Sturdy as steel

Het zand stoof op toen Apollo en Phoebe het strand hadden betreden, nog altijd bleef Hannibal was angstig aan de zijkant nog altijd wat angstig voor het happerige water. Niké en Reese bleven rustig aan de kant en keken toe hoe de twee pokemon, klein en groot, samen aan het spelen waren bij de rand van het water, zich druk makende over allerlei dingen die zij niet echt interessant vonden. Ergens was Abigail wel wat bezorgd gaan kijken naar Reese, de Shelgon die als Bagon altijd zo druk als wat was geweest. Nu had ze ooit een theorie gehad dat als pokemon evolueerden ze serieuzer werden, maar bij Apollo was dit zeer zeker niet van toepassing. De Sceptile was van kalme Treecko naar drukke en zeer kinderlijke Sceptile gegaan. Maar nog altijd weerklonken de woorden in haar hoofd, dat draak pokemon met de tijd serieuzer werden en meer bewust van de grote kracht die ze met zich meedroegen. Dus.. misschien hoorde dit gewoon bij die pokemon? Met een zucht haalde ze haar schouders op en stapte het strand op, waarbij ze gelijk het zand tegen haar voeten voelde, dat door haar schoenen begon te lopen. Warm was het, maar niet zo warm als die ene keer dat zweet met druppels over haar hoofd gleed. In de lucht hingen hier en daar een paar plukjes wolken, die zo nu en dan de zon voor een gedeelte bedekten en vervolgens weer weggleden. Al met al was het wel een prettig weertje.
De Trainer klapte in haar handen, om de pokemon bij elkaar te roepen en zag de Sceptile met de Phanpy verschijnen, de Swellow voor haar neer fladderen en de Shelgon en de Bagon kwamen met een gemakkelijk pasje naar haar toe. “Vandaag gaan we een twee-aan-twee gevechtje doen.” De eerste reacties waren brullen van blijdschap, maar gevolgd door een paar verwarde blikken. Ja, twee-aan-twee betekende dat er een pokemon zou moeten afvallen en toe moeten kijken. Abigail beet op haar lip en richtte haar blik op Reese, die meteen een wat grommend geluid voortbracht en naar achteren sjokte. De overige vier pokemon maakten vrolijke geluidjes en begonnen al enthousiast in het rond te bewegen. Abigail maakte de teams simpel, Apollo met Niké en Hannibal met Phoebe. Maar voordat zij de pret ook maar konden voelen, liep ze naar Reese en gaf de Shelgon een aai over zijn kop. De draak pokemon antwoordde niet, maar verschoof alleen een beetje verder van haar af. Ze vroeg bezorgd of er iets was, maar de Shelgon schopte alleen wat zand naar voren, niet naar haar gericht, maar wel zijn irritatie uitende. Een ja dus. “Niet boos zijn.” Murmelde ze, haar stem zo zacht mogelijk houdende zodat de andere vier pokemon niets van dit gesprek op zouden pikken en gaf de Shelgon nogmaals een aai over zijn kop. Nu kreeg ze wel zijn gelaat te zien, maar de gele ogen keken haar redelijk koud aan en Abigail kon een rilling van angst niet onderdrukken. Deze Reese kende ze echt niet, deze Shelgon gedroeg zich zo anders tegenover die vrolijk rondhupsende Bagon. Ze beet aarzelend op haar lip en haalde de strook van blonde haren uit haar zichtsveld, om al haar aandacht op de Shelgon te richten. “Je doet niet mee, omdat je straks een hele reeks trainingen privé krijgt, omdat ik.. ik jou als eerste pokemon wil gebruiken tegen de volgende gym.” Zei ze toen en keek de Shelgon met opgeheven wenkbrauwen aan. Eerst bleef het stil, een ijzige stilte die haar met de seconde meer en meer angst aanjoeg, maar uiteindelijk merkte de Shelgon werkelijk op wat ze had gezegd en schudde hij zijn kop kort en richtte een vragende blik op zijn trainer. Ze knikte als bevestiging en vervolgens kreeg ze de bekende Reese weer over zich heen. De Shelgon maakte verscheidene dolgelukkige geluiden en duwde haar bijna met zijn kleine pootjes om, want ja sterk was hij nu zeker. “Ssssh, we willen niet dat de rest jaloers wordt, oké? Even stil blijven en binnenkort zijn we klaar voor dat gevecht, ja?” De draak pokemon brulde vrolijk en enthousiast en Abigail kwam overeind om naar haar andere pokemon te lopen en het gevecht te laten beginnen.

