Stone against steel

Het was best rustig in Cyllage City, Ren had ergens een bar gevonden en zat daar rustig te genieten van een glas sterke drank, natuurlijk niet te sterk gezien hij van plan was om later de gym te gaan uitdagen en het zal geen handig ding zijn als de man daar dronken was, nee, deze keer was hij voorzichtig met de drank en nam dus rustig zijn tijd met het glas. Het zachte geluid van de gesprekken die werden gevoerd samen met de muziek die werd gedraaid zorgden voor een ontspannende achtergrond en terwijl zijn glas steeds leger en leger werd probeerde de man diverse gesprekken te volgen, wat natuurlijk weer mislukte omdat een ander nou net iets luider was. Waneer de man het voor het eerst geprobeerd had om iets af te luisteren was het nogal erg mislukt, als in dat hij bijna dood was, al was het jaren gelden is gebeurd, voelde het bijna aan als de dag van gister.
Zijn ouders hadden voor de zoveelste keer ruzie, ze waren in de keuken gaan staan en Ren hield zijn oor tegen de deur, het was bijna te makkelijk om mee te luisteren. Het geschreeuw van beide kanten deed hem bijna pijn in het hart, niet helemaal, bijna. Ren had de deur een klein beetje opengedaan, alleen om daar een doodsbange moeder aan te treffen en een laaiende vader met een scherp vleesmes. Op het eerste moment leek de man zijn zoon nog niet door te hebben, tot hij de deur iets verder opendeed en daarbij helsveel lawaai te maken. In blinde woede pakte de oudere man hem en er schoot een helse pijn door zijn nek, waarna er een zuigend geluid klonk, het lemmet van het mes had een scharlakenrode kleur gekregen. Ren durfde niet te kijken, het lukte hem niet eens om te kijken. Iets warms stroomde over zijn nek de de jongen had niet echt het gevoel dat het warm water ofzo zou zijn, zijn linkeroog ving iets roods op dat in zijn kleren trok. 'bloed' Dat was zijn gedachte met het zien ervan en om bang te zijn dat hij nog meer verloor dan eigenlijk hoefde verroerde de witharige geen vin meer, zelfs bij het ademhalen probeerde hij zo min mogelijk te gaan bewegen wat wel een best moeilijke opgave bleek. Door de schrik stokte zijn adem en bij elke keer dat de jongen het probeerde leken zijn longen gewoon te weigeren, zelfs al waren deze onaangetast, of in welk geval, zover hij dat kon weten.. Zijn kracht vloeide langzaam uit zijn lichaam en nog voor het donker werd kon de jongen zijn vader zien vluchten, zijn moeder had de telefoon in haar handen en trilde, zelf lag hij er te verlamd bij met wat er net was gebeurd, hij moest het even verwerken maar zo gemakkelijk zou dat niet gaan. Het bewustzijn bleef nog lang genoeg bij hem om de sirenes van een aankomende ambulance te kunnen horen, daarna werd alles zwart. Hoe lang het fuurde wist de witharige niet maar waneer hij wakker werd stonden er er allemaal piepende machines om hem heen, hij zag ook nog dat hij in een witte, smetteloze kamer lag en maast hem op een kastje stonden wat verse bloemen. De houten deur vloog open en allemaal onbekende mensen stormden naar binnen, ze riepen wat naar elkaar maar wat wist Ren niet want alles werd alweer zwart.
Nee, het waren geen prettige herinneringen maar het waren wel de zijne, zijn hand gleed even over het enorme litteken op zijn nek en legde zijn hand neer. Hij sloeg het laatste beetje drank achterover, legde wat geld op de bar en liep weg. De Pokéball van Myra werd vergroot en de Mawile werd eruit gehaald, welke haar trainer bezorgt aankeek, normaal was hij nooit zo, niet zo raar, de flashback van eerder had hij liever niet gezien. Ren schudde alleen maar en richtte zijn rode ogen op de weg voor hem, hij moest gewoon verder gaan en die gym gaan uitdagen. Rustig liep hij richting de gym, de exacte locatie wist hij niet dus het was maar gewoon gokken. Zoals verwacht had hij niet meteen de juiste plek maar het duurde gelukkig niet al te lang of hij had wel de juiste gevonden. Een koude winterbries gaf hem kippenvel maar hij probeerde zich er zo weinig mogelijk van te gaan aantrekken.

