We are one! [T-Wheel]

Onderwerp: We are one! [T-Wheel] ma feb 01, 2016 1:58 pm

Rustig wandelde Yuuki door het gebied heen. Ze vond het eigenlijk wel leuk om in Hoenn te zijn, het was allemaal een stuk rustiger dan in Kalos. Al wist ze niet of ze voor Team Rocket hier zou willen blijven, het leek daarvoor hier wat meer uitgestorven. Zachtjes neuriede ze en liedje, terwijl ze om zich heen keek. Vandaag de dag had ze zichzelf beloofd om weer eventjes kind te zijn, geen Team Rocket zaken, geen trainers zaken. Gewoon kind zijn. Zo had ze zichzelf een lolly gekocht, waarmee ze nu in haar mond rond huppelde. Om zich heen voelde het warm en klam aan, een duidelijk teken dat er binnenkort weer regen en onweer zou komen. Maar ook daar deerde ze zich niet over, ze vond het wel prettig zo. Tenminste, totdat ze tegen iemand aan knalde.

[+Otis Prescott]

Onderwerp: Re: We are one! [T-Wheel] do feb 11, 2016 8:14 pm

We are one

“O-Oldale Town,” mompelde hij na. Ja, deze dorp herkende hij wel. Niet heel lang geleden had hij hier in de buurt nog zijn ‘Mystery Starter’ gekregen. En natuurlijk de twee Goden ontmoet. Oja, dan was er natuurlijk nog de hulk met zijn stalen slang met zijn enge bloedode ogen. Fijn. Het scheelde niets of het leek op een Sharingan en bevond hij zich in een illusie. Fijne gedachten waren dat. Dat terzijde was deze ‘trip’ van Petalburg naar Oldale Town zijn eerste keer zonder een kaart op zak. Wél een GPS. Otis sloeg een opgeluchte zucht. Voor de verandering was hij niet verdwaald geraakt en had hij er niet twaalf uur minstens over gedaan. Het was misschien een afstand van niets tussen de twee plaatsen, maar zelden reisde hij meer dan dat zonder een kaart. Maar goed, dit was een geslaagde test en dat betekende… “N-Nee!” Angstig keek hij naar achteren, richting het pad wat hem tot het dorp gebracht had. Voor zonsondergang moest hij terug zijn! Oftewel… hij moest de inmiddels duister uitziende pad terugnemen.
Nerveus slikte hij en nam trillend een eerste stap, maar merkte daarbij een bepaalde boom op. Hadden bomen altijd rood oplichtende ogen en geopende kaken en klauwen aan de uiteinden van hun takken? “Iep!” Een muisachtig hoog geluid ontsnapte uit hem, voordat hij de dorp weer in rende, alsof de boom Wile E. Coyote en hij Road Runner was. Compleet buiten adem strompelde hij door de dorp heen als een regelrechte zombie Road Runner in slow motion. Hij had niet verwacht dat zijn conditie zó bagger was, maar goed, was dat boom van net nou écht behekst? Leefde het?

Langer kon hij er niet over nadenken toen het twee enge gebeurtenis plaatsvond, namelijk… Een bijna flauwval incident. Alsof de jongen niets meer dan een schaduw was knalde bijna weer iemand tegen hem op, zoals voorheen in Slateport City. Daar was het een meid geweest die uiteindelijk om zijn o zo zinnige hulp had gevraagd. Nu daarentegen had hij werkelijk geen idee wat hem ten wachten stond. Tromp had zich weer als stootkussen gebruikt voor de klap en krijste verafschuwd tegen het persoon. En… wáár kwam dat vandaan? Verrast draaide Otis zich om, terwijl de Pansage ongeamuseerd op zijn schouder plaatsnam. H-Heks…? Herstel, het was eerder een chibi-heks die met haar bloedrode ogen naar hem opkeek tussen haar witte haren. En ze genoot van een lolly. Een chibi heks met een snoep-fetish, iets wat hij op zerochan zo vaak voorbij zag vliegen. “S-Sorry…En negeer hém maar” excuseerde hij zich alvast, proberend zijn afschrikwekkende kromme glimlach te onderdrukken. Natuurlijk was de Pansage niet vrolijk met zijn uitspraak en snoof minachtend. Ehm, wát kon hij nu zeggen? Hij was niet goed met kinder chibi-hekjes met een snoep fetish. Al was een conversatie houden überhaupt moeilijk voor hem. Ongemakkelijk zijn wang krabbend stamelde hij maar iets, met zijn blik op het stokje van haar lolly. “B-Ben soms niet goed zichtbaar, geloof ik,” grapte hij en vervolgde met een wat sombere toon, “Al s-snap ik dat…”