Het veld bestond slechts uit een brede strook zand, het water mocht niet gebruikt worden en Niké mocht er ook niet over vliegen. Voor de makkelijkheid had Abigail diepe lijnen met haar voeten getrokken om het echte strijdveld aan te geven, want ook de lengte mocht niet oneindig zijn. Als een pokemon toch over een lijn zou stappen, mocht Reese in actie komen om deze maken licht te raken met een Ember, anders zou vals spelen onbestraft en erg simpel zijn. De Shelgon zou patrouilleren rond het veld en dus kreeg hij ook wat leuks om te doen. Aan de rechterkant hadden Niké en Apollo zich verzameld, de Swellow hing al in de lucht, terwijl Apollo in een actieve houding klaar stond om naar voren te spurten. Aan de andere kant stonden de twee kleinere pokemon. Hannibal had zijn ijzeren pootjes in het zand begraven en had een meer defensieve houding aangenomen, terwijl Phoebe actief op haar pootjes stond en haar slurfje in een triomfante houding had geplaatst. Zelf stond Abigail op een uitstekende rots, die haar een goed overzicht vanaf de kant zou geven. Zelf zou ze geen deel uitmaken van het gevecht. Ze zou observeren hoe haar pokemon zich het beste voelden in hun eigen tactieken en dit allemaal noteren in een notitieboek dat ze in Ambrette had gekocht. Ze zat helemaal klaar om aantekeningen te maken en misschien ook een paar kleine schetsen voor als het anders te moeilijk werd om te beschrijven. Om het sein te geven gaf ze een knikje aan Reese die een vuurbal omhoog schoot en vervolgens ging het los.

Apollo was de eerste die naar voren stootte en de bladeren rond zijn armen gelijk groen liet kleuren. Met een grote snelheid, waar zijn soort om bekend stond, schoot hij omhoog, terwijl Niké met een gevechtskrijs achter hem aan vloog, haar vleugels gaven licht wat aangaf dat ze een Wing Attack zou gebruiken. De twee kleine pokemon bleven achter moedig staan en Abigail fronste diep. Het was duidelijk dat de Sceptile en de Swellow vooral geliefd waren met aanvallende technieken, maar.. wat zouden de Phanpy en de Bagon doen? Apollo kwam dichterbij en leek nog lang niet uitgeput, voor zijn doen kon hij nog kilometers verder rennen. De bladeren rand zijn armen lieten hun scherpe randen zien en hij sprong op om op Phoebe neer te storten, terwijl Niké neer dook naar Hannibal. Pas toen zag Abigail wat de pokemon hadden gedaan. Het zonllicht weerkaatste op de Aron en ze zag een felle glinstering, feller dan normaal. Iron Defense. Zo snel als ze kon krabbelde ze het neer in haar notitieboekje, terwijl ze haar blik ook half op het gevecht voor haar neus gericht hield. Met een snelle reactie sprong de Aron weg en sprong voor Phoebe, waarbij Apollo contact maakte met de Aron, in plaats van de Phanpy. Door de versterking van zijn bescherming kaatste Apollo weg en Niké, die niet had verwacht dat de Aron zo snel weg zou sprongen stortte neer in het zand, waarbij ze bijna over de lijn viel. Toen de vogel overeind kwam, keek ze recht in de felle gele ogen van Reese, die afwacht naar de lijn voor haar poot staarde. Dit moment van twijfel gaf Hannibal de kans en met een harde Metal Claw haalde hij Niké weer onderuit, want hij had zijn poot gericht op de rode voorpoot van de vogel. Met een krijs viel de Swellow neer op het zand, dit keer buiten het gevaar van een Ember. Nogmaals wilde Hannibal toeslaan, maar Apollo had zich allang weer hersteld en pakte de kleine pokemon beet en smeet hem in het zand achter zich, terwijl hij Niké genoeg tijd gaf om overeind te krabbelen en weer op te stijgen. Gelijk ging de Swellow weer in de aanval, richting Hannibal, maar vlak voor de Aron boog ze af en schoot op Phoebe