Glimlachend keek de man naar de juiste grot welke vlak voor hem was, gelukkig had hij deze snel gevonden. Al was hij niet echt gericht op badges halen, betekende dat niet dat hij zijn Pokémon kon testen in hoe sterk ze waren en wat was de beste manier dan dat gaan testen zonder herrie te gaan schoppen? Een gymgevecht natuurlijk, Myra liep naast haar trainer en leek bijna er niet op te kunnen wachten te beginnen, deze keer zou de witharige haar gebruiken en als de Mawile het niet zou redden kon hij altijd nog overschakelen op Tygo. "We blijven gewoon zoveel mogen haken op je Steel-type aanvallen." sprak de man rijn Pokémon rustig toe, welke knikte ten teken dat ze het had gehoord en rustig wenkte de man zijn Pokémon naar binnen te lopen en terwijl hij dat deed ging Ren ook zelf naar binnen lopen. Het enige wat hij wist van deze gym dat de gymleader’s naam Grant was en dat hij Rock-type Pokémon gebruikte, een Tyrunt en Amaura, al kon Ren beide Pokémon niet wist hij wel de types, de Tyrunt was Dragon en Rock en de Amaura was Ice en Rock dit was een van de redenen dat de Deciever Pokémon werd gebruikt, welke deels Steel en Fairy is en dus super-effective was tegen deze gym. Eenmaal binnen was het lichter dan de witharige had verwacht maar ging toch even knipperen met zijn ogen, gewoon om even aan het onverwacht felle licht te wennen. Eenmaal eraan gewend bekeek hij de gym terwijl de man naar voren liep, het was eigenlijk gewoon een enorme, uitgeholde grot die goed verlicht was en een klimmuur, geweldig, dus niet. De witharige had niks met klimmen maar omdat hij eigenlijk wel de gym wou gaan uitdagen moest hij het toch echt wel gaan doen, deze plek was eigenlijk gewoon perfect voor Rock Type Pokémon. "Grant, ik daag je uit." zijn stem klonk door de gehele grot en er klonk een andere stem. "Ik neem je uitdaging aan, kom maar naar boven." gewelding, het was wel te verwachten dat hij moest gaan klimmen maar toch had de witharige dat liever niet. Hij keek de Deciever Pokémon aan en sprak tegen haar "Je zult voor nu even in je ball moeten." als hij dit had gevecht had de man wel gewacht met zijn Pokémon erbij halen. De Pokéball zoog Myra welke in een rode straal veranderde op en Ren begon aan de klim naar boven, wat was hij blij dat hij goed kon klimmen, al zou dit echt een ramp moeten zijn voor de mensen die dat niet kunnen. Nog voor Ren het doorhad had hij al het einde van de klim bereikt en werkte zich op de harde stenen en nam in een seconde de gymleader in zich op. steentjes dat was het eerste wat hij zag en toen hij iets beter ging kijken zag de witharige dat er steentjes in zijn haar zat en om welke reden dan ook, het irriteerde de man vreselijk. Verder op deze rare 'haarstijl' na -kon hij het eigenlijk wel zo noemen? Waarschijnlijk niet eens- leek er niets bijzonders aan de gymleader. Het veld was best groot en overal lagen stenen, nog meer dan beneden. Grant keek op bij het naderen van de man en sprak "Ik ben Grant, de gymleader van deze stad." no shit sherlock, dat was wel een van de dingen die Ren had doorgekregen. Het leek erop dat Ren zich nu moes voorstellen maar nee, daar zag hij geen enkel nut in en zomaar zijn naam geven aan random personen, gymleader of niet, ging sowieso niet gebeuren, dat mochten andere mensen maar op hun buik schrijven. De steentjesman liep richting de plek waar hij blijkbaar moest gaan plaats nemen als er werd gevochten, ja, Ren ging de gymleader gewoon voortaan 'steentjesman' noemen. Het was de perfecte beschrijving en er zouden geen woorden meer voor nodig zijn, de eerste Pokémon van de gymleader werd tevoorschijn gehaald. Ren haalde de Deciever Pokémon uit haar Pokéball en nadat deze voor haar trainer stond en haar tegenstander geïnteresseerd aankeek en ook zijn trainer, net zoals Ren leek Myra nogal in de war te zijn van de steentjes, waarom zou iemand steentjes in zijn haar doen? "laten we beginnen." sprak Grant en de witharige knikte instemmend, eindelijk gingen ze beginnen, nu hoefde hij zich niet meer te gaan focussen op zijn haar want als er iets vervelend was om naar te gaan kijken, was het wel dat rare haar van die man.