Onderwerp: Re: We are one! [T-Wheel] do feb 11, 2016 8:59 pm

Ze keek op toen ze tegen iemand aanknalde en merkte dat het een oudere jongen was, ze schatten hem in de categorie van Jean-Pierre ongeveer, jonger dan Vincent tenminste. Hij had een pokémon bij zich die ze niet kon en even wilde ze haar pokédex pakken, toen ze merkte dat de pokémon alles behalve blij met haar was. Of was het met zijn trainer? Ze kon er geen wijs uitkomen, alles leek zo verwarrend en snel te gaan. De jongen verontschuldigde zich voor zijn pokémon, dacht ze. Daarna stamelde hij iets over niet goed zichtbaar zijn. Dehell was mis met deze knakker? Yuuki haalde de lolli uit d'r mond en slaakte een zucht. Daarna keek ze weer omhoog naar de jongen toe. "First of all, je hoeft je niet te verontschuldigen. Ten tweede, je moet je pokémon echt aan een korter lijntje houden, anders loopt die over je heen. Ten derde, dafuq dude?" zei ze tegen hem, terwijl ze een stap achteruit zetten.

Onderwerp: Re: We are one! [T-Wheel] do feb 11, 2016 9:23 pm

We are one

Oké, hij ging toch niet deprimerend zitten zijn tegenover een chibi-heks? Hopend dat ze niet er dieper op in gegaan was volgde hij haar elke beweging. Hij kende haar blik uit duizenden en slikte nerveus. Nee, dit ging niet naar wens en plotseling had hij de neiging een tweede ‘sorry’ uit te gillen en de benen te nemen. Net zoals elke tsundere meid in een shoujo, eigenlijk. Al deden ze dat wanneer iets op een andere manier beschamend was, niet op de ‘ik zeg iets deprimerends’ niveau. O, er was al beweging! Ze stak haar lolly uit haar mond en haar blik stond verre van geamuseerd op hem gericht. Dit ging exact, zoals hij verwacht had op basis van haar blik. Zou hij toch gaan vluchten? Hij had niets te verliezen, want hij was toch zijn waardigheid ergens al verloren. De dag dat hij flauwviel voor de eerste keer was dan ook een ‘fijne’ herinnering. En hij leek het te gaan herbeleven.

Gereed voor een klap spande hij zijn magere spiermassa aan… om een preek te moeten ontvangen? Sinds wanneer gebeurde dat en vooral van een veel jonger persoon? Perplex keek hij haar aan en luisterde naar haar puntsgewijze reeks opmerkingen. Ehm, dus de botsing was niet zijn oplossing…. Ergens ook logisch nu hij erover nadacht. Alsnog was het verstandig zichzelf te excuseren, better safe then sorry. Dan haar tweede punt, daar was hij mee eens, maar makkelijk gezegd dan gedaan. Nerveus keek hij Tromp aan vanuit zijn ooghoeken die een sadistische grijns had getrokken. Een duidelijk teken dat het nog lang zou duren, voordat Otis de baas over hem zou spelen. Net na haar weer aangekeken te hebben kwam er echter een verwarde reactie. Het verbaasde hem niet eens dat het van een meisje kwam op dit punt met die gillende pre-puberjongens op Minecraft. Echter begreep hij niet snel waarop deze reactie was. Hij had enkel het vermoeden dat het op van net geweest was, maar hoezo reageerde ze er zo dan op? Maar goed, hij probeerde er maar terug op te reageren, niet zeker wetend wat hij erover moest zeggen. “F-Fijn om te weten en… Dat gaat toch wel moeilijk-Waah!” De Pansage begon stevig aan zijn wangen te trekken met een kille blik in zijn ogen. “Ikw … zei nieuks… Au!” De broccoliaap liet zijn wang tevreden los en klapte zijn voorpoten tegen elkaar. Ergens wilde hij de Pokémon liever in een Knorr recept stoppen als ingrediënt, zeker op zulke momenten. Pijnlijk wreef hij dan ver zijn wang, geeneens beschaamd over de gebeurtenis. “D-Dat derde… W-Wat wa-waar sloeg dat… op?”