af, terwijl Apollo zijn bladeren weer had aangescherpt en op de Aron af liep. Nogmaals gingen de twee pokemon gelijk weer in de aanval. Phoebe had nu echter geen bescherming meer, want Hannibal bevond zich een heel eind verderop. Ze krabbelde wat naar achteren, tot het gevaar van de lijn in haar buurt kwam en Reese dreigend rook uit zijn neusgaten liet krabbelen en nam toen een kleine aanloop om zich vervolgens op de rollen en op de duikende Swellow af te rollen. Hannibal beschermde zich echter met een Protect, tegen de keiharde slag van Apollo, maar werd wel van zijn voeting beroofd. Apollo zag hierin zijn kans schoot een straal van bladeren op de blootgestelde onderbuik van Hannibal af. De Aron werd door de straal opgetild uit het zand en verderop geblazen. Glijdend kwam hij op zijn pootjes tot stilstand, maar de staal pokemon sperde zijn ogen open toen hij zag dat hij de lijn was gepasseerd die hem beschermde tegen een Ember. Reese stond al naast hem en zijn mond gloeide op. Met embers werd de Aron bekogeld en rollend werd hij teruggeblazen in het strijdveld, maar Apollo al op hem stond te wachten. Met een geestelijke grijns greep hij Hannibal vast en gebruikte een Absorb, waarbij hij een gedeelte van zijn kracht weer terugkreeg en Hannibal verder werd gekweld. Om zijn tegenstander verder uit te putten wierp de Sceptile de Aron weer verder.
Ondertussen werd Niké door de rollout van de Phanpy onderuit gehaald, maar de kleine olifant pokemon kreeg een paar flinke klappen te verduren door de vleugels van de Swellow. Toch was het rock type sterker tegen een flying pokemon en was het Niké die de aanval als eerste moest opgeven. Rollout was echter een aanval die niet zo een twee drie zou worden opgegeven en de Phanpy landde dan ook rollend op de grond, om vervolgens zich gelijk weer om te draaien. Het zand schoot op, terwijl Niké met een krijs weer opvloog, maar dit keer niet zomaar in de aanval schoot. Zo werd het Phoebe onmogelijk gemaakt om haar aanval door te zetten. Met grote cirkels vloog de Swellow rond boven haar tegenstander die uitgeput tot stilstand kwam. Een wat draaierige Phanpy belandde met haar snuitje in het zand en met een krijs dook Niké neer op haar prooi. Versneld door een Quick Attack leek ze binnen een mum van tijd beneden te zijn, maar vlak voor het contact schoot ze weer omhoog en haalde met haar vleugel uit in de lucht. Een scherpe golf van lucht schoot neer op de Phanpy, die vol op haar rug werd geraakt. De pokemon slaakte een luide kreet van pijn en Abigail kwam gelijk overeind. Ze had de teams niet eerlijk gemaakt. Twee ongeëvolueerde pokemon tegen twee geëvolueerde. “ST--!” Ze was begonnen met roepen toen ze plots een flits van licht zag. Veel tijd had Abigail niet om te kijken, want een licht gevende vorm had zich plots voor de Phanpy geplaatst en greep de Swellow met een lichte klauw uit de lucht. De vogel werd zomaar uit de lucht geplukt en het licht verdween met een flits. Voor de Phanpy stond nu een pokemon, bedekt met ijzerplaten en een woedende grauw op zijn gelaat. Een.. Lairon. De pokemon gaf de Swellow een klap, waarbij de vogel met haar kop in het zand werd gedrukt en vervolgens begon zijn voorhoofd licht te geven en met een Iron Head werd de Swellow weer de lucht in geworpen. Met gesloten ogen belandde de vogel verderop in het zand en gelijk schoot er een Shelgon op de pokemon af, die hij met verscheidene vuurballen beschoot. Abigail greep gelijk haar pokeball toen ze de Swellow uitgeput in het zand zag liggen, rookwolkjes die van haar veren af kringelden. Ook Phoebe werd haar rust gegund, want veel verder leek die Phanpy ook niet te kunnen gaan.