Vs. Tyrunt

De steentjesman nam als eerste de aanval "Tyrunt, gebruik je Bite!" de Tyrunt stormde naar voren en deed een poging om Myra te gaan bijten maar dat ging mooi niet gebeuren "Ontwijk en dan je Iron Head." terwijl de Mawile opzij sprong om de aanval te ontwijken begon haar hoofd zilverachtig te glimmen en de seconde nadat de Deciever Pokémon neerkwam beukte ze met haar hoofd tegen de Royal Heir Pokémon, door de klap schoof deze iets naar achter en gromde. Ren gaf de tegenstander geen tijd om zich te herstellen want het volgende commando werd alweer aan de Deciever Pokémon gegeven "Doe nu je Sweet Scent gevolgd door een Dark Pulse." uit het niets rook Ren een zoete geur en glimlachte, het leek erop dat Myra net de Sweet Scent had uitgevoerd, nu nog maar hopend dat het gewenste effect had plaatsgenomen. De bruine Pokémon van steentjesman leek in de war van de zoete geur en de Deciever Pokémon leek toen haar kan te pakken en voerde een Dark Pulse uit, een één of ander donker aura kwam vanaf de Mawile en raakte de Tyrunt en deze keek angstig om zich een en schreeuwde het van de pijn al leek het effect daarvan al snel afgelopen te zijn. Nu zag de gymleader zijn kans om te gaan aanvallen "Tyrunt, doe je Rock Tomb!" de enorme stenen die over het gehele veld lagen werden richting Myra gegooid en nog voor de witharige kon reageren of de Deciever Pokémon ze ontwijken werd de er al door geraakt, gelukkig deed het niet bepaald veel schade en Myra was eigenlijk al weer weg van die plek nog voordat de volgende lading op haar afkwam. "Gaat het?" de Mawile keek haar trainer geïrriteerd aan, wat had hij haar nou weer misdaan? Het enige wat hij de de Pokémon vroeg of het ging maar het leek er niet op dat er nog iets van een normaal antwoord op kwam "Juist ja..." mompelde Ren maar ging kort daarna terug met de Mawile commando's uitdelen "Myra, doe nu je Fairy Wind." meteen verdween het geïriteerde humeur van de Pokémon en ze liet een wind opkomen, welke super effective was omdat de Tyrunt deels Dragon was. Ren liet geen enkel moment en gaf meteen daarna weer een commando. "Play Rough." terwijl ook de steentjesman zijn Pokémon liet aanvallen met een stomp, in tegenstelling van geraakt worden sprong de Deciever Pokémon opzij, zodat de Royal Heir Pokémon vlak naast haar stnd en deelde wat flinke klappen uit, de laatste deed een glimlach op het gezicht toveren van de witharige bij hetzien dat deze misschien net wat meer schade gaf dan de vorige klappen, Critical hit.De Tyrunt leek het moeilijker te gaan krijgen maar het leek er nog lang niet op dat deze ging opgeven Tyrunt, doe je Bite." meteen werd er teruggeworpen door de witharige "Ontwijk en dan Iron Head." het scheelde letterlijk een haartje -niet dat de witharige dat precies wist, hij gokte maar wat met wat er voor zijn gevoel het dichtste in de buurt zat - of de bruine Pokémon had zijn tanden in de Mawile gezet, als antwoord daarop leek Myra te grommen, of iets dat in die richting op ging maar ze liet in welk geval zien dat ze er niet blij mee was. Haar hoofd begon weer die zilveren glas te krijgen en ze zette haarzelf van van de grond en ramde met haar harde hoofd tegen de tegenstander aan, welke zo ver van de klap verschoof dat die wel erg dicht bij de rand van het veld kwam. Kleine steentjes die de Pokémon had meegenomen rolden van de rand af en lieten een hol geluid achter, wie zijn idee was het eigenlijk om een gymgevecht zo hoog te gaan houden? Voor zover Ren zou gaan denken alleen mensen die vliegende Pokémon zouden gebruiken maar in welk geval dan ook leek dit daar totaal niet op.