Onderwerp: Re: We are one! [T-Wheel] do feb 11, 2016 9:41 pm

Yuuki had de grootste moeite met zichzelf geen facepalm te geven toen de jongen opeens door zijn pokémn werd aangevallen. Ze had even de neiging om haar pokémon erop af te sturen, maar besloot ze nog maar even bij zich te houden. In plaats daarvan stapte ze zelf op de vent af, sprong in de lucht en gaf de aap uitziende pokémon een tik op zijn kop. "Af," gromde ze naar de pokémon, terwijl ze hem streng aankeek. Ze had het zeggenschap over háár pokémon en hoopte ergens dat ze ook genoeg respect kon afdwingen bij die van de vent tegenover haar. "Precies wat er net gebeurde," antwoorden ze daarna rustig terwijl ze over haar hand heen wees. Ze was misschien klein, maar ze wist hoe ze andere kon imponeren. "En zit niet zo te staren, nog nooit een dertienjarige gezien ofzo?" snauwde ze hem daarna toe.

Onderwerp: Re: We are one! [T-Wheel] ma feb 15, 2016 5:38 pm

We are one

Het ene moment was Tromp zeer voldaan over zijn dominantie over hem en het volgende moment werd hij tegen de grond aangeknald. Niet letterlijk, maar zo voelde het wel voor de brocolliaap toen hij een tik tegen zijn kop gekregen had. Het hele incident leek zo onwerkelijk en met zijn mond open staarde hij het heksje aan. Ze was zonet daadwerkelijk de lucht ingesproken om hem te corrigeren. En dát was dus haar antwoord op zijn vraag, een corrigerende tik? Zo had ze juist zijn leven meer in gevaar gebracht! Die Pokémon zou nou al helemaal zijn tijd voldoen aan het verscheuren van zijn kleren en kansen om een échte Trainer te worden. Nou, een Trainer had überhaupt kleren nodig, maar het was geen oorzaak en gevolg iets. Anders kon een naakt figuur geen Trainer worden… Oké, bij nader inzien was niemand dan meer een Trainer als ze onder de douche stonden. Misschien waren de gevolgen van haar actie dan niet zo drastisch als hij dacht, totdat ze het afmaakte met een strenge ‘af’. O… Oh… Dat had ze niet moeten doen. Nerveus slikkend keek hij Tromp aan die zijn zwarte ogen tot spleetjes had getrokken en ontevreden met zijn armen naar haar begon uit te slaan. Zijn uithalen mistten echter door zijn korte poten en omdat ze een kop kleiner was. Als hij sneller geweest was, had hij haar echt flink kunnen pijnigen. Zijn poten zagen er niet dreigend uit, maar het waren meer dan een duim en een stomp. Als hij dat wilde trok hij zijn klauwen uit en zou je hem en een kat niet kunnen onderscheiden; beide krabde en beten als ze hun zin niet kregen. Nerveus slikte hij toen het heksje weer het woord nam en gelijk flink wat wist op te helderen. Ze bedoelde dus toch… Tromp’s dominantie. “O-Ow… Daarover... Nou… Ehm..” Hij wilde gelijk een correcte en goed geformuleerde reden geven, maar de zenuwen werden hem teveel. Zeker toen de broccoli aap zijn poten over elkaar geslagen had en hem killer dan voorheen aanstaarde. Hij voelde zijn lichaam al meer trillen en slikte angstig om het afkeurende gesnuif van de aap. Er kwam weinig zinnigs uit ten onvrede van de Pansage en deze richtte zijn kijkers op zijn nieuwe rivaal. ‘Pan….’ Gromde hij met zijn groene vacht overeind en zijn staart zwaaiend. Dit ging verkeerd! Help, S.O.S.! Oja, dat werkte natuurlijk enkel op zee en niet op land met een aap als gevaar! Er moest snel gehandeld worden, voordat de Pokémon letterlijk in de aanval zou gaan, maar wat zou de aap ervan weerhouden?