Met een grauw stonden ze nu tegenover elkaar. Een Sceptile, minder gehavend door zijn herstellende Absorb en een Lairon, wiens ijzeren platen nog genoeg weerstand konden bieden voor een groots gevecht. Beiden pokemon begonnen met een aanval die hun eigen statistieken zouden verbeteren. Apollo blies een grote hoeveelheid lucht uit en relaxte zijn hele lichaam, om zijn snelheid te vergroten in een Agility, terwijl Hannibal voor de weg koos om zijn verdediging te versterken. De platen op zijn lichaam gaven een schitterende glans af, die zijn vorige Iron Defense nog meer versterkte. Beide pokemon openden op hetzelfde moment hun ogen, fel blauw en glanzend geel en slaakten beiden een strijdlustige grom. De twee waren strijdvaardig tot op het bot en Abigail schrok bijna toen ze Reese naast zich zag komen zitten. Ze fronste kort, moest hij niet bij de grenzen zijn om de twee op hun tellen te tikken als ze erover heen gingen? Maar de Shelgon leek al precies te weten wat ze hem wilde vragen en schudde slechts met zijn kop. Toen begreep ze het. Deze twee moesten zo veel mogelijk ruimte krijgen om dit gevecht af te maken. Dat was waar.
Hannibal opende zijn bek weer en grauwde luid, luider dan zijn strijdkreet en Abigail zag de rilling over Apollo’s rug gaan, waarbij de Sceptile wat naar achteren krabbelde en zijn blik op de grond gericht hield. Nog altijd grauwend zette de Lairon zichzelf in beweging en beukte met zijn volle gewicht in op de Sceptile, die door angst niet had kunnen bewegen. De Sceptile’s snelheid bood hem echter nog een redding, voordat de Lairon, wiens Ability hem de schade van een Take Down behoedde, nogmaals een beuk in kon zetten en kruiste zijn armen om met een felle X-Scissor uit te halen naar zijn tegenstander. Dit bood hem wat afstand met de Lairon, die al zijn energie in dit gevecht leek te storten. Met zijn grote, nog grotere nu, snelheid maakte de Sceptile een boog om de Lairon en haalde uit met een snelle Leaf Blade, waarna hij voor de veiligheid met een grote sprong naar achteren dook. De Lairon bleef compact staan terwijl hij de klap te verduren kreeg en draaide zich om. Voor een moment bleven de twee pokemon stilstaan, hun ademhaling versneld door de grote hoeveelheid adrenaline in hun bloed. Weer was Hannibal de eerste die uithaalde. Met zijn pooten haalde hij uit naar het zand, het natte zand omhoog halende en het in het gezichtsveld van Apollo te werpen. De Sceptile werd verblind door het prikkende zand en als zijn instinct hield hij zijn handen voor zijn ogen. Een fout die hij voortaan nooit meer zou maken. Hannibal kreeg de kans en haalde uit met een Metal Claw, de Sceptile dit keer in het zand duwende en gebruikte gelijk daarna een Iron Head. Apollo slaakte een kreet en Abigail kon niet meer zien in de wolk van zand, tot ze plots een groene vorm zag opspring, hoog in de lucht, en buiten de wolk van zand zag landen. Zijn ogen waren nog bedekt met modder en hij had ze ook gesloten om te voorkomen dat hij geen pijn ervan voelde. Doodstil bleef de Sceptile staan en alleen de wond maakte nog een geluid. De wolk van zand bleef over het strijdveld hangen.
Abigail hield haar adem in, terwijl Reese naast haar stijf naar het strand bleef kijken. Zou er nog iets gebeuren? Was Hannibal klaar met het gevecht? Of ..? Het antwoord kwam al voordat ze nog een vraag kon bedenken. Met een harde en hoge schreeuw bewoog Apollo weer. De geluidsgolven leken de wolk van zand wel open te doen splijten en plots ving Abigail een glimp van ijzer op. Hannibal! De pokemon had zich midden in de zandwolk verstopt, maar Apollo had hem gevonden. Daarom was hij zo stil geweest, zodat hij kon horen waar de Lairon zich bevond. De Lairon kromp in elkaar door het hoge en vervelende geluid en gelijk schoot Apollo met een grotere snelheid dan Abigail ooit had gezien bij een pokemon, op zijn tegenstander af en de poot waarmee hij uithaalde kleurde zwart. Night Slash. De uithaal was snel en verraste de Lairon, die door zijn poten begon te zakken door de schade die hij al had opgelopen. Het zand begon nu echt uit te dunnen en de tekenen van het gevecht kregen meer detail tot hun beschikking. De twee pokemon, beide gehavend van het langdurige gevecht, stonden weer eens tegenover elkaar. Apollo, gehavend door de sterke klappen van Hannibal, moest met zijn poot steunen op de grond, terwijl Hannibal zijn kaken op elkaar had geklemd door de grote fysieke inspanning die hij had moeten leveren.
Het was weer eens van die momenten waar alles stil leek te zijn en Abigail was nogmaals overeind gekomen, terwijl ze de twee pokeballs van haar pokemon had vastgeklemd. Het werd tijd dat een van hen zou opgeven en ze niet tot het bittere einde zouden doorvechten. Beweging kwam weer naar voren en Hannibal kwam met moeizame bewegingen vooruit, terwijl Apollo zich weer oprichtte, zodat hij er bedreigend uitzag, maar veel leek de Sceptile niet meer te kunnen doen. Hannibal naderde de groene pokemon en met een klein beukje van zijn kop tegen de knie van de Sceptile beëindigde Hannibal het gevecht, want daarna zakte hij door zijn poten en viel hij in het zand op zijn zij. Abigail was ondertussen al op het zand aangekomen en liet de Lairon terugkeren in zijn pokeball en keek trots naar Apollo, die schraal glimlachte en vervolgens ook door zijn poten zakte. “Jullie hebben het beiden goed gedaan.” Glimlachte ze naar de twee pokeballs die ze nu in haar handen had en keek met een grijns naar Reese, die in zijn gedachten verzonken naar de horizon keek.

