This ain't a scene. +Ragya

Blijkbaar was de groenharige bij dezelfde gym als zij. Nou, hoe leuk zeg. Ze grijnsde dus even “Ik ook toevallig, ben jij vanplan binnenkort te gaan?” Anders konden ze wel samen naar de gym gaan, elkaars gevecht wat bekijken. Een dubbelgevecht mocht waarschijnlijk niet, maar anders konden ze het altijd nog aan die Klaus vragen. Zou leuk zijn toch? Eerst maar eens kijken of ze na vanavond nog geen haat naar elkaar hadden. Hehe. Net toen Ragya nog een slok koffie wou nemen zag ze in haar ooghoek haar tas wat oplichten. Ehem? Aangezien naar haar weten tassen van naturen dit niet doen, trok ze hem op haar schoot en opende hem. Het onbekende ei wat er al zowat een eeuwigheid in zat had dus eindelijk de drang gevoeld uit te komen. Wat nieuwsgierig haalde ze het ding uit de zwarte rugzak en dumpte de gestolen tas weer naast zich, om nu met het ei op haar schoot te zitten. “Heeft lang genoeg geduurd” sprak ze even tegen zichzelf terwijl ze naar het ding keek, wat nog altijd oplichtte.

De roodharige knikte even bij het antwoord van de ander. Dat was al redelijk snel, maar goed, hij had dus ook een terrorpokémon. Waarschijnlijk zou het hem minder moeite kosten als haar. Maar goed, ze zou niet zeuren. In ieder geval had ze nu Aldrei en dat maakte alles weer een stuk beter. Al leek de Ninetales er anders over te denken, die lag daar nog in die stoel met een schuine blik naar hun te kijken, maar was al wat meer ontspannen dan hiervoor, toch nog altijd nerveus. Bij het idee van de ander dacht Ragya er even over na, maar besloot uiteindelijk toch dat het best een goed idee was. “Klinkt goed. Met een beetje geluk duurt het niet al te lang, kunnen we nog wat leuks doen” Het was duidelijk dat ze niet helemaal zin had in deze gym, al was het maar om het feit dat ze er al te lang op moest wachten. Over wachten gesproken, het ei was nu al dramatisch aan het doen met de kleine lichtshow. Bij de vraag schudde ze haar hoofd. “Geen idee, maar het ziet er naar uit dat we er zo achter komen” Ze tikte even tegen het ding aan en bleef wachten. Op de fokkerij van Judah had ze genoeg eieren uit zien komen, het moest dus niet lang meer duren voor ook die van haar uitkwam. Ze had al bijna gedacht dat het een roerei was geworden.

“Voor jou niet nee, maar is goed hoor, bij ons moet het ook geen eeuwigheid duren” Hoopte ze. Maar goed, terug naar het ei. Het lichtgevende ding was steeds feller gaan schijnen, want op zijn minst irritant te noemen was. Haar ogen waren immers pigmentloos en waardeerde deze hoeveelheid licht niet. Toch kreeg ze het voor elkaar er nog redelijk naar te kijken. Ze voelde het ei rond haar handen warm worden en de eierschil verbuigen. Ze lette even niet op hetgene om haar heen, alleen aan de personen aan haar tafeltje en het ei. Deze besloot na nog een tijdje een mooie flits te geven. Na deze flits was het ei helemaal opgegaan en was er enkel een kleine pokémon over gebleven. Het duurde niet lang voor ze het hoopje blauw en zwart herkende als een Shinx. Ze keek toe hoe het beestje zijn kopje hief en een mauw liet. “Blijkbaar een Shinx” Niet slecht, helemaal niet slecht. Tevreden pakte ze het pluizige diertje op en bekeek hem even in haar armen. Aldrei hief ook even haar kop, zag het frummeltje en gromde even klagelijk, om hierna haar achterwerk naar hun toe te draaien.