Gek genoeg volgde het antwoord snel door de veroorzaker van het aankomende ramp die net heel tevreden oogde. Muk. Had hij haar dan ook al aan zitten staren in deze chaos? Hij had zichzelf dus echt niet meer in de hand, maar hij wilde ook die broccoli aap in de gaten blijven houden. Nu kon hij beter met een antwoord komen. Tijdens de middelbare zat hij eigenlijk één en al met dertienjarigen, maar zij was toch wel ‘anders’. “J-Jawel, maar…. Ehm niet met grijswit haar…?” Met een nog trillende hand wees hij kort naar haar lange haar die een onnatuurlijke kleur had. Al begon hij liever niet over de zijne die ook behoorlijk uniek was met de zwarte punten en donkerblauwe overgang. Nou had hij wel toegegeven dat hij dus naar haar stond te staren, maar nou kon hem dat een worst schelen. Nog wachtend op een antwoord keek hij snel over zijn schouder naar de Pansage die nog furieus naar haar keek, maar niet in een aanvallende houding zat. Never mind. De broccoli aap sprong toen juist met zijn hapgrage klauwen naar voren en een piepgeluid verliet zijn eigen mond, maar die verdween door het gekrijs van de aap. Paniek, PANIEK! Het ging allemaal te snel voor hem, maar hij greep gelijk de punt van de staart van de Pansage. Enkel om deze bungelend boven de grond vast te houden. Als een Jack-In the Box bungelde de Pokémon weerloos, plotseling geen gevaar meer vormend. “Dat scheelde-“ De Pansage schommelde en schoot recht op hem af met zijn vlijmscherpe hoektanden blinkend in het daglicht. Lieve dagboek, vandaag is de dag dat Tromp een vleeseter werd. Een Otis-eter. Einde.

Onderwerp: Re: We are one! [T-Wheel] zo feb 21, 2016 2:57 pm

De ... broccoliaap? keek haar steeds woester en woester aan. Zo te merken vond hij het niet zo leuk dat ze hem een corrigerende tik had gegeven. Ze grinnikte eventjes en luisterde rustig naar wat de man te zeggen had. Of nou ja, eerder stamelend. Wat een vervloekt irritante manier van spreken had die vent zeg. Kon die echt niet gewoon één volledige zin eruit krijgen zonder de Arceusganse tijd "uhm..." te zeggen? Ze zuchtte eventjes en snoof toen de vent begon haar haar. "Om precies te zijn is het zilver," snauwde ze naar hem. Dit was nog wel de eerste keer dat ze werd uitgemaakt voor een heks, puur omdat ze een lichtere haarkleur had. Dan nog maar te zwijgen over haar bordeaux rode ogen. Toen de broccoliaap op haar af sprong, klonk er een 'klik'. Voordat de man zijn pokémon te pakken had gekregen en hem nu begon aan te vallen, stond er een Delphox naast hen. Een vurige stok was gericht op de trainer en zijn pokémon, die een poging deed om hem op te eten blijkbaar. "Haal 'm eraf, Kim," zei Yuuki op een rustige toon. De Delphox gromde eventjes en greep de Pansage vast, om 'm vervolgens van de man af te trekken.