Zo bleven de twee even op het strand, Abigail nam nog een paar dingen door met Reese, die hij goed in zijn oren moest knopen voor als ze het gymgevecht in Cyllage zouden aan gaan. Het was dan ook bijna zover, zeker nu Hannibal was geëvolueerd.

Silvie zat weer op Nova's rug, na wat duidelijke afspraken over het vliegen met haar achterop ging het veel beter, al kon Nova het soms niet laten wat makkelijke trucjes te doen. Stiekem vond Silvie het vliegen ook heerlijk, maar als ze het tegen de Salamence zou zeggen zou die naast haar schoenen gaan lopen en daar had de brunette geen zin in, een trotse, opscheppende Salamence. Ze waren bijna bij Ambrette, Silvie wilde er stoppen omdat ze er Storm makkelijk kon trainen met alle water pokémon die er waren. Ze waren er bíjna, en dat betekende dat Nova stond te popelen om een spectaculaire duikvlucht te maken. Het strand kwam in zich. "Kan je landen," mompelde Silvie in de nek van de draaksoort pokémon. Nova keek om zodat Silvie een halve kop kreeg te zien, de Salamence brulde en de blik verontruste de breeder. Nova grijnste. Opeens merkte Silvie dat de Salamence wel heel snel begon te zakken. "Je waagt het niet, Novaaaaah," halverwege de naam van de pokémon dook de Salamence naar onder, Silvie klemde zich zo stevig mogelijk vast aan de nek van de grote pokémon. Nova bleef ongeveer op boomhoogte vliegen boven Ambrette, maar maakte geen aanstalte te landen omdat ze naar het strand gingen. Toen Silvie weer wat was bijgekomen keek ze boos naar de Salamence, Nova had haar hoofd weer gedraait om het meisje aan te kijken. "Je bent een vreselijke pokémon, wist je dat," de enige reactie die ze kreeg was het diepe gebulder van de Salamence haar lach. De brunette zuchtte en keek naar het strand, hun doel. Nova lande rustig op het zand en Silvie gleed van de rug van de pokémon. Ze had net de pokébal van haar Blitzle gepakt toen Nova opeens een verbaast geluid maakte en wegrende. Silvie zuchtte, liet snel haar zebra er uit en volgde toen de Salamence om te kijken waar die zo verbaast over was. Zelf was ze ook verbaast toen ze zag dat Nova tot stilstand kwam bij een Shelgon, een Shelgon die haar heel bekend voorkwam. Het meisje bij de pokémon bevestigde haar vermoedens. "Abigail? Reese?" Silvie had de namen erg goed onthouden aangezien Nova die dag was geevolueert. Nova stond voor Reese en boog vrolijk haar kop om op gelijke hoogte te zijn, ze was ongeveer een halve meter groter dan de Shelgon. De breeder ging naast haar Salamence staan en keek Abigail verbaast aan, het was alweer een tijdje geleden. Storm was mee getrippeld en maakte verbaast rondjes om iedereen die er stond, ze had werkelijk geen idee wat er aan de hand was.

De draaksoort pokemon keek weer eens in zijn gedachten verzonken uit over het strand en was er bijna bij gaan zitten, maar een kleine beving in de aarde weerhield hem ervan. Abigail begon meteen te fronsen en draaide haar hoofd in de rondte, zoekende naar de bron, maar het antwoord leek naar haar toe te komen. Een blauwe draak, een soort die ze gelijk kon herkennen, stond plots voor Reese. De Shelgon keek met grote ogen naar de Salamence en Abigail hopte angstig achteruit, bijna trillende op haar benen en wilde net haar pokemon terugroepen, toen de Shelgon vrolijk terug brulde in de richting van de pokemon. W-wat ..?
Maar weer hoefde ze zelf niet te zoeken naar het antwoord. "Abigail? Reese?" Bij het horen van haar naam keek ze op en zag een bekend iemand naar voren komen. Was dat niet.. -even geheugen af gaan- Silvie? Nog altijd met die frons op haar gelaat keek ze voor zich uit, zeker toen er een Blitzle bij de Trainer opdook en rondjes begon te huppelen rond iedereen. Pas toen begon het tot haar door te dringen. "Is.. is dit Nova?" Bracht ze bijna ademloos uit terwijl ze nogmaals haar blik over de draakpokemon liet gaan. Reese kon zijn geluk niet op en sprong vrolijk op en neer, blij zijnde met het weerzien van zijn vriend.

Silvie glimlachte bij het zien van Abigail's verbaaste uitdrukking. "Is.. is dit Nova?" De brunette knikte en keek even naar de Salamence, ze waren al in Cyllage, maar dat was niet erg. "Ja, pas geevolueerd, laatst in Santalune, maar vliegen gaat verbazend snel," ze zei er maar niet bij dat het ook doodeng kon zijn als je een niet al te serieuze piloot had. Storm was vrolijk bezig met het bekijken en besnuffelen van alles wat nieuw was. Silvie keek even naar de Blitzle en toen de kleine zebra in een tas wilde snuffelen bracht ze haar maar tot de orde. "Storm, hou eens op," Storm keek op en draafde richting haar trainer. Silvie aaide even over de snuit van de Blitzle als beloning. Daarna keek ze op en richte haar aandacht even op Reese. "Hoe gaat het met jou, Reese en de anderen?" Silvie kende alleen Reese, maar het kon geen kwaad naar de andere pokémon te vragen. Toen ze Abigail voor het eerst en laatst had gezien had ze ook alleen Nova bij gehad. Nova brulde vrolijk toen ze merkte dat Reese haar herkende, ze had haar vrolijke karakter toch altijd gehouden, en keek blij uit haar, meestal wat dreigende, ogen. Silvie merkte niet voor het eerst dat de brul van een Shelgon en een Salamence van elkaar verschilden, maar ze hadden op een bepaalde manier ook weer wat gemeen.

