Let's learn you a lesson

Een hele dag had de jongen niet veel gedaan. Het enige waar hij zich mee bezig had gehouden was ronddwalen en niks doen. Zo was hij ook in de grot terecht gekomen. Veel was er niet te zien maar het was er best mooi. Ace bleef even kort staan wanneer dat zijn Luxio ineens naar iets begon te grommen. Ze had een vrij dreigende houding aangenomen en was op één punt gefixeerd. De groen harige jongen kon echter niet meteen zeggen wat haar probleem was. Voor zover hij zag was er niks in de buurt. Hij vernauwde zijn ogen zelf wat en keek naar dezelfde plek als zijn pokémon maar hij zag nog steeds niet meteen iets. 'Volgens mij zie je spoken.' zei hij uiteindelijk. Vanuit zijn ooghoeken keek hij naar zijn pokémon die het maar niet wou los laten. Uiteindelijk werd het voor hem ook duidelijk wat er precies was. Een roos figuur bewoog iets verder op en naarmate het dichter bij kwam begon Luxio harder te grommen. Ze had zelfs enkele stappen naar voor gezet. Eenmaal de onbekende pokémon dichterbij was haalde Ace toch één wenkbrauw op en schoot hij vervolgens in de lach. 'Serieus? Je gromt naar...dat?' zei hij al lachend. Hij bekeek de pokémon nog eens goed maar hij zag niet in waarom dat zijn pokémon zo moest grommen. Het kleine wezentje zag er totaal niet intimiderend of sterk uit. Eigenlijk zag het er gewoon dom uit. Luxio had een beledigende blik geworpen op haar trainer maar stak haar neus in  de lucht wanneer dat hij maar bleef lachen. Het roze wezentje was ondertussen op weg naar de twee. Een grote glimlach was op haar gezicht te zien en haar armpjes had ze naast zich uitgestrekt.
Ace had het eerst niet eens door gehad. Hij had zich meer bezig gehouden met het domme gedrag van zijn pokémon. Luxio haar aandacht was er ook niet volledig bij maar dat veranderde al snel. De pokémon had haar armpjes in een soort van knuffel om de jongen zijn been heen geslagen maar dat viel echt niet in de smaak. Ace schopte de pokémon zowaar bij zijn been vandaan en het arme wezentje vloog toch een eind naar achter. Het lachen was wel meteen gestopt en had plaats gemaakt voor een strenge blik. 'Denk je echt dat je zomaar even een knuffel kan geven?' vroeg hij aan de pokémon die toen een eind verder lag. Langzaam duwde ze zich terug recht terwijl dat ze de blik van de trainer probeerde te ontwijken. Met enkele snelle passen begaf Ace zich naar de pokémon om er vervolgens bij neer te hurken. Hij deed zijn best om ervoor te zorgen dat de pokémon zou kijken maar het lukte niet. De jongen nam dan maar de kin van de pokémon vast en draaide zo het hoofdje naar hem toe op een niet al te zacht aardige manier. 'Kijk als iemand tegen je spreekt.' de pokémon probeerde zich even los te wringen uit de greep maar hield al snel op. Misschien was het wel de angst die kwam optreden. 'Misschien moeten we er maar voor zorgen dat je in de toekomst zo'n stunten niet meer uithaalt.' op een ruwe manier liet hij de kin weer los en stond hij terug recht. De pokébal van zijn Gastly haalde hij van zijn riem en liet hij groter worden.
Niet veel later liet hij de pokémon ook uit zijn bal. Deze keek meteen nieuwsgierig om zich heen en dan vooral naar zijn eigen weerspiegeling die hij zag. 'Dag goede vriend, ik dacht dat je nog wel eens zin had in wat actie.' sprak hij terwijl een grijns op zijn gezicht ontstond. De Mime Jr. leek het maar niks te vinden. Die probeerde traag weg te sluipen maar zonder succes. Natuurlijk had Ace wel opgemerkt dat ze weg probeerde te geraken maar hij ging het echt niet zo ver laten komen. Ze moest haar les nog leren en door weg te sluipen maakten ze het er niet beter op. 'Shadow ball.' meteen ontstond er bij Gastly een zwarte schaduw achtige bal die op de roze pokémon af ging. Deze had de aanval niet zien aankomen en werd volop geraakt. Weer vloog ze weg en kwam ze terug hard neer op de grond. 'Je maakt het er niet beter op.' zei Ace. De pokémon leek het zelf ook door te hebben. Ze had zich omgedraaid en richten zich op de Gaslty. Ondanks dat ze het tegen de ghost-type pokémon ging opnemen zou je niet zeggen dat ze er vastberaden uit zag. Bang was een beter woord om het te beschrijven.