Onderwerp: Re: We are one! [T-Wheel] zo feb 28, 2016 10:04 pm

We are one

Het heksje had een grote mond en daar raakte hij nog verrast van? Haar ‘grijswitte’ haar was grijs en ze leek niet leuk te vinden om met wit haar bestempeld te worden. Heksen konden eenmaal ook wit haar hebben; ze waren oud en hadden soms een pukkel op hun neus. Zij was echter een jonge heks, zo gezegd. Dus uiterlijk ging hun vast nog aan, dus dat was een interessante observering. Geen nare dingen zeggen over hun haar. Punt twee, ja, die Pansage die woest op hem afgesprongen was. Die was er inderdaad ook nog en direct dook hij angstig in elkaar. Tromp maakte dit sprookje beter door een Otis-eter te worden. Leuke twist aan het verhaal. In een oogwenk verscheen iets lichtgevends voor hem na een kleine beweging van het heksje. Gebruikte ze nu een toverspreuk? Hij hoopte maar dat het iets goeds deed en kneep angstig zijn ogen dicht. Hij verwachtte elk moment tanden in zijn gezicht te voelen die… niet volgde? Hé? Nerveus opende hij zijn donkerblauwe ogen, enkel om begroet te worden door een bungelende broccoli-aap. Hij had wel vreemdere dingen gezien, terwijl hij angstig was, maar dit was een nieuwe. Nog onzeker wat hij eruit moet halen rechtte hij zijn rug en slikte nerveus. “H-Hoe… En… never mind,” kraamde hij eerst, totdat hij zich de lichtflits herinnerde. Het was een toverspreuk geweest om Tromp te laten zweven? Natuurlijk! Even keek hij vermakelijk op naar Tromp die geagiteerd terugkeek. “N-Nu hang je er maar…” De Pansage ontblootte zijn hoektanden en zwaaiend met zijn lichaam probeerde hij naar hem uit te halen. En het mistte allemaal. Geweldig, was dit, eindelijk! “B-Bedankt, t-trouwens ervoor,” sprak hij met een flink verbeterd humeur tegen het heksje om vervolgens weer een blik te werpen op datgene wat Pansage vastgegrepen hield. “J-Jou ook, trouwens,” Ja, die twee hadden hem echt geho-Ho, twee?! Verrast keek hij naar de plotselinge vos die verschenen was en een zekere jurk droeg, bestaande uit vacht. Met een houten stok in haar hand en de ander de Pansage vastend stond ze daar. Dat betekende dus dat het licht van zonet en de reden achter het ‘zweven’ van Tromp… De jongen facepalmde. Hoe had hij kunnen verwachten dat ze echt een toverspreuk had uitgevoerd? Nou, doei, waardigheid, fijn je op een afstand van 1000 kilometer gezien te hebben. “H-Hij kan dus agressiever dan dit zijn,” mompelde hij, waarop de Pansage tegen hem begon te krijsen met zijn vacht overeind gehaald. Dit.. elke.. dag. Kon het heksje hem echt niet tot slaap sussen met die… heks Pokémon – het leek echt op een vos en heks hybride?

Onderwerp: Re: We are one! [T-Wheel] wo maa 02, 2016 8:43 pm

Blijkbaar had de vent niet echt bepaald door wat er allemaal aan de hand was. Ze zuchtte dan ook eventjes en keek Kimura aan. Waarom vond zij nou altijd de vreemde figuren om mee om te gaan? Misschien moest ze zich echt maar eens onder de normale mensen gaan mengen, want anders zou 't haar nog infecteren ofzo. De Delphox haalde haar schouders op en liet de Pansage in de lucht zweven met haar psychische krachten. "Ben jij überhaupt een trainer? Je pokémon heeft je ijn z'n macht en daar maakte die duidelijk misbruikt van," snoof ze daarna naar de blauwharige. Ze keek eventjes van haar Delphox, die de aap pokémon nog steeds in de lucht hielt, naar de blauwharige. "Als ik jou was zou ik 'm maar terug in z'n ball roepen, anders kan ik je niet geloven dat mijn Delphox hem geen pijn doet," zei ze daarna op een droge toon tegen de vent die voor haar stond.