Wow het was ook vreemd om een Salamence in het echt te zien, een levende Salamence, niet in een tijdschrift, gewoon echt. Ondertussen galoppeerde de Blitzle om hen heen, maar werd deze tot een halt geroepen door Silvie. Blijkbaar was Nova nog steeds zo'n ondeugende pokemon gebleven als dat ze was geweest als een Bagon. "Hoe gaat het met jou, Reese en de anderen?" Abigail keek even wat afwezig naar Reese, die op zijn rug was gerold en zijn zwarte pootjes vrolijk op en neer liet gaan, terwijl hij constant vrolijke brullen uitslaakte. "Het gaat goed." Glimlachte ze, toen ze weer naar Silvie keek. "Alleen gaat trainen even wat moeizamer, maar ik denk dat we bijna allemaal klaar zijn om de volgende gym uit te dagen." Straalde ze toch weer trots.
"En jij? Afgezien van Nova nog iets gebeurd?"

"Het gaat goed. Alleen gaat trainen even wat moeizamer, maar ik denk dat we bijna allemaal klaar zijn om de volgende gym uit te dagen. Silvie knikte, nu ze ook een groter team had werd trainen inderdaad moeilijker. "En jij? Afgezien van Nova nog iets gebeurd?" De breeder glimlachte, er was nogal wat gebeurt na de laatste keer. "Best wel, mijn team bestaat nu uit vier pokémon. Nova, Storm," Silvie volgde de Blitzle even toen die om haar heen huppelde. "En op het Summer festival heb ik een Totodile gekocht, die heet Aqua, en verder heb ik laatst met Halloween Mimi gevangen, ze is een Misdreavus. Ik zou je best willen voorstellen. Maar verder..." het enige meer was dat ze een nestje Eevee's en Totodile/Squirtles had gehad, maar dat was meer interessant voor breeders. Nova had zich vrolijk over Reese gebogen en brulde blij, er zat een glimlach op de Salamence haar snuit. Storm besloot dat ze ook wilde meedoen aan het spel en botste tegen Nova op. De Blitzle hinnikte vrolijk en keek daarna nieuwsgierig naar Reese. Natuurlijk was ze bekend met Shelgons, ze zat al een langere tijd in het team, maar dit was niet haar teamgenoot en daarom interessant. Silvie keek even geamuseerd toe hoe de zebra terug werd geduwd door een speelse Nova, Storm viel bijna om door de kracht van de Salamence, en keek toen terug naar Abigail. "En is er nog wat bijzonders bij jou gebeurt?"

Silvie had nog twee andere pokemon aan haar team toegevoegd, wiens namen haar gelukkig wel wat zeiden. Dus.. ze had aan de twee festivals vooral nut gehad qua team vergrotingen? Nou, dat klonk inderdaad leuk. "Gefeliciteerd." Glimlachte Abigail ook vrolijk toen Silvie de twee had 'voorgesteld'.
Reese rolde weer terug op zijn poten toen de Blitzle dichterbij kwam en keek de pokemon doordringend aan. Het was natuurlijk niet zijn grote maatje Nova en al helemaal niet dezelfde soort, dus keek hij een beetje vervreemd naar de zebra pokemon, maar brulde toen toch een vrolijke begroeting. "Nee, verder heb ik nog niet heel veel meer meegemaakt." Helaas niet, maar Abigail kon er toch blij mee zijn, want ze had dan ook geen nare dingen meer meegemaakt.