Een grom kwam van de Pokémon en volgde het beveel op van de steentjesman die riep "Doe je Rock Throw." voor de tweede keer werden er stenen gegooid en de Mawile ontweek alle stenen met gemak, gelukkig werd het aantal grote en de meest 'gevaarlijke' stenen minder en minder maar dit betekende niet dat Myra minder goed moest gaan opletten want er waren nog wel meer aanvallen die de Tyrunt kon behalve Rock Throw. Het viel de man wel op in hoe weinig aanvallen de Pokémon kon, al kon het natuurlijk ook nog zo zijn dat de gymleader een aanval achterhield, voor alleen in nood te gebruiken en gelukkig leek het erop dat de Tyrunt het langzaam maar zeker zwaarder en zwaarder kreeg, mooi zo, dat was iets wat hij goed kon gaan gebruiken. "Doe nog een keer je Iron Head." sprak Ren naar de Deciever Pokémon en deze knikte ten teken dat ze het had begrepen, mooi zo. Voor de zoveelste keer kwam die ijzerachtige gloed en eigenlijk had de man er geen zin meer in om te gaan tellen hoe vaak de Pokémon Iron Head had gedaan, want als hij het ging doen, kon de witharige nog wel heel lang gaan tellen gezien het een sterke aanval was en twee keer schade deed tegen Rock-type Pokémon. Haar harde hoofd beukte weer tegen de Royal Heir Pokémon en een zacht gehijg klonk van de bruine Pokémon, zijn overwinning tegen de Tyrunt kwam langzamerhand meer en meer dichterbij maar nadat deze was verslagen kwam de Amaura nog en Arceus weet hoe dat ding vocht en wat zijn aanvallen waren. Hoe dan ook, Ren moest zich nu concentreren op deze vijand, daarna kwamen wel de zorgen over de ander. "Nu je Play Rough." de Deciever Pokémon kwam richting de Tyrunt en deelde wat flinke klappen uit, welke twee keer damage hadden omdat ze Fairy type waren en de Royal Heir gelukkig deels Dragon, anders moest de witharige wel heel erg veel blijven hangen op de Iron Head aanval en een beetje verandering zo nu en dan kan natuurlijk nooit kwaad, zolang het maar geen enorme verandering zonder waarschuwing is want dan zou het nog wel eens flink fout gaan lopen. "Tyrunt, doe je Stomp!" sprak de steentjesman, jep, het begon er steeds meer en meer op te gaan lijken dat Rock Throw, Bite en Stomp de enige aanvallen waren die de Royal Heir kon, ach het was niet dat hij daar een probleem of zo mee had, zo wist hij namelijk in ieder geval wel wat zijn tegenstander allemaal in huis had en stond hij niet zo snel voor onverwachte en ongewilde verrassingen. Stenen werden weer naar Myra gegooid maar het in plaats van normaal en dat de bruine Pokémon de dingen richting de plek waar de Deciever Pokémon stond, leek het erop dat de stenen werden gegooid in de richting waar de Mawile meest waarschijnlijk zou gaan komen, gelukkig had de witharige het al door, gezien Myra dat totaal niet doorhad ”Pas op! spring de andere kant op als je ontwijkt.” werd er groepen door hem waardoor ze een verward leek te zijn maar het toch maar deed en het scheelde een seconde, of ze was nu geplet. ”Iron Head.” Terwijl er nog stenen werden gegooid naar Myra rende ze richting de Tyrunt, terwijl haar hoofd weer die ijzerachtige gloed kreeg en beukte in de bruine Pokémon en diezelfde seconde deelde ze ook nog wat flinke klappen uit, zou dat genoeg zijn?