De roze pokémon ging zelf ook in de aanval en wou de Gaslty enkele klappen geven maar de pokémon ging gewoon weg wat hoger zweven zodat ze in de lucht aan het kloppen was. Het was haast zielig om aan te zien. 'Nu lick.' de Gaslty ging weer lager zweven en nog  voor de andere weg kon duiken gleed de roze tong over de pokémon heen. Plezierig was het zo te zien zeker niet maar dat was ook niet de bedoeling. Totaal niet. 'Night Shade!' de ene aanval kwam na de andere van de Gastly en het leek de Mime Jr. geen goed te doen. De aanval die gebruikt werd maakte de kleine pokémon alleen maar angstiger en ze deed weer een poging om weg te rennen. Het was Gastly die haar die keer tegen hield door er vlak voor te zweven met de grote grijns op zijn gezicht. Wat Ace niet had zien aankomen was dat de pokémon precies dezelfde aanval gebruikte als Gastly. Night Shade. Het was toen Gastly zijn beurt om de beelden te zien die niet zo plezierig waren en het maakten hem kwaad. De grijns verdween even maar maakten plaats voor een kwade blik. Het was het witte licht dat vervolgens kwam dat letterlijk alles beter werd. Het witte licht van een evolutie. 'Dat werd tijd.' zei Ace al grijnzend.
Wanneer dat het licht verdween was de Gastly weg maar had hij plaats gemaakt voor een Haunter. 'Hier hebben we beide lang op gewacht.' zei Ace waarna hij zijn blik terug richten op de kleine Mime Jr. De pokémon kreeg met de minuut alleen maar meer schrik en draaide zich om en rende er vandoor. Ace deed geen moeiten meer om de pokémon tegen te houden. Die had vast wel haar lesje geleerd. Toch keek hij over zijn schouder naar achter om de pokémon nog te zien weg rennen. Wat hij alleen niet verwacht had was het gestalte dat hij zag. Dus er was nog volk in de grot?


& Alana Bouvier

Het meisje wist te zeggen dat hij coole pokémon had. Een grijns kwam op zijn gezicht terwijl dat hij keek naar zijn Haunter. Hij had de nodige spullen om hem te laten evolueren, en eigenlijk was hij het ook altijd al van plan geweest. Ace wou zijn Gengar, want de twee vorige evoluties konden hem eigenlijk helemaal niks schelen. Gastly was niet zo heel speciaal en hetzelfde gold voor Haunter. Haunter was in ieder geval al een stuk beter maar hij moest zijn Gengar hebben. 'Zal ik een klein trucje laten zien? Eén waarbij mijn team nog cooler wordt?' sprak hij tegen het meisje. Uit zijn rugzak haalde hij de trade die hij nog maar net had gekocht. Ja, hij was er al op voorbereid. Hij wou de trade hebben wanneer dat hij zijn Haunter zou kunnen laten evolueren. Jammer genoeg had hij niet de nodige spullen voor een mega evolution. 'Kom jij eens hier.' zei hij tegen de Haunter die eerst heel de tijd naar het meisje had zitten kijken. Je kon bijna van zijn gezicht aflezen dat hij wat van plan was, maar hij moest even wachten. Hij zweefde weer terug naar zijn trainer en zodra hij de trade van hem kreeg gebeurde het allemaal overnieuw. Weer kwam het felle licht dat de evolutie voorstelde. Ace zetten ondertussen enkele stappen naar achter zodat hij naast het meisje kwam te staan.
Hij sloeg zijn arm over haar schouder heen en moest wat bukken om vervolgens zijn mond wat bij haar oor te kunnen houden. 'Ik hoop voor je dat mijn pokémon geen zin heeft om een..grapje uit te halen.' zei hij grijnzend. De evolutie was ondertussen compleet en daar stond de Gengar die zichzelf uitgebreid aan het bekijken was in zijn reflectie.