"Nee, verder heb ik nog niet heel veel meer meegemaakt." Silvie dacht na over wat haar was gebeurt, geen gevaarlijke dingen, maar ook niet compleet ongevaarlijk, vooral met Nova. De Salamence was net bezig met een soort duwwedstrijd met Storm. Nova keek op en een grijns verspreidde over de snuit van de draak. Langzaam, zodat niemand het door zou hebben, kwam de Salamence op haar trainster af. Nova greep Silvie's jas vast met haar tanden en maakte aanstalte om omhoog te vliegen. Voordat Silvie scht doorhad wat er gebeurde had de Salamence haar al een meter de lucht in getild. "Nova, zet me neer," met een boze, maar toch wel wat trillende stem sprak Silvie tegen haar pokémon. Nova kon niet lachen met Silvie's jas tussen haar tanden, maar als ze het kon had ze het vast gedaan. Dus de breeder moest maar over gaan op een andere techniek. "Storm," de Blitzle had alleen nieuwsgierig toegekeken maar keek op met een focus in haar ogen. "Shock Wave." De manen van de zebra begonnen enthousiast te knetteren zodra er stroom door stroomde, Storm richtte nauwkeurig op de buik van de Salamence en raakte. Nova liet los, met een speelse brul, en kreeg een boze blik terug. Een plotselinge glans trok de aandacht van Silvie. Storm was na de aanval begonnen met glanzen, ze werd helemaal wit en begon te groeien. Van kleine Blitzle veranderde ze naar een grote Zebstrika. Silvie moest opeens even lachen, Storm was even groot als Nova, misschien wel groter. Nova keek verbaast naar de nieuwe pokémon en steeg toen op, om gewoon even te vliegen, of naar Silvie's idee, op te scheppen. "Nog steeds een uitslover," mompelde het meisje, daarna richtte ze zich op Storm. De Zebstrika had een verbaaste uitdrukking op haar snuit, ze keek bijna net zo dreigend als Nova. Storm hinnikte en liep op haar trainer af, Silvie pakte haar pokédex, omdat Blitzles en Zebstrika's niet voor kwamen in Kalos wist ze er ook niks van. "Zebstrika, the Thunderbolt Pokémon and the evolved form of Blitzle. Zebstrika can be dangerous when angry, shooting lightning in all directions from its mane. It is lightning fast and when running at full gallop, thunder echos through the air." Fijn, een tweede pokémon die je niet boos mocht maken, aan Nova had ze al genoeg. Silvie dacht even terug aan wat de pokédex zei over Salamencen en rilde even, het waren geen mooie dingen. "Wauw Storm, waarom dat opeens," een vrolijk gehinnik was het antwoord. Silvie was verbaast dat de Zebstrika nu was geevolueerd, en niet in een gevecht. Nova, de trainster had er geen aandacht aan geschonken, brulde wat teleurgesteld, alsof zijzelf alle aandacht wilde, wat ook best het geval kon zijn, bedacht Silvie. "Nou eh.." Silvie wist niet precies wat ze nu moest zeggen.

Abigail sprong geschrokken achteruit toen de Salamence op hen af kwam en zag binnen een seconde dat Reese voor haar was gesprongen, als een soort schild, maar de Salamence kwam niet op haar af, maar op haar eigen trainer. Met een simpele beet had ze Silvie vast gepakt en vloog ze omhoog. Als versteend stond Abigial aan de grond genageld, niet goed wetende wat ze in deze situatie kon doen. Als ze Silvie wilde helpen, moest ze Reese iets laten doen, maar hij had slechts een ongecontroleerde Ember tot zijn beschikking die de trainer misschien zou raken. aarzelend beet ze op haar lip, toen plots de Blitzle werd opgedragen een aanval te doen. Maar.. wat als Silve zelf werd geraakt?
Angstig keek Abigail naar de pokemon, die tijdens zijn aanval begon te verlichtten en van vorm begon te veranderen. Nee toch.. Met open mond keek ze naar de pokemon, die van Blitzle naar zijn geëvolueerde vorm veranderde. Wow. Silvie werd gelukkig veilig op de grond losgelaten, naja misschien meer laten vallen (?) en kwam op haar nieuwe aanwinst af. Reese krabbelde weer wat verder van Abigail af, maar richtte voor een moment een afkeurende blik op Nova. "Gefeliciteerd, neem ik aan?" Grinnikte Abigail na een redelijk ongemakkelijke stilte. "Je hebt gelukkig een beschermer tegen Nova."

"Je hebt gelukkig een beschermer tegen Nova." Silvie keek naar Storm, de Zebstrika was zeker niet zo sterk als de Salamence, maar het kon werken. "Ik geloof het ook," antwoordde ze met een kleine glimlach. Nova was naar de Zebstrika gelopen en keek nu naar Storm. Tot de horror van de Salamence was Storm nu even groot, Nova was bezig met het rekken van haar lange nek om te proberen groter te zijn dan haar teamgenoot. Het lukte niet echt, Storm was definitief even groot, zelfs groter. Silvie sloeg een hand voor haar ogen en zuchtte, soms was Nova gewoon vreselijk. "Het spijt me van Nova, alweer, ze is niks veranderd." Ze gluurde even door haar hand. "Aan de binnenkant dan, ze is nog steeds een drie maanden oude kleuter," Silvie liep op de twee pokémon af en aaide even over het zachte vacht van de, nu grote, zebra. Storm hinnikte vrolijk en keek haar trainer aan, de ogen keken, net als Nova, nu constant een beetje dreigend, maar Storm was er in geslaagd de blik iets zachts te geven. "Ik denk dat ik later met jou bezig zal zijn," murmelde ze tegen de Zebstrika terwijl ze de pokébal uit haar zak viste. Storm ging gewillig in de bal en Silvie richtte zich tot Nova, de Salamence keek naar links, in de branding. Ze had een licht gefrustreerde uitdrukking op haar snuit. "Nova, gedraag je alsjeblieft," Nova keek op en maakte een zuchtend geluid. Silvie kon niet anders dan denken dat na de evolutie de pokémon brutaler was geworden.

