[open]Op een paddenstoel

Jace kreeg een zeer onverwachte reactie en begon meteen weer te blozen. Vivienne nodigde hem uit naar haar kamer?! Wat nu?! Paniek! Jace was niet aan het opletten toen Vivienne betaalde en was nog in gedachten verzonken toen ze hun jassen pakten. Pas toen ze buiten stonden op het moment van vertrek naar Vivienne haar kamer drong het tot hem door. Hij zou simpelweg hoffelijk doen. Hij vroeg haar met een nerveuze toon in zijn stem: "Dus jij denkt echt dat ik me in zou moeten schrijven voor een contest?" Hij had haar hand vast en het drong tot hem door dat hij niet nerveus hoefde te zijn. Zolang hij bij haar was hoefde hij niets te vrezen.

De brunette haalde haar portemonnee te voorschijn en telde een aantal biljetten, voordat ze die op een dienblad legde en ze hartelijk bedankt werd voor de tip die ze had gegeven. Ze glimlachte alleen maar en stond op, waarna ze haar jas aandeed en Jace volgde naar buiten. Ze had zo'n idee dat ze hem een beetje uit het veld had geslagen met haar verzoek en ze grinnikte zachtjes bij die gedachten. Misschien was ze iets te vluchtig geweest daarmee. Oops. Ze ging naast hem lopen en knikte toen hij vroeg over die contest. "Ja, tuurlijk joh, waarom niet. Het is hartstikke gezellig en eens wat afleiding van al die gym-battles zal je goed doen," zei ze vrolijk, terwijl ze hem een zachte por in zn zij gaf. Wat een lieverd was 't toch.

"Ik hou van jou..." Een glimlach kwam op haar gezicht bij het horen van die woorden en keek wat verlegen naar de grond. "En ik van jou," zei ze daarna, gemeend. Waarna ze haar hand uit die van hem haalde en 'm zonder waarschuwing in de nek vloog om 'm een knuffel te geven. "Sterker nog, ik ben dol op jou," mompelde ze daarna bij z'n oor, waarna ze hem een kusje op z'n wang gaf. Ze grinnikte zachtjes toen ze 'm los liet en sprong naar voren toe, waardoor de afstand tussen de twee vergroot werd. "Kom dan," zei ze vrolijk, met een plagende toon in haar stem. Ze bleef eventjes staan en geeuwde achter d'r hand. Oh Arceus, natuurlijk slaat de vermoeidheid net nú toe. Ze wankelde wat haar benen, maar wist haar evenwicht terug te krijgen. Haar blauwe ogen zochten Jace, waarbij een vermoeide glimlach op haar gezicht stond.

Ze geeuwde en begon duidelijk te bezwijken onder de vermoeidheid. Jace stapte naar haar toe en gaf haar een knuffel. Ze had het enorm zwaar gehad en dit was te zien door de vermoeidheid. Hopelijk zou ze op hem kunnen leunen. Hij moest haar naar huis brengen. Ze zou het vast niet lang meer uit houden. Waarschijnlijk tegen haar zin greep hij haar bij haar bovenbeen en tilde haar op zodat ze in zijn armen lag. Hij begon te blozen en zei: "Ik breng je wel thuis." Hij kon het niet helpen om er bij te grinnen. Hij hield zo van haar, maar dit zag er best grappig uit.

Toen ze werd opgevangen door Jace legde ze dankbaar haar hoofd tegen zijn borst aan en geeuwde nog een keer. Oké, dit was niet leuk meer. Ze hadden net zo'n leuke avond en nu moest haar slaapgebrek er weer een deuk in slaan. Ze zuchtte zachtjes en slaakte daarna een gil toen ze opeens werd opgetild. Direct sloeg ze haar armen om de nek van Jace heen en keek hem, met een uitdrukking van gecombineerde angst, woede en verbazing, aan. "W-waarom?" stamelde ze, terwijl ze haar grip verstevigde, bang om straks op de grond te liggen. Ze kon er niet tegen als iemand haar optilde, of eigenlijk was ze er bang voor geworden sinds het hele gebeuren met Kyle. Haar ex-vriend vond het immers ook leuk om haar op te pakken en dan over zijn schouder te leggen, waarna hij rondjes draaide. Alles ging altijd goed, totdat Vivienne met haar hoofd tegen een paal aan kwam en het bewustzijn verloren was. Een kleine hersenschudding en een gaatje in d'r hoofd als resultaat. Nee, ze hielt er niet meer van om opgetild te worden. Vivienne trilde van de vermoeidheid, terwijl ze zichzelf stevig vast hielt en haar hoofd onder zijn kin legde. Ze vertrouwde Jace, ze moest hem vertrouwen, ze hielt van hem.

Jace glimlachte haar toe toen ze hem vroeg waarom hij dit deed. Mijn Arceus wat was ze licht, dacht Jace bij zichzelf. Ze voelde lekker warm aan en Jace begon weer te blozen toen hem op viel dat wat voetgangers naar hen aan het kijken waren. Jace begon richting haar hotel te lopen terwijl ze met haar hoofd onder zijn kin legde. Ze voelde zijdezacht aan en Jace glimlachte van geluk. Hij was zo blij om bij haar te zijn.

Vivienne geeuwde nog een keer en haar ogen vielen telkens dicht, maar ze wilde niet nu al in slaap vallen. Ze wilde helemaal niet in slaap vallen, maar het zag er naar uit dat ze het niet lang meer tegen kon gaan houden. De brunette zuchtte zachtjes, terwijl ze haar hoofd in de borst van Jace verstopte en haar blauwe ogen voor de zoveelste keer dichtvielen. Opeens bedacht ze zich dat ze de sleutel van haar kamer in haar zak had zitten en met enige moeite haalde ze die eruit, waarna ze 'm voor de neus van Jace liet bungelen. "Je kent het nummer," mompelde ze zachtjes, terwijl ze de sleutel weer vast klemde en haar hand op d'r borst legde voordat ze dan toch wegdommelde in een lichte, droomloze, slaap.

Jace keek toe hoe Vivienne langzaam weg begon te glijden in haar slaap en keek verrast op toen ze de sleutel van haar kamerdeur voor zich hield en zei dat hij het nummer wel wist. Niet lang daarna viel ze in slaap. Ze lag er zo vredig bij. Niet lang daarna kwam hij met haar aan bij het hotel en liep naar haar kamer. Hij opende moeizaam de deur met haar in zijn armen en legde haar in haar bed. Jace kek glimlachend toe, maar besloot niet te blijven. Misschien zou dat het foute idee geven. Hij liet wel een briefje achter die las:
Jace hier.
Ik heb een enorm leuke tijd gehad in het restaurant vandaag. Ik hoop dat we binnenkort weer eens kunnen afspreken. Hier heb je mijn telefoon nummer: 0631xyxyxyxy
Ik hou van jou.
Jace legde het briefje neer op het nachtkastje en liep naar de deur. Hij had inderdaad een fantastische tijd gehad. Hopelijk had hij Vivienne een beetje op kunnen vrolijken. Ze had een zware dag achter de rug.