This ain't a scene. +Ragya

Ragya had al haar zooi gedumpt op de fokkerij en was naar buiten gegaan toen het een redelijke tijd leek. Ze wandelde rustig het bospad uit met Aldrei naast haar. Natuurlijk ging de vos mee, wie moest haar anders terug krijgen naar een fatsoenlijke slaapplaats? Ze had een wat eenzijdig gesprek met haar pokémon tot ze aankwam in de buurt van de bar, of ja, dat dacht ze. Echt een goede richting waar alle drinkgelegenheden waren had ze niet. Op dat moment voelde ze in haar zakken wat trillen. Ze viste de Holocaster eruit en las het berichtje. Leuk, Hotstuff zat dus ergens binnen. Ja, maak het maar makkelijk voor haar, ook zo vriendelijk dat hij de naam en locatie van de bar erbij had gezegd. Zoals haar eigen was begon ze binnensmonds te schelden en stuurde Aldrei erop af om de geur van Nathan te zoeken. Na een tijdje vond ze het en kwam de roodharige eindelijk de bar binnen. Waarschijnlijk duurde het maar 15 minuten, maar naar haar zinnen was er al een eeuwigheid voorbij gegaan. Al snel zag ze haar gezelschap voor de avond zitten, en nam naast hem plaats. “Hea Hotstuff” sprak ze even, terwijl ze fronste om haar positie aan de bar. Yay voor dingen die er belachelijk uitzagen als je klein was. Ze begon weer zacht te vloeken.

Er waren momenten waarop je Ragya een opmerking kon geven, en momenten waarop dit uitermate slecht was. En het viel meestal onder het tweede. Zo kreeg Nathan dus ook een zwaar ongeamuseerde blik toegeworpen toen de opmerking kwam. Ondertussen had ze een positie gevonden waar ze niet geheel idioot leek aan de bar, wat dus al een voordeel was. “Ik wist niet welke bar je bedoelde, daarbij was ik al laat vertrokken” Kort lontje? Heus niet. Haar antwoord was alleen zo bot dat ze nooit scherp hadden kunnen zijn. –sorry, that one’s bad- Daarbij was ze te trots geweest te vragen waar ze naar toe moest. In ieder geval was ze er. Goed, nu voor drinken. Ze dronk eigenlijk nauwelijks alcohol, dus een idee wat ze moest nemen had ze niet. Ondertussen had ze haar Aldrei-humeur wat weg kunnen duwen en keek de ander aan. “Wat raad je aan?” Anders kon ze nog hetzelfde nemen wat hij zoop, dat kwam wel goed.

Bij de reactie gaf ze een antwoord in haar eigen taal, met nog een sausje van scheldwoorden erbij om het goed te maken. Er was genoeg gebeurd vanmiddag. Ze was klein gemaakt tot op het bot, had Nathan in de fik gezien, plannen gemaakt om te zuipen en toen hem nog verlegen mee gemaakt. Wat verwachtte hij? Dat het adres van deze plek het belangrijkste was om te onthouden? Maar met haar gescheld wou ze het tot een einde brengen, want ze gingen al weer over tot de drank. Vodka was blijkbaar lekker, maar misschien niet voor iemand die weinig dronk. Ze haalde even haar schouders op. “Die Vodka probeer ik later dan” Opperde ze maar, waarna ze zich op de bar richtte. Ragya kreeg het voor elkaar de barmans aandacht te pakken en vroeg wat hij aanraadde. De man dacht even na en sprak toen een naam uit die ze niet kende, waarna ze knikte dat ze die dan wel wou nemen. Toch kreeg ze geen drankje maar een frons met schattende blik. “Zou ik je ID mogen zien?”

Meende hij dat? Werd haar serieus gevraagd.. De man zijn blik was afwachtend met een opgetrokken wenkbrauw, duidelijk niet gelovend dat degene voor hem ook echt alcohol kon kopen. Ragya was ten eerste klein, droeg geen make-up en ook vrij simpele kleren, dit allemaal bij elkaar opgeteld zorgde er gewoon voor dat ze snel jonger in geschat werd. Normaal niet zo erg, maar haar lontje.. eh.. was vandaag al op de proef gesteld. Ragya’s blik kon dus ook iemand bevriezen terwijl ze terug keek. Even overwoog ze de opties, maar aangezien de barman wel meer gewend was dan een boze Rag en deze dus ook zeer dreigend terug keek besloot ze niet op de directe aanval over te gaan. Ze begon dus vrij duidelijk te schelden in haar eigen taal, met een blik op hem gericht zonder schande van het feit dat ze zo deed. Nathan kreeg ook nog even deze koude blik toen hij lachte. Uiteindelijk viste ze dan toch haar ID uit haar zak en gooide hem zowat naar de barman toe. Maar deze begon enkel goed te kijken en te controleren of hij wel echt was. Het zag eruit alsof ze een gat in haar stoel zou branden, maar uiteindelijk kreeg ze dan toch haar ID terug samen met het drankje. Nog altijd pissed zuchtte ze en nam een slok, misschien net iets te groot voor een beginnende drinker. Haar keel begon te branden en ze probeerde zichzelf te vervrouwen, al moest het zeker entertainment zijn haar zo te zien.