Abigail haalde haar schouders op. "Geeft niet, ik ben blij dat jou niets is overkomen." Glimlachte ze gerustgesteld en zag hoe Silvie de Zebstrika, een zeer eind gegroeid, terug liet keren in haar pokeball, maar nogmaals een koppige Nova over zich heen kreeg. "Misschien ooit op een dag.." Grinnikte Abigail, terwijl haar eigen Shelgon wat verveeld in het zand keek. "Als Reese geëvolueerd is, dan moeten we ooit een gevecht houden tussen de twee." Grijnsde ze en voelde meteen een opgeklaarde Shelgon opgewekt langs haar beneden rennen.

"Als Reese geëvolueerd is, dan moeten we ooit een gevecht houden tussen de twee." Silvie keek naar de Shelgon en knikte. "Zeker, misschien leert Nova er iets van," Nova was gaan zitten en keek geïnteresseerd naar een schelp die vlak naast haar lag. Silvie zag in de grote draak eerder een klein kind dan een gevaarlijke tegenstander, meer dat was waarschijnlijk omdat ze de Salamence zo goed kende. Soms wenste de brunette dat Nova meer was als Aqua, of als het echt moest, Mimi. Nova kon een voorbeeld nemen aan de Totodile, Aqua was waarschijnlijk ook ouder dan de Salamence, maar was een Totodile, en haast elke trainer wist van het kinderlijke karakter van de kleine, blauwe krokodillen. Aqua was anders, heerlijk rustig voor een enthousiaste, hyperactieve pokémonsoort. En Mimi, de Misdreavus was erg angstig, maar angstig was beter dan het karakter dat Nova soms had, met haar drang te bewijzen dat ze beter was. Beter dan wat? Dat was de vraag die ze zich de laatste tijd afvroeg. "Je moet blij zijn dat Reese niet zo is als Nova, je zou je handen vol hebben," zei Silvie met een glimlach tegen Abigail, Reese was veel serieuzer.

Dat werd dus de afspraak en Abigail noteerde deze in haar hoofd. Reese moest dan echter wel veel getraind worden, want dichtbij een evolutie leek hij niet echt. "Evolueerde Nova snel nadat wij elkaar waren tegengekomen?" Vroeg Abigail licht nieuwsgierig. Het leek haar wel een lange periode, van shelgon naar salamence.
"Je moet blij zijn dat Reese niet zo is als Nova, je zou je handen vol hebben," Ze grijnsde breed. "Reese was vroeger altijd heel druk en lawaaierig, maar nu is hij rustig geworden. Wie weet wat me te wachten staat als hij evolueert."

"Evolueerde Nova snel nadat wij elkaar waren tegengekomen?" Silvie moest er even over nadenken. "Het festival in Ambrette zat er tussen, en dat duurde een week of zo, en daarna nog wat reizen," telde ze op, verder had het reizen misschien nog een week maximaal in beslag genomen. "Ik denk na zo ongeveer drie weken na het gevecht, maar ik heb in die tijd vooral met haar getraind," ging ze verder, drie weken zou zo ongeveer kloppen, en anders kon ze er niet al te veel naast zitten. "Reese was vroeger altijd heel druk en lawaaierig, maar nu is hij rustig geworden. Wie weet wat me te wachten staat als hij evolueert." Silvie glimlachte, niemand zou weten wat er gebeurde als een pokémon evolueerde. Nova was niks veranderd, maar Aqua was na haar evolutie haar Totodile karakter verloren en was nu vooral serieus. En Storm.. wie zou kunnen zeggen hoe de Zebstrika zou zijn, na wat Silvie had gezien leek de zebra niet al te veel veranderd. "Ik hoop in elk geval dat hij niet zo een lastpak wordt als Nova," zei ze, half als grap, want zo erg was de Salamence nou ook weer niet. En als Reese nu serieus was dan zou hij dat waarschijnlijk ook blijven, Nova was gewoon jong, iets van drie maanden, en moest nog leren, ook al zat ze al in haar krachtigste evolutie. "Maar je gaat de gym uitdagen, gaat het goed met alle trainingen en zo?" Reese was best sterk en ze wist niet echt iets van de andere pokémon uit Abigail's team, maar Silvie ging er van uit dat het wel ging lukken.

"Ik denk na zo ongeveer drie weken na het gevecht, maar ik heb in die tijd vooral met haar getraind," Ah, maar het kwam zeer waarschijnlijk ook omdat Silvie vooral tijd had besteed met de draak pokemon. Maar goed, Abigail kon zich niet alleen concentreren op de shelgon, dan zou ze hevig achterlopen op de rest.
"We zullen het wel zien." Grinnikte ze. "Anders worden de twee waarschijnlijk wel dikke maatjes." Dan zou Reese ook van druk naar rustig naar vervelend moeten gaan, een iet wat onlogische route. "Maar je gaat de gym uitdagen, gaat het goed met alle trainingen en zo?" Abigail knikte. "Ik denk dat we bijna zover zijn en dan denk ik dat ik richting Lumiose trek want ik hoorde dat professor Sycamore een of andere ontdekking had gedaan over mega evoluties? Ik wilde even kijken wat dat allemaal inhoudt." Merkte ze op.