Nee, natuurlijk niet, het ding was gewoon te eigenwijs om zijn (bijna) nederlaag te accepteren. Een kleine zucht ontsnapte uit de mond van de witharige, de Tyrunt stond nog overeind, vermoeid maar jammer genoeg nog steeds overeind. ”Tyrunt, doe je Bite!” een kleine zucht ontsnapte uit ren’s mond, als wist hij dat de gymleader niet zoveel aanvallen kon werd het toch eigenlijk best wel saai de aanvallen leken bijna te makkelijk om te gaan ontwijken. Echter reageerde Myra niet snel genoeg waardoor de kaken van de Royal Heir Pokémon zich sloten om haar lichaam, gelukkig was de enorme bek die op haar hoofd was nog vrij ”Doe je Bite” nu zou de Deciever Pokémon in een onhandige positie zijn om Iron Head on Play Rough te haag gebruiken, gezien haar handen vastgeklemd waren tussen de scherpe tanden van de tegenstander. De enorme bek klapte even open en dicht voordat de Mawile het ding in de Tyrunt zette, het deed pijn, dat was duidelijk maar het deed niet genoeg schade op de MAwile te gaan loslaten ”Blijf Bite doen tot die loslaat.” hopelijk zou dit maar gaan werken want anders had de witharige echt geen idee wat hij er anders aan zou kunnen doen. Maar nee hoor, in plaats van naar haar trainer te luisteren kropen er kleine traantjes over het gezicht van de Deciever Pokémon, het was toch een poging waard tja en soms kon die Fake Tears echt wel helpen, of dat er wel op niet op leek. De bruine Pokémon keek onbegrijpend naar de Mawile tussen zijn tanden en liet los door de medelijden, dit was het perfecte moment om toe te slaan ”Nu! Gebruik je Play Rough.” Myra zou op het moment te dichtbij staan voor een Iron Head dus daarom was Play Rough maar de perfecte optie voor nu. Een paar flinke en pijnlijk uitziende klappen kreeg de Royal Heir Pokémon van haar, zou dit het zijn? Hopelijk wel gezien het anders wel heel erg lang ging duren en als er iets was waar de witharige geen zin in had, was dat het wel. Voor de zoveelste keer werden de klappen uitgedeeld en godzijdank leken deze genoeg schade te doen om de Tyrunt Knock Out te slaan.

Vs. Amaura

Het gezicht van de steentjesman verkrampte even bij het zich van de uitgeputte Pokémon op de harde, stenen vloer en liet de Royal Heir Pokémon terugkeren. ”Dat heb je goed gedaan. sprak hij maar dat had de witharige wel door, anders zou Myra daar misschien wel liggen en niet de bruine Pokémon ”Maar kan je ook op tegen mijn volgende Pokémon?” Ren haalde enkel zijn schouders op, al zouden ze daar binnenkort wel achter komen had hij er een goed gevoel in, de uitgeputte Pokémon werd teruggekeerd in zijn Pokéball om plaats te maken voor de volgende tegenstander, dit zou de Amaura moeten zijn welke Rock en Ice type was. Gelukkig, gezien nu Steel soort aanvallen niet twee keer damage deed maar zelfs vier keer, een nieuwe Pokéball werd de lucht ingegooid en een andere Pokémon die iets weghad van een dinosauriër kwam tevoorschijn, de gymleader had dus niet alleen iets met steentjes in zijn haar, ook had hij iets met uitgestorven Pokémon. Of in welk geval, ze leken wel uitgestorven te zijn gezien hij nog niet die Pokémon in het wild zien rondlopen. Deze keer nam de witharige als eerste de aanval ”Gebruik je Iron Head.” de Deciever Pokémon kreeg een zilverachtige glans op haar hoofd, zette haarzelf af van de stevige grond en beukte tegen de blauwe Pokémon van steentjesman aan, welke een ziekelijk geluid maakte, of hoe het ook anders genoemd kon gaan worden, het was vreselijk irritant en hij hoopte dat het snel over ging, in andere woorden: hij moest de Tundra Pokémon zo snel mogelijk gaan uitschakelen en dan zou de witharige van het geluid afzijn én de badge binnen hebben, twee vliegen in één klap, zo kon de man het eigenlijk ook wel gaan noemen. Het leek er duidelijk op dat de Iron Head veel meer schade deed dan bij de Tyrunt en dat was een mooi teken, want de witharige hoopte niet dat het een te lang gevecht zou worden want al leek het er niet op, had hij wel wat betere dingen te doen. Zoals Tygo laten evolueren bijvoorbeeld, deze werd sterker en sterker en het zal waarschijnlijk niet al te lang meer gaan duren tot deze ging evolueren. Als de Endurance Pokémon was geëvolueerd, dan zou de witharige zich wel gaan richting op de rest van zijn team, zoals Mercy of Elijah bijvoorbeeld trainen, deze twee hadden het hard nodig. ”Amaura, gebruik je Take Down!” de stem van Grant haalde hem uit zijn gedachten, oh ja, hij was in een gevecht en kon dus niet zomaar zijn gedachten laten afdwalen ”Ontwijk en dan nog een Iron Head.” het verbaasde de man wel dat de steentjesman meteen voor een aanval ging die ook zijn eigen Pokémon zou beschadigen maar dat waren niet de zorgen van de witharige, hij moest gewoon het gevecht winnen op dit moment.