Ze grijnsde even bij zijn antwoord, maar ging er niet verder op in. Ze zouden wel zien. De roodharige nam nog even een slok koffie en richtte zich toen weer op het nieuwe member van haar team. Wat had ze nu eigenlijk aan een baby-pokémon? Maar goed, die werd wel sterk. Natuurlijk had hij ook een geweldig rolfiguur aan Aldrei. “Bedankt, hij moet eigenlijk nog een naam” Bij die woorden begon het beestje een felle mauw te laten en te spartelen, dus zette ze het ding op de grond. Meteen begon hij nieuwsgierig rond te wandelen, om bij Nathan aan zijn voeten omhoog te kijken. “Ik denk dat hij je leuk vind..” Ze had geen idee, ze mocht wel op een fokkerij werken maar ze had hier geen verstand van. Ondertussen keek Aldrei minachtend naar het beestje. Ragya besloot maar gewoon haar broek af te kloppen en af te wachten wat het frummeltje allemaal zou gaan doen. Op het moment leek het erop dat hij op Nathan’s schoot wou, misschien zag hij hem wel als moeder ofzo.

Rag zag er de humor wel van in. Wie had gedacht dat dat kittens die dodo zo leuk vonden? In ieder geval ging zij het beestje niet tegenhouden. Want tjah, socialiseren was toch goed op jonge leeftijd? De kitten had ondertussen door dat hij niet opgepakt zou worden. Dus besloot de Shinx zijn eigen werk te doen. Hij probeerde zijn nageltjes in diens broek te pinnen en zo omhoog te klimmen. De roodharige keek toe met een smirkje. "Heb je ook zo'n huiskat?" Vroeg ze met een hint van nieuwsgierigheid. Hierna nam ze weer een slok en duwde het kopje toen naar Aldrei. Maar deze gromde enkel en leek wat te mopperen over het nieuwe teamlid en dat hij nu al naar de verkeerde kant trok.

De kleine Shinx was meteen actief geweest, en hielt zich nu bezig met Nathan zijn broek als klimpaal te gebruiken. Hij leek zich helemaal niet te deren om het feit dat de ander het niet waardeerde. Peasants. Toen hij opgepakt werd en op zijn plaats van bestemming weer werd weg gezet besloot hij even te spinnen van goedkeuring. Braaf menswezen. Wat zelfingenomen keek hij met zijn gele omhoog in de gouden van de ander. Hier kon hij wel aan wennen. Tevreden begon hij met zijn pootjes te kneden en rolde zich hierna op. Wow, dacht Ragya ondertussen, dat beest was nu al een kleine tiran. Kon ze wel leven met een katachtige? Blijkbaar had de groenharige hetzelfde probleem. “Klinkt zeker alsof je je handen vol hebt, ben benieuwt of het mij beter afgaat” grijnsde ze. Hierna porde ze even in de Ninetales, die nog lag te mokken. “Wat is er pluisbal? Wil je ook knuffelen met Nate?” Bij deze woorden kreeg ze een dodelijke blik haar kant op geworden en een grom die stond voor een hele hoop bedreigingen en versterkingen. Hierna snoof ze nog en keek bijna minachtend naar het tweetal tegenover haar. Om hierna vrij aangebrand van de stoel af te springen en weg te lopen. Ragya grinnikte even terwijl ze de vos nakeek. “Blijft leuk”

De kleine Shinx was al in slaap gevallen en leek de groenharige zowat als moeder te zien. Nou ja, beter voor haar. “Aangezien je een nieuwe fan hebt, weet ik wel een naam voor die kat.” Besloot ze uiteindelijk. Yup, ze wist een hele goede naam. Eigenlijk had ze het ei al twee keer een naam gegeven, maar dit zou beter passen. Toen Aldrei uiteindelijk het opgegeven had en weg was gaan mokken moest ze even grijnzen. Aangezien ze altijd bij elkaar waren hoorde dit gepest er bij, de vos deed het ook bij haar, het was gewoon de manier hoe het tweetal werkte. Ze zou wel terug komen. Uiteindelijk. “Natuurlijk, dat hoort er bij. Al is ze zelfs zonder mijn hulp al.. zichzelf” Natuurlijk was de vos was prikkelbaar geweest. Ze was gewend dat ze de enige partner van Ragya was en vond het verschrikkelijk als er van die andere dominante types in het team kwamen. Daarbij had ze ook een hekel aan baby-pokémon. Eigenlijk had ze een hekel aan alles.. Op dat moment schoot er een gouden Luxray uit diens bal. Ragya liet haar blik over het beest heen dwalen, om hierna even te grijnzen. “Whoe, fancy beestje. Al denk ik dat hij je nieuwe vriend niet zo mag” Blijkbaar was nog iemand jaloers op de jonge pokémon. Hehe. Ondertussen werd de Shinx ook wakker en keek omhoog naar de veel grotere pokémon, om hierna een poging te doen diens diepe stemgeluid na te maken.