al naar uit om je nog eens terug te zien.’ zei Ace vervolgens met een knipoog. Hij wreef met zijn hand nog even door haar haar om vervolgens enkele stappen naar achter te zetten en zijn rug weer te rechten. ‘Later!’ en hij stak zijn hand nog even in de lucht terwijl hij zich omdraaide en op zijn dooie gemak weg wandelde.}