Onderwerp: Re: We are one! [T-Wheel] wo maa 02, 2016 9:33 pm

We are one

Otis zag ze vliegen, letterlijk, zonder iets raars op te hebben. De op een heks lijkende vos liet de Pansage rondzweven met een dreigende blik in haar ogen die sterk overeenkwam met het heksje. O waar was hij toch in beland? Dit was zeker geen vrolijk sprookje, maar tot nu toe niet de gruwelijkste. Ook geen Disney-niveau, of juist wel? Wie zou het ook zeggen, hij wilde op het moment simpelweg verdwijnen of we smelten. Helaas gebeurde dat in geen enkel sprookjesverhaal, zover hij dat wist. En zolang het heksje haar onvrede bleef blijken leek er ook geen ontkomen aan te zijn op wat voor een manier dan ook. Eerst leek ze zelfs het geloof verloren te hebben dat hij überhaupt een Trainer was en nog maar te zwijgen over wat ze zonet geobserveerd had tussen hem en Tromp. Met het laatste restje waardigheid wist hij overeind te blijven staan, nog net niet weggeblazen door haar woorden. Betreft dat Trainer-zijnde hoefde zoiets niet te betekenen dat hij gelijk zijn Pokémon onder de controle moest hebben? Volgens het internet en wat hij mee kreeg hield dat iemand in die de badges binnen sleepte met de hulp van zijn Pokémon. De relatie was niet verduidelijkt, dus ja, hij kon eindelijk de wijsneus spelen over een heksje! In een poging intelligent te ogen stak hij zijn hoofd al omhoog, maar… wacht… Wikipedia was geen betrouwbare bron, huh? Oh Trubbish. Verslagen liet hij zijn schouders zakken, starend naar de grond. “B-Ben het wel, m-maar… nou ja…ze zijn mijn vrienden, e-eigenlijk. Ze zijn e-en van mijn w-weinige vrienden zelfs e-en… ik denk dat de titel Trainer d-daar om draait,” Beschaamd door zijn toch vrij mooie woorden, keek hij al helemaal weg. Alleen begon Tromp spontaan te gieren van het lachen. Oja, dit gold voor een jongeman die van zelfvertrouwen blonk met brave Pokémon.

Tja, daarover gesproken, dat had hij niet. “O-Oja, w-we zijn een v-vrienden…” mompelde hij zachtjes. Daar gingen zijn ‘krachtige’ woorden hun betekenis weer en alsof deze nederlaag niet genoeg was, opperde het heksje dat hij beter Tromp kon terugkeren, voordat haar Del-Dell-Fox los zou gaan. Klonk als een Dell laptop en Firefox browser-hybride wat eigenlijk vrij gebruikelijk was, maar hij zich niet een Pokémon bij voorstelde. Wacht… was dat een bedreiging van haar geweest? “P-Probeer je nou…” wilde hij al vragen, maar greep de Pansage maar gelijk vast bij zijn middel. Die app zou hij niet zomaar terugkeren, dat was wel heel bruut. Je vrienden in een bal stoppen en jezelf als Trainer verklaren? Oké, als je een hamster had kon het, maar dit was iets anders. “I-Ik houd hem wel liever v-vast,” Tromp was compleet perplex en vergat enkele tellen de knul te bijten, “H-Hem terugkeren vind i-ik weer onnodig, al m-mag hij zich b-beter gedra-“ Verrast-pauze over! De Pansage haalde alweer uit naar zijn arm maar gelukkig beschermde zijn vest hem deze keer. “W-We moeten wel nog werken a-aan het ‘vrienden w-worden’ deel,”

Gesponsorde inhoud

» Hit and run [T-Wheel!]
» T-Wheel
» [T-Wheel] Are you *** kidding me!?!?
» [T-WHEEL] No Pressure
» [T-WHEEL] Like in the Songs