Goed, op het feit dat ze redelijk aangebrand was ging alles goed. Of ja, haar keel brandde meer dan je je kon voorstellen. Ze probeerde het weg te slikken maar echt veel hielp het niet. Uiteindelijk trok het meeste weg terwijl Nathan weer hetzelfde nam. Koppig als ze was nam ze nog een slok, om deze keer niet verrast te worden door het prikken. Het had een soort appelsmaak, of ja, chemische zoete appel met nog wat vaags. Eh, niet heel erg spannend. Bij de vraag haalde ze dus ook haar schouders op en bekeek de vloeistof even. “Valt wel mee, niet echt mijn smaak, kan wel erger” Sprak ze maar. Ze hielt meer van bittere en sterke smaken. Het zoete was dus niet haar ding, toch was het branden niet zo slecht als je eraan gewend was. En hoe leuk het ook was op heel de avond over drank te praten, kon ze het niet uitstaan. Het was niet eens dat ze zo hielt van sociaal doen, eerder dat dit correct was om te doen. “Dus, kom je hier vaker?” Besloot te expres te beginnen als een slechte pick-up line. Wie weet kreeg ze nog een goede comment terug.

Ragya grijnsde schuin toen ze nog een antwoord terug kreeg ook. Wie zei dat je dronken moest zijn voor zulke deuzige dingen? Slechte pick-up lines waren het beste begin voor een gesprek. Uiteindelijk kreeg ze er ook nog een terug, waardoor ze even moest lachen. Dit werd nog wat. Meteen begon ze te denken aan nog een betere, of eerder slechtere, voor haar beurt. “Damn, if you were a fruit, you'd be a FINEapple.” Zo slecht, zo enorm slecht. Maar hey, het begon de avond zeker goed af. Ondertussen had Aldrei het al opgegeven. Deze rolde met haar ogen en liep onder haar kruk vandaan. Waar ze naar toe ging? Geen idee, misschien ging ze leren pokeren ofzo in een hoekje van de bar. In ieder geval wou ze dit niet aanhoren. Met een klein lachje nam de roodharige nog een slok.

Dit was eigenlijk nog beste goede entertainment. Slechte puns en een vaag drankje waar ze naam nog niet van wist. Echt heel noemingswaardig was het toch niet. Ondertussen ging het gesprek op zijn best door. Gewoon veel slechte opmerkingen, al wisten beiden dat ze het niet meende. Zou ook een heel zwak punt zijn, als je iemands hart probeerde te winnen met zulke zinnen. Dan was je pas echt triest. Maar toen Hotstuff weer verder ging grinnikte ze even, en had al snel een nieuwe pick-up line in de aanslag; “Are you a campfire? Cause you are hot and I want s'more.” Hierbij kreeg ze bonus punten omdat het om vuur ging. Hehe. Ondertussen was Aldrei wat rond aan het kijken en had al iemand gebeten omdat die op haar staart was gaan staan. Alles was zo druk. Ze was daarom ook tevreden toen ze op een rustiger plekje aan kwam, waar tafels stonden en de mensen erom heen fanatiek bezig waren. Wat was dit voor een onzin? Wat nieuwsgierig hief ze haar kop en keek mee. De meeste lette niet op de Ninetales omdat ze te diep in hun spel zaten, maar het slimme beest probeerde het allemaal maar te volgen. Al leek het tot nu alleen als een hoop lawaai voor een paar zeer brandbare papiertjes.

Eentje met stenen, romantischer kon het ook niet worden. Voor een deel wel toepasselijk. Ragya begon weer verder te denken aan een goede comeback terwijl ze nog een slok nam van haar drankje. Dankzij het feit dat ze niet vaak dronk, en haar glas al bijna leeg was, zorgde het er al voor dat ze nog minder sociaal-bewust werd. Nu merkte je er nog weinig van, maar dat kwam nog. Uiteindelijk bedacht ze er weer een leuke, nu eentje over haar andere hobby “Do you work at Starbucks? Because I like you a latte.” Slecht, zo slecht, goed entertainment. Aldrei was verder aan het kijken naar het spel. Ondertussen was de Lucario van Hotstuff ook aan komen lopen en ze keek even opzij. Ze gromde terug, een halve begroeting en halve.. Aldrei-heid. Uiteindelijk sprongen enkele mensen op, eentje blij en tevreden terwijl de ander scholden. Degene die tevreden was verzamelde het geld op het midden van de tafel. De Ninetales besloot dat ze van die 5 minuten kijken genoeg geleerd had, en besloot mee te doen. Ze viste een gevallen geldbriefje van de grond af en sprong op een stoel, om het ding in het midden van de tafel te gooien. Hierna blafte ze naar Lugus dat hij mee moest doen. Ondertussen keken de mensen verbaast, en overlegde of ze wel mee mocht doen. Uiteindelijk sprak er eentje grijnzend op; “Dat beest heeft ingelegd, zie het maar als een extra bonus, die komt toch niet ver” Aldrei keek hem met glimmende ogen aan. Maar om eerlijk te zijn, ze had geen idee hoe dit werkte.