Met sierlijkheid werd de Take Down ontweken en nog in de lucht werd de Iron Head uitgevoerd, waarbij het bijna onmogelijk leek om deze te gaan ontwijken ”Ontwijk en dan Aurora Beam!” de blauwe Pokémon probeerde de Iron Head te ontwijken maar het lukte net aan niet, misschien als deze een paar seconden eerder iets had gedaan. Het harde hoofd van de Deciever Pokémon beukte tegen de Amaura aan, welke een Aurora Beam afvuurde richting Myra, welke eigenlijk te dichtbij stond om te ontwijken en de aanval kwam tegen de Mawile aan. Het scheelde weer dat deze deels Steel was, want anders deed de aanval meer schade dan normaal, gezien de schade van ice aanvallen gehalveerd. De Amaura liet dat ziekelijke geluid weer horen, echt, hoe hield die steentjes man het voor? Nee, wacht. Ren wou dat niet eens weten. ”Nog een Keer Iron Head.” Myra’s hoofd kreeg voor de zoveelste keer die ondertussen bekende zilveren glans en zette haarzelf af en beukte met haar hoofd tegen de Tundra Pokémon welke van de klap onhandig naar achter tuimelde en met een smak tegen de grond terecht kwam en net zoals haar voorganger wel erg dichtbij de rand kwam. Kleine stukken van het steen broken af onder het niet al te lichte gewicht van de Amaura, welke het klaaglijke, ziekelijke geluid weer liet horen, oh Arceus, het begon bijna pijn te doen aan zijn oren. ”Amaura, doe je Mist.” een mist begon het gehele veld te bedekken waardoor Ren hooguit één meter voor zich kon gaan kijken, misschien zelfs nog minder. Gelukkig voor de witharige kon Myra Fairy Wind en al was het niet de sterkste aanval tegen de blauwe Pokémon, ging het met geluk de mist verdrijven. ”Fairy Wind. beval de man zijn Pokémon, welke gehoorzaamde en een wind liet opzetten en al lukte het niet volledig om de mist weg te krijgen, kon Ren er in welk geval de ook een stuk meer door zien, de silhouetten van de Deciever Pokémon en de Tundra Pokémon waren vaag te zien maar het was iets en dus was het hoe dan ook een stuk handiger dan eerder.

”Sweet Scent en dan Iron Head.” sprak de witharige en voor de tweede keer kwam een zoete lucht uit het niets in zijn neus, in tegenstelling van de witharige leek de Amaura juist in de war te zijn van de lucht en keek verward om zich heen. De Deciever Pokémon pakte deze kans om te gaan aanvallen en beukte tegen de blauwe Pokémon aan, het leek erop dat dit gevecht veel eerder zou gaan eindigen dan wanneer ze tegen de Royal Heir Pokémon aan het vechten waren. Het ziekelijke geluid van de Tundra Pokémon werd zwakker en zwakker, zou de volgende aanval de laatste benodigde klap geven? Ren hoopte het maar van wel ”Take Down.” misschien zou dit wel eens kunnen helpen om te gaan willen, jep, het was het proberen waard om het te gaan uitproberen ”Ga er recht tegen in met Iron Head.” Even keek de Deciever Pokémon hem twijfelend aan maar omdat de Amaura wel erg dichtbij kwam luisterde ze gewoon naar haar trainer en beukte tegen de Amaura in, zou dit genoeg zijn? de witharige kon het niet goed zien door de grote stofwolk die opvloog.

Words: 4112
het grijze gedeelte is onbelangrijk voor